Արցախի հիմնախնդիրը

[Տրիբուն]

Տրիբուն ձյա, եթե ոչ լրիվ, ապա առնվազն 99 տոկոս էս գրածիդ պես եմ մտածում: Բայց մեր մտածելը, դատողություններ փոխանակելը ուրիշ ա, լուրջ վերլուծաբանի կողմից միանշանակ պրագնոզ անելն ուրիշ: Երեկ Բյուրին էլ եմ նույնը ասել էս թեմայում նույնը ասել, որ մի հատ փոքրիկ, մեր չիմացած ինֆոն պատկերը կտրուկ փոխում ա: Կոնկրետ խոսեմ.

Երեկ մենք խոսում ենք հակառակորդի 200-ից ավելի զոհի մասին, էսօր ասում ենք ունենք 22-ի անունն ու 100-ից ավելիի մասին՝ անուն չունենալով:
Երեկ ասում էինք, որ ունենք 18 զոհ, էսօր ասում ենք 20 զինծառայող, երեք քաղաքացիական, 26 անհետ կորած:
Երեկ ասում էինք, որ կորցրել ենք մեկ տանկ, էսօր խոսվում ա 5-ի մասին:
Երեկ ոչինչ չգիտինք կորցրած հենակետերի մասին, հետո պարզվեց, որ հինգն են եղել, բայց ոնց որ սաղ հետ ենք բերել, էսօր իմանում ենք 8՝ դեռևս իրանց ձեռում գտնվող հենակետի ու ինչ-որ քառակուսի մետրերի մասին:

Սրանք պաշտոնական հաղորդված տվյալներն են: Համաձայնվի, որ թեկուզ էլի մեր կորուստը համեմատած քիչ ա, ոգևորությունը կա, տղերքը դուխով են ու կարգին գործ են արել, բայց մեկնարկային ու հիմիկվա տվյալները պատկերը փոխում են՝ փոխելով նաև եզրակացությունների դաշտի պնդությունը:

Բայց դե համաձայն եմ, ամեն ինչը շատ ավելի նման ա քո գրածին:

Չուկիտո, ապեր, էս էն բացառիկ դեպքերից ա, որ «վստահում ենք միայն մեր աղբյուրներին» նշանակում ա «վստահում ենք միայն մեր աղբյուրներին», որը նշանակում ա, որ էական չի, թե մեր աղբյուրն ինչն ա ասում, մեկա մենք «վստահում ենք միայն մեր աղբյուրներին», քանի որ տենց ա պետք։ Էտ պատերազմի օրենքն ա։ Սրա մեջ մտնում ա նաև բնակչությանը, այսինքն բոլորիս ոգևորելը, պանիկա չտարածելը, դուխը բարձր պահելը, և այլն։

Տարրական բան ասեմ, էս ֆոնի վրա, իմ 14 տարեկան տղու տարեկիցները դպրոցում ու հայաթում ինչ-որ հավաքվում են, իրանց ավագ ընկերներին, 17-18 տարեկաններին, տո քուչի ախպերներին դուխ են տալիս, մեկը երդում ա տալիս, որ ընգերության հետ դա կանցա գնալու ա ճակատ։ Գնացել մտել են դպրոցի տնօրենի մոտ, բա մեզ ասեք մեն քինչ պիտի անենք։ Ու էս սաղ Հայաստանով մեկ։ Սենց բաներ ․․․ Սենց դեպքերում Էական չի, թե իրականությունը ինչքանով ա 100% համապատասխանում լրատվությանը, եթե իհարկե 180 աստիճան գլխի վրա շուռ տված չի։ Կարևորը ոգևորությունը պահելն ա։ Դուխից ընկած ժողովուրդը արդեն պարտված ժողովուրդ ա, ինչքան ուզում ես զենք ու զինամթերք լցրա մեջը։ Հենա, Ադրբեջանը քեզ օրինակ։ Մի անգամ 91-94-ին կերցրել ենք, մինչև հիմա վախը մեջներն ա։