Լիլ ջան
Ճիշտը որ ասեմ, ես սկի չէի էլ իմանա քո հատուկ կարգավիճակի մասին, եթե դու ինքդ անընդհատ դրա մասին չբարձրաձայնեիր՝ թե ակումբում, թե ֆեյսբուքում: Ու հաստատ ոչ միայն ես: Ասածս էն է, որ ոնց որ խեղճ բուսակերների մասին է անեկդոտ դուրս եկել, թե «ոնց իմանաս կողքինդ բուսակեր է, ընդամենը հինգ րոպե սպասիր, ինքը կասի», հիմա էս դեպքն էլ դրանից էդքան էլ չի տարբերվում:
Դու ինքդ անընդհատ ուշադրություն ես գրավում՝ ես «էս եմ էն եմ» եսիմինչ տերմիններ բերելով: Բայց ինչի՞ համար, ո՞ւմ ես պարտավոր ինչ բացատրել, կամ ինչի՞ ես ընդհանրապես խոսում դրա մասին: Դու, քո կյանքը: Ապրի ոնց ուզում ես: Ու սա մենակ քեզ չի վերաբերվում: Բայց քանի որ քեզնից ես գրել, քո օրինակով էլ ասում եմ:
Ինչ պանսեքսուլ, ասեքսուալ կամ եսիմ թե ինչ: Սիրում եք իրար, միասին եք, վերջացավ: Ու էդ նույնիսկ չի էլ նշանակում, որ եթե հանկարծ մի օր էնպես ստացվի, որ էլ միասին չլինեք, դու նորից շարունակելու ես «պանսեքսուալ» լինել: Սա կոնկրետ մի դեպք է, մի մարդ: Ու միասին լինելը ինչ-որ -իզմներով չի որոշվում:
Թուլացի, հանգստացի:
Ինչքան էդ հարց տվողներն ու քթները ուրիշների կյանքի մեջ մտցնողներն են վատ տպավորություն թողնում, նույնքան էլ նրանք, ովքեր իրենց հատուկ կարգավիճակը անընդհատ աչքդ են մտցնում: Պետք չի, էլի: Հասկացանք, անցանք:
Էջանիշներ