Սևակ, հետաքրքրությամբ կարդում էի պատմվածքդ, հավես էիր շարադրել: Բայց չհասկացա՝ ինչի էդպես ավարտեցիր: Վերջն անբնական էր ու պատմությանը չկպնող:
Կամ էլ ինձ էդպես թվաց:
Համենայնդպես, դրա փոխարեն ավելի հետաքրքիր կլիներ, եթե Գոհարի կերպարը մի քիչ ավելի բացվեր: Խալաթը բացվելը նկատի չունեի
Լրիվ համաձայն եմ ivy–ի հետ. մինչև վերջին տողերին հասնելը մեծ հետաքրքրությամբ կարդացի, բայց վերջն իսկապես չկապվեց ընդհանուրի հետ։ Էդպես էլ չհասկացվեց՝ Գոհարն իսկապես էնպիսին էր, ինչպիսին պատմում էին, թե էդ ամենը զուտ բամբասանք էր։
Թե ինչի՞ փախար, մնայիր, էլի։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
ivy-ի խոսքերից
Սևակ, հետաքրքրությամբ կարդում էի պատմվածքդ, հավես էիր շարադրել: Բայց չհասկացա՝ ինչի էդպես ավարտեցիր: Վերջն անբնական էր ու պատմությանը չկպնող:
Կամ էլ ինձ էդպես թվաց:
Համենայնդպես, դրա փոխարեն ավելի հետաքրքիր կլիներ, եթե Գոհարի կերպարը մի քիչ ավելի բացվեր: Խալաթը բացվելը նկատի չունեի
Հա, էլի, խալաթը քիչ էր։ ։)
artak.amDe gustibus et coloribus non est disputandum.
Շատ լավն էր…
Ինձ թվաց, թե Գոհարն այստեղ ոչ մի կապ չունի, և հենց դա էր նրա կերպարը ստվերում թողնելու պատճառը: Չնայած… չէ, ժող, նույնիսկ այդ ստվերն էլ շատ աննշան էր: Ես, օրինակ, Գոհարի վերև-ներքև անելուց, ոնց որ ներքևի հարկում Սևակի կողքին կանգնած լինեի...
Իսկ պապու մահը… Կասեի, նույնիսկ դա է համով արված: Հա, դաժան է, իհարկե, բայց ստիպում է մի ամբողջ պատմվածք երևակայել, արդեն առանց հեղինակի անգամ… Պատկերացնու՞մ եք էդ խեղճ երեխու վիճակը. Գոհարից սարսափած փախչում ու դեմ է առնում պապու մահվանը… Սարսափից՝ սարսափ, երկար տարիներ մեղքի զգացում… Խեղճ տղա…
Մի խոսքով, հարյուր տոկոսանոց գրոտեսկ:
Ապրես, Սևակ ջան: Ինձ շատ դուր եկավ:
Հ.Գ. Կարելի՞ է հարցնել. էս ու՞ր ես կորել...
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Բայց Գոհարից դեպի պապու մահը շատ անսպասելի էր ու ոչ բնական:
I don't like to commit myself about heaven and hell - you see, I have friends in both places.
Mark Twain
Sambitbaba (07.02.2014)
Հա, Դավ ջան, ինչպես նաև անբնական է, ասենք, շաքարամանի միջից մուկ հանելը, բայց ֆիլմերում երբեմն պատահում է:
Կատակում եմ իհարկե, բայց կարծում եմ, որ Սևակի պատմվածքը լրիվ թույլ է տալիս ասածդ "անսպասելի ու ոչ բնական" անցումներ կատարել:
Եվ հետո, առանց այդ վերջի, ինձ թվում է, կլիներ ուղղակի հերթական Ֆելլինի-Ամարկորդ-պատմություն: Իսկ էսպես՝ տղեն Ֆելլինիին տվել-անցել է, և մի՞թե դա չէ ամենակայֆը...
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
tvsevak (08.02.2014)
Հա, հայկական սգի պահը անպայման պետք ա լիներ, ամեն գնով: Տխուր ազգենք, էլի, երբ հաճույքից մինչև մահ մի ակնթարթ ա:Հա, Դավ ջան, ինչպես նաև անբնական է, ասենք, շաքարամանի միջից մուկ հանելը, բայց ֆիլմերում երբեմն պատահում է:
Կատակում եմ իհարկե, բայց կարծում եմ, որ Սևակի պատմվածքը լրիվ թույլ է տալիս ասածդ "անսպասելի ու ոչ բնական" անցումներ կատարել:
Եվ հետո, առանց այդ վերջի, ինձ թվում է, կլիներ ուղղակի հերթական Ֆելլինի-Ամարկորդ-պատմություն: Իսկ էսպես՝ տղեն Ֆելլինիին տվել-անցել է, և մի՞թե դա չէ ամենակայֆը...
I don't like to commit myself about heaven and hell - you see, I have friends in both places.
Mark Twain
Sambitbaba (08.02.2014)
Շատ էլ լավն էր, ամեն ինչը տեղը տեղին, ապրես, Սևակ ջան:
Ինչո՞ւ ես դու օրդ մաշում պասի հետ:
Գնա պանդոկ՝ ընկերացիր թասի հետ...
Sambitbaba (08.02.2014), tvsevak (08.02.2014), Նարե91 (08.02.2014)
Բարև, հավատարիմ: Շնորհակալ եմ, որ զգացողություններս կիսում ես... Որ զգում ես... Թեկուզ այն, որ Գոհարն այստեղ կապ չուներ, որն ավելի շատ երևի, բախտ նայող էր կամ եսիմով, բայց նենց չէր, ոնց խաբում էին ընթերցողին... Մի խոսքով, ապրես շատ:
Գրածներս կայքումս եմ դնում կամ ֆեյսբուքյան էջիս: Մի տեսակ պատրաստ չեմ բանավեճերի, չեմ ուզում կարդալ կարծրատիպային կարծիքներ կամ բացատրել, թե որն ինչի համար եմ գրել... Վերջիվերջո, ես չէի մեղավոր, որ պապը մահացավ, ոչ էլ թոռը... Ես էլ չէի սպասում... Դրան չանդրադառնամ...
Այստեղ ես ինձ լավ չեմ զգում... Միջավայրը մի տեսակ այլ է... Շնորհակալ եմ բոլոր կարծիքների համար ու այնպես չէ, որ եթե կարծիքը դուրս չի գալիս կամ համաձայն չեմ, ուրեմն ես եմ ճիշտ: Իրականում ես գրում եմ այն, ինչ այդ պահին գալիս է, ինչպես տեսնում եմ, ինչ զգում եմ... Իսկ այստեղի ընթերցողները, ըստ իս, միշտ ուզում են, որ իրենց սպասվածով լինի կամ տրամաբանական շարունակությամբ... Ուզում են, որ այսպես լինի կամ այնպես, իսկ ես գրում եմ ինչ կա ու անկարող եմ անգամ տառ փոխել, կքանդվի, կարծում եմ, կդառնա օտար... Ու տպավորություն է ստեղծվում (այս գրառումս էլ ներառյալ), որ չեմ հարգում ընթերցողիս, իսկ իմ տարածքում ես ազատ եմ այդ առումով... Այստեղ ինձ պարտավորված եմ զգում, մի տեսակ իմ ափսեի մեջ չեմ... Դրա համար չկամ, կորել եմ... Իսկ այնպես` ապրում եմ, սովորում, աշխատում, երբեմն ստեղծագործում...
CactuSoul (08.02.2014), Sambitbaba (08.02.2014), Վոլտերա (14.02.2014)
Ափսոս, որ քեզ լավ չես զգում Ակումբում…
Բայց դա անցողիկ բան է, Սևակ ջան: Հետո մի մոռացիր, որ Ակումբը՝ ֆորում է, և կարծիքներ հայտնելը երևի կարելի է անգամ պարտականություն համարել… Շատերը նույնիսկ հակառակը՝ վատ են զգում, երբ իրենց գրածների մասին ոչ ոք կարծիք չի հայտնում: Մյուս կողմից էլ, չէ որ կարծիքները նաև կոփելու հատկություն ունեն և ավելի լավ է չխուսափես դրանից:
Չգիտեմ, նայիր հարմարությանդ, բայց ես, օրինակ, քո գործերը հաճույքով եմ կարդում...
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Գրողը կատարելագործվում ա քննադատության շնորհիվ: Ֆեյսում կամ անձնական էջում փակվելը լուծում չի: Հետո, պատմվածքի 90 տոկոսը բոլորին դուր էր եկել: Հիմա ես մի հարց ունեմ: Ընդհանրապես, պապ պե՞տք էր պատմվածքիդ մեջ, առավելապես, երբ նա մահանու՞մ ա:
իսկ ես գրում եմ ինչ կա ու անկարող եմ անգամ տառ փոխել, կքանդվի, կարծում եմ, կդառնա օտար.
Իսկ իմ կարծիքով, հենց վերջավորությունն ա օտար պատմվածքին:
Վերջին խմբագրող՝ Դավիթ: 09.02.2014, 01:00:
I don't like to commit myself about heaven and hell - you see, I have friends in both places.
Mark Twain
Ես շատ հեռու եմ գրող լինելուց, այնքան, ինչքան գրածիս վերջավորությունն էր օտար ընդհանուրին:
Գրողին քննադատում են գրաքննադատները, ովքեր լիարժեք են ըմբռնում ու հասկանում շարադրանքը, դա անցկացնում իրենց մաղի միջով:
Ուրախ եմ, որ հերիք չի կարդում եք, մի հատ էլ չեք ալարում կարծիք եք հայտնում:
Պապին ես չեմ բերել պատմվածք ու չէի էլ կարող հանել:
Չեմ կարծում, որ խնդիր եմ դրել, Դավիթ ջան:Ֆեյսում կամ անձնական էջում փակվելը լուծում չի:
Շնորհակալություն
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ