Քննարկումները ինչի՞ է էսքան պասիվ:![]()
Տարբերակ 1. Պոզ- Ivy
Տարբերակ 2. Վրեժը- Այբ
Տարբերակ 3. Մարսի թուզը- StrangeLittleGirl
Տարբերակ 4. Կակաչներ- StrangeLittleGirl
Տարբերակ 5. Անիծյալը- Այբ
Տարբերակ 6. Հովսեփի ծնունդը- Sambitbaba
Տարբերակ 7. Հողը- Ivy
Տարբերակ 8. Անեկդոտ Ա-ԼՅԱ Պալանիկ- Sambitbaba
Տարբերակ 9. Մեծ փոփոխություն- Էռնեստ Հեմինգուեյ
Տարբերակ 10. Կախարդական ծնծղաները- Skeptic
Քննարկումները ինչի՞ է էսքան պասիվ:![]()
Դասախոսներիցս մեկը ասում էր. «Ինչ կարդում եք՝ պրոբլեմ գտեք մեջը: Ի՞նչ պրոբլեմը, խնդիր է առաջ քաշում հեղինակը տվյալ գործի մեջ»: Հիմա հերթով կարդամ (չնայած մի քանի գործ արդեն կարդացել եմ) ու պրոբլեմները գտենմ:![]()
Վերջին խմբագրող՝ Այբ: 15.02.2014, 14:21:
Կակաչներ
Էս էլ հո լրիվ Հեմինգուեյ աԱպրի հեղինակը: Նենց մի քիչ նման էր «Մեծ փոփոխությանը», բայց ավելի լավն էր:
Smokie (15.02.2014)
Հողը
Գրողը տանի, Ռիփ, էս էլ հո դու եսԵս քո հայերենը ոչ մի բանի հետ չեմ խառնի: Լավ, սպասի մինչև վերջ կարդամ:
Թարմացում: Էս էլ էր լավըԲրեդբերիոտ, նոստալգիկ: Ռիփին էլ վերջերս տարել են բնապահպանական թեմաները
![]()
Վերջին խմբագրող՝ StrangeLittleGirl: 15.02.2014, 14:35:
Մարսի թուզը
Էս էլ էր լավը, լրիվ բրեդբերիական նոստալգիա![]()
Բայց խոխմ ա, նմանակված հեղինակների զույգերով եմ կարդում, ուրեմն երկու Բրեդբերիներն են իրար նման, երկու Հեմինգուեյներն ու երկու Պալանիկները: Նենց որ կարծում եմ ստեղ էնքան կոլեկտիվ անգիտակցականի հարց չի, ինչքան ընտրված հեղինակին լավ ընկալելու արդյունք:
Վրեժը
Սմոքը ճիշտ ա ասում, «Չինովնիկի մահն» ա հիշեցնում: Էլի լավն էր, բայց մինչև հիմա կարդացածներիս մի քիչ զիջում էր: Լեզուն մի քիչ արհեստական էր: Կամ ակումբցի չի գրողը, կամ ակումբցիներից մեկը որոշել ա մի լա՜վ թաքնվել:
Հովսեփի ծնունդը
Էս էլ էր թույլ: Բայց ասում եմ՝ կարո՞ղ ա նրանից են Չեխովները թույլ, որ Չեխովն ինքը Բրեդբերիի, Պալանիկի ու Հեմինգուեյի համեմատ թույլ գրող աՀա, թույլ ասելով նկատի ունեմ ընդհանուր ֆոնի վրա թույլ: Թե չէ հաստատ թափելու բան չի:
Էդ գավակ բառը բայց ներվերիս վրա ազդեց:
Քվեարկել եմ Պոզի, Վրեժի, Մեծ փոփոխության օգտին: Չնայած Մեծ փոփոխութունն ավելի շատ ինձ դեպի Սարոյան տարավ, կներեք` եթե սխալվում եմ:
Հ. Գ. Պոզը երևի Ռայադե՞րն ա գրել:
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
1. Պոզը
Շատ լավ նմանակում է, ու բացի այդ որպես առանձին պատմվածք` հզոր է: Ոնց որ հենց Պալանիկն ուղարկած լինի: Հեղինակն ամբողջությամբ մտել է ոճի մեջ: Ամենահաջողված գործերից է, եթե ոչ միակը:
2.Վրեժը
Որպես պատմվածք վատը չէր, որպես Չեխովյան նմանակում` շատ թույլ էր ու թխած: Ախր պետք էր ոճը նմանակել, ոչ թե սյուժեն: Հետո որպես Չեխովի նմանակում նաև պրիմիտիվ էր: Չեխովի Չինովնիկի մահն ի դեպ էդքան էլ խաղուպար գործ չէ, ինչքան թվում է: Էնտեղ լրիվ ուրիշ բովանդակություն կա: Ու համ էլ ավելի հետաքրքիր կլիներ, եթե իրոք ինքը հաղթած չլիներ: Թե չէ սենց ամեն ինչ հենց սկսզբից պարզ էր: Պետք է մի քիչ ընթերցողին ձեռ առնել, էշի տեղ դնել: Լավ իմաստով:
3. Մարսի թուզը
Էս էլ հո լրիվ Բրեդբերի էր` համարյա անթերի նմանակմամբ: Ու համ էլ որպես առանձին պատմվածք շատ քաղցր էր ու զգացմունքային: Շարադրանքը համարյա գագաթնակետին էր հասել: Սիրեցի իրեն
4. Կակաչներ
Չէ էլի, Հեմինգուեյը իմը չի, ոչ մի կերպ չեմ կարողանում հետն ընտելանալ: Երևի հա, նմանակումը լավ էր ստացվել, բայց ոչ մի կերպ չկպավ ինձ, ոնց որ Հեմինգուեյը չի կպնում:
5.Անիծյալը
Պո չէր: Ախր ամեն մի մութ ու արյունոտ գործ Պո չի կարող լինել: Ռուֆը ճիշտ է ասում` ինքն էդքան կարճ ու կոնկրետ չի շարադրում: Որպես առանձին գործ ի դեպ լավն էր: Բայց լիքը անհարթ մասեր կային, ու անմշակ էր:
6. Հովսեփի ծնունդը
Որպես Չեխովի էն թույլ գործերի նմանակում ստացված էր:
7.Հողը
Բայց դե էն առաջինը որպես նմանակում ավելի հաջող էր: Սա որպես առանձին պատմվածք էր շատ ուժեղ: Նմանակումը թույլ էր:
8. Անեկդոտ ալյա Պալանիկ
Էս ավելի շատ հայկական միջին մակարդակի հումորներից էր: Պալանիկի համեմատ բավականին ցածր էր:
9. Մեծ փոփոխություն
Մի քիչ Սարոյանական բան կար մեջը: Բայց Հեմինգուեյ էր: Նմանակումը լրիվ ստացված էր: Դե էլ չասեմ, որ առանձնապես չգրավեց, նմանակվողի պատճառով, ոչ թե նմանակողի:
10. Կախարդական ծնծղաները
Չնայած որ Գրիմ եղբայրներ շատ շուտ եմ կարդացել ու առանձնապես չեն տպավորվել, էս շատ սիրուն հեքիաթ էրի դեպ հեղինակը ոնց որ պրոֆեսիոնալ հեքիաթասաց լինի, շատ հաջող տեխնիկա ու շարադրանք ունի: Մրցույթի ամենատարբերվող գործն էր:
Blessed the poison which brings the end
Պոզի մեջ բառերի խաղն էր հետաքրքիր արևելահայերենից արևմտահայերեն՝ էդ պոզիկ-bozig-ը:
Համ էլ մի ձև լցված էր, ահագին հերոսներ կային մեջը էդ պստիկ պատմվածքի համար:
Շարադրանքը Պալանիկի ոճին լավ նման էր, մենակ թե Պալանիկը դժվար թե սենց հստակ սյուժետային գիծ տաներ (նենց էլ մի Պալանիկի մասնագետ եմ), բայց դե մեկ ա հավես էր գրված:
Մեկ էլ ուզում եմ ասեմ, որ ամենահաջողված մրցույթներից մեկն ա, ով էլ հաղթի, ահագին լավ որակի մեջից ա հաղթելու, էդ ահագին բան ա:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ