dvgray-ի խոսքերից
քեզ կարող եմ ասել, որ աշխարհի կեսից բավականին ավելի կազմող - Չինաստան, Հնդկաստան, Պակիստան , Բանգլադեշ, Ֆիլիպիններ, Իրան... քո ասածի նման ա ու նույնիսկ ավելին: Էտ մամաները իրանց երեխաներին կերցնում - խմցնում են նաև օտար երկրներում ուսանելուց:
նունը նաև Տորոնտոյում ա: մի քիչ տարբեր ա Մոնրեալում, որտեղ հլա որ ուսանողւթյունը կարում ա կզցնի, բանց էտ էլ ոչ թե քաղաքական հարցերով, այլ ուղման վարձի հետ կապված... բայց նույն ձևի հայկական ուանողությունը ոտի կանգնավ մի ժամանակ, երբ բանակի խժդժություներն էր... ճիշտ ա արդյունքի չհասավ, բայց ասեմ, որ ոչ մի տեղ էլ ուսանողությունը ոչ մի արդյունքի էլ չի հասնում, ընդամենը կրքերն են դուստ տալի, ու երբ փուքսը իջնում ա, իրանց պայքարն էլ ավարտվում ա,,,
ձեզ թվում ա , թե հասարակական հարաբերությունները Հայաստանում այլ են, բայց նույնն են: իզուր դեպրեսիայի մեջ ընկնել պետք չէ: ամեն տեղ էլ նույն մարդիկ են: նույնիսկ շատ բաներով մենք, հայերս շատերից ավելի լավ վիճակում ենք, քանի որ նոր-նոր ենք կազմավորվում, ու որպես անկախ հավաքականություն շատ ստոր մեխանիզմներ դեռ կազմավորված չեն:
Էջանիշներ