ԵՄ հանձնաժողովը հետազոտություն է պատվիրել Ecorys-ին` պարզելու, թե ինչ կշահեն ՀՀ-ն և ԵՄ-ն ասոցիացման համաձայնագրից`
Տնտեսապես ի՞նչ կշահի Հայաստանը` ընտրելով եվրոպական ուղին
հ.գ. Սիրիայի հարցը այնքան բարդ է, այնքան շահեր են այնտեղ խաչվում, որ զարմանում եմ, թե ոնց եք վստահ քաղաքական-ստրատեգիական կանխատեսումներ անում, ասում, թե ռուսների շնորհքն է, որ ԱՄՆ-ը կամ ՆԱՏՕ-ն դեռ ռիսկ չի անում հարվածել: Ինչու՞ չեք մտածում, որ իրականում արևմտյան երկրների ղեկավարությունը իրենց հասարակական կարծիքից է վախենում, իրենց երկրներում ահաբեկչական նոր ալիքից են վախենում, որովհետև
եթե արաբները չանեն, իրանցիները հաստատ կանեն, եթե հաշվի չառնենք, որ արդեն բացահայտ կարող են պատերազմի մեջ մտնել: Իսկ Լիբանա՞նը, Հեզբալլա՞հը: Իսկ Իսրայե՞լը. Իրանը ուֆ էլ չի անի, այդ պետությունը քարտեզից կվերանա, ԱՄՆ-ը կկորցնի տարածաշրջանում իր դաշնակցին: Այդ դեպքում Իրանը հաշվեհարդար կտեսնի նաև սաուդների հետ: Թուրքերի հարցը մի քիչ այլ է. ՆԱՏՕ-ի անդամ է, որոշակի սիրո խոստովանություններ անում է արաբներին,
բայց Իրանի առկայությունը Թուրքիայի կոկորդին ոսկոր է: Եգիպտոսը այլևս Մուբարաքի Եգիպտոսը չէ, խալիֆը չկա, փարավոնը չկա: Ու ավելորդ է խոսել, թե ինչ կլինի Հայաստանի հետ, եթե Իրանը մտնի պատերազմի մեջ: Շատ խառը իրավիճակ է, շատ անկանխատեսելի հետևանքներով: Պետք չէ գերագնահատել ինչ-որ ուժի, ոչ էլ թերագնահատել:
ԵՄ-ն հստակ հասկանում է, որ Հայաստանին ռազմական աջակցություն տրամադրել չի կարող, դրա համար էլ համաձայնագրի մեջ նման գլուխ չկա, ՌԴ-ն էլ պետք է հասկանա և հասկանում է, որ ընդհանուր սահման չունի ՀՀ-ի հետ, այսինքն` տնտեսական միության մեջ լինել չեն կարող:
Ես նորից եմ մնում իմ կարծիքին, որ մենք մեզ ավելի ենք ճնշում ու մեղադրում, քան` ՌԴ-ն ու ԵՄ-ն իրար հետ վերցրած` ԱՄՆ-ն էլ վրադիր:
Էջանիշներ