Հավաքածու մրցույթը ակումբում

[Mephistopheles]

վաղը ստեղ բո՞մբ ա պայթելու

Բյուր ճիշտն ասած շատ ուրախ եմ որ քեզ էլ Գագոն դուր չի եկել… ապաշնորհի մեկն ա գրողը… առաջին հայացքից որ կարդում ես թվում ա մի բան կարող ա լինի տակը, բայց փուչ ա… ասեմ ինչի. դու գիտես ես հենց ընենց բան չեմ ասի…

էդ գեյությունը երևի կարար լիներ, բայց իրա նպատակին չի ծառայել… մունդառը լավ ա գրում սկզբից լավ ա նկարագրում, բայց վերջում հավեսը փախնում ա ու գեյությունը մի քիչ մնում ա անկապ ու վերջում… էդ մունդառը եթե ձև գտներ գեյությունը մի քիչ մտցներ բուն պատմվածքի "մարմն"-ի մեջ լավ կլիներ… հետո կարծես էդ գրողն էլի մուռ ա հանում Գագոյից… կերծես ինչ որ բան եղել ա տենց. ես վստահ եմ որ գրողները սովորաբար գրում են իրանց կյանքից, բայց վերցնում դարձնում են արվեստի ստեղծագործություն… որ վրեն մի քիչ աշխատեր կարար մի բան հաներ… ուղղակի իրա մոտ կարծես main idea-ի հստակ պատկերացում չի եղել… վերջգում ա որոշել ինչ անի… չէ՞…

[Mephistopheles]

Հեշտ կարդացվելն էդքան միանշանակ հասկացություն չի Ժող… շատ բարդ ա… շատ… հիմա ժամանակ չունեմ թե չէ կգրեի… մի քիչ ուշ կգրեմ…

շատ հետաքրքիր թեմ ա… Աբրի Շինարարը… ճիշտ հարց ա առաջ քաշել…

[Շինարար]

Բորխեսն ինձ համար ամենադժվար կարդացվող հեղինակներից մեկն ա, Կաֆկան ու Կամյուն էլ վրադիր, Հյուգոն էլ ա դժվար կարդացվում էն իմաստով, որ սլիշկմ մնոգը նոտ ա լինում մոտը բայց դե մարդիկ նենց մտքեր են գրում, որ սիրտդ թուլանում ա ուղղակի, հասկանում ես, որ ութ կես էլ լինես՝ իրենց եղունգը չարժես, երբեք չես կարողանա տենց գրել, եթե նույնիսկ հոգիդ ու տուն տեղդ ծախես սատանային

Չեմ ուզում ձանձրացնել, բայց ուզում եմ պատկերացնեմ, թե դու ոնց ես դժվարությամբ Բորխես կարդում ու չեմ կարողանում պատկերացնել, գուցե նույնը նորից ու նորից վերնընթերցելո՞վ, կարդալուց անընդհատ վերացարկվելով, կյանքից կտրվելո՞վ ու նորից գրքին վերադառնալո՞վ, գրքին, ոչ թե տեքստին, որովհետև թերևս էդ կտրված, վերացարկված ժամանակ էլ տեքստի հետ էիր: Չգիտեմ, ուղղակի ենթադրում եմ, ուզում եմ պատկերացնել: Եթե դա ա, դա դժվար կարդալ չի ախր: Դա վայելել ա: Եթե դա չի, խնդրում եմ, ևս մի անգամ թեկուզ մի ուրիշ հավես ունեցած ժամանակ նեղություն քաշես ու ավելի մանրամասն պարզաբանես:

Հյուգոն լավ օրինակ էր ինձ համար, էն դեպքն ա, որ չես կարա ասես լավ գրող չի, ամեն ինչ հրաշալի ա, դժվար չի կարդացվում, բայց գալիս ա ընթերցողի սուբյեկտիվ գործոնը, որ ուղղակի դա իրենը չի ու վերջ: Բայց էլի դժվարությամբբ կարդալու մասին խոսք չի կարա լինի: Ես դժվարությամբ եմ կարդում վատ ձևակերպված, խրթին մտքերը, շինծու, ոչ տեղին բառերով համեմված պաճուճապատված տեքստը, մտքի ինձ համար անընկալելի թռիչքները, գուցե ճիշտ կլինի ասել՝ անկումները: Մի խոսքով, խնդրում եմ մինչև էս պահը իմ գրառումներում հեշտ կարդացվող ու դժվար կարդացվող արտահայտություններն այս իմաստով կարդալ:

[StrangeLittleGirl]

ասենք պատկերացնում ե՞ք վաղը պարզվի մի չորս տարբերակի հեղինակը ես եմ, մի ութինն էլ Մեֆը

Ձև չունես, Լիլ: Գետնահարկը դու չես, Հենակետն էլ տղա ա: Մնացածն ինչքան էլ մեջտեղից ճղվեիր, չէիր կարա գրեիր

Բյուր ճիշտն ասած շատ ուրախ եմ որ քեզ էլ Գագոն դուր չի եկել… ապաշնորհի մեկն ա գրողը… առաջին հայացքից որ կարդում ես թվում ա մի բան կարող ա լինի տակը, բայց փուչ ա… ասեմ ինչի. դու գիտես ես հենց ընենց բան չեմ ասի…

էդ գեյությունը երևի կարար լիներ, բայց իրա նպատակին չի ծառայել… մունդառը լավ ա գրում սկզբից լավ ա նկարագրում, բայց վերջում հավեսը փախնում ա ու գեյությունը մի քիչ մնում ա անկապ ու վերջում… էդ մունդառը եթե ձև գտներ գեյությունը մի քիչ մտցներ բուն պատմվածքի "մարմն"-ի մեջ լավ կլիներ… հետո կարծես էդ գրողն էլի մուռ ա հանում Գագոյից… կերծես ինչ որ բան եղել ա տենց. ես վստահ եմ որ գրողները սովորաբար գրում են իրանց կյանքից, բայց վերցնում դարձնում են արվեստի ստեղծագործություն… որ վրեն մի քիչ աշխատեր կարար մի բան հաներ… ուղղակի իրա մոտ կարծես main idea-ի հստակ պատկերացում չի եղել… վերջգում ա որոշել ինչ անի… չէ՞…

Չգիտեմ, Մեֆ: Հույս ունեմ՝ վաղը հեղինակը կհայտնվի ու հարցերիդ կպատասխանի:

[impression]

Չեմ ուզում ձանձրացնել, բայց ուզում եմ պատկերացնեմ, թե դու ոնց ես դժվարությամբ Բորխես կարդում ու չեմ կարողանում պատկերացնել, գուցե նույնը նորից ու նորից վերնընթերցելո՞վ, կարդալուց անընդհատ վերացարկվելով, կյանքից կտրվելո՞վ ու նորից գրքին վերադառնալո՞վ, գրքին, ոչ թե տեքստին, որովհետև թերևս էդ կտված, վերացարկված ժամանակ էլ տեքստի հետ էիր: Չգիտեմ, ուղղակի ենթադրում եմ, ուզում եմ պատկերացնել: Եթե դա ա, դա դժվար կարդալ չի ախր: Դա վայելել ա: Եթե դա չի, խնդրում եմ, ևս մի անգամ թեկուզ մի ուրիշ հավես ունեցած ժամանակ նեղություն քաշես ու ավելի մանրամասն պարզաբանես:

Հյուգոն լավ օրինակ էր ինձ համար, էն դեպքն ա, որ չես կարա ասես լավ գրող չի, ամեն ինչ հրաշալի ա, դժվար չի կարդացվում, բայց գալիս ա ընթերցողի սուբյեկտիվ գործոնը, որ ուղղակի դա իրենը չի ու վերջ: Բայց էլի դժվարությամբբ կարդալու մասին խոսք չի կարա լինի: Ես դժվարությամբ եմ կարդում վատ ձևակերպված, խրթին մտքերը, շինծու, ոչ տեղին բառերով համեմված պաճուճապատված տեքստը, մտքի ինձ համար անընկալելի թռիչքները, գուցե ճիշտ կլինի ասել՝ անկումները: Մի խոսքով, խնդրում եմ մինչև էս պահը իմ գրառումներում հեշտ կարդացվող ու դժվար կարդացվող արտահայտություններն այս իմաստով կարդալ:

Շինարար, ի՞նչ ես ուզում ինձանից էսօր ես ամեն գրածս տառի համար պատասխան եմ տալիս ինչ-որ

դե լավ, էս էլ ասեմ
Բորխես չես կարա կարդաս նենց, ոնց ասենք Դյումա ես կարդացել, Մայն Ռիդ, Հեկտոր Մալո, Ժյուլ Վեռն և այլն, որտև Բորխես կարդալուց ուղեղդ պետքա մի քիչ ավելի աշխատի, քան ուղղակի սյուժեի զարգացմանը հետևելն ա, որտև սյուժեն առաջնային կարևորությունը չի իր մոտ, ի տարբերություն վերոնշյալ հեղինակների

ինքը ոնց որ շատ իսկական մեղր լինի, էն որ ուտում ես՝ հաճույքից մեռնելով, բայց եթե չափն անցար, սիրտդ վատանում ա արդեն
ինձ մոտ որ՝ տենց ա
եթե դու կարողանում ես Բորխես վռռալով կարդալ, մալադեց, ինչ ասեմ, ուրեմն հանճարեղ գլխի տեր մարդ ես
Հյուգոն դժվար ա կարդացվում էն առումով, որ էլի, մի քանի հսկա գլուխ շեղվում ա բուն թեմայից ու տրվում այսպես ասած «լիրիկական զեղումներին»
Կաֆկա դժվար ա կարդալ, որտև իր հիվանդ աշխարհընկալումը ամեն ինչի մեջ կա իր գրած, ու էդ ինձ շատ ա ճնշում (ևս մեկ անգամ կրկնում եմ, որ էս ամեն ինչը ԻՄ ՍՈՒԲՅԵԿՏԻՎ ընկալումն ա)
Կամյու դժվար ա կարդալ, որտև չես կարողանում չհամաձայնել հեղինակի հետ, որ մարդիկ ըխք են, ու քանի որ ինքդ էլ մարդ ես, դժվարությամբ ես կարդում մի բան, որը քո հանդեպ զզվանք ա առաջացնում

[StrangeLittleGirl]

Իսկ Շինը շատ չոտկի ա ասում դժվար-հեշտ կարդացվելու պահերը: Էն, ինչը ես դժվարությամբ եմ կարդում, չեմ կարդում, եթե պարտադիր չի (իսկ պարտադիր են իմ դասերը ու տենց այլ հիմարություններ): Նույն Կաֆկան շատ ծանր ա, սիրտս վատանում ա, որ կարդում եմ, բայց կիսատ չեմ թողնում, չեմ շպրտում: Իսկ այ էս մրցույթի շատ ստեղծագործություններ ուղղակի չես ուզում կարդաս: Ասում ես՝ պարզ ա, անցնում առաջ:

[Mephistopheles]

Ռայադերն եկել ա Չեյնսօ-ն էլ հետը բերել ա… կացին ախպերն ա

[Շինարար]

Շինարար, ի՞նչ ես ուզում ինձանից էսօր ես ամեն գրածս տառի համար պատասխան եմ տալիս ինչ-որ

դե լավ, էս էլ ասեմ
Բորխես չես կարա կարդաս նենց, ոնց ասենք Դյումա ես կարդացել, Մայն Ռիդ, Հեկտոր Մալո, Ժյուլ Վեռն և այլն, որտև Բորխես կարդալուց ուղեղդ պետքա մի քիչ ավելի աշխատի, քան ուղղակի սյուժեի զարգացմանը հետևելն ա, որտև սյուժեն առաջնային կարևորությունը չի իր մոտ, ի տարբերություն վերոնշյալ հեղինակների

ինքը ոնց որ շատ իսկական մեղր լինի, էն որ ուտում ես՝ հաճույքից մեռնելով, բայց եթե չափն անցար, սիրտդ վատանում ա արդեն
ինձ մոտ որ՝ տենց ա
եթե դու կարողանում ես Բորխես վռռալով կարդալ, մալադեց, ինչ ասեմ, ուրեմն հանճարեղ գլխի տեր մարդ ես
Հյուգոն դժվար ա կարդացվում էն առումով, որ էլի, մի քանի հսկա գլուխ շեղվում ա բուն թեմայից ու տրվում այսպես ասած «լիրիկական զեղումներին»
Կաֆկա դժվար ա կարդալ, որտև իր հիվանդ աշխարհընկալումը ամեն ինչի մեջ կա իր գրած, ու էդ ինձ շատ ա ճնշում (ևս մեկ անգամ կրկնում եմ, որ էս ամեն ինչը ԻՄ ՍՈՒԲՅԵԿՏԻՎ ընկալումն ա)
Կամյու դժվար ա կարդալ, որտև չես կարողանում չհամաձայնել հեղինակի հետ, որ մարդիկ ըխք են, ու քանի որ ինքդ էլ մարդ ես, դժվարությամբ ես կարդում մի բան, որը քո հանդեպ զզվանք ա առաջացնում

Դե ախր քո ասածը դժվարը չի, կայֆն ա: Իմ կռիվն էդ ա: Ես մոտավորապես ճիշտ էի գուշակել: Ես էլ ասեմ, որ ես դեռ Կաֆկայի ոչ մի գործ չեմ ավարտել կարդալը, որովհետև կապ չունի՝ ինչ արագությամբ եմ գիրքը կարդացել, տեքստը մինչև հիմա ինձ հետ ա, չի մարսվել ու չի էլ մարսվելու: Նույնը Կամյուի, նույնը ՀՄ-ի, նույնը Բորխեսի ու լիքը ուրիշ գրողների դեպքում: Թե խի՞ եք դրա անունը դժվար դնում: Էս հարցս կարդա որպես հռետորական հարց, պատասխան չեմ պահանջում էլ

[Rhayader]

Մի կիլո լոլիկի պատմությունը
Մակբայերի առատությունն արդեն սկզբից տհաճության զգացողություն առաջացրեց: Ընդամենը մի կիլո պոմիդոր գնելն այդքան դրամատիզացնել կլինի՞: Ընդհանրապես, արհեստական, ոչ համոզիչ, վատ գրված պատմվածք էր: Պատմվածքի միտքը կարելի էր ավելի լավ ներկայացնել, բայց արդյունքն էլ, ամենայն հավանականությամբ, միջակությունից չէր անցնի: Տվյալ դեպքում պատմվածքը բացահայտ վատն է: Վառել:

Անվերնագիր–1
Մրցույթն ինչ-որ տրամադրող չի սկսում, առաջին երկու պատմվածքները կարծես ոչ թե պատմվածքների լինեն, այլ «կենցաղվածքներ»: Ես նախընտրում եմ, որ գրականությունը գրական լեզվով գրվի, գոնե հեղինակի խոսքը: Փիլիսոփայական բան գրելուց առաջ, ընդհանուր առմամբ, խորհուրդ եմ տալիս գոնե մի քիչ փիլիսոփայություն ուսումնասիրել, որովհետև հետաքրքիր թվացող մտքերը մի քիչ ավելի կարդացած մարդուն կարող են տափակ, ծեծված կլիշեներ թվալ: «Երկինքը նրան կուլ տվեց» արտահայտությունը, որն ըստ էության երևի պետք է առանցքային լիներ հերոսի/հերոսուհու ճակատագիրը բնութագրելու հարցում, ինչպես միշտ, 14-16 տարեկան աղջկա հուշատետրի էր վայել: Վառել:

Անվերնագիր-2
Շարադրություն: Վառել:

Շարունակեմ կարդալ, տեսնեմ՝ ինչ դուրս կգա:

[Mephistopheles]

Ձև չունես, Լիլ: Գետնահարկը դու չես, Հենակետն էլ տղա ա: Մնացածն ինչքան էլ մեջտեղից ճղվեիր, չէիր կարա գրեիր


Չգիտեմ, Մեֆ: Հույս ունեմ՝ վաղը հեղինակը կհայտնվի ու հարցերիդ կպատասխանի:

Հույս ունե՞մ… կարող ա չհայտնվի՞… դրան պտի գետնի տակից գտնել… մեզ ոնց որ ձեռ առնի… չէ՞… մի քիչ վիրավորական չի՞…

[Mephistopheles]

Մի կիլո լոլիկի պատմությունը
Մակբայերի առատությունն արդեն սկզբից տհաճության զգացողություն առաջացրեց: Ընդամենը մի կիլո պոմիդոր գնելն այդքան դրամատիզացնել կլինի՞: Ընդհանրապես, արհեստական, ոչ համոզիչ, վատ գրված պատմվածք էր: Պատմվածքի միտքը կարելի էր ավելի լավ ներկայացնել, բայց արդյունքն էլ, ամենայն հավանականությամբ, միջակությունից չէր անցնի: Տվյալ դեպքում պատմվածքը բացահայտ վատն է: Վառել:

Անվերնագիր–1
Մրցույթն ինչ-որ տրամադրող չի սկսում, առաջին երկու պատմվածքները կարծես ոչ թե պատմվածքների լինեն, այլ «կենցաղվածքներ»: Ես նախընտրում եմ, որ գրականությունը գրական լեզվով գրվի, գոնե հեղինակի խոսքը: Փիլիսոփայական բան գրելուց առաջ, ընդհանուր առմամբ, խորհուրդ եմ տալիս գոնե մի քիչ փիլիսոփայություն ուսումնասիրել, որովհետև հետաքրքիր թվացող մտքերը մի քիչ ավելի կարդացած մարդուն կարող են տափակ, ծեծված կլիշեներ թվալ: «Երկինքը նրան կուլ տվեց» արտահայտությունը, որն ըստ էության երևի պետք է առանցքային լիներ հերոսի/հերոսուհու ճակատագիրը բնութագրելու հարցում, ինչպես միշտ, 14-16 տարեկան աղջկա հուշատետրի էր վայել: Վառել:

Անվերնագիր-2
Շարադրություն: Վառել:

Շարունակեմ կարդալ, տեսնեմ՝ ինչ դուրս կգա:

կարդա ընգեր

[Mephistopheles]

Հեշտ ու դժվար կարդացվողների մասին…

իմ կարծիքով… գրողն իր ամեն բառի մեջ ինֆորմացիա ա դնում ոնց որ նկարիչի էսքիզը… հեշտ ու դժվար կարդալը գալիս ա նրանից թե ինչ ա գրողը դնում քո ուսերի վրա մտածելու… ու ինչքան ով ես դու պատրաստ մտածել ու իրականում "լրացնել" գրվածքը… սա միակողմանի փողոց չի որ ասես հեշտ ա կարդացվում ուրեմն լավ ա… կարող ա հեշտ ա կարդացվում որովհետև դու չես մտածում, այլ ամեն ինչ հստակ շարադրված ա, հասկանում ես ու քեզ դուր ա գալիս… բայց կարա լինի շատ պարզ տեքստ ոչ շատ երկար, բայց ամեն տողի վրով 2 անգամ անցնես քանի որ յուրաքանչյուր բառի մեջ ահագին ինֆորմացիա ու ուսումնասիրություն ա դրած… կարա դժվար կարդացվի եթե ամեն մի միտքը ցաքուցրիվ ա ու ամեն նախադասություն մի ուղղությամբ ա տանում… կարա լինի փազլի նման…



օրինակ էս Ռոդենի էսքիզը շատ պարզ ու ժլատ ա գծերով/բառերով, բայց ամեն գծի մեջ ինչքան ինֆորմացիա, զգացմունք, գիտակցվածություն կա… սա կարաս ասես շատ դժվար ա հասկանալ քանի որ քեզնից էլ ա ջանք պահանջվում հասկանալու ու տեսնելու համար, բայց Ռոդենը մաքսիմում ինֆորմացիա ա դրել, նույնիսկ անատոմիական ճշտությամբ…



Ռուբենսի էս էսքիզի մեջ ինչ գծերի առատություն ա… հեշտ ահասկանալը քանի որ բացատրությունը մինչև վերջ ա տված, բայց եթե ֆորմատիվ հասկանում ես ինչ ա ասած, դա դեռ չի նշանակում որ հասկացել ես… ֆորմատիվ ընկալել ես, բայց կարող ա չես հասկացել… կարող ա կարծես որ հասկացել ես, բայց…

ուշադիր եղեք որ երկուսն էլ ինչ հարուստ ինֆորմացիա են տվել… ինչ հարգանքով են մոտեցել իրենց ամեն մի գծին ու ինչ հարգանք կա դիտողի նկատմամբ… մնում ա նույն հարգանքը դիտողը ցուցաբերի… բարոյական հարգանքի մասին չի խոսքը այլ էն համեստությունը որ պահանջվում ա ընդունել չիմացած լինելու հանգամանքը ու պատրաստ լինել "լեկցիա" լսելու ու կատարելու "ճամփորդություն"… դրա համար մեծ ինտելեկտ ա պետք…

[Mephistopheles]

Օստապ Իբրահիմովիչ, ե՞րբ ենք փողերը բաժանելու…

[Շինարար]

Հեշտ ու դժվար կարդացվողների մասին…


ուշադիր եղեք որ երկուսն էլ ինչ հարուստ ինֆորմացիա են տվել… ինչ հարգանքով են մոտեցել իրենց ամեն մի գծին ու ինչ հարգանք կա դիտողի նկատմամբ… մնում ա նույն հարգանքը դիտողը ցուցաբերի… բարոյական հարգանքի մասին չի խոսքը այլ էն համեստությունը որ պահանջվում ա ընդունել չիմացած լինելու հանգամանքը ու պատրաստ լինել "լեկցիա" լսելու ու կատարելու "ճամփորդություն"… դրա համար մեծ ինտելեկտ ա պետք…

Իմ մոտ նենց տպավորություն ա, որ մեր գեղում հեշտը հեշտն ա, դժվարը՝ դժվարը, ուրիշ տեղեր՝ հեշտը պարզունակն ա, դժվարը՝ բարդը: Որովհետև մոտավորապես իմ ասածը ոչ մի կերպ չեք հակասում, բայց էդ բառերին ուրիշ իմաստ եք տալիս: Մեկ էլ համաձայն չեմ "լեկցիա" լսելու հետ, արվեստից ես միայն "ճամփորդություն" եմ ակնկալում, բայց ոչ երբեք "դասախոսություն"՝ էդ բառի մեր գեղի իմաստով:

[StrangeLittleGirl]

Հույս ունե՞մ… կարող ա չհայտնվի՞… դրան պտի գետնի տակից գտնել… մեզ ոնց որ ձեռ առնի… չէ՞… մի քիչ վիրավորական չի՞…

Ի՞նչ իմանամ: Ինձնից ի՞նչ ես ուզում:

Իմ մոտ նենց տպավորություն ա, որ մեր գեղում հեշտը հեշտն ա, դժվարը՝ դժվարը, ուրիշ տեղեր՝ հեշտը պարզունակն ա, դժվարը՝ բարդը: Որովհետև մոտավորապես իմ ասածը ոչ մի կերպ չեք հակասում, բայց էդ բառերին ուրիշ իմաստ եք տալիս: Մեկ էլ համաձայն չեմ "լեկցիա" լսելու հետ, արվեստից ես միայն "ճամփորդություն" եմ ակնկալում, բայց ոչ երբեք "դասախոսություն"՝ էդ բառի մեր գեղի իմաստով:

Շին, իիիի, ես քեզ հասկանում եմ բայց: