Դիվ, ֆիլմը հո մենակ սպասնությունը չի՞: Չնայած էս վերջերս Հայրիկյանի վրա կրակեցին, կարող ա սպանեին էլ: Մինչև հիմա ցավում ա
Ուրեմն ֆիլմը նման ա էսօրվա Հայաստանին սկսած առաջին վարկյանների ժողովից, որը ոնց որ նժդեհականների ժողովոը լինի, որտեղ զինվորականը խոսում ա խաղողի վնասատուների մասին ու համեմատում ա ազգի հիվանդ էլեմնտերի հետ:
Դահլիճի ման գալու ողջ պրոցեսը, երբ ընդդիմությանը մերժում են ցանկացած դահլիճ տրամադրել, որ ամեն տեսակի ախմախ օրենք ու փաստաթուղ են դեմ տալիս, ու հիմնավորում են, որ իրանք մտածում են հավաքվողների անվտանգության մասին:
Ընդդիմության ողջ կեցվածքը. երբ ամեն ինչի համար ասում են վազենք ոստիկանության ու դատախազություն, իրանք օրենքով մեզ պիտի օգնեն ու պաշտպանեն, էն դեպքում, երբ պարզ ա, որ հենց ոստիկանությունն ա ամեն ինչի կազմակերպողը:
Քննության ողջ ընթացքը - ինձ թվաց որ քննիչներին, դատախազներին ու ոստիկաններին Երևանից են հրավիրել - նույնիսկ խոսակցություններն են իրար մեջ լրիվ նույնը:
Քննության եզրահանգումները, երբ պարզ ա, որ բախումները կազզմակերպված պրովոկացի էր, որ ընդդիմության հավաքը խափանվի, բայց պետությանը մեղադրում ա նաև ընդդիմությանը, որի ելույթը իբր որոշ մարդկանց հրահրեց ագրեսիայի:
Ազգայնական շպանան (ֆիլմում արևմտյան քրիստոնյաներ), որին պետությունը օգտագործում ա ընդդիմության հավաքներին պրովոկացիներ կազմակերպելու համար:
Իշխանական բոլոր դիալոգները, երբ ցանկացած ընդդիմադիր խոսք որակվում ա որպես հակաազգային ու թշնամու ջրաղացին ջուր լցնել:
Ընդդիմության բոլոր դիլագոները - մենք պետք ա խաղաղ լինենք, չէ մենք չենք կարա խաղաղ լինենք, չէ պետք ա լինենք, չէ օրենքով լինենք, չէ օրենքը իրանց ձեռն ա օգուտ չկա .... մեկին-մեկ:
Նույնսիկ դեմքերն ա էսօրվա Հայաստանին հիշացնում, դաժե Գագիկ Շամշյանը կա կինոյում:
Ու վերջապես ընդդիմության բացարձակ իմպոտենցիան ու փաստացի անգործությունը, որի արդյունքում կիսա-ավտորիտար ռեժիմը վերջնականապես դառնում ա դիկտատուրա, ֆիլմի վերջում:
Ու ես ուրախ եմ, որ քեզ դուր ա եկել էս ֆիլմը, քանի որ իմ ամենասիրած ֆիլմերից մեկն ա:
Ու մի անգամ էլ բոլորին խորհուրդ եմ տալիս նայել:
Կոստա-Գավրասը արտակարգ ռեժիսյոր ա, ու մի շարք ֆիլմեր ունի, որոնք լիքը ակտուալ թեմաների են վերաբերվում: Հիմնական ուղղությունը հակատոտալիտարիզմն ա, ու պետական ուղեղների լվացման պորպագանդային դեմ գնալն ա - քո սիրած թեմայով
•
•
Սեղմել՝ ցույց տալու համար
Коста-Гаврас
Напряженная детективно-криминальная интрига присутствует в большинстве других фильмов Косты-Гавраса, основанных на документальных материалах и политически ангажированных. Но режиссёру важен не столько политический аспект событий, сколько гуманитарный пафос, интересен человек, сталкивающийся с проявлениями тоталитарной власти, как бы она ни называлась — режим «чёрных полковников», гитлеровский фашизм, сталинский социализм, латиноамериканская хунта. Гаврас показывает как история, политика, общество, институты власти, партии влияют на судьбу частного человека. Будучи гражданином мира и снимая кино в разных странах, Коста-Гаврас получил признание как космополитический в лучшем смысле слова, истинно гуманистический художник, которого волнует глобальная борьба добра со злом, а не одни лишь политические страсти.
Չամիչ-ի խոսքերից
Մեջբերել
Էջանիշներ