Հավաքածու մրցույթը ակումբում

[CactuSoul]

Լավ գրողը նա է, ով կարողանում է իր ուզած թեման էնպես հրամցնել, որ եթե նույնիսկ դուրդ չգա, իր գրածն ու իրեն հարգես: Օրինակ «Գետնահարկի» հեղինակը այդ առումով լավ գրող է: Հեչ իմ սիրած թեմաներից չի, բայց կարդացի սկզբից մինչև վերջ ու, ի տարբերություն շատ ու շատ մյուս տարբերակների, մի վայրկյան անգամ մտքովս չանցավ, թե՝ ժամանակ եմ կորցրել:
Հա, բան չունեմ ասելու, փուչ էր, բայց որպես մրցութային ստողծագործություն՝ շատ լավն էր: Մրցույթի համար դժվար թե հոգուդ ամենախորքերից պեղած զգացմունք-զգացողություններով բան գրես-ներկայացնես…

Հեշտ կարդալն էլ ինձ համար էսպես է սահմանվում. «հեշտ կարդացվող» դեռ չի նշանակում արագ-արագ ընթերցվող ու պարզ: Եթե շարադրանքն այնպիսին է, որ ձգում է, կլանում, ուզում ես հաջորդ նախադասությունը կարդալ, ոչ թե ինքդ քեզ ստիպում ես, ուրեմն գրվածքը հեշտ կարդացվող է: Ընդ որում, լավագույն դեպքերում, կարող ես թեկուզ ժամերով նույն նախադասությունը վերընթերցել ու չհագենալ, մյուս կողմից էլ տապակվել հաջորդ նախադասությունը վայելելու հետաքրքրությամբ…
Թե չէ էս մրցույթում էլ շատ կային «գործեր», որոնք թեև մի շնչով, բայց զոռով եմ ընթերցել:

[StrangeLittleGirl]

եթե հեշտ կարդալը հետաքրքիր կարդալն է, կարող ա որոշ համաձայն եմ, բայց խոսալ սա ընթերցողների անունից, թե ընթերցողը չի կարա դեբիլ լինի, սխալա. լավ էլ կարա… կարող ա ինքը մի տեսակի գրականություն ա կարդում՝ ուժաստիկներ, ըտեղ խորացել ա ուրիշ բան չի կարում հավեսով կարդա… հիմա կարող ա բոլոր գրողները իրա ուզածով գրեն, որ ինչ ա, էդ ընթերցողը կարդա… Կամ ինչի պիտի գրողը մտածի ընթերցողին բավարարելու մաիսն. ուրիշ բան, որ ինքը համ իրեն գրելու ժամանակ ու գրելուց հետո բավարարաված զգա, հետն էլ իր արած գործը ընթերցողնրեին բավարարաի… բայց ստեղ մի ուրիշ խնդիր կա. էդ ձեր ասած ընթերցողին սիրելի , հեշտ կարդացվող գրթերը հիմանակում բեսթսելլերներ են… իսկ բարձր գրականության մեջ բեսթսելլերի միայն չնչին տոկոսն է կշիռ կազմում… Կան շատ գրքեր, որ շատ բարդ ա կարդալը, բացյ կարդում, վերջացնում ես, իրանք մտնում են մեջդ, նոր գաղափարների, նոր եզրակացությունների ծնունդի առիթ տալի…Էնպես որ լավ գրելը, գրող դառնալը հեշտ բան չէ, ու մեկ-երկու չափանիշները ոչ մի բան են… հազար հատ չափանիշ կարա լինի, բայց անգամ հազար չափանիշին համապատասխան գիրքը կարող է էն արժեքը չունենալ, ինչ էդ հազարից միայն հինգ հարյուրին համապատասխանող գիրքը… Գրելն ինչքան մասնագիտություն, վարժանք, էնքան էլ տաղանդ ա. էս ամենը համատեղողն ա գրողը…

Հեշտ կարդալ ասելով նկատի չունեմ, որ սյուժեն էնքան կլանող ա, որ չես կարողանում պոկվել, այլ որ կարողանում ես կարդալ, Իմպոյի ասած՝ կպնում ա քեզ: Էդ առումով ինչքան էլ ասեն՝ Ջոյսի Ուլիսը դժվարությամբ ա կարդացվում, չեմ հավատա, որովհետև դա էդ կպնող գրքերի շարքից ա, չնայած որոշ գլուխներում իրոք համը հանում ա:

Ինչ վերաբերում ա ուժաստիկի ընթերցողին, ապա եթե ուժաստիկի հեղինակն էջերով փիլիսոփայի, հա, ընթերցողը չի կարողանա կարդալ: Ամեն հեղինակ իր ընթերցողներն ունի ու մոտավոր պատկերացում ունի, թե ընթերցողն ինչ ա սպասում իրանից: Վերցնենք նույն էս մրցույթը: Հեղինակներն ընթերցողին, որը տվյալ դեպքում պիտի ժյուրին լիներ, բայց չեղավ, հաշվի չեն առել, չեն կարողացել նենց պատմել, որ ժյուրին կարդա, չձանձրանա: Ու պատկերացրեք, էդ ժյուրին ստանում ա տասնյակ սենց գործեր: Հաստատ չի քվեարկի էն գործի օգտին, որ ներվերը քայքայելով ա մինչև վերջ կարդացել:

Ամեն դեպքում Հյուգոն համարվում է ծանր գրականություն, իսկ Թոմաս Ման կարդացել եմ ռուսերեն և պարտադիր չէ բնագիրը կարդալ հասկանալու, թե նա ինչ մեծություն է: Վատ թարգմանության դեպքում հանճարին կարելի է միջակ մակարդակի իջեցնել, իսկ միջակ գրողին ամենալավ թարգմանությունը չի օգնի վեր բարձրանալ:

Ո՞վ ա համարում: Ես էլ եմ Հյուգո շատ հեշտ կարդացել: Ինձ համար էլ Քաոսն ա ծանր կարդացվել, գիրք, որը դասարանցիներս մի օրում կուլ էին տալիս:

[Արէա]

եթե հեշտ կարդալը հետաքրքիր կարդալն է, կարող ա որոշ համաձայն եմ, բայց խոսալ սա ընթերցողների անունից, թե ընթերցողը չի կարա դեբիլ լինի, սխալա. լավ էլ կարա… կարող ա ինքը մի տեսակի գրականություն ա կարդում՝ ուժաստիկներ, ըտեղ խորացել ա ուրիշ բան չի կարում հավեսով կարդա… հիմա կարող ա բոլոր գրողները իրա ուզածով գրեն, որ ինչ ա, էդ ընթերցողը կարդա… Կամ ինչի պիտի գրողը մտածի ընթերցողին բավարարելու մաիսն. ուրիշ բան, որ ինքը համ իրեն գրելու ժամանակ ու գրելուց հետո բավարարաված զգա, հետն էլ իր արած գործը ընթերցողնրեին բավարարաի… բայց ստեղ մի ուրիշ խնդիր կա. էդ ձեր ասած ընթերցողին սիրելի , հեշտ կարդացվող գրթերը հիմանակում բեսթսելլերներ են… իսկ բարձր գրականության մեջ բեսթսելլերի միայն չնչին տոկոսն է կշիռ կազմում… Կան շատ գրքեր, որ շատ բարդ ա կարդալը, բացյ կարդում, վերջացնում ես, իրանք մտնում են մեջդ, նոր գաղափարների, նոր եզրակացությունների ծնունդի առիթ տալի…Էնպես որ լավ գրելը, գրող դառնալը հեշտ բան չէ, ու մեկ-երկու չափանիշները ոչ մի բան են… հազար հատ չափանիշ կարա լինի, բայց անգամ հազար չափանիշին համապատասխան գիրքը կարող է էն արժեքը չունենալ, ինչ էդ հազարից միայն հինգ հարյուրին համապատասխանող գիրքը… Գրելն ինչքան մասնագիտություն, վարժանք, էնքան էլ տաղանդ ա. էս ամենը համատեղողն ա գրողը…

Եթե մարդը գիրք ա գրում, որը հասկանում են հարյուրից մեկը, թող բարի լինի, վերցնի իր գիրքն ու էդ հարյուրից մեկին, իրար հետ առանձնանան, ջան ասեն, ջան լսեն, ու թող զահլեքս չտանի թե ինքը թույն գրող ա մենք էլ տգետ խալխ ենք ու չենք հասկանում իր մտքի գոհարները:

[ivy]

հեշտ կամ դժվար կարդացվելը չի կարա գրականության չափանիշ լինի
գրածը կամ կպնում ա, կամ չի կպնում, վերջ

Լիլոշկա, բա էս ո՞նց հասկանանք

քվեարկեցի

ընտրել եմ քարահունջն ու գագոյի երազանքը
քարհունջը սիրուն էր, գագոյի երազանքը հեշտ էր կարդացվում

[Mephistopheles]

Իրականում անհասկանալի գրի հիմնական պատճառը նյութը հեղինակի միջով անցած չլինելն է: Որ անցած չի լինում, հեղինակը ավելի շատ ուզում է տպավորություն թողնել, ոչ դիտմամդ, ինքըստինքյան այդպես է ստացվում: Լավ կլինի յուաքանչյուր գրող գրի այն ինչ ինքն ապրել է կամ եթե չի ապրել, փորձի նյութն իր մեջ նստեցնի, հետո նոր բաց թողնի:

Բյուր, ի՞նչ ես կարծում Գագո-ն ով է գրել: Ես կարծում եմ, որ դու:

Բյուրը տենց ախմախ բան չի գրի…

[impression]

Լիլոշկա, բա էս ո՞նց հասկանանք

Ռիպոշկա, ես գրականության մասին էի խոսում, իսկ էստեղ հեշտ կարդացվողն արդեն պլյուս ա

Բորխեսն ինձ համար ամենադժվար կարդացվող հեղինակներից մեկն ա, Կաֆկան ու Կամյուն էլ վրադիր, Հյուգոն էլ ա դժվար կարդացվում էն իմաստով, որ սլիշկմ մնոգը նոտ ա լինում մոտը բայց դե մարդիկ նենց մտքեր են գրում, որ սիրտդ թուլանում ա ուղղակի, հասկանում ես, որ ութ կես էլ լինես՝ իրենց եղունգը չարժես, երբեք չես կարողանա տենց գրել, եթե նույնիսկ հոգիդ ու տուն տեղդ ծախես սատանային

այ էդ ա գրականություն, երբ կա միտք, որը այլանդակ սիրուն ա կամ այլանդակ տգեղ, համաձայն ես կամ համաձայն չես, մտածելու տեղա տալիս, ուրախացնում ա, տխրեցնում ա, ԷՄՈՑԻԱ ա արթնացնում կարդացողի մոտ

չնայած՝ երբ կարդում ու մտածում ես՝ բարի մարդիկ, բացեք իմ երակները, խնդրում եմ, երևի դա էլ ա էմոցիա...

[ivy]

Կլօրն ու Չուկը չե՞ն քվեարկելու տեսնես. մի քանի ժամ բան մնաց

[CactuSoul]

Ռիպոշկա, ես գրականության մասին էի խոսում, իսկ էստեղ հեշտ կարդացվողն արդեն պլյուս ա

Լիլը ցխեց ուղղակի
Ուղիղ նշանակետին

[CactuSoul]

Կլօրն ու Չուկը չե՞ն քվեարկելու տեսնես. մի քանի ժամ բան մնաց

Էս ինչ էգոիստը դուրս եկան, տո… Առողջություն են խնայում, видете ли

[StrangeLittleGirl]

վաղը ստեղ բո՞մբ ա պայթելու

[Mephistopheles]

Կլօրն ու Չուկը չե՞ն քվեարկելու տեսնես. մի քանի ժամ բան մնաց

Չուկի անունը մի տուր… հենց մի հատ մոդերատորական ես տենում իմացի Մեֆը տուգանվել ա… դրա համար ժողովուրդ, խնդրում եմ մոդերատորականների տակ շնորհակալություն մինդրեք

[Mephistopheles]

վաղը ստեղ բո՞մբ ա պայթելու

Պայթելու ա… ու լինելու են զոհեր ու վիրավորներ…

[Chuk]

Կլօրն ու Չուկը չե՞ն քվեարկելու տեսնես. մի քանի ժամ բան մնաց

Հույս ունեմ կհասցնեմ

[Malxas]

Պայթելու ա… ու լինելու են զոհեր ու վիրավորներ…

Ես էն հրապարակի փուչիկներից հետո վախեցած եմ: Մի քիչ են կողմ կանգնած էինք...

[impression]

ասենք պատկերացնում ե՞ք վաղը պարզվի մի չորս տարբերակի հեղինակը ես եմ, մի ութինն էլ Մեֆը