Chuk-ի խոսքերից
Հստակ սահմանել չես կարող երբեք, միշտ էլ սուբյեկտիվության պահը մնալու ա, խոսքը կարող ա գնա հիմնական չափանիշների սահմանման մասին, որոնցից կարող են լինել.
1. Անձնական, բայց ընթերցողների մեծ մասին հայտնի անձնական ինֆորմացիան ստեղծագործության մեջ չներառելը,
2. Նախկինում հրապարակված կամ ընթերցողներին ցուցադրված ստեղծագործությունների չհրապարակումը, կամ դրանցից հատվածներ ստեղծագործության մեջ չներառումը,
3. Ակումբցիներին արդեն պատմած պատմությունների գրական շարադրելով ստեղծագործություն չսարքելն ու հրապարակումը,
4. Քննարկման ժամանակ այս կամ այն ստեղծագործության մասին հայտնելը, որ իրենն է, բացառելը,
5. Քննարկման ժամանակ ստեղծագործության մեջ չմտած, բայց պատմությանը ուղղակիորեն առնչվող այլ տվյալների, պատմությունների չհրապարակումը,
և այլն
կամ ասենք ակումբցիներ կան, որ միմյանց հետ ավելի մոտիկ են ու միմյանց ավելի լավ են ճանաչում, քան մյուսները: օրինակ ես ինչ էլ գրեմ, ոնց էլ գլուխս պատին տամ, Շինարարն իմ գործը ճանաչելու ա: Նույն կերպ էսօր Նաիրուհին ասեց, որ Խաժակ Գյուլնազարյանից Գալի գործն էր ճանաչել: Բա ի՞նչ աստիճանի ա պետք թաքնվել, որ չճանաչվի մասնակիցը: Կամ դա արդյոք չի՞ սահմանափակում իրա ստեղծագործական հնարավորությունները:
Մեջբերել
Էջանիշներ