Ուրեմն մոտս մի աղջիկ է գալիս նա 14 տարեկան է: Ընտանիքի բոլոր անդամները հուսահատ վիճակում են : Ասում են , որ ոչ հաց է ուտում , ոչ դուրս է գալիս շփվում ինչ որ մեկի հոտ ու անընդհատ նյարդային վիճակի մեջ է: Քանի որ հիմնականում տատիկն է խնամել նրան և աղջկա քույրիկին , տատիկը ասում է , որ այս վատ վիճակի մեջ իրենք հայտնվել են այն պատճառով , որ աղջիկը անընդհատ գրքեր է կարդացել, բռնել ու իր կարդացածը ամբողջը կոնսպեկտ է : Իսկ հիմա էլ նույնիսկ անիմաստ խոսակցությունները գնում և գրում է տետրերի մեջ, անիմաստ թղթեր է սոսնձում իրար, հետո էլ նույն տողի վրա մի քանի նախադսասություն է գրում , այնքան մինջև ոչինչ չի հասկացվում : Ցելաֆանների մեջ է լցրել գրքերը ու անընդհատ իր հետ տանում է տան տարբեր սենյակներով մեկ , ցելաֆանների վրա է գրում : Այ էսպիսի դաժան բաներ : Իսկ բոլորովին վերջերս էլ խնդրել է տատիկին , որ այս տարի հանգստանա և դպրոց չհաճախի, թե չէ ինքը կգժվի իր ասելով :
Ես մտածում եմ , որ աղջիկը դեպրեսիայի մեջ է հիմա, ու շատ հնարավոր է որ հետագայում , եթե սա չբուժբվի նա հնարավոր է ինքնասպանության փորձեր էլ անի: Հա մոռացա ասեմ նաև , որ ինքը փորձեր է արել նիհարել ու այնքան հաց չի ուտում , որ զուգարանի կարիք ՝խոսքս երկար նստելու մասին է , ամսեկան 3-4 անգամ է գնում:
Ասեք տեսնեմ ոնց բացատրեմ ես իրեն , որ ինչու՞ ես դու անիմաստ տեղը էդպիսի բաներ անում, եթե քեզ դա պետք չէ: Կամ էլ ինչու՞ ես հրաժարվում դպրոց գնալուց:
Մեջբերել
Գորտուկ-ի խոսքերից
Էջանիշներ