Ստեղծագործական մրցույթ. Կարճ պատմվածք (Քվեարկություն և քննարկում)

[Հայկօ]

Զիբիլ չի… եթե վերջի վրա աշխատվի, մի բան կլինի… կարճ պատմվածքների մեջ "իմաստ" ման գալը կամ դնելը սխալ ա… չկա տենց բան… կարաս անես ու կփչանա… կարճ գործը չի կարա հենդլ անի տենց լոդ… Ոչ տատածություն ունի, ոչ էլ ժամանակ…

Շատ ընտիր էլ կարող ա, Մեֆ։ Էդքան ծայրահեղ ձախ էքստրեմիստ անջատական մի եղիր, էլի, հազար հատ հակառակ օրինակ կա : Ո՞րն ա կարճի ու երկարի սահմանը։ Ի՞նչ ծավալից սկսած ա պատմվածքը «տարածություն ու ժամանակ» ստանում։

[Alphaone]

Այն գործերին, որոնք չեմ հավանել կամ ասելիքը չեմ հասկացել, ձայն չեմ տվել, քանի որ քվեարկել եմ լրիվ սուբյեկտիվ, մնացած բոլոր գործերին ձայն տվել եմ, քանի որ ինձ համար առանձնացրած ֆավորիտ այս անգամ չունեմ:

[Mephistopheles]

Շատ ընտիր էլ կարող ա, Մեֆ։ Էդքան ծայրահեղ ձախ էքստրեմիստ անջատական մի եղիր, էլի, հազար հատ հակառակ օրինակ կա : Ո՞րն ա կարճի ու երկարի սահմանը։ Ի՞նչ ծավալից սկսած ա պատմվածքը «տարածություն ու ժամանակ» ստանում։

էս տեսակի կարճ գործը չի կարա… կերպար, սյուժե, նկարագրության, զարգացման տեղ չկա… հետո նայած մեսեջ կամ իմաստ ասելով ինչ ես հասկանում…

Մի հատ օրինակի լինք տուր Հայկօ ջան,

Սահմանը չգիտեմ որն ա, բայց ստեղ կոնկրետ չափ կա…

[StrangeLittleGirl]

Հեղինակն ինքնաբացահատվե՞ց Չէ, հեղինակը դրանով մի բան ա ուզել ասի ու մեսսիջը տեղ չի հասել, որ տեղ հասնի, իկրականում տեսնեմ, որ մեսսիջ կա, ոչ թե հինգ րոպե խզբզել ա ինչ-որ անկապություն ու ուղարկել, էլ չի լինի, բայց էսպես լուրջ իմ ուղեղում Կախարդը չի տեղավորվում

Ալֆ, ինձ թվում ա հեղինակը չորով կայֆավատ ա էղել, ոչ մի խորը իմաստ:

[Շինարար]

Ես միևնույն է մնում եմ իմ էն համոզմանը, որ քննդատություններ չհանդուրժելն ու ընդհանրապես լսել չկարողանալը ոչ այլ ինչ է, քան մեծամտության ու գոռոզության ամենավառ դրսևորումներից մեկը, հարգելի՛ համաակումբցիներ… եկեք մե քիչ հանդուրժող լինենք

Նարե91 ջան, ըստ էության գրական ստեղծագործությունը հրապարակելն արդեն իսկ մեծամտության դրսևորում ա ինչ-որ առումով: Հաց չես թխում, աթոռ չես շինում, մարդու ամենօրյա անհրաժեշտության ինչ-որ բան չես ստեղծում, ինչ-որ բան ես գրել, որը էնքան լավն ես համարում, որ հրապարակում ես, որ մյուսներն էլ կարդան: Եթե ինքդ էդքան էլ գոհ չես քո գրածից, էլ ինչու ես հրապարակում: Նկարիչը, գրողը, արվեստագետը կարա համեստ լինի, բայց ոչ իր գրածի, իր նկարածի, իր արարած-ստեղծածի հարցում: Մի քիչ երկար գրելու-քննարկելու թեմա ա սա, բայց ամեն դեպքում կարծում եմ` եթե հրապարակեց, ցուցադրեց, ուրեմն գոհ ա, հպարտ ա, մեծամիտ ու գոռոզ ա իր ստեղծածով, իսկ եթե ոչ, ինձ համար անհասկանալի ա, թե ինչու հրապարակել:

[Վոլտերա]

Մրցույթի բոնուսը

Ասք քլունգի մասին

Լեռան ստորոտին, վաղ մութուլուսին,
Մի մարդ էր քայլում քլունգը ուսին,
Քայլում էր հպարտ, գլուխը բարձր,
Շուրջը պատում էր խավարը թանձր:

Սակայն նրա սուր հայացքից արծվի
Ոչ մի ծածուկ բան երբեք չի թաքցվի,
Ու երբ մի քանի մղոն էլ անցավ,
Թեք լանջին տեսավ մի մեծ քարանձավ:

Մոտեցավ մուտքին. դարպասը փակ էր,
Իսկ ներսում վայրի աղմուկ-աղաղակ էր:
Մի ճեղքից նայեց. տրոլեր անհատնում
Սրահում ուրախ խնջույք են անում:

Ցասմամբ փայլեցին աչքերը նրա,
Քլունգը գցեց մի քարի վրա,
Ապա բռնելով գերանները ծուռ'
Քոքահան արեց դարպասն ամրակուռ:

Երկու տրոլ մեռան սրտի կաթվածից,
Երեքը' նետած դռան հարվածից,
Ութ թե ինը տրոլ տակներն արեցին,
Փախչելու հնար մի կերպ ճարեցին:

Եվ ճողոպրեցին նրանք լեղապատառ
Ստորոտին ծվարած մի փոքրիկ անտառ:
Նա վերցրեց զենքը. ահա կվազի
Հողմակերպ սլացքով վայրի հովազի:

Տրոլերից չորսը անտառ չհասան.
Տապալեց նրանց զերթ ահեղ գազան,
Մյուսները հազիվ պատասպարվեցին'
Սպասելով մահաբեր այգաբացին:

Բայց հանկարծ հեռվում դղրդյուն լսվեց,
Ու քիչ անց մարդու առջև հայտնվեց
Դիվադեմ, զորեղ, պարթևահասակ
Զինված տրոլերի մի մեծ հրոսակ...

Մոլեգնում էր նա փառահեղ կռվում,
Անշունչ տրոլերը գետնին էին փռվում,
Լերդ արյամբ արբած քլունգը նրա
Իշխում էր կյանքի ու մահվան վրա:

Տապալվեց վերջինը լալահառաչ.
Դիակերտ թումբ էր հերոսի առաջ:
Ավարտվեց մարտը, ու երևացին
Առաջին շողերը ջերմ, արևածին:

Մարդը նվաճեց լեռան բարձունքը,
Առ բոսոր երկինք պարզեց քլունգը
Եվ խրոխտ ձայնով պոռթկաց բոցաշունչ,
Գոչեց բարձր ու ահեղամռունչ.

"Հանգիստ չի ապրի տրոլերի ցեղը
Անգամ ամենաթույլն ու անմեղը
Քանի դեռ ես կամ",- գոռաց Կրիծիկը.
Պրոֆիլում հայտնվեց չորրորդ ծիծիկը:

Հեղինակն՝ անոնիմ

[StrangeLittleGirl]

կներեք, որ սենց քթի մազ եմ, բայց.

Մի ճեղքից նաեց. տրոլեր անհատնում

լավ էլի

[ivy]

Ինձ որ մնա, կնախընտրեմ Կախարդի պես կայֆավատները հաղթեն, քան թե Նոկտյուրնի պես պլպլան տեքստերը՝ արհեստական բառերով ու պատկերներով։ Վատանում եմ տենց տեքստերից։ Հավաքածուի ականջը կանչի։

[Նարե91]

Նարե91 ջան, ըստ էության գրական ստեղծագործությունը հրապարակելն արդեն իսկ մեծամտության դրսևորում ա ինչ-որ առումով: Հաց չես թխում, աթոռ չես շինում, մարդու ամենօրյա անհրաժեշտության ինչ-որ բան չես ստեղծում, ինչ-որ բան ես գրել, որը էնքան լավն ես համարում, որ հրապարակում ես, որ մյուսներն էլ կարդան: Եթե ինքդ էդքան էլ գոհ չես քո գրածից, էլ ինչու ես հրապարակում: Նկարիչը, գրողը, արվեստագետը կարա համեստ լինի, բայց ոչ իր գրածի, իր նկարածի, իր արարած-ստեղծածի հարցում: Մի քիչ երկար գրելու-քննարկելու թեմա ա սա, բայց ամեն դեպքում կարծում եմ` եթե հրապարակեց, ցուցադրեց, ուրեմն գոհ ա, հպարտ ա, մեծամիտ ու գոռոզ ա իր ստեղծածով, իսկ եթե ոչ, ինձ համար անհասկանալի ա, թե ինչու հրապարակել:

Չգիտեմ, կարողա անգամ տարօրինակ հնչի, մի քիչ էլ ցնդաբանության պես թվա Ձեզ համար, բայց եթե իմ աշխատանքը ինձ դուր ա գալիս, ապա կողքից ինչքան էլ ուզում ա ասեն, որ լավը չի, ես դրանից բացարձակապես չեմ նեղվի.... էլի կարողա գոռոզության դրսևորում լինի, բայց ես կյանքում չեմ վիճի իմ գրածը չհավանողի հետ… Հո՞ բոլորին չես կարող գոհացնել… Հավանել, կամ չհավանելը իրա գործն ա
Հա՛, դուրը չի էկէլ, չի եկել, է հետո՞... դնես հակառակը համոզե՞ս... կարողա՞ ծախու ապրանք ա , որ պիտի գովաս ու ինչ-որ մեկի վրա սաղացնես…
Եսիմ էէէէէ..... կամ էլ սենց մի բան կա.... կարող ա իմ դուրը ընդհանարապես չի գալիս գրածս, բայց շատերի դուրը գալիս ա, այսինքն էն տարբերակն էլ կա, որ գուցե ես տաղանդ եմ, բայց չգիտեմ դրա մասին... բա մի հատ չդնե՞մ պատմվածքս, որ տաղանդս բացահայտվի կամ էլ հակառակը պախարակվեմ, որ դրանից հետո այլևս ձեռքս գրիչ չվերցնեմ

[Շինարար]

Ինձ որ մնա, կնախընտրեմ Կախարդի պես կայֆավատները հաղթեն, քան թե Նոկտյուրնի պես պլպլան տեքստերը՝ արհեստական բառերով ու պատկերներով։ Վատանում եմ տենց տեքստերից։ Հավաքածուի ականջը կանչի։

Հա բայց խի՞: Առայժմ երկրորդ պատմվածքն ա, որ կարդացի, մյուսը բնականաբար "Սեռաքաղցն" էր: Երկուսն էլ հավանեցի, բայց սա շատ ավելի: Եթե մարդն ունի էդ բառապաշարը, ինչո՞ւ չօգտագործի, ինչո՞ւ սահմանափակվել ակտիվ գործածական 100 բառի շրջանակներում: Էնպես չէր, որ ինչ-որ հորինովի վեհախորհուրդ բառեր էին, ուղղակի գրական, ոչ ֆորումային բառապաշար ա:

[impression]

Բյուր ջան, Կախարդը գիտե՞ս ինչով ա լավ
նրանով, որ չի ուզել ինձ ու քեզ բառակոխ անել
ու եթե ինձ հարցնես, հաստատ ավելի լավ ա մառազմը հաղթի, քան բառակույտը
երկուսն էլ մառազմ են, բայց դե մեկը գոնե «պրոզայի» դիմակի տակ չի էլի
ուղղակի պետք ա մի քիչ կարողանալ տարրորոշել թաքնված մառազմը

[ivy]

Հա բայց խի՞: Առայժմ երկրորդ պատմվածքն ա, որ կարդացի, մյուսը բնականաբար "Սեռաքաղցն" էր: Երկուսն էլ հավանեցի, բայց սա շատ ավելի: Եթե մարդն ունի էդ բառապաշարը, ինչո՞ւ չօգտագործի, ինչո՞ւ սահմանափակվել ակտիվ գործածական 100 բառի շրջանակներում: Էնպես չէր, որ ինչ-որ հորինովի վեհախորհուրդ բառեր էին, ուղղակի գրական, ոչ ֆորումային բառապաշար ա:

Շին, լավ էլի, ոչ ոք չի ասում, որ խոսակցականով գրի, բայց տենց արհեստակա՞ն։ Թանգարանային նախադասություններ են։ Անտիկ, ես կասեի։

[StrangeLittleGirl]

Ինձ որ մնա, կնախընտրեմ Կախարդի պես կայֆավատները հաղթեն, քան թե Նոկտյուրնի պես պլպլան տեքստերը՝ արհեստական բառերով ու պատկերներով։ Վատանում եմ տենց տեքստերից։ Հավաքածուի ականջը կանչի։

Ռիփ, երկուսն էլ վատ ա: Եթե կայֆավատ, ապա Տժվժիկի տեսքով: Ախր որ պատկերացնում եմ էդ mind the gap պահը, ուշքս գնում ա:

Հա բայց խի՞: Առայժմ երկրորդ պատմվածքն ա, որ կարդացի, մյուսը բնականաբար "Սեռաքաղցն" էր: Երկուսն էլ հավանեցի, բայց սա շատ ավելի: Եթե մարդն ունի էդ բառապաշարը, ինչո՞ւ չօգտագործի, ինչո՞ւ սահմանափակվել ակտիվ գործածական 100 բառի շրջանակներում: Էնպես չէր, որ ինչ-որ հորինովի վեհախորհուրդ բառեր էին, ուղղակի գրական, ոչ ֆորումային բառապաշար ա:

Շին, բնավ պետք չի խուսափել հարուստ բառապաշար օգտագործելուց, բայց պետք էլ չի դա անել կլիշեների տեսքով: Սաղ էդ նախադասությունները կլիշեներ են, հլը նայի: Եթե հարուստ բառապաշարի օրինակ ես ուզում, Վիոլետի գործերին նայի: Չգիտեմ` բովանդակությանը դու ոնց ես նայում, բայց ինքը իրա բառապաշարը շատ լավ ա օգտագործում:

[impression]

էն օրը Վիոլետին սեր եմ խոստովանել, Բյուր հուզվել էր

[StrangeLittleGirl]

Հա, ժող, Կախարդն էլ Անվերնագիրն ա գրել: