1–ին տարբերակ. «Մի կիլո լոլիկի պատմությունը»- Քարմեն Ս.
2–րդ տարբերակ. «Անվերնագիր–1»- Կ'տա թև
3–րդ տարբերակ. «Անվերնագիր–2»- Լենա Հովսեփյան
4–րդ տարբերակ. «Թափառող հոգիներ»- Սոնա Բաղդասարյան
5–րդ տարբերակ. «Հենակետում»- Համբարձում Համբարձումյան
6–րդ տարբերակ. «Լռությունն ինքն էր»- Անի Հարությունյան
7–րդ տարբերակ. «Մի կտոր երջանկություն»- Նունե Նազարյան
8–րդ տարբերակ. «Թռչե՞լ, թե՞ սողալ»- Արմինե Պետրոսյան
9–րդ տարբերակ. «Անվերջանալի դեկտեմբեր կամ հրաշքի սկիզբը»- Անի Հովհաննիսյան
10–րդ տարբերակ. «Անվերնագիր–3»- Լիլիթ Կարապետյան
11–րդ տարբերակ. «Գագոյի երազանքը»- Նատաշա Համիդյան
12–րդ տարբերակ. «Գետնահարկը»- Գալաթեա
13–րդ տարբերակ. «Ատունեի կործանումը»- Վարդուհի Բադալյան
14–րդ տարբերակ. «Երկու սահմանների առաքյալները»- Արա Ալոյան
15–րդ տարբերակ. «Ցրված սկավառակ»- Սաթենիկ Ռշտունի
16–րդ տարբերակ. «Խե՛նթ»- Թավրե
17–րդ տարբերակ. «Իմ հաղթանակների օրը»- Արաքս Հակոբյան
3–րդ տարբերակ. Անվերնագիր–2
Է զգացի Քարահունջը: Եղա Քարահունջում: Տեսա պատկերները, գույնը: Տեսա ներկայիս Քարահունջի ցավը: Էս տիպի ստեղծագործությունն ուրիշ ի՞նչ պետք ա տար ինձ: Ոչինչ: Ուրեմն լավն էր: Կքվեարկե՞մ, թե՞ չէ, չեմ կարող ասել, դեռ մյուսներն էլ պետք է կարդամ:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
ivy (25.11.2012), Sambitbaba (26.11.2012), Դավիթ (25.11.2012)
Ինչի՞ ոչ մեկ չի քվեարկում
StrangeLittleGirl (25.11.2012)
Որտև շատ են, պետք ա սկզբից լրիվ կարդալ: Ես մնացածը թողեցի վաղվանivy-ի խոսքերից
Ինչի՞ ոչ մեկ չի քվեարկում
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Մինա (25.11.2012)
Բյուր, էդ էն էր, որ սխալ կետադրության պատճառով չկարողացար մինչև վերջ կարդալո՞նց: բայց պիտի որ կարդացած լինեի էդ մեկը: ու ինչ-որ չեմ հիշում։
Ի դեպ, ես վերջը մինչև վերջ կարդացի, բայց դա ոչինչ չփոխեց։
StrangeLittleGirl (25.11.2012)
Հա, նոր նայեցի, հիշեցի: Էս բոլդերը դու՞ ես ավելացրել: Լավ հայանպաստ գործ ես արել:Բյուր, էդ էն էր, որ սխալ կետադրության պատճառով չկարողացար մինչև վերջ կարդալ
Ի դեպ, ես վերջը մինչև վերջ կարդացի, բայց դա ոչինչ չփոխեց։
ivy (25.11.2012)
Հա, բա գրել էի, որ բնագրում տեքստը բացատների միջոցով նենց էր սարքած, որ էդ գործող անձանց անուններն առանձնանում էին, այսինքն՝ էդ անունների տակի մասում տեքստ չկար։ Ու շատ ավելի ընթեռնելի էր։ Բայց դե պետք էր հաշվի առնել, որ քոփի փեյսթի արդյունքում տենց ձեռքով դրված բազմաթիվ բացատները չէին կարող պահպանվել, դրա համար ահագին ժամանակ էր պետք ծախսել, ես հո չէ՞ի դնելու ժամերով էդ տեքստի գեղարվեստական ձևավորմամբ զբաղվեի։ Ուղղակի որ տեսա՝ բոլորը բողոքում են դժվարընթեռնելիությունից, մի քիչ անարդարացի թվաց, ասեցի՝ գոնե բոլդ սարքեմ էդ գործող անձանց անունները։ Նենց որ էլի ահագին ժամանակ գնաց վերջը։ Չգիտեմ՝ ինչքանով նպաստեց ընթերցողների աճին, բայց ես ձեռքիցս եկածն արեցի։ Ամեն դեպքում տենց ավելի ընթեռնելի ա, չէ՞։
ivy (25.11.2012), Sambitbaba (26.11.2012), StrangeLittleGirl (25.11.2012), Դավիթ (25.11.2012)
Քո թանկագին խաթեր համար էլի եմ կարդացել Հենակետում-ը… ավելի մանրամասն ընգեր… նախ նշաել էի որ մականունները լրիվ ավելորդություններ էին ու նոյնիսկ շեղող…էդքան տարածություն կա ոչ էլ որ ասենք Կոտոշը իմաստ ունենա կարդացողի համար, էդ ֆոկուսը չանցավ… բանակային կյանքը նկարագրելու ավելի լավ մեդիումներ ու ֆորմատներ կան որոնք կարան իրանց նպատակին ծառայեն… գրականությունն իմ համոզմամբ discovery իմաստ ունի… մարդու/կարդացողի համար… գրականությունը ինչպես ասենք արվեստի այլ ֆորմաներ ստեղծված են ճանաչման համար… էս պատմվածշքում կարդացողն անընդհատ իրեն ա փնտրում մայց տենց էլ չի կարողանում ինչ որ ձևով իրան related զգա… what the fuck am I supposed to think?… արանքում մի հատ ռոմանտիկ կերպար կա՝ Հարութը, որը դիշովի ռոմանտիկ կայֆերի մեջ ա… միգուցե արժեր Հարութի ու զանազան Կոտոշմերի, բիզոնների ու լավ տղերքի հարաբերությունների մասին գրել… ես եղել եմ, գիտեմ ինչեր կարելի էրե հանել… Life is a lot better and interesting than it was described… չկար կերպարների հաաբերություններ, չկար ընդհանրապես կերպար կառուցվածքը բացարձակապես գոյություն չուներ որովհետև նպատակը տենց էլ չհստակեցվեց… եթե կերպարներն ու հարաբերությունները ուժեղ լինեին, լիներ ինչ որ լարվածություն թերևես big ida-ի բացակայությունը ուտվեր…
վերջում երբ որ Ղազարյանին ա նկարագրում զուգարանին նստած պոեզիա կարդալուց, մոռացել ա արցունքները նշի… երբ գնում ես քաքելու արցունքները հոգուրհոնգուր հոսում են անգամ առանց պոեզիայի… սիրտդ ու փորդ իսկապես փափկում ա… I ain't voting for it
impression (25.11.2012), ivy (25.11.2012), Sambitbaba (26.11.2012), Դավիթ (25.11.2012), Տրիբուն (25.11.2012)
Մեֆ, զարգացած, ամբողջական կերպարներ ընդհանրապես ոչ մեկում էլ չկար, ոչ միայն Հենակետում. էդ ամենամեծ մինուսն էր էս բոլոր ստեղծագործությունների:
Մի քիչ Գագոն էր հիշվող կերպար, էն էլ վերջում չհավատացի իրեն, ու մտածեցի՝ հեղինակն ուղղակի իր ծաղրական վերաբերմունքն էր ցույց տալիս էդ թեմայի վերաբերյալ:
Sambitbaba (26.11.2012)
Էնքան խոսեցի քննարկեցի ձեռի հետ, արդեն մտածում եմ՝ չարժի ամեն մի ստեղծագործության մասին առանձին գրեմ, եսիմ...
Ճիշտ ա որ իրական կյանքին մոտ ա ու ռեալ գույներով ա նկաագրած, բայց իմ սպասելիքները գրականությունից մի քիչ ավելին ա քան իրականություննն իրա ռեալիստական պատկերմամբ… մենք արդեն անցել ենք ռեալիզմի շրջանը… լավ տրյուկ ա օգտագործել որ նկարագրել ա բոլորին ծանոթ բաներ… բայց ես որ դրսից եմ ինձ համար մութ մոմենտներ ա մնում… ինչևէ երբ օգտագործում ես համընդհանուր ծանոթ էլէմենտներ ու կերպարներ, իմ կարծիքով պտի կենտրոնանաս իրադարձությունների ու հարաբերությունների վրա… հեշտ կարդացվում ա, շուտ շուտ, բայց գեյությունը չեմ հասկանում ինչ պտի աներ, կարար գեյ էլ չլիներ ու մի աղջկա հետ համբուրվեր, ինձ էդ մոմենտին ոչ թե Գագոն հետաքրքրեց այլ հենց ինքը հեղինակը, ով գնաց զուգարան զուգվեց զարդարվեց սեքսիացավ եկավ տեսավ Գագոն չկա… պոտենցիալ մի տեսակ խանդի էլեմենտ ա առաջանում որն անուշադրության ա մատնվում… խանդի տեսակ որը առաջանում ա ոչ թե կնոջդ կամ ընկեուհուդ նկատմամբ այլ մեկ այլ անձնավորության որի նկատմամբ դու ոչ մի պարտավորություն չունես, ոչ էլ ինքը ունի… սա շատ հետաքրքիր խանդ ա որնինքը կարծես տարավ դրան, բայց կարծես թե անգիտակցաբր…
սա կարող էր լինել, բայց նրա նպատակը դա չի եղել ու էդ հեշտ կարդացվող ռեալ պատկերնրը իզուր են եղել…
CactuSoul (27.11.2012), ivy (25.11.2012), Sambitbaba (26.11.2012), Դավիթ (25.11.2012), Ուլուանա (25.11.2012)
կյանքում էդքան կերպար կա, չեն կարում նայեն ու "արտագրեն"… երբ որ կերպար չես ստեղծում ադեն չգիտես էլ էդ կերպարն ի՞նչ հարաբերություններ ու գործողությունների ա ընդունակ էդ կերպարը… դրա համար էլ կեղծ ա… չես կարող կերպա,րիդ ինչ ոզես անել տաս… երբ կերպար ես կառուցում, իմ կարծիքով, նա սկսում ա ունենալ իր սեփական ուղեղն ու կյանքը…
CactuSoul (27.11.2012), ivy (25.11.2012), Sambitbaba (26.11.2012)
Բա Ղազարյա՞նը:
I don't like to commit myself about heaven and hell - you see, I have friends in both places.
Mark Twain
ivy (25.11.2012), Mephistopheles (25.11.2012), Ուլուանա (25.11.2012)
Էս Մեֆն ինչ հետաքրքիր վերլուծություններ ա անում, ափսոս քունս տանում ա, որ մնամ՝ շարունակությունը կարդամ, լավ, էդ էլ՝ վաղը
Mephistopheles (25.11.2012), Sambitbaba (26.11.2012)
Դե դու էլ լավ գիտես, որ ածական անուն տալը մեր մոտ ազգային սպորտ ա, էն էլ բանակում: Ես այդքան չէի կենտրոնանա մականունների վրա: Ղազարյանի կերպարն էլ լավ նկարագրված ա: Իմ կարծիքով, հեղինակը ընտրել ա մի էպիզոդ, մի դրվագ, զուգարանի թղթի պահով և այդտեղից զարգացրել ա ամբողջ պատմվածքը` ցույց տալով մեր բանակի խեղճ ու կրակ իրականությունը: Անպայման չէր` կենտրոնանալ զինվորների հարաբերության վրա: Արդեն կար էդ հարաբերությունը կապիտանի և մյուսների միջև:
I don't like to commit myself about heaven and hell - you see, I have friends in both places.
Mark Twain
Mephistopheles (25.11.2012)
Ղազարը ի՞նչ Դավ ջան… Ղազարի կերպարը դեր չի խաղում էս տեքստում ու մի հատ ա… Հարութն էլ եկավ-երևաց-գնաց…. Զուգարանի թուղթն ու զուգարանը ավելի ուժեղ ու հիշարժան կերպարներ են քան Ղազարյանը…
Վերջին խմբագրող՝ Mephistopheles: 25.11.2012, 05:14:
Sambitbaba (26.11.2012)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ