Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ

[Kuk]

Եվրոգոմիկը


Իսկական հայը, հայեցին

Ապեր, դիշովի դեմագոգիա ես անում։ Կարաս դոդից էլ վատ դեմք գտնես, համեմատես, է հետո՞, դրանով բան ե՞ս ապացուցում։ Ինչ կապ ուներ։ Շառլի նկարը որ պոիսկ տաս, հաստատ ճղած ջինսերով նկարներ չեն լցվի գլխիդ, ոչ էլ տարազով կամ ՀՀ դրոշը կամ գերբը ձեռը, բայց էդ ոչ մի բան չի նշանակում չէ՞, ինչքանով որ ոչ մի բան չի նշանակում քո էս դրած նկարները։ Հա ի՞նչ։ Մի հատ կարա՞ս ասես, թե ինչի ես օրինակ դոդի նկարը դրել, ի՞նչ կապ ունի ստեղ։ Եթե քո համար հայի, կամ կոստյումով մարդու, կամ ընդհանրապես, ինչ որ ասպարեզում ինքը չափանիշ ա, էդ ուրիշ, ասա իմանանք, որ թքած ունենանք։

[Kuk]

էս էլ ակումբի հետամնաց ժողովուրդը։ Հլը նայեք ինչ կոմպլեքսավորված են, տանջվում տառապում են խեղճերը, էս ո՞վ ա ստիպել որ սենց հագնվեն..Չուկ, պրիզնատ արի, դու ե՞ս ստիպել, բա քե՞զ ով ա ստիպել, այ ճղեմ ես քո ջինսերը, մի հատ գոթական մայկա չունեի՞ր արա, էս ինչ ռաբիզ սառոչկա ես հագել։ Նայեք, Չուկն ու Բգոն էլ ամոթից գալստուկները հանել են վերջին պահին, հենց ջոկել են, որ իրանց նկարում են։ Չուկ, բա դու սենց տղա էի՞ր ապեր, բա էդ նկարողին չասի՞ր` դոդն ա կոստ հագնում, էդ իմ հագով չի, ես ո՞նց հագնեմ։ Ո՞նց, չասի՞ր, չգիտեի՞ր որ տենց ա, բա Արտգեոյին հարցնեիր, նկարով բանով տեղը տեղին փաստ ու ապացույց դեմ կտար

260596_240039742675641_4174303_n.jpg

[Rammstein]

Ապեր, քո մտքով նույնիսկ չանցավ էն տարբերակը, որ ինքը կարող էր ուղղակի չներակայանալ, էդքան բան, որտև ոչ ոք ոչ իրանից պահանջել էր ներկայանալ, ոչ էլ հանգամանքներ կային, որոնք ստիպում էին ներկայանալ։ Ո՞վ ա ասում, որ եթե մարդն ունի նիչ որ պաշտոն, որը դմացինին կարող ա ինչ որ բան ասի, ուրեմն պետքա էդ մասին բարձրաձայնել։ Խնդալու ա ուղղակի։ Որ դեսպան ա, ուրեմն պարտավոր ա ամեն պատահած մարդու մոտ ասի, որ ինքը դեսպան ա՞։ Ի՞նչ կապ ունի հագուստը, ոչ մի կապ չունի չէ՞, բա ի՞նչ կապ ունի իրա դեսպան լինելը։ Կարար ուղղակի անունը ասեր, ոչ թե ասեր` կներեք, ջինսով եմ, չեմ կարա ներկայանամ։ Չնայած ի՞նչ կա խորանալու, մարդ կա, գիտի, որ իրա մասին կես տառ էլ ասի, իրան կմեծարեն, բայց ծպտուն չի հանում, մարդ էլ կա, նույնիսկ չի էլ պատկերացնում, որ կարա մարդն ուղղակի լռի իր պաշտոնի մասին, ինչպես օրինակ դու, որ ասում ես` բա ո՞նց աներ, որ չներկայանար։ Ապեր, տենց պարզ ու հանգիստ, ուղղակի չներկայանար, որտև ըտեղ ոչ մի կապ չուներ` ինքը դեսպան ա, թե դեսպանի տռուսիկ լվացող։ Ջոկի՞ր, թե ոնց կարար չներակայանր, անկախ իրա ջինսից։
Կարծում ես, որ կոմպլեքսավոված չի, բայց վստահ ես, որ օրինակ ծառայելու համար չի հագել։ Մարդու տեսակի մասին կասկածանքով ես խոսում, իսկ այ նույն մարդու վարքի մասին` վստահ ես խոսում, էսքանով արդեն իմ համար պարզ ա քո գրածի լրջությունը, էլ բան չասեմ։

Ապեր, դու հարցը դիտարկում ես կանխակալ կարծիք ունենալով: Դու նախապես որոշել ես, որ եթե մարդը ասում ա, որ ինքը դեսպան ա, դրանով ինքը ուզում ա ասած լինի, որ ինքը բարձր պաշտոն ունի, իրան պետք ա պատկառանքով վերաբերվել, ինչ-որ տեղ գլուխ ա գովում ու նման բաներ, կարճ ասած` հայ պաշտոնյաների նման: Հա, եթե տենց դիտարկենք, խնդալու կստացվի:

Բայց հլը մի պահ պատկերացրու մարդու, ում համար դեսպանը սովորական աշխատանք ա, ոնց որ ասենք` մետրոյի մեքենավարի համար իրա աշխատանքը ու ինքը իրա դեսպան լինելու մեջ ոչ մի արտառոց բան չի տեսնում:

Ժող, լիքը մարդու ստեղ խղճում եմ, էս ինչ մեղք եք դուք, էս ո՞նց եք տառապում։ Ո՞վ ա ձեզ ստիպում հատուկ շորեր առնել հարսանիքների համար, ախր դուք բոլորից ազատ, բոլորից նորաոճ, բոլորից առաջ մտածող եք, գրողը տանի։ Ձեր միջոցները վատնում եք ինչ որ շորեր եք առնում, որ չեք էլ հագնում, դուք տառապում եք ուղղակի։

…

Ախպեր, բա մի առեք, որ ճղած ջինսով հարսանիք գնալն ա ձեզ դզում, դրանով գնացեք, ո՞վ ա ձեզ ստիպում անիմաստ գնումներ կատարել։ Օրինակ ինձ եթե ինչ որ մեկն ասի` ապե իմ հարսանիքին պետքա ճղած ջինսով գաս, կամ եթե ես իմանամ, որ էդ մարդու հարսանիքին պետքա մենակ ճղած ջինսով գնալ, ու ինձ դա դուր չգա, ես հաստատ էդ հարսանիքին գնալու խաթր ստիպված չեմ գնա ճղած ջինս առնեմ։ Չեմ գնա էդ հարսանիքին։ Եթե դա ինձ չի դզում, ես կարամ ասեմ` չի դզում, չեմ գալիս, բայց ոչ թե ճղած ջինս առնեմ ու քսան տարին մեկ հագնեմ։
Կարճ ասած` չի դզում, բա մի արեք, ո՞վ ա ստիպում։ Մի արեք ու ասեք, թե ինչի չեք անում։

Ես էլ չեմ պատրաստվում հարսանիք գնալու համար կոստյում առնեմ ու 20 տարին մեկ հագնեմ:

Բայց դե հարսանիքին ջինսով գնալու պատճառոը ոչ թե կոստ չունենալն ա (իրականում ունեմ` վերջին զանգից մնացած ), այլ էն ա, որ իմ ոճը էդ ա: Եթե ինչ-որ մեկի համար էդ ոճը սիրուն չի, դա իրա գործն ա, բայց ոչ մեկ իրավունք չունի ինձ ասի, որ սխալ եմ անում, որ ջինսով եմ հարսանիք գնում: Իմ համար էլ շատ բան սիրուն չի: Ասենք` ակումբում ոմանց գրառում անելու ոճը իմ համար սիրուն չի: Բայց եթե մարդը կարում ա կանոնադրության շրջանակներում իրա ոճի մեջ գրառումներ անի, ես քանի՞ գլխանի եմ, որ ասեմ սենց մի գրի, նենց գրի:

[Artgeo]

Ապեր, դիշովի դեմագոգիա ես անում։ Կարաս դոդից էլ վատ դեմք գտնես, համեմատես, է հետո՞, դրանով բան ե՞ս ապացուցում։ Ինչ կապ ուներ։ Շառլի նկարը որ պոիսկ տաս, հաստատ ճղած ջինսերով նկարներ չեն լցվի գլխիդ, ոչ էլ տարազով կամ ՀՀ դրոշը կամ գերբը ձեռը, բայց էդ ոչ մի բան չի նշանակում չէ՞, ինչքանով որ ոչ մի բան չի նշանակում քո էս դրած նկարները։ Հա ի՞նչ։ Մի հատ կարա՞ս ասես, թե ինչի ես օրինակ դոդի նկարը դրել, ի՞նչ կապ ունի ստեղ։ Եթե քո համար հայի, կամ կոստյումով մարդու, կամ ընդհանրապես, ինչ որ ասպարեզում ինքը չափանիշ ա, էդ ուրիշ, ասա իմանանք, որ թքած ունենանք։

Ապեր (©), Շառլը իսկական քյարթու ջավախքցի ա: Ինքը լրիվ մերոնքական ա, մեռնեմ իրա վարդագույն ու գալբո շարֆիկներին:

[boooooooom]

Ժող, լիքը մարդու ստեղ խղճում եմ, էս ինչ մեղք եք դուք, էս ո՞նց եք տառապում։ Ո՞վ ա ձեզ ստիպում հատուկ շորեր առնել հարսանիքների համար, ախր դուք բոլորից ազատ, բոլորից նորաոճ, բոլորից առաջ մտածող եք, գրողը տանի։ Ձեր միջոցները վատնում եք ինչ որ շորեր եք առնում, որ չեք էլ հագնում, դուք տառապում եք ուղղակի։ Հարյուր տարի ուշ ծնվեիք էլի, ո՞ւր էիք շտապում։ Սենց նայում ես, սաղ սենց թույն դեմքեր են. ապե դե ես քերծված ոտով էի ախպորս հարսանիքին, դե ես ջարդած ոտով էի, բա ես արա, ես վափշե ողնաշարս թողել էի տունը, մենակ ոտերս ու գլուխս վերցրել գնացել էի հարսանիք։ Բայց որ նայում եմ, նույն Չուկի հարսանիքին, տեսադաշտում հիմնականում գոնե դասական շալվար ու սառոչկաներ եմ տեսնում։ Ցույց տվեք ինձ ակումբցիներից մի հարսանիք, որտեղ ձեր նման դեմքեր են` ճղած ջինսերով, ու հարսանիքի մասնակիցները տենց «թույն դեմքեր են» Որտև ես` նվաստս, ձեր նման «թույն դեմք» չեմ, ինչի համար հպարտ եմ իհարկե, ու ես հարսանիք գնալուց հագնվում եմ կոկիկ, կարողա դա ձեր համար նորմալ չի, որտև դե դուք 100 տարի առաջ եք, այսպես ասած` ժամանակավրեպ եք, իսկ ես սովորական մահկանացու եմ, ով կարծում ա, որ հարսանիքը մի իրադարձություն ա, որտեղ իհարկե պետք ա ուրախանալ, բայց և պետք ա գեղեցիկ երևալ, որտև դա պռոստը լոքշից տղեքով հավաքվել ու փաբ գնալ խմելուց տարբերվում ա իրադարձության հատուկ ու եզակի լինելով գոնե։ Ու էդ օրվա մթնոլորտը, միջավայրը, ինչի չէ նաև էդ օրվանից որպես հուշ մնացած լուսանկարներն ինչ որ ձևով պետքա տարբերվեն ամեն օր փաբում կամ բարում, կարաոկեում կամ սաունայում անցկացրած օրերից։ Ու չեմ կարում հասկանամ, թե ինչի՞ եք դուք` ժամանակից կիլոմետրերով առաջ լինելով, տենց անձնազոհության գնում, առնում ինչ որ շորեր, որոնք չեք էլ հագնում, կամ քսան տարվա մեջ երկու անգամ եք հագնում։ Ախպեր, բա մի առեք, որ ճղած ջինսով հարսանիք գնալն ա ձեզ դզում, դրանով գնացեք, ո՞վ ա ձեզ ստիպում անիմաստ գնումներ կատարել։ Օրինակ ինձ եթե ինչ որ մեկն ասի` ապե իմ հարսանիքին պետքա ճղած ջինսով գաս, կամ եթե ես իմանամ, որ էդ մարդու հարսանիքին պետքա մենակ ճղած ջինսով գնալ, ու ինձ դա դուր չգա, ես հաստատ էդ հարսանիքին գնալու խաթր ստիպված չեմ գնա ճղած ջինս առնեմ։ Չեմ գնա էդ հարսանիքին։ Եթե դա ինձ չի դզում, ես կարամ ասեմ` չի դզում, չեմ գալիս, բայց ոչ թե ճղած ջինս առնեմ ու քսան տարին մեկ հագնեմ։
Կարճ ասած` չի դզում, բա մի արեք, ո՞վ ա ստիպում։ Մի արեք ու ասեք, թե ինչի չեք անում։

Ինձ համար շատ հարմար է ջինսե հագուստը, իսկ "կաստում-շալվարը" ոչ մի կերպ հարմար չէ: Բայց Հարսանիք գնալուց մի կերպ հագնում եմ, որ քեզ նման մարդիկ, որոնք մեծամասնություն են, գան էդ հարսանիքին:Եթե լիներ օրինակ բայկերների հարսանիք, որտեղ հյուրերը կլինեին կաշվե կամ ջինսե շորերով, ու մոտոցիկլետներով, խմիչքն էլ կխմեին միանգամից շշից, առանց որևէ բաժակի, էդ հարսանիքին ես անպայման կգնայի ազատ հագուստով, ու ամեն ինչ նորմալ կլիներ:

Հ.Գ. Սա էլ բազմազանություն է. հանդուրժեք

[Chuk]

էս էլ ակումբի հետամնաց ժողովուրդը։ Հլը նայեք ինչ կոմպլեքսավորված են, տանջվում տառապում են խեղճերը, էս ո՞վ ա ստիպել որ սենց հագնվեն..Չուկ, պրիզնատ արի, դու ե՞ս ստիպել, բա քե՞զ ով ա ստիպել, այ ճղեմ ես քո ջինսերը, մի հատ գոթական մայկա չունեի՞ր արա, էս ինչ ռաբիզ սառոչկա ես հագել։ Նայեք, Չուկն ու Բգոն էլ ամոթից գալստուկները հանել են վերջին պահին, հենց ջոկել են, որ իրանց նկարում են։ Չուկ, բա դու սենց տղա էի՞ր ապեր, բա էդ նկարողին չասի՞ր` դոդն ա կոստ հագնում, էդ իմ հագով չի, ես ո՞նց հագնեմ։ Ո՞նց, չասի՞ր, չգիտեի՞ր որ տենց ա, բա Արտգեոյին հարցնեիր, նկարով բանով տեղը տեղին փաստ ու ապացույց դեմ կտար

260596_240039742675641_4174303_n.jpg

Վայ, Արթ, վա՜յ

Բռատ, մի այլ կարգի ծայրահեղացնում ես, հիմա սկսեմ հեռվից գալ: Ուրեմն ես որ հարսանիքի եմ գնում, հագնում եմ կոստյում, հիմնականում: Կամ գոնե այսպես կոչված «դասական» շալվար (իրականում դասական բառը ստեղ առոչինչ ա) ու վերնաշապիկ: Ինչու՞: Որովհետև էդ օրը, ոնց որ դու ես ասում, տարբերվում ա տղերքով հավաքվել փաբ գնալուց, որովհետև իր մեջ մեծ խորհուրդ ունի, որովհետև նշանակալի օր ա: Ու բոլորը ձգտում են էդ օրը... շարժվել գծած սցենարով: Որովհետև սահմանվել է, որ գեղեցիկ ու ներկայացուցչական հագուստը նման դեպքերում հենց կոստյումն է: Ու մենք էլ, ճիշտն ասած, չնայած նրան, որ ունենք մեր սեփական կարծիքը, տեսակետը, բոլորս, էդ թվում դու, ամեն դեպքում շատ հարցերում հաշվի ենք առնում հասարակության կարծիքը, շրջապատի կարծիքը, մեզ նեղացնում, սեղմում ու տեղավորում ենք գծած ռամկաների մեջ: Ու ի դեպ նենց չի, որ դա զուտ բացասական ա, դա ունի իր թե՛ դրական, թե՛ բացասական կողմերը:

Բայց եթե անկեղծ, Արթ ջան, ես հարսանիքներին տեսնում եմ նաև ոչ կոստյումավորների, այլ ասենք հենց ջինսով եկողների: Իրանք իհարկե քիչ են: Բայց կան: Ու ինչքան էլ զարմանալի ա, իրանք տգեղ չեն նայվում, հարսանիքի հարմոնիան չեն գցում, ես էլ նայում ու մտքումս ասում եմ «ապրի ինքը»: Իհարկե ոչ միշտ, որտև կարող ա իրանց մեջ անդուր տեսք ունեցողներ էլ լինեն (զուտ հագուստի պատճառով): Ու մեր մեջ ասած կոստյումավորների մեջ էլ լինում են էնպիսիք, որ նայում եմ, սիրտս խառնում ա, ասում եմ «էս ռաբիզ գյադեն ով էր», ռաբիզ բառն էլ էդտեղ լինում է ոչ թե աշխատավորական արվեստը, այլ գեղցիության ու քաղքենիության բոլոր արատավոր նմուշների հավաքական կերպարը:

Ու ստեղ կա եկրորդ կողմը: Էդ ասածս հասարակական կարծիքը, որը մենք բոլորս ենք այս կամ այն չափով հաշվի առնում, իրականում փոփոխական երևույթ ա: Ինքն անընդհատ փոխվում ա: Ու նորից գամ նրան, որ նույն ջինսը աստիճանաբար դառնում ա ներկայացուցչական հագուստ: Կոստյումն էլ հավանական ա, որ տարիներ անց կգնա պատմության գիրկը: Ու սա առաջավորության նշան չի: Սա ժամանակից առաջ ընկնելու նշան չի: Այլ սովորական էվոլյուցիա, զարգացում: Մարդիկ չեն կարող անընդհատ նույն շրջանակների մեջ ապրել, իրանք էնպիսի արարած են, որ էդ շրջանակներն անընդհատ փոփոխության են ենթարկում, աստիճանաբար: Կարող ա հաջորդ շրջանակն ավելի տրամաբանական ու լավն ա, կարող ա հակառակը՝ ավելի անտրամաբանական ու վատը:

Ապեր, մենք հաճախ հենց ստիպված ենք անում ինչ-որ բան: Նույն կոստյումներով հարսանիքներին պարել ու լիարժեք ուրախանալը հաճախ ավելի բարդ է քան ասենք նույն ջինսով: Բայց մենք հաճախ մեր էդ հարմարավետությունը զիջում ենք: Տո լավ ենք անում: Մի ուրիշն էլ չի զիջում: Ու հա, մենք բոլորս կոմպլեքսավորված ենք շատ հարցերում՝ ինձնից սկսածշ, քեզնով վերջացրած: Ու հա, մենք սեփական կարծիքն ունենալով հանդերձ չենք թքում միջավայրի վրա, կարող ա շատ հարցերում ուզում էլ ենք փոխել, կարող ա մեր մտածածը բարձրաձայնում ենք, բայց ամեն դեպքում չենք թքում: Ու հա, Արթ, եթե նենց լինի, որ ես քո հարսանիքին գամ, ես կոստյում եմ հագնելու, ախպերս: Ու եթե ես մի քանի օրից շնորհանդեսի եմ, ինչքան էլ որ համարում եմ, որ նման միջոցառմանը հանգիստ կարող է իմ ամենօրյա հագուստով գնայի, այլ կերպ եմ հագնվելու, որտև ոչ միայն իմ անձն եմ հաշվի առնում, այլ նաև միջավայրը, այլ նաև էն կազմակերպությունը, որին ներկայացնում եմ, այն մարդկանց, ովքեր ինձ վստահել են ու լիքը ուրիշ բաներ: Ու սա նորմալ ա: Սրա հետ միասին ես աչքիս առաջ ունեմ թեկուզ նույն Սթիվ Ջոբսին, ով նմանատիպ շնորհանդեսները վարում էր ջինսի շալվարով, բայց մենք դեռ դրան էդքան չենք հասել, որ անենք, կողքից ռեպլիկներ են լինելու ու ուրիշ կարծիքներ: Ու սենց բաներ:

[Chuk]

հ.գ. Եթե ես իմ հարսանիքը նշեի իմ ուզած ձևով, դա հավանաբար կլիներ զուտ ջահելական հավաք, որտեղ ով ոնց կուզեր կհագնվեր ու կգար:

[Արէա]

Վերջի գրառումները կարդալուց հետո խայտառակ հայտնագործություն եմ արել իմ համար, այ մարդ ես ոչ կոստյում ունեմ, ոչ դասական շալվար, ոչ էլ վերնաշապիկ
Հարսանիքի ու տարբեր արարողությունների (իմ նշանդրեքին էլ) իմ սովորական շորերով եմ միշտ գնացել, հիմա մտածում եմ երևի կողքից ասում էին էս ով ա էս անշնորհքը
Էս երկու օրը հարմարացնեմ մի կոստյում առնեմ:

[Kuk]

Վայ, Արթ, վա՜յ

Բռատ, մի այլ կարգի ծայրահեղացնում ես, հիմա սկսեմ հեռվից գալ: Ուրեմն ես որ հարսանիքի եմ գնում, հագնում եմ կոստյում, հիմնականում: Կամ գոնե այսպես կոչված «դասական» շալվար (իրականում դասական բառը ստեղ առոչինչ ա) ու վերնաշապիկ: Ինչու՞: Որովհետև էդ օրը, ոնց որ դու ես ասում, տարբերվում ա տղերքով հավաքվել փաբ գնալուց, որովհետև իր մեջ մեծ խորհուրդ ունի, որովհետև նշանակալի օր ա: Ու բոլորը ձգտում են էդ օրը... շարժվել գծած սցենարով: Որովհետև սահմանվել է, որ գեղեցիկ ու ներկայացուցչական հագուստը նման դեպքերում հենց կոստյումն է: Ու մենք էլ, ճիշտն ասած, չնայած նրան, որ ունենք մեր սեփական կարծիքը, տեսակետը, բոլորս, էդ թվում դու, ամեն դեպքում շատ հարցերում հաշվի ենք առնում հասարակության կարծիքը, շրջապատի կարծիքը, մեզ նեղացնում, սեղմում ու տեղավորում ենք գծած ռամկաների մեջ: Ու ի դեպ նենց չի, որ դա զուտ բացասական ա, դա ունի իր թե՛ դրական, թե՛ բացասական կողմերը:

Բայց եթե անկեղծ, Արթ ջան, ես հարսանիքներին տեսնում եմ նաև ոչ կոստյումավորների, այլ ասենք հենց ջինսով եկողների: Իրանք իհարկե քիչ են: Բայց կան: Ու ինչքան էլ զարմանալի ա, իրանք տգեղ չեն նայվում, հարսանիքի հարմոնիան չեն գցում, ես էլ նայում ու մտքումս ասում եմ «ապրի ինքը»: Իհարկե ոչ միշտ, որտև կարող ա իրանց մեջ անդուր տեսք ունեցողներ էլ լինեն (զուտ հագուստի պատճառով): Ու մեր մեջ ասած կոստյումավորների մեջ էլ լինում են էնպիսիք, որ նայում եմ, սիրտս խառնում ա, ասում եմ «էս ռաբիզ գյադեն ով էր», ռաբիզ բառն էլ էդտեղ լինում է ոչ թե աշխատավորական արվեստը, այլ գեղցիության ու քաղքենիության բոլոր արատավոր նմուշների հավաքական կերպարը:

Ու ստեղ կա եկրորդ կողմը: Էդ ասածս հասարակական կարծիքը, որը մենք բոլորս ենք այս կամ այն չափով հաշվի առնում, իրականում փոփոխական երևույթ ա: Ինքն անընդհատ փոխվում ա: Ու նորից գամ նրան, որ նույն ջինսը աստիճանաբար դառնում ա ներկայացուցչական հագուստ: Կոստյումն էլ հավանական ա, որ տարիներ անց կգնա պատմության գիրկը: Ու սա առաջավորության նշան չի: Սա ժամանակից առաջ ընկնելու նշան չի: Այլ սովորական էվոլյուցիա, զարգացում: Մարդիկ չեն կարող անընդհատ նույն շրջանակների մեջ ապրել, իրանք էնպիսի արարած են, որ էդ շրջանակներն անընդհատ փոփոխության են ենթարկում, աստիճանաբար: Կարող ա հաջորդ շրջանակն ավելի տրամաբանական ու լավն ա, կարող ա հակառակը՝ ավելի անտրամաբանական ու վատը:

Ապեր, մենք հաճախ հենց ստիպված ենք անում ինչ-որ բան: Նույն կոստյումներով հարսանիքներին պարել ու լիարժեք ուրախանալը հաճախ ավելի բարդ է քան ասենք նույն ջինսով: Բայց մենք հաճախ մեր էդ հարմարավետությունը զիջում ենք: Տո լավ ենք անում: Մի ուրիշն էլ չի զիջում: Ու հա, մենք բոլորս կոմպլեքսավորված ենք շատ հարցերում՝ ինձնից սկսածշ, քեզնով վերջացրած: Ու հա, մենք սեփական կարծիքն ունենալով հանդերձ չենք թքում միջավայրի վրա, կարող ա շատ հարցերում ուզում էլ ենք փոխել, կարող ա մեր մտածածը բարձրաձայնում ենք, բայց ամեն դեպքում չենք թքում: Ու հա, Արթ, եթե նենց լինի, որ ես քո հարսանիքին գամ, ես կոստյում եմ հագնելու, ախպերս: Ու եթե ես մի քանի օրից շնորհանդեսի եմ, ինչքան էլ որ համարում եմ, որ նման միջոցառմանը հանգիստ կարող է իմ ամենօրյա հագուստով գնայի, այլ կերպ եմ հագնվելու, որտև ոչ միայն իմ անձն եմ հաշվի առնում, այլ նաև միջավայրը, այլ նաև էն կազմակերպությունը, որին ներկայացնում եմ, այն մարդկանց, ովքեր ինձ վստահել են ու լիքը ուրիշ բաներ: Ու սա նորմալ ա: Սրա հետ միասին ես աչքիս առաջ ունեմ թեկուզ նույն Սթիվ Ջոբսին, ով նմանատիպ շնորհանդեսները վարում էր ջինսի շալվարով, բայց մենք դեռ դրան էդքան չենք հասել, որ անենք, կողքից ռեպլիկներ են լինելու ու ուրիշ կարծիքներ: Ու սենց բաներ:

Չուկ, ինձ թվում ա` դու ինձնից շատ ես կոստ հագել, չհաշված որ 6 թե 7-րդ դասարանում ընկերոջս հետ որոշեցինք նմանատիպ տենց ստիլնի կոստեր առնել ու դրանով դասի գնալ. թիթիզ մոմենտ էր էլի, դզում էր, աղջիկ էինք կպցնում բան. դա չի հարցը Ապեր, դու անկեղծ ես գրում, ու ոնց էլ հագնվում ես, հագնվում ես, որտև քեզ ուղղակի հարմար ա տենց, ոչ թե դու ուզում ես ցույց տաս, որ դու կարաս հագնես քո ուզածի պես, ու դրանով տարբերվես։ Ինչը շատերի դեպքում կասկածում եմ, որ տենց ա։ Ուղղակի քեզ իմանալով կոնկրետ քո դեպքը հասկանում եմ, էս թեմայով ռեալում էլ ենք խոսել։ Արտ ջան, որ ջինսով էլ գաս, չեմ նեղանա հաստատ։ Ցավոք ես քո հարսանիքին չկարողացա գալ, բայց գալու դեպքում չի բացառվում, որ ջինսով էլ գայի։ Խոսքս կոնկրետ դեպքերի մասին չի, խոսքս ընդհանուր երևույթին ա վերաբերում, ինչի մասին դու էլ ասիր։ Ընդամենը պետք չի առօրեան խառնել հատուկ օրերի հետ։ Կարաս առանց սափրվելու գործի գնաս (որոշ բացառություններով, իհարկե), կարաս առանց սափրվելու գնաս կաֆե և այլն, բայց առանց սափրվելու չես գնա չէ՞ հարսանիք։
Ստիվ Ջոբսի դեպքն էլ միքիչ ուրիշ ա, էդ մարդը կոնկրետ հեռու ա հագնվելուց, ինքը կոնկրետ դեպք ա. միշտ հագել ա կապտավուն ջինս ու սև վերնաշապիկ. ձանձրալիության գագաթնակետն ա դա ինձ համար։ Կամ Ջո Կոկերը, որ միշտ սևավորված ա։ Սազում ա իրան, բան չունեմ ասելու, էդ էլ իրա ոճն ա, բայց, էլի եմ ասում էդ կոնկրետ դեպք ա։
Ու ժամանակն էլ, տեղն էլ, կոնկրետ կապ ունեն հագուստի հետ։ Կարողա 30 տարի հետո ես էլ իմ տղուն խորհուրդ տամ ջինսով հարսանիք գնալ, նորմալ ա։ Կամ 3 տարի հետո Աֆրիկայում եսշոռտերով գնամ հարսանիք (էս էլ տեղի վրով օրինակ)
Մի խոսքով, ամեն մեկն իր ձևով ա ապրում, կարևորը որ մարդ ունենա իր ձևը, ոչ թե անվերջ փնտրի էդ ձևը ու տենց էլ չգտնի, ինչպես հաճախ պատահում ա

[Chuk]

Կարաս առանց սափրվելու գործի գնաս (որոշ բացառություններով, իհարկե), կարաս առանց սափրվելու գնաս կաֆե և այլն, բայց առանց սափրվելու չես գնա չէ՞ հարսանիք։

Արթ, վերջին անգամ որ հարսանիք եմ գնացել, առանց սափրվել եմ գնացել, ուղղակի անունը դրել էի, որ մորուք եմ պահել ու սաղի դուրը գալիս էր

[Kuk]

Ապեր, դու հարցը դիտարկում ես կանխակալ կարծիք ունենալով: Դու նախապես որոշել ես, որ եթե մարդը ասում ա, որ ինքը դեսպան ա, դրանով ինքը ուզում ա ասած լինի, որ ինքը բարձր պաշտոն ունի, իրան պետք ա պատկառանքով վերաբերվել, ինչ-որ տեղ գլուխ ա գովում ու նման բաներ, կարճ ասած` հայ պաշտոնյաների նման: Հա, եթե տենց դիտարկենք, խնդալու կստացվի:

Բայց հլը մի պահ պատկերացրու մարդու, ում համար դեսպանը սովորական աշխատանք ա, ոնց որ ասենք` մետրոյի մեքենավարի համար իրա աշխատանքը ու ինքը իրա դեսպան լինելու մեջ ոչ մի արտառոց բան չի տեսնում:

Ապեր համեմատությունը տեղին չէր, անիրական էր, որտև դեսպանը դա բարձր պաշտոն ա, որը անհամեմատելի ա մետրոյի մեքենավարի հետ։ Ինձ էլ թվում ա, որ դու (ու ոչ միայն դու) գլխանց լավ վերաբերմունք ունես եվրոպացի պաշտոնյաների նկատմամբ։ Էլի եմ ասում, կարողա ինքը կարգին մարդ ա, չի բացառվում, չեմ ճանաչում, չի էլ հետաքրքրում առանձնապես, բայց էն, որ համերգի ժամանակ դռների մեջ քեզ զիջող, կամ հերթի մեջ իր տեղը քեզ զիջող պատահական մարդու հետ ծանոթանալիս մարդ իրա պաշտոնն ա ներդնում, էդ իմ համար, մեղմ ասած, զավեշտալի ա։ Եթե նույնիսկ իմանամ, որ ինքը շատ կարգին մարդ ա, միևնույնն ա, իր էդ արարքն ինձ համար մնում ա խնդալու արարք։ Կարողա քո համար նորմալ ա, շատերի համար նորմալ ա, կարողա և դուք էլ տենց կվարվեիք, եթե լինեիք նման իրավիճակում, ձեր գործն ա իհարկե։

[Kuk]

Արթ, վերջին անգամ որ հարսանիք եմ գնացել, առանց սափրվել եմ գնացել, ուղղակի անունը դրել էի, որ մորուք եմ պահել ու սաղի դուրը գալիս էր

Եթե էն իմ տեսած նկարի հարսանիքի մասին ա խոսքը, խաբում ես Չուկ, ըտեղ կոնկրետ մորուք էր, ոչ թե չսափրված

[Kuk]

ես դաժե կոստ ունեմ տենց առած, հատուկ հարսանիքի համար, էն էլ վերջին պահին, միշտ մտափոխվում ուրիշ բան եմ հագնում:

Դե կարողա հագնում տեսնում ես` փորդ շատ ա կախվում, փոշմանում հանում ես

[Smokie]

Փաստորեն Илья Олейников-ն էլ ա մահացել

[Ձայնալար]

Ջահել վախտերս, պրինցիպյալ դեմ էի կոստին, նույնիսկ վերջի զանգիս չհագա, հետո որ մեծացա, ջոկեցի որ տենց ախմախ բաներում ընդունված նորմերին հակառակվելը, եթե դրա համար լուրջ պատճառ չունես, դիշովի կայֆեր ա )