1–ին տարբերակ. «Մի կիլո լոլիկի պատմությունը»- Քարմեն Ս.
2–րդ տարբերակ. «Անվերնագիր–1»- Կ'տա թև
3–րդ տարբերակ. «Անվերնագիր–2»- Լենա Հովսեփյան
4–րդ տարբերակ. «Թափառող հոգիներ»- Սոնա Բաղդասարյան
5–րդ տարբերակ. «Հենակետում»- Համբարձում Համբարձումյան
6–րդ տարբերակ. «Լռությունն ինքն էր»- Անի Հարությունյան
7–րդ տարբերակ. «Մի կտոր երջանկություն»- Նունե Նազարյան
8–րդ տարբերակ. «Թռչե՞լ, թե՞ սողալ»- Արմինե Պետրոսյան
9–րդ տարբերակ. «Անվերջանալի դեկտեմբեր կամ հրաշքի սկիզբը»- Անի Հովհաննիսյան
10–րդ տարբերակ. «Անվերնագիր–3»- Լիլիթ Կարապետյան
11–րդ տարբերակ. «Գագոյի երազանքը»- Նատաշա Համիդյան
12–րդ տարբերակ. «Գետնահարկը»- Գալաթեա
13–րդ տարբերակ. «Ատունեի կործանումը»- Վարդուհի Բադալյան
14–րդ տարբերակ. «Երկու սահմանների առաքյալները»- Արա Ալոյան
15–րդ տարբերակ. «Ցրված սկավառակ»- Սաթենիկ Ռշտունի
16–րդ տարբերակ. «Խե՛նթ»- Թավրե
17–րդ տարբերակ. «Իմ հաղթանակների օրը»- Արաքս Հակոբյան
StrangeLittleGirl (25.11.2012), Ուլուանա (25.11.2012)
Ինձ թվում ա՝ վերջին տարբերակների բախտը չի բերել, որ լիքը ձանձրալի տարբերակներից հետո են գալիս, ու արդեն հոգնած ենք կարդում: Մյուս անգամ վերջից եմ սկսելու կարդալ:
ivy (25.11.2012), Mephistopheles (25.11.2012), StrangeLittleGirl (25.11.2012), Դավիթ (25.11.2012)
«Հենակետում»- Մի փոքր ծամծմված թեմա է դարձել արդեն: Թե շատ են գրել բանակային կյանքի մասին, թե սերյալներով են հոգնացրել մարդկանց: Գուցե բանակի իրական ու անմիջական պատմություններից էլ ենք հոգնել, ո՞վ գիտի: Սակայն ասեմ` կարդացվում էր: Զուգարանի թղթի շուրջն էր գրված պատմությունը, բայց պարունակում էր բոլոր բանակային բացասական կողմերը` անկապ շարվելը դրսում, դեդովշչինան, հիմար և թույլ կապիտանը, բենզինի պակասությունը, որ էդ անտեր թուղթը վերջապես հասցնեն տղերքին: Մնում էր ձի ուտեին ու կդառնար ֆրանսիացիների նահանջը Սմոլենսկի մոտ: Եվ երբ հարգված տղերքը հանգստացնում էին թույլ և շահագործված զինվորին, որի գիրքը զոհ գնաց զուգարանում, դա իմ համար` պատմվածքի լավագույն և դրական մասն էր:
I don't like to commit myself about heaven and hell - you see, I have friends in both places.
Mark Twain
ivy (25.11.2012), Mephistopheles (25.11.2012), StrangeLittleGirl (25.11.2012)
1-ինը եթե մի տարի առաջ կարդայի, միգուցե դուրս գար (էն ժամանակ մի քիչ ռոմանտիկ էի), բայց հիմա ոնց որ լրիվ հայկական սերիալ լիներ. կարդալու կեսից պարզ էր, թե ինչ ա լինելու:
2-ի մեջ փչացած մոմը դուրս եկավ))) Ընդհանուր վատը չէր, բայց շատ լավն էլ չէր, հնարավոր է ընտրեմ էս տարբերակը:
3-ը չկարողացա էլ կարդամ, էս ոճը դուրս չի գալիս. կարծում եմ գիտեմ, թե հեղինակը ով է:
4-ի իմաստը ըտենց էլ չհասկացա, սկիզբը դուրս եկավ, սպասում էի, որ պիտի միտքը հասկանամ, բայց ըտենց էլ չհասկացա:
Ինձ թվում ա՝ պետք ա քվեարկելուց առաջ մի քանի օր տալ քննարկելուն, հետո ընդամենը մի օր քվեարկությանը: Մի կողմից, ասում ենք դա կարա ազդի մարդկանց կարծիքի վրա, մյուս կողմից էլ, է թող ազդի, էն բոլոր մարդիկ, ովքեր սովորություն ունեն մանրամասն կարծիք գրել, վերլուծել, ես իրանց կարծիքին նաև վստահում եմ… Գուցե իրոք մի բան բաց թողած լինենք, էդ կարծիքը հուշի վերանայել, մի հատ էլ կարդալ, գուցե հապճեպ որոշում կայացրած լինենք: Ի վերջո, եթե ինչ-որ կարծիք պետք ա ազդի, ուրեմն համոզիչ, արդարացված կարծիք ա:
Մյուս անգամ՝ թեմատիկ մրցույթ ու կարճաժամկետ դեդլայն:
Երկու ամսից ավել ժամանակ է տրվում ու ազատ թեմա, ինչ ասես հավաքվում է՝ էն էլ էս քանակությամբ...
Mephistopheles (25.11.2012), StrangeLittleGirl (25.11.2012), Մինա (25.11.2012), Շինարար (25.11.2012)
Սիրելի Արէա, կարծում եմ դուք ճիշտ զուգահեռ տարաք Դիսնեյի մուլտերի ու 7րդ տարբերակի մեջ: Ինչպես նկատել էիք ամենասկզբից, կան ստեղծագործություններ, որոնք հասկանալու համար որոշ ունակություններ և ուժեր լարել է պետք: Այ եթե մեր նմանների միջակ կարծիքի փոխարեն «պրոֆեսիոնալների կարծիք» լիներ, իմ նյարդային բջիջներն էլ զոհ չէին դառնա զարմանահրաշ բառերի մարսմանը![]()
Ժողովուրդ ջան մի բան էլ. խորհուրդս Ձեզ, այլևս զուր տեղը մի ջանացեք կռահել, թե ով է հեղինակը: Ինքս ճանաչում եմ մասնակիցներից երկուսին, քանզի ինքս եմ խորհուրդ տվել նրանց մասնակցել)(կներեք, ձեր ժանգոտած ուղեղների մեղավորությունը մասամբ իմն էլ է((() Արդեն իմ սիրելի ակումբակիցներից որոշները կա՛մ «ուղարկել են վառելու», կա՛մ իրենք իրենց են վառել տվել, բայց դե պետք չի, հո սադի՞ստ կամ մազոխի՞ստ չենք:
Արէա (25.11.2012)
«Գագոյի երազանքը»-Շատ լավն էր: Փորձում եմ ինչ-որ ավելորդ բան գտնեմ `կպնելու, բայց լավ շարադրված, հետաքրքիր ձևով ներկայացված պատմվածք ա: Այնպես է նկարագրված, որ դու էլ ես քեզ զգում սեղանի շուրջը` հին ընկերներիդ հետ զրուցելուց, կատակելուց, հին ուսանողական պատմությունները հիշելուց: Հեղինակը նաև շեշտել է արտագաղթի հոսքը, որը իմ կարծիքով, ավելի իրական և հասկանալի գույն է ավելացնում իր պատմությանը: Հիմա վիճելի ա, թե ինչու Գագոն դարձավ գեյ, բայց դե մյուս կողմից էլ`ինչու՞ չէ որ: Ամեն ինչ հնարավոր ա էս կյանքում: Վերջավորությունն էլ ինձ դուր եկավ, արագ, արանց ավելորդությունների: Իրական կյանքում, շատ գեյեր ակումբներում այդպես էլ անում են: Ո՞վ հավես ունի երկար-բարակ քնքուշ բացատրությունների:
I don't like to commit myself about heaven and hell - you see, I have friends in both places.
Mark Twain
Mephistopheles (25.11.2012), Sambitbaba (26.11.2012), StrangeLittleGirl (25.11.2012), Գալաթեա (25.11.2012), Ուլուանա (25.11.2012)
Ես թեմատիկին կողմ եմ: Ընտրություն անելիս շատ ավելի հեշտ ա կողմնորոշվերը:
Թե չէ կողքի սեղանի տղու հետ սիլի-բիլի անող Գագոյի ու Սպանդարամետի բռնաբարած կնանիքի կողքին Գոհարի ծննդաբերության, լոլիկի տեսքով Չարի Վերջի, Քարահունջի քչքչան ջրվեժների ու մանկական սերերի մասին ենք կարդում ու մեջներից որոշում՝ որն ա լավը:
Տարբեր են ախր չէ:
Վերջին խմբագրող՝ Գալաթեա: 25.11.2012, 01:21:
CactuSoul (26.11.2012), Mephistopheles (25.11.2012), Sambitbaba (26.11.2012), StrangeLittleGirl (25.11.2012), Դավիթ (25.11.2012), Մինա (25.11.2012), Շինարար (25.11.2012)
Հավաքածուի նախորդ մրցույթներում մենակ ժյուրի էր նստած՝ պրոֆեսիոնալ ակնոցով, ինչ կռիվ ասես չէր լինում վերջում, թե սրանք ինչեր են խոսում մեր գրածների մասին:
Լավ էլի, հիմա պետք չի ստեղ խելոք-խելոք արդարանալ, թե էդ վերին գաղափարները հասկանալու համար հատուկ ունակություններ են պետք... Զավեշտի է վերածվում, ազնիվ խոսք:
CactuSoul (26.11.2012), Malxas (25.11.2012), Mephistopheles (25.11.2012), Sambitbaba (26.11.2012), Գալաթեա (25.11.2012), Դավիթ (25.11.2012)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ