Չուկ ջան, էս անգամվա մրցույթի մեջ ինչ-որ հատուկ «տոնայնություն», էն էլ՝ սահմանին հասած, չեմ նկատել: Էդպիսի բաներ միշտ էլ լինում են: Գուցե ընկալումները սուբյեկտիվ են, չգիտեմ:
Բայց էն, որ նույն ֆորմատը կարող է ձանձրացնել, դրա հետ համաձայն եմ:
Թեև կոնկրետ ես երբևէ չեմ ձանձրանում, ու Ակումբ էլ մեծ մասամբ հենց էս գրական քննարկումների համար եմ մտնում. մի ուրիշ տեսակի սիրում եմ էս ամենը, անկախ նրանից՝ մասնակցում եմ, թե չէ:
Մյուս կողմից նկատել եմ, որ մարդկանց վրա ազդում են ակումբային գրական քննարկումները, անկախ նրանից, դա ինչ նախագծի կամ թեմայի մեջ է:
Օրինակ՝ հենց վերջերս ինքդ քո ձեռքով մրցույթի հետ ոչ մի կապ չունեցող շատ ակտիվ ստեղծագործական թեմա փակեցիր հեղինակի խնդրանքով, ի դեպ պատմվածքն էլ լիքը մարդ էր հավանել, էդ թվում՝ նաև ես, բայց երևի հարցն էն էր, որ քննարկողները «տարվել էին», ու հեղինակին դա դուր չեկավ: Սա էլ հո մրցույթ չէ՞ր:
Ասածս էն է, որ հարցը էստեղ մրցույթ-չմրցույթը չի, այլ հենց կարծիքներն ու քննարկումները ստեղծագործական բաժնում, որոնք կարող են ազդել մարդկանց վրա:
Դրա համար գուցե ամեն մեկը ասի՝ ի վերջո ինչ է ինքը սպասում, երբ ստեղծագործություն է ներկայացնում ակումբին կամ որն է էն սահմանը, որը հատելուց հետո մարդ փոշմանում է, որ ընդհանրապես նյութ է դրել էստեղ, թեկուզ՝ առանձին թեմայով: Իմ կարծիքով, սա ավելի լուրջ հարց է, քան մրցույթ անցկացնել կամ չանցկացնելը, որովհետև ինչպես արդեն ասեցի էդ լարվածությունը արտամրցութային գրական թեմաներում էլ եմ նկատում:
Մեջբերել
Էջանիշներ