Կինոսանտա

[մարիօ]

Ես իմի մեկ երրորդը նայել եմ

Ահագին էլ նայել ես, հաշվի առնելով քո ֆիլմի տևողությունը:

[մարիօ]

Հա, ժող առաջարկում եմ Աթեիստի նման էստեղ դնեք ձեր ֆիլմերը մինչև նայելը, որ մարդիկ կային, ուզում էին չնայածները նայել, իրենք նայեն:

[StrangeLittleGirl]

Հա, ժող առաջարկում եմ Աթեիստի նման էստեղ դնեք ձեր ֆիլմերը մինչև նայելը, որ մարդիկ կային, ուզում էին չնայածները նայել, իրենք նայեն:

Ինձ թվում ա՝ ամբողջ ակումբում միակ մարդը, որը չի տեսել իմ ֆիլմը, ես եմ (էն էլ ես տեսել եմ աչքի պոչով հեռուստացույցով, հիմա ավելի շուտ ուշադիր եմ նայում): Բայց դե նավսյակի ասեմ. Դոգվիլ:

[Բերսերկեր]

Հա, ժող առաջարկում եմ Աթեիստի նման էստեղ դնեք ձեր ֆիլմերը մինչև նայելը, որ մարդիկ կային, ուզում էին չնայածները նայել, իրենք նայեն:

էս էլ իմ ֆիլմը

[Smokie]

Ես հըլը հեչ չեմ հասցնում, էս մի կիրակին էր, բայց կինոյին չհասավ։

Վերջը պտի հեռախոսիս մեջ գցեմ, ճամփեքին նայեմ ։)

Նենց էլ կինոյա, որ հեչ չի տրամադրում նստել նայելու։

Միակ բանը, որ հույներից հավանում եմ, իրանց դիցաբանությունն ա։

64 թիվ, անգույն, ու անհետաքրքիր ներածություն։

Грек Зорба

Էնթոնի Քուինը՜՜




Չեմ նայել կինոն: Hունական Սիրտակի պարը հենց էս ֆիլմի համար ա գրվել ու մանավանդ Manos Tacticus-ի խմբի կատարմամբ ա հայտնի ա դառել:


Հետաքրքիր ա

Энтони Куинн вспоминает что из-за сломанной накануне ноги, он мог обходиться без гипса, но не было возможности подпрыгивать в танце, как это требовал сценарий. Расстроенного режиссёра он успокаивал:

И я танцевал. Я не мог поднимать ногу и опускать её — боль была нестерпимой — но я понял, что могу волочить её без особого дискомфорта. Тем самым я придумал танец с необычным скользяще-тянущим шагом. Я вытягивал руки, как в традиционных греческих танцах, и шаркал по песку.
Впоследствии режиссер Михалис Какояннис спросил его, как называется этот танец. Куинн ответил:

Это сиртаки. Народный танец. Меня научил ему один из местных жителей

[Աթեիստ]

Հունական Սիրտակի պարը հենց էս ֆիլմի համար ա գրվել ու մանավանդ Manos Tacticus-ի խմբի կատարմամբ ա հայտնի ա դառել:

Էդքանը ես էլ եմ կարդացել, ու դա էլ իրա հեթթին վանել, որտև զզվում եմ Սիրտակիից։

[Cassiopeia]

Երբեք Արտակին չեմ տեսել էսքան անհավես կինո նայելուց

[Աթեիստ]

Ալեքսիս Զորբա


Նայեցի։ Նենց չի որ ավելի անհավես կինո չեմ նայել ...

Լավ, փորձեմ ավելի նորմալ կարծիք գրել։

Սյուժեն
Ֆիլմի «հերոսը» (որի անունն էնքան քիչ ա հնչում, որ սկի չեմ հիշում ու սկի կարևոր էլ չի) կիսով չափ անգլիացի երիտասարդն ա, որը գրող ա, բայց քանի որ վաղուց ոչինչ չի կարողանում գրել, հիշում ա, որ Կրետե կղզում հորից մնացած հողակտոր ունի՝ սեփական ածխի հանքով։ Ու որոշում ա գա, փորձի դա գործի գցել։ Հենց նավահանգստում նրա վզին ա փաթաթվում մի նյարդայնացնող անթրաշ բոմժ (ֆիլմի իրական հերոսը՝ Ալեքսիս Զորբան), որից ցանկացած նորմալ մարդ կիլոմետրերով հեռու կփախչեր, բայց դրանով ֆիլմը զարգացում չէր ունենա։ Դրա համար Զորբան «համոզում» ա «հերոսին» ուղեկցել նրան ու լինել նրա ծառան։ «Համոզել» բառը վերցրած ա չակերտների մեջ, որտև դա էլ համոզել չէր, այլ ֆիլմի սյուժեի զարգացման համար անհրաժեշտ քայլ էր, ու պտի լիներ։
Ֆիլմի մնացած ընթացքում ծանոթանում ենք «շատ հյուրընկալ» հետամնաց, դաժան ու դեբիլ ժողովրդի բարքերի հետ։ Նրոնց հետ շփվման ընթացքում Զորբան «հերոսին» սովորեցնում ա դառնալ ավելի անկաշկանդ։ Ֆիլմում իհարկե կա և ռոմանտիկ գիծ, որ սյուժեն գոնե ինչ որ բանի շուրջ ծավալվի։

Երկու գլխավոր հերոսները հըլը ոչինչ, մնացածը ռուսերեն ասած «переи'грывали», բայց դա էս կարգի հին կինոներին բնորոշ ա (չհաշված լավ կինոները)։

Երևի անիմաստ ա նույնիսկ պատասխանել հարցին, թե կնայեի արդյոք երկրորդ անգամ։ Ես նույնիսկ էս մի անգամն եմ ափսոսում։ Ֆիլմում չկար մի բան որ դուրըս գար։ Էսքան բան։
Չեմ պատկերացնում, թե մարդ ինչ կարգի ֆիլմեր պտի սիրի, որ սա հավանի, որ իրան խորհուրդ տամ։ Դրա համար պարզապես խորհուրդ չեմ տա։


Հ.Գ.
Նենց եք անում, մարդ չուզենա երկորդ անգամ մասնակցի ։)

[Աթեիստ]

Ասի մի հատ կինոպոիսկում մարդկանց կարծիքները կարդամ։
Էսօրվա երկրորդ սխալս էր ։)

Օսկա՞ր։ Օսկա՞ր, Կառլ։

Ես երևի շատ քթի մազ եմ, բայց երբ նավը ալիքների վրա օրորվելուց մարդկանց մի մասը մի կողմ ա գլորվում, իսկ մյուս մասը հակառակ կողմ (նույն պահին), դա աչք ա ծակում։
Էս կարգի էշություններ կարան լինեն Չապլինի կոմեդիաներում։ Ու սենց մանր անտրամաբանական բաներ էլի կան, որ խիստ խանգարում են ֆիլմը լուրջ ընդունելուն։

[Ռուֆուս]

Արտ ես գիտեմ ով ա էդ կինոն խորհուրդ տվել ու երանի ինձ ընկած լիներ, ես դեռ չեմ նայել, բայց վստահ եմ, որ դուրս կգար: Հա, հին կինոներում լիքը սխալ բաներ կան, որոնց պետք ա ներողամտորեն վերաբերվես:

[Աթեիստ]

Արտ ես գիտեմ ով ա էդ կինոն խորհուրդ տվել ու երանի ինձ ընկած լիներ, ես դեռ չեմ նայել, բայց վստահ եմ, որ դուրս կգար: Հա, հին կինոներում լիքը սխալ բաներ կան, որոնց պետք ա ներողամտորեն վերաբերվես:

Վերան ենթադրել էր, որ Վոլտերան ա առաջարկել էս ֆիլմը։
Ասեմ, որ ոա ոչ թե հին ֆիլմ ա, այլ շատ հին։ Հին էն ասենք Չելենտանոյի ֆիլմերը, Տերմինատորը, Կոմանդոսը։ Սա ահավոր հին ա, բայց մեկ ա դա չի արդարացնում էդ կարգի «սխալները»։

Վստահ եմ էս ֆիլմը տեսել ես՝ 12 Angry Men (1957թ.), ավելի հին ա, քան էս նայածս, բայց նրանում էդ կարգի աչք ծակող սխալներ չկան, տենց վատ խաղ չկա։

Ընդունում եմ, որ ամենայն հավանականությամբ կարծիքիս վրա խիստ ազդել ա նաև իմ վատ նախատրամադրվածությունը, կապված հույների ու իրանց մշակույթի հետ։

[Մուշու]

Վերջում չենք իմանալու ո՞վ ա մեր դաշտանի:

Հ.Գ. ես հաջորդի համար արդեն ընտրած ֆիլմ ունեմ ։)

[StrangeLittleGirl]

Վերջում չենք իմանալու ո՞վ ա մեր դաշտանի:

Հ.Գ. ես հաջորդի համար արդեն ընտրած ֆիլմ ունեմ ։)

Հը՞

[մարիօ]

Վերջում չենք իմանալու ո՞վ ա մեր դաշտանի:

Հ.Գ. ես հաջորդի համար արդեն ընտրած ֆիլմ ունեմ ։)

Դաշտանը չգիտեմ, բայց Սանտային իմանալու եք վերջում

[մարիօ]

Զորբան նայեցի. թույն, թույն, թույն կինո էր, մի տեսակ չէի սպասում Աթեիստի կողմից նման արձագանքի էս ֆիլմի մասին, որովհետև իմ տեսանկյունից շատ լավ ֆիլմ էր, ոչ մի րոպե չեմ ձանձրացել, մեծ հաճույքով նայել եմ:
Շատ տխուր ֆիլմ ա, ընթացքում նենց էի նեղվում հերոսի հետ, մեկ-մեկ դիալոգներ կային, որ թույն մեսիջներ էին, Զորբայի խոսքերը ազատության, դելֆինների, ուղղակի ինչ-որ բաներ անելու մասին շատ լավ էր մտածված: Ֆիլմն ինձ էնքան էր դուր եկել, որ էդ երկրորդական կիքսերն էլ չէին խանգարում, 1964 թվին նկարված ֆիլմ ա ժող, բա ի՞նչ էիք ուզում, էս շրջանի Հիչքոկյան ֆիլմերում շատ ավելի շատ կիքսեր կան, քան էս ֆիլմում: Դերասանական խաղը շատ լավն ա, հատկապես Էնթոնի Քուինը, էդ մարդն ապրում ա իրա կերպարին, վայելում, ու զգացվում է, որ սիրելով ա խաղում: Պարելը բա՜, պարելը: Շատ լավ մտածված ֆիլմ ա՝ երաժշտությունը, կերպարները, պարերը: Բայց ոնց որ ժամանակաշրջանից ա հա՞, չգիտեմ, շատ Հիչքոկ ֆիլմ ա:
Ամենատպավորված հատվածը. Զորբան խոսում էր հույն-թուրք հարաբերությունների մասին:
Ռուֆ նայի անպայման, ինձ թվում ա կհավանես, մերսի Աթեիստի սանտային: