Բյուր, Գագոյության ասելիքը վաղուց ասած ա:
Ես սենց եմ գնահատում ստեղծագործությունը - ամբողջը պատմել մեկ կամ երկու նախադասությամբ, ասել է թե գտնել էդ անտերի առանցքը, իսկ Գագոյությունը (դրա հայերենը գործածական բառը չգրեմ) ոչ մի նոր բան չի ասում, ոչինչ չի տալիս, նույնիսկ շարադրանքդ բան չի փոխում, իսկ էնտեղ դու բողոքում ես, կամ բողոքելու քո տարերակը

ու ես դա հետո կարող եմ մի երկու նախադաությամբ ներկայացնել: Նույնիսկ էն, որ ամեն տողով մեկի մասին գրում ես, ինձ դա կարևոր ու լավն ա թվում, որովհետև ի վերջո գրում են ոչ թե օդում ինչ-որ բան ստանոլւ համար, այլ ինչ-ոչ բան ապրելու արդյունքում:
Համ էլ ես Սևակ եմ սիրում, դու չէ, նույն կերպ դու կարող ես Գագոյությունը համարել լավը, իսկ ես ՝ ոչ

Էջանիշներ