Մեֆ, լուրջ հավես չունեմ շարունակելու, մենակ բացատրեմ, թե ոնց ա սոցիալական վարքը քիմիայի արդյունք ու ինչու սաղի մոտ նույնը չի: Նախ, կա գենետիկա, ինչի արդյունքում յուրաքանչյուր ոք ունի իրեն հատուկ քիմիական ռեակցիաներ ունենալու ունակություն: Երկրորդ, կա փորձ, գիտելիք, շրջակա միջավայրի ազդեցություն, ինչը նույնպես յուրաքանչյուր անձի համար յուրահատուկ ա: Էս ամենը համադրելով ստանում ենք յուրաքանչյուրի համար յուրահատուկ առանձին քիմիա, ինչն էլ դառնում ա վարք: Հավատա, որ չկա միտք, չկա գործողություն, չկա էմոցիա, չկա որևէ մարդկային երևույթ, որն իրա քիմիական արտացոլումը չունենա ուղեղում: Ուղեղում քիմիան դադարում ա մենակ մի դեպքում. երբ մարդը մեռնում ա: Իսկ մնացած դեպքերում էդ քիմիան կա, քնած ժամանակ մի ձև, արթուն ժամանակ մի ձև, ջղային ժամանակ մի ձև, խոսելիս մի ձև, լսելիս մի ձև, վազելիս մի ձև, ուզում ես հավատա, ուզում ես չէ:
Մեջբերել
Էջանիշներ