Ի՞նչ լավ բաներ կան Հայաստանում

[CactuSoul]

Ես իմ տհաճ արկածների մասին բազմիցս գրել եմ: Հենց կենտրոնից մի քիչ հեռանում ես, մեքենաները սկսում են կանգնել:

Դե հա, պատահել են դեպքեր։ Կամ մեքենա չի կանգնում, ուղղակի մոտենում են, փորձում ծանոթանալ։ Պատահել է՝ ուզեցել են ուղեկցել, իբր հենց էդ «տհաճ միջադեպերից» պաշտպանելու համար։ Բայց ես դա նորմալ եմ համարում։ Ու չի եղել մի դեպք, երբ ասեմ՝ շնորհակալ եմ, չարժի/չեմ ուզում, ու շարունակեն «տհաճություն պատճառել»։
Վտանգ, որպես այդպիսին, չեմ տեսնում։

[StrangeLittleGirl]

Դե հա, պատահել են դեպքեր։ Կամ մեքենա չի կանգնում, ուղղակի մոտենում են, փորձում ծանոթանալ։ Պատահել է՝ ուզեցել են ուղեկցել, իբր հենց էդ «տհաճ միջադեպերից» պաշտպանելու համար։ Բայց ես դա նորմալ եմ համարում։ Ու չի եղել մի դեպք, երբ ասեմ՝ շնորհակալ եմ, չարժի/չեմ ուզում, ու շարունակեն «տհաճություն պատճառել»։
Վտանգ, որպես այդպիսին, չեմ տեսնում։

Սուրճի հրավիրել, չէ ասելու դեպքում հետևից քայլել, ընդհուպ մինչև տուն... Է՜հ

[CactuSoul]

Սուրճի հրավիրել, չէ ասելու դեպքում հետևից քայլել, ընդհուպ մինչև տուն... Է՜հ

Ականջակալներդ դնում ես ու շարունակում քայլել։ Մի 5-10 մետրից հոգնում֊հեռանում են

[StrangeLittleGirl]

Ականջակալներդ դնում ես ու շարունակում քայլել։ Մի 5-10 մետրից հոգնում֊հեռանում են

Ու դու ասում ես, թե անվտա՞նգ ա: Եթե նույնիսկ «անվտանգ» ա, ապա առնվազն տհաճ ա: Ու նորից եմ ասում՝ դեպքեր են եղել, որ մինչև տուն հասել են, հազիվ եմ ինձ դարպասից ներս գցել:

[CactuSoul]

Ու դու ասում ես, թե անվտա՞նգ ա: Եթե նույնիսկ «անվտանգ» ա, ապա առնվազն տհաճ ա: Ու նորից եմ ասում՝ դեպքեր են եղել, որ մինչև տուն հասել են, հազիվ եմ ինձ դարպասից ներս գցել:

Եսի՞մ, ինձ համար տհաճ չի, ավելի ճիշտ տհաճության սահմանին չի հասնում։ Ծայրահեղ դեպքերը նկարագրածս իգնորներ են։
Պատահել է, որ մինչև շենքի մոտ հետս եկած լինեն, բայց իմ թույլտվությամբ, զոռով դեպքեր չեն եղել։
Ա՜, գուցե նաև նրանից է, որ ես սովորաբար արագ եմ քայլում, հարմար չեն գտնում էդքան ջանք թափել հետևիցս քայլելու, մանավանդ որ ես էլ չեմ ուզում Մի խոսքով, ինձ համար անվտանգ ա ու հեչ տհաճ չի, օբյեկտիվ լինել չեմ կարող


Հ․Գ․
Իմիջիայլոց, քանի էս թեմայից խոսք ա գնացել, մի բան էլ ասեմ (կես լուրջ, կես կատակ)․ երբ զգում ես, որ պոտենցիալ տհաճության աղբյուր ա մոտենում, թաշկինակ ես հանում ու քիթդ անկեղծորեն մաքրում (պարտադիր չի բարձրաձայն, ուղղակի սրտանց պիտի լինի, պիտի կենտրոնանաս դրա վրա, էլի)։ Փորձած բան ա, օգնում ա

[StrangeLittleGirl]

Եսի՞մ, ինձ համար տհաճ չի, ավելի ճիշտ տհաճության սահմանին չի հասնում։ Ծայրահեղ դեպքերը նկարագրածս իգնորներ են։
Պատահել է, որ մինչև շենքի մոտ հետս եկած լինեն, բայց իմ թույլտվությամբ, զոռով դեպքեր չեն եղել։
Ա՜, գուցե նաև նրանից է, որ ես սովորաբար արագ եմ քայլում, հարմար չեն գտնում էդքան ջանք թափել հետևիցս քայլելու, մանավանդ որ ես էլ չեմ ուզում Մի խոսքով, ինձ համար անվտանգ ա ու հեչ տհաճ չի, օբյեկտիվ լինել չեմ կարող


Հ․Գ․
Իմիջիայլոց, քանի էս թեմայից խոսք ա գնացել, մի բան էլ ասեմ (կես լուրջ, կես կատակ)․ երբ զգում ես, որ պոտենցիալ տհաճության աղբյուր ա մոտենում, թաշկինակ ես հանում ու քիթդ անկեղծորեն մաքրում (պարտադիր չի բարձրաձայն, ուղղակի սրտանց պիտի լինի, պիտի կենտրոնանաս դրա վրա, էլի)։ Փորձած բան ա, օգնում ա

Արագ քայլելը ո՞րն ա: Ասում եմ՝ շնչակտուր ինձ դարպասից ներս եմ գցում, այսինքն՝ վազում եմ: Եթե դա քեզ տհաճ չի, ուրիշ հարց: Բայց ինձ համար վերին աստիճանի տհաճ ա, դե անվտանգության մասին էլ չեմ էլ ասում:

Ես էլ որ զանգում եմ, մեկնումեկին ասում՝ իջնի, միանգամից տհաճ արարածն անհետանում ա: Բայց հարցը էդ չի: Հարցն էն ա, որ չպիտի տենց լինի, որ էդ երևույթն ինքն իրա ամեն ինչով բացասական երևույթ ա ու դրա դեմը պետք ա առնել: Կոպենհագենում հազարից մեկ եթե սենց դեպք լինում ա, թեկուզ մի հատ հարբած ռեպլիկ, եքա սկանդալ ա դառնում, իսկ Երևանում դա սովորական երևույթ ա:

[Chuk]

Փաստորեն մի լավ բան էլ կա. հայ սիրուն աղջիկները չեն վախենում, երբ գիշերն իրենց հետապնդում են

[CactuSoul]

Արագ քայլելը ո՞րն ա: Ասում եմ՝ շնչակտուր ինձ դարպասից ներս եմ գցում, այսինքն՝ վազում եմ: Եթե դա քեզ տհաճ չի, ուրիշ հարց: Բայց ինձ համար վերին աստիճանի տհաճ ա, դե անվտանգության մասին էլ չեմ էլ ասում:

Ես էլ որ զանգում եմ, մեկնումեկին ասում՝ իջնի, միանգամից տհաճ արարածն անհետանում ա: Բայց հարցը էդ չի: Հարցն էն ա, որ չպիտի տենց լինի, որ էդ երևույթն ինքն իրա ամեն ինչով բացասական երևույթ ա ու դրա դեմը պետք ա առնել: Կոպենհագենում հազարից մեկ եթե սենց դեպք լինում ա, թեկուզ մի հատ հարբած ռեպլիկ, եքա սկանդալ ա դառնում, իսկ Երևանում դա սովորական երևույթ ա:

Չէ, տենց բաներ երբեք չեն եղել ինձ հետ։
Այ հարբած բիձեք եղել են, որ ռեպլիկ են թողել, բայց դա օրը ցերեկով, փողոցում լիքը մարդ։ 2 էդպիսի դեպք հիշում եմ: Բայց դե նայած, թե ոնց ես վերաբերվում։ Ես կարծում եմ, որ ամեն տեսակ մարդ էլ լինում ա, հիմա բան էր, ասեց, ի՞նձ ինչ, որ իզուր անհանգստանամ։ Ինքը, իր հիվանդ ֆանտազիաները։ Եթե հաճախ հանդիպող բան լիներ, կներվայնանայի, բայց 5 տարին մեկ մի որևէ բիձու կես վայրկյանանոց ռեպլիկն ինչի՞ պիտի ինձ հունից հանի։ (Օ՜մմմ․․․)

Ընդհանուր առմամբ լավն են մարդիկ, վնասատու չեն։ Հանցագործություններն օրինաչափ չեն մեզ մոտ։ Կարող ես խիտ մարդկանց ամբոխի մեջ պայուսակդ մի տեղ գետնին թողնել, գնալ ահագին հեռվում շուրջպարի մեջ մտնել, պարել տասնյակ րոպեներ, հետո վերադառնալ ու վերցնել այն նույն տեղից, նույն վիճակում, ոչ ոքի մտքով չի անցնում, որ կարելի էր, ասենք, դրամապանակը միջից հանել, կամ հենց ձևացնել, թե իր պայուսակն է, վերցնել ու հեռանալ․․․ Ու սա ինձ ահավոր դուր ա գալիս, ուրախացնում ա։
Իհարկե, ոչ բոլոր միջավայրերում կարելի ա նույնքան վստահ լինել, բայց ամեն դեպքում։