Մեջբերում LisBeth-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Ինչի՞ կբերի, հումանիտարը տեխնիկ կդառնա՞, երաժիշտը` ծրագրավորող և այլն: Հա բան չունեմ ասելու, երևի դա իրոք մեծ բան ա, ես չգիտեմ Եվրոպաներում դա ինչքան սուր արտահայտված խնդիր ա, ու ինչքան ա համատարած կամ եզակի, ես չգիտեմ մենակ ծիծաղի ու լացի տևողության վրա դիագնոզ դնելը ինչքանով ա հավանական: Էս ամենը խանգարում են, որ ես պատկերացնեմ թե ինչքան դրամատիկ ու լուրջ բան ա էս ամենը: Ոնց որ մի հատ դեռահաս, որ իրեն աուտսայդեր ա զգում, ուղղակի էս ամենը գրելով ընվզել ա "նորմալության" դեմ:
Իսկ Էլջերոնի հետ համեմատում եմ ոչ թե փոինթը այլ ընդհանուր բնագավառը:
Չէ, հեղինակը ոնց որ թե տանում ա նրան, որ ապագայի աշխարհին ծրագրավորողներից, ուսուցիչներից ու բժիշկներից բացի ուրիշ ոչ ոք պետք չի (համենայնդեպս, էդ երեք մասնագիտություններն են շոշափվում՝ հակադարձվելով ոչ փողաբեր մասնագիտություններին): Ու ոնց որ էնտեղ մենակ ծիծաղ-լաց չէր, բժիշկը զիզի-բիզի թեստեր ա անում Ծիծաղ-լացն ավելի շուտ սկրինինգի ա նման: