Հղիության արհեստական ընդհատում

[enna]

կարդում եմ ու քիչա մնում ստեղերից չքվեմ,գնամ էնտեղ ,որտեղ էդ աբորտ ք**ը արգելվածա:

[keyboard]

Լիլ, Բյուր,Նանե, Ամինս ու մնացած ջղայնացած ժողովուրդ ջան, խնդրում եմ Ձեզ, եկեք չծավալվենք էս թեմայի շուրջ, որտև Վարդը իրականում ճիշտ չի արտահայտվել ու տենց ա ստացվել, մեկ էլ ժող Վարդը 16 տարեկան ա, եկեք ավելի լավա իրան ասենք, որ դա վատ ա, որ ինքը կյանքում տենց բան չկրկնի, բայց ամեն դեպքում, ինքը կարծում եմ հիմա ավելի վատ հոգեկան վիճակի մեջ ա:
Ներող, եթե իմ կարծիքը Ձեր համար անընդունելի ա:

[Dayana]

Լիլ, Բյուր,Նանե, Ամինս ու մնացած ջղայնացած ժողովուրդ ջան, խնդրում եմ Ձեզ, եկեք չծավալվենք էս թեմայի շուրջ, որտև Վարդը իրականում ճիշտ չի արտահայտվել ու տենց ա ստացվել, մեկ էլ ժող Վարդը 16 տարեկան ա, եկեք ավելի լավա իրան ասենք, որ դա վատ ա, որ ինքը կյանքում տենց բան չկրկնի, բայց ամեն դեպքում, ինքը կարծում եմ հիմա ավելի վատ հոգեկան վիճակի մեջ ա:
Ներող, եթե իմ կարծիքը Ձեր համար անընդունելի ա:

Հով ջան, մի հատ էլ շեղվեմ ու վերջ։

Մենք Լեդի Վարդին չենք ուզում նեղացնել, ուղղակի մեր ընկերական խորհուրդն ենք տալիս։ Ես համոզված եմ, որ ինքը տենց բան չի անի, ու Աստված ոչ անի, որ ինչ-որ մեկը դրա կարիքն ունենա (ի նկատի ունեմ վտանգավորության տեսանկյունից): Թե չէ մեր ասածներից հեչ նեղվել պետք չի, մենք հո մարդուն իրա կարծիքի համար ծաղրի չե՞նք ենթարկում։

Լեդի Վարդը խելոք, լավ աղջիկ ա, ինքը չի նեղացել, ամեն ինչ շատ ճիշտ ա հասկացել։

[Mephistopheles]

Մեֆ, մենակ էդ տարբերությամբ, որ ես տղա երեխային աբորտ չեմ անի, ոչ էլ հիվանդին, ճակատագիրս անիծելով կմեծացնեմ, ուզում ա տասը հատ տղա լինի:


Բայց ի՞նչ վատ ա շատ քույր ունենալը մարդ կա սկի մեկն էլ չունի

Բյուր, իսկ ո՞նց կհրամայես հասկանալ էս քո տողերը…

Ինչ վերաբերում ա առողջ-ոչ առողջին, անկեղծ ասած ինձ համար տղա ունենալը հավասարազոր ա հիվանդ երեխա ունենալուն, այ էդքան չեմ ուզում:

[StrangeLittleGirl]

Բյուր, իսկ ո՞նց կհրամայես հասկանալ էս քո տողերը…

Մեֆ, ես հիվանդ էրեխուց էլ չեմ հրաժարվի: Ամբողջ հարցն էդ ա: Տառապելով, տանջվելով, բայց կպահեմ: Ու էդ բնավ չի նշանակում, որ ուզում եմ հիվանդ էրեխա ունենալ:

[Mephistopheles]

Մեֆ, ես հիվանդ էրեխուց էլ չեմ հրաժարվի: Ամբողջ հարցն էդ ա: Տառապելով, տանջվելով, բայց կպահեմ: Ու էդ բնավ չի նշանակում, որ ուզում եմ հիվանդ էրեխա ունենալ:

փաստորեն հիվանդ երեխան ու առողջ տղան, դրանք նույն բանն ե՞ն… բա որ համ տղա եղավ համ էլ հիվանդ… ու ի՞նչ նկատի ունես հիվանդ ասելով, հոգեկան, մտավոր, ֆիզիկական թե՞…

Դու գիտե՞ս ինչ ա նշանակում հիվանդ երեխա ունենալ ու տղա երեխա ունենալ…

[Գալաթեա]

Մեֆ, ես հիվանդ էրեխուց էլ չեմ հրաժարվի: Ամբողջ հարցն էդ ա: Տառապելով, տանջվելով, բայց կպահեմ: Ու էդ բնավ չի նշանակում, որ ուզում եմ հիվանդ էրեխա ունենալ:

Բյուր, որ ասում ես՝ հիվանդ երեխուց չեմ հրաժարվի... դու, բժշկության հետ կապ ունենալով, մեզանից էլ մի քիչ շատ պետք ա տեղյակ լինես՝ ինչ ահավոր արատներով երեխեք կարան ծնվեն ու որքան շուտ ա դա հնարավոր detect անել հիմա՝ էխոյով ու մնացած ամեն ինչով:
Տառապելով, տանջվելով կպահես՝ քո գիտակից ընտրությամբ, չէ՞:
Իսկ էդ երեխեն, որ ծնվելու ա՝ ապրելու համար մեծամասնորեն առողջ ու առանց արատների մարդկանց մեջ, բայց ինքը իրեն զգալու ա ոչ լիարժեք(մեզանից շատուշատերի վերաբերմունքի պատճառով), արժանի ա՞ ողջ կյանքում ամեն օր, ամեն վայրկյան շարունակվող էդ տանջանքին: Տանջանքի, որ իր փոխարեն դու ես ընտրել իր համար: Դա ճիշտ ա՞ քո կարծիքով:

Նախօրոք զգուշացնեմ աբորտի անուն լսելուց վատացողներին, որ ցակտահարթակ չսարքեք դեմքիս համար: Ես ինքս չգիտեմ՝ ինչ կանեմ, եթե ինձ հետ նման բան լինի ու հարցս Բյուրին ա ուղղված:

[ivy]

Գալ, հաշմանդամների ու «հիվանդ ծնվածների» հանդեպ վերաբերմունքը էնպես է փոխվում, երբ սկսում ես կարգին զարգացած երկրում ապրել: Ինչ արատով մարդիկ էլ ծնվում են, իրենց համար ամեն տեսակի հանարավորություններ ստեղծված են, որ նորմալ ապրեն, կրթություն ստանան, իրենց հասարակության լիարժեք անդամ զգան: Ու չեմ կարծում, թե իրենք, կամ իրենց ընտանիքները դժբախտ են ապրում:
Ինքս չգիտեմ, թե ոնց կվարվեի, եթե իմանայի երեխաս ասենք դաուն սինդրոմով է ծնվելու, բայց հաստատ գիտեմ՝ եթե ծնվեր էդպիսին, էս երկրում ոչ իմ, ոչ իր կյանքը դժոխք չէր լինելու:
Աբորտի թեմայի հետ ասածս չկապես. ես դրա հանդեպ տոլերանտ վերաբերմունք ունեմ:

[Mephistopheles]

Գալ, հաշմանդամների ու «հիվանդ ծնվածների» հանդեպ վերաբերմունքը էնպես է փոխվում, երբ սկսում ես կարգին զարգացած երկրում ապրել: Ինչ արատով մարդիկ էլ ծնվում են, իրենց համար ամեն տեսակի հանարավորություններ ստեղծված են, որ նորմալ ապրեն, կրթություն ստանան, իրենց հասարակության լիարժեք անդամ զգան: Ու չեմ կարծում, թե իրենք, կամ իրենց ընտանիքները դժբախտ են ապրում:
Ինքս չգիտեմ, թե ոնց կվարվեի, եթե իմանայի երեխաս ասենք դաուն սինդրոմով է ծնվելու, բայց հաստատ գիտեմ՝ եթե ծնվեր էդպիսին, էս երկրում ոչ իմ, ոչ իր կյանքը դժոխք չէր լինելու:
Աբորտի թեմայի հետ ասածս չկապես. ես դրա հանդեպ տոլերանտ վերաբերմունք ունեմ:

Այվի ջան, հարցը մի քիչ տարբեր ա… հաշմանդամ կարաս կյանքիդ ընթացքում էլ լինես ու դրա համար կան ու պիտի լինեն բոլոր հարմարությունները…

խոսքը նրա մասին ա որ Գալը նշեց… դիթեկտ անելուց ու պարզելուց յետո որ երեխան հաշմանդամ ա լինելու (ոչ ֆիզիկապես… ես ֆիզիկական արատները համարում եմ օքեյ) դու կընտրե՞ս նրան աշխարհ բերելու տարբերակը… ստեղ խնդիրները շատ շատ շատ ավելի խորն են որովհետև երեխան մինչև վերջ երեխա չի մնալու… ու՞մ համար ա լինելու էդ գթասրտությունը, երեխայի՞ ով շատ հնարավոր ա որ տենց էլ չհասկանա թե բանն ինչումն ա, թե՞ ծնողի համար որ սիրտը հանգիստ լինի… ի՞նչ բարոյահոգեբանական համակարգի մեջ ա սա դիտվում…

եթե պատահաբար ա ծնվում՝ առանց իմանալու, կամ հետագայում ա դառնում ապա խնդիր չկա. միանշանակ ընտրություն չկա…

Բյուր… քեզ էլ եկ հարցս ուղղում… ու տղա երեխա ունենալը կարա՞ս համեմատես սրա հետ…

[ivy]

Մեֆ, արդեն ասեցի, որ չգիտեմ՝ ինքս ոնց կվարվեի նման դեպքում: Համ պահպանողներին կարող եմ հասկանալ, համ հրաժարվողներին:

[Mephistopheles]

Մեֆ, արդեն ասեցի, որ չգիտեմ՝ ինքս ոնց կվարվեի նման դեպքում: Համ պահպանողներին կարող եմ հասկանալ, համ հրաժարվողներին:

Այվի ջան, ոնց որ ասել էի ուզում եմ իմանալ ի՞նչ բարոյահոգեբանական սիստեմի մեջ ենք հարցը նայում… ի՞նչ ռացիոնալ համակարգ ենք օգտագործում… խոսքը էնքան էլ քո անձնական ընտրության մասին չի… ուղղակի Բյուրի համեմատությունից սա առաջ եկավ…

[impression]

մի քանի օր առաջ կարդացի լրատվականներից մեկում, որ ԱՄՆ-ում դաուն սինդրոմով երեխայի տատիկին իր հարևաններից մեկը անոնիմ նամակ էր գրել, որտեղ առաջարկում էր կամ հեռանալ իրենց «նորմալ» neighborhood-ից կամ էլ երեխային քնեցնել /էֆթանազիա/: նենց որ էդ վերաբերմունքի հարցն էլ միանշանակ չի: ու էդ էրեխեն էլ տատի մոտ ուղղակի հյուր էր մի քանի շաբաթով:

[StrangeLittleGirl]

Բյուր, որ ասում ես՝ հիվանդ երեխուց չեմ հրաժարվի... դու, բժշկության հետ կապ ունենալով, մեզանից էլ մի քիչ շատ պետք ա տեղյակ լինես՝ ինչ ահավոր արատներով երեխեք կարան ծնվեն ու որքան շուտ ա դա հնարավոր detect անել հիմա՝ էխոյով ու մնացած ամեն ինչով:
Տառապելով, տանջվելով կպահես՝ քո գիտակից ընտրությամբ, չէ՞:
Իսկ էդ երեխեն, որ ծնվելու ա՝ ապրելու համար մեծամասնորեն առողջ ու առանց արատների մարդկանց մեջ, բայց ինքը իրեն զգալու ա ոչ լիարժեք(մեզանից շատուշատերի վերաբերմունքի պատճառով), արժանի ա՞ ողջ կյանքում ամեն օր, ամեն վայրկյան շարունակվող էդ տանջանքին: Տանջանքի, որ իր փոխարեն դու ես ընտրել իր համար: Դա ճիշտ ա՞ քո կարծիքով:

Նախօրոք զգուշացնեմ աբորտի անուն լսելուց վատացողներին, որ ցակտահարթակ չսարքեք դեմքիս համար: Ես ինքս չգիտեմ՝ ինչ կանեմ, եթե ինձ հետ նման բան լինի ու հարցս Բյուրին ա ուղղված:

Գալ, էս թեման խիստ նման ա գոմիկների՝ երեխա որդեգրելու թեմային, որովհետև էլի շուռ ենք գալիս հասարակության վրա ընտանիքի ներսին նայելու փոխարեն: Հա, մեկ ա, կընտրեմ էդպիսի երեխա մեծացնելը, որովհետև առաջին հերթին ինքը արժանի ա լույս աշխարհ գալուն, ինչպես ես և դու: Ես չեմ մեղադրում էն մարդկանց, որոնք չեն ընտրում: Բայց ես կընտրեի: Ասեք էգոիստ եմ, բայց գիտական հետաքրքրվածությունն էլ կա: Ուղղակի ես համոզված եմ, որ ոչ ոք որևէ մեկի փոխարեն իրավունք չունի որոշելու, թե ով ապրի, ով մեռնի, նույն վերաբերմունքն էլ ունեմ էֆթանազիայի մասին: Եթե չես ուզում ապրել, ինքնասպան եղիր, ոչ ոք ձեռքդ չի բռնում, բայց ուրիշին էդ գործի մեջ ներառելը խիստ անընդունելի եմ համարում: Նորից եմ ասում, չեմ մեղադրում անողներին, էդ իրանց գործն ա, բայց ես ինքս չեմ ուզում ներգրավված լինել դրա մեջ:

Այվի ջան, հարցը մի քիչ տարբեր ա… հաշմանդամ կարաս կյանքիդ ընթացքում էլ լինես ու դրա համար կան ու պիտի լինեն բոլոր հարմարությունները…

խոսքը նրա մասին ա որ Գալը նշեց… դիթեկտ անելուց ու պարզելուց յետո որ երեխան հաշմանդամ ա լինելու (ոչ ֆիզիկապես… ես ֆիզիկական արատները համարում եմ օքեյ) դու կընտրե՞ս նրան աշխարհ բերելու տարբերակը… ստեղ խնդիրները շատ շատ շատ ավելի խորն են որովհետև երեխան մինչև վերջ երեխա չի մնալու… ու՞մ համար ա լինելու էդ գթասրտությունը, երեխայի՞ ով շատ հնարավոր ա որ տենց էլ չհասկանա թե բանն ինչումն ա, թե՞ ծնողի համար որ սիրտը հանգիստ լինի… ի՞նչ բարոյահոգեբանական համակարգի մեջ ա սա դիտվում…

եթե պատահաբար ա ծնվում՝ առանց իմանալու, կամ հետագայում ա դառնում ապա խնդիր չկա. միանշանակ ընտրություն չկա…

Բյուր… քեզ էլ եկ հարցս ուղղում… ու տղա երեխա ունենալը կարա՞ս համեմատես սրա հետ…

Հա, Մեֆ, նույնն ա:

[Mephistopheles]

Գալ, էս թեման խիստ նման ա գոմիկների՝ երեխա որդեգրելու թեմային, որովհետև էլի շուռ ենք գալիս հասարակության վրա ընտանիքի ներսին նայելու փոխարեն: Հա, մեկ ա, կընտրեմ էդպիսի երեխա մեծացնելը, որովհետև առաջին հերթին ինքը արժանի ա լույս աշխարհ գալուն, ինչպես ես և դու: Ես չեմ մեղադրում էն մարդկանց, որոնք չեն ընտրում: Բայց ես կընտրեի: Ասեք էգոիստ եմ, բայց գիտական հետաքրքրվածությունն էլ կա: Ուղղակի ես համոզված եմ, որ ոչ ոք որևէ մեկի փոխարեն իրավունք չունի որոշելու, թե ով ապրի, ով մեռնի, նույն վերաբերմունքն էլ ունեմ էֆթանազիայի մասին: Եթե չես ուզում ապրել, ինքնասպան եղիր, ոչ ոք ձեռքդ չի բռնում, բայց ուրիշին էդ գործի մեջ ներառելը խիստ անընդունելի եմ համարում: Նորից եմ ասում, չեմ մեղադրում անողներին, էդ իրանց գործն ա, բայց ես ինքս չեմ ուզում ներգրավված լինել դրա մեջ:


Հա, Մեֆ, նույնն ա:

Բյուր, հարցը հասարակությունը չի… հարցը կոնկրետ մարդու որոշումն ա… ու ո՞վ ա ում փոխարեն որոշում կայացնում… բնական ա որ էդ պահին դու պետք ա որոշում կայացնես, բայց պետք ա հաշվի առնես որ էդ երեխեն իրա կյանքում ինքնուրույն որոշում չի կայացնելու, միշտ պետք ա լինի մեկը ով կամ պետք ա նվիրված լինի կամ վճարվի իրան խնամակալելու համար… էսքանն իմանալով դու պետք ա որոշում կայացնես… ոչ թե զուտ քո "գիտական հետաքրքրվածությունից" ելնելով անունն էլ դնես "ոչ ոք որևէ մեկի փոխարեն իրավունք չունի որոշելու, թե ով ապրի, ով մեռնի"… իսկ գիտական եքսպերիմենտ անելն օքեյ ա՞ Բյուր…

չեմ հավատում որ հիվանդ երեխան ու տղա երեխան նույն հարթության ու նախասիրիության աստիճանի վրա են… դա բանական չի… բայց եթե որոշել ես վրես կայֆեր բռնես, դա արդեն ուրիշ հարց ա…

[StrangeLittleGirl]

Բյուր, հարցը հասարակությունը չի… հարցը կոնկրետ մարդու որոշումն ա… ու ո՞վ ա ում փոխարեն որոշում կայացնում… բնական ա որ էդ պահին դու պետք ա որոշում կայացնես, բայց պետք ա հաշվի առնես որ էդ երեխեն իրա կյանքում ինքնուրույն որոշում չի կայացնելու, միշտ պետք ա լինի մեկը ով կամ պետք ա նվիրված լինի կամ վճարվի իրան խնամակալելու համար… էսքանն իմանալով դու պետք ա որոշում կայացնես… ոչ թե զուտ քո "գիտական հետաքրքրվածությունից" ելնելով անունն էլ դնես "ոչ ոք որևէ մեկի փոխարեն իրավունք չունի որոշելու, թե ով ապրի, ով մեռնի"… իսկ գիտական եքսպերիմենտ անելն օքեյ ա՞ Բյուր…

չեմ հավատում որ հիվանդ երեխան ու տղա երեխան նույն հարթության ու նախասիրիության աստիճանի վրա են… դա բանական չի… բայց եթե որոշել ես վրես կայֆեր բռնես, դա արդեն ուրիշ հարց ա…

Մեֆ, իսկ ես ասեցի նվիրված չե՞մ լինի: Լավ, եթե դա բանական չես համարում, ավելին ասեմ: Հիվանդ երեխան տղայից էլ լավ ա, որովհետև ես գիտեմ, որ հիվանդ երեխային մեկ ա կսիրեմ ու կնվիրվեմ, իսկ տղային վստահ չեմ: Ու ասենք չեմ ասում՝ հիվանդ էրեխա բերել ու սկսել վրաներն էքսպերիմենտներ անել, մի օր հաց չտալ, մի օր սենց անել, մի օր նենց: Չէ, ուղղակի պետք ա ապացուցել, որ էդ էրեխեքը կարան լավ կյանք ունենան, եթե դու իրանց սիրում ես: Արևմուտքում դա արդեն ապացուցված ա: Հայաստանում՝ հը-ը: