Դե ես էլ եմ էդ ասում, էլի, զարգացում չկար, տենց ինքնանպատակ լռված էին ածելիականներով իրար հետ, հետո մեկ էլ պրծավ, կամ էլ պարզվեց, որ Ջոնին էլ ա ածելիավոր դառնում կողքի սենյակում, կամ էլ պարզվեց, որ օձը կծում ա իր պոչը, կամ էլ ոչ մի բան չպարզվեց, մեկ ա: Նենց էլ չի, որ էկզիստենցիալիստական անելանելիությունից ու աբսուրդից խորանանք, փորձենք հասկանալ՝ ինչն ինչոց ա, չկար ստեղ տենց բան, ինստինկտների ու ռեֆլեքսների մակարդակի գործ էր, վերլուծությունների ու զգայությունների մակարդակի գործ չէր: Մի խոսքով՝ setting-ն ու խփնված երևակայությունը շատ հավանեցի, տոշշշշնի ես եմ (

), պատմվածքը՝ չէ, որտև ստեղ պատմվածք չկար, ինձ ոչ մի բան չպատմեց սա, շատ կոպիտ ասած:
Էջանիշներ