Սևակ ջան, կամ պատմությունը ամբողոջովին քո մտքում ծնվել ա, ու դու մեխանիկական աշխատանքից առաջ եղել ես դրա ծնողը, որի ժամանակ կարող էիր թեման այլ կերպ զարգացնել, ինչը նշանակում ա, որ դու ես կերպարին մտցնում ու հանում, կամ էլ շարադրում ես քո տեսածը, բայց քանի որ գեղարվեստական երանգ ես տալիս, նորից դու ես որոշում կերպարին մտցնել թե ոչ: Չհամաձայնվեցի: Դու հանգիստ կարող էիր էդ հարցը վերանայել, ու ընդհանրապես գրողները հաճախ են վերանայում իրենց գրածը: Գրող ասելով նկատի ունեմ ցանկացած մարդու, ով գրական ստեղծագործություն է գրում:
Լավ, ինչի՞ եք ինձ դրել համոզում, թե ես ինչ եմ մտածել կամ իմ մոտ ո՞նց է եղել: Մի՞թե ստեղ կամ մի որևէ այլ տեղ այս աշխարհի վրա ծնվել ա նենց մեկը, որ ինձնից լավ գիտի, թե ես ինչ եմ մտածում կամ ոնց, թե ես էդ պահին ինչ եմ զգացել ու ինչ կարող էի, ինչ` չէ: Իմաստը ո՞րն ա: Կարող էիր-ով հարց չի լուծվում: Կարող էի ծրագրավորում իմանալ ու վուլկանիզացիայում աշխատել: Ի՞նչ կապ ունի դա: Ես ներկայացրել եմ ստեղծագործություն: Յուրաքանչյուրն էլ կարա ասի իրեն դուր ա եկել, թե չէ: Որ մասը ոնց կուզեր լիներ, ինչը լավ կլիներ, որ ուրիշ կերպ լիներ: Ես ուրախ եմ այդ կարծիքների ու մոտեցումների համար:
Բայց ինչ վերաբերվում ա , թե ես ինքս ինչ կարող եմ ու չեմ արել, դա արդեն ես եմ որոշում: Ես իմ գրածները չեմ վերանայում: Եղածն արդեն եղել է: Անտերը գրվել պրծել ա:
Իսկ լավ խորհուրդների համար շնորհակալ եմ, կփորձեմ հաջորդ անգամների համար կիրառել: