Հիմա որ ասեմ, կասես էլի ասեց
Մի հատ պարզ օրինակ եմ ասում, հենց քո բնագավառից, մի անգամ արդեն ասել եմ, բայց երևի մոռացել ես:
Ենթադրենք, արդեն ամուսնացած ես: Ամեն օր քո համար ժամը յոթին գործտ ավարտվում ա ու տուն ես գնում:
Մի օր էլ ծանր հիվանդ են բերել, վիճակը ահավոր վատ, համ էլ հղի

(վիճակը բարդացնում եմ էլի):
Էդ պահին գալիս քեզ են ասում մի բան արա, փրկի: Դե դու խառնված էդ ամեն ինչով կարաս լրիվ մոռանաս էլ հեռախոսիդ մասին, ճի՞շտ ա: Ըհը, մի երկու ժամից հազիվ էդ խեղճ աղջկա վիճակը դզվում ա ու դու հանգիստ շունչ ես քաշում, գնում ես սումկետ վերցնում ես ու տուն:
Հիմա սենց. հասել ես տուն, մտել ես ներս, մարդտ հարցնում ա խանդոտ հայացքով.
-էս ու՞ր էիր
-ծանր հիվանդ էին բերել....
-տո կգնաս էդ ծանր պատմությունները կպատմես ձեր հիվանդներին, ինձ ասա ու՞ր էիր

-վայ, դե ասում եմ էլի...
-բա հեռախոսդ էլ էր ծանր հիվանդացե՞լ
-վաաաայ, լրիվ մոռացել էի հեռախոսիս մասին
-տո գլուխդ մոռանայիր, ասեցի կգնաս ձերոնց քո պատմությունները կպատմես, ինձ ասա ու՞ր էիր
Հիմա քեզ էս վիճակը դուր կգա՞, էնքանից հետո, երբ հոգնած, ով գիտի նաև սթրեսի մեջ հասել ես տուն:
Հ.Գ. գրածս հիվանդագին խանդ չի, ճի՞շտ ա: Իմ կարծիքով հիվանդագին խանդը էն ա, որ լրիվ անիմաստ տեղը գալիս ու կպնում ա, իսկ էս դեպքում անիմաստ չէր:
Էջանիշներ