Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ

[keyboard]

Փաստորեն Илья Олейников-ն էլ ա մահացել

Ափսոս...

[Artgeo]

Դե կարողա հագնում տեսնում ես` փորդ շատ ա կախվում, փոշմանում հանում ես

իմ հագով կարած կոստ ա, նույնիսկ փոքրացրած, պրոստո ավելի լավ բաներ կա հագնելու Թեթև, ազատ, դասական: Որ համ ինձ կայֆ լինի, համ քո նմաններին խոսալու առիթ չտամ: Ու կարծես թե վատ չի ստացվում:

էս էլ ակումբի հետամնաց ժողովուրդը։ Հլը նայեք ինչ կոմպլեքսավորված են, տանջվում տառապում են խեղճերը, էս ո՞վ ա ստիպել որ սենց հագնվեն..Չուկ, պրիզնատ արի, դու ե՞ս ստիպել, բա քե՞զ ով ա ստիպել, այ ճղեմ ես քո ջինսերը, մի հատ գոթական մայկա չունեի՞ր արա, էս ինչ ռաբիզ սառոչկա ես հագել։ Նայեք, Չուկն ու Բգոն էլ ամոթից գալստուկները հանել են վերջին պահին, հենց ջոկել են, որ իրանց նկարում են։ Չուկ, բա դու սենց տղա էի՞ր ապեր, բա էդ նկարողին չասի՞ր` դոդն ա կոստ հագնում, էդ իմ հագով չի, ես ո՞նց հագնեմ։ Ո՞նց, չասի՞ր, չգիտեի՞ր որ տենց ա, բա Արտգեոյին հարցնեիր, նկարով բանով տեղը տեղին փաստ ու ապացույց դեմ կտար

Կցորդ 54741

Ու դեռ ես եմ դեմագոգ...

[Նաիրուհի]

Գրառում «Ձեր չսիրած 5 գրողները» թեմայից

Վահան Տերյան / Դատարկ սենտիմենտալիզմից բացի ուրիշ բան չկա նրա ստեղծագործություններում : Եվ շատ մռայլ են
Սերո Խանզադյան / մի երկու տարի առաջ էր մի քանի պատմվածք կարդացի ու չհետաքրքրեց բացարձակապես:
Գրիգոր Նարեկացի / Նարեկացուՙՙ հանճարը ՚՚այդպես էլ չհասկացա , չնայած բացի դպրոցում անցած գործերից ուրիշ բան չեմ էլ կարդացել , ու ցանկություն էլ չկա կարդալու:
Անրի Թրուայա / եկու անգամ փորձեցի ՙՙէգլեթիերների ընտանիքը՚՚ կարդալ , երկու անգամն էլ առաջ անցնել չկարողացա :Չափազանց ձանձրալի էր :
Չարենց /երբեք չեմ սիրել չարենցին , չեմ կարող հատուկ պատճառը նշել , որովհետև ինքս էլ չգիտեմ. Ըստ երևույթին զուտ բնավորության ու ճաշակի խնդիր է : Ով գիտե գուցե մի օր սկսեմ սիրել Չարենցի ոճը և հասկանալ

Հա, էլի չսիրել, բայց էսպիսի՞ հիմնավորումներով։

[Kuk]

Ու դեռ ես եմ դեմագոգ...

Թող ես լինեմ դեմագոգ, ախպերս, բայց փաստը մնում ա փաստ, որ հայ, դասական, կոստյում... սենց բառեր կարդալուց դու դոդին ես հիշում։ Էլ բան չասեմ..

[Kuk]

Մի հատ նայեք` ոնց ա սպանում։ 40 անգամ լսեցի արդեն, վերջն ա

[Rammstein]

Ապեր համեմատությունը տեղին չէր, անիրական էր, որտև դեսպանը դա բարձր պաշտոն ա, որը անհամեմատելի ա մետրոյի մեքենավարի հետ։ Ինձ էլ թվում ա, որ դու (ու ոչ միայն դու) գլխանց լավ վերաբերմունք ունես եվրոպացի պաշտոնյաների նկատմամբ։ Էլի եմ ասում, կարողա ինքը կարգին մարդ ա, չի բացառվում, չեմ ճանաչում, չի էլ հետաքրքրում առանձնապես, բայց էն, որ համերգի ժամանակ դռների մեջ քեզ զիջող, կամ հերթի մեջ իր տեղը քեզ զիջող պատահական մարդու հետ ծանոթանալիս մարդ իրա պաշտոնն ա ներդնում, էդ իմ համար, մեղմ ասած, զավեշտալի ա։ Եթե նույնիսկ իմանամ, որ ինքը շատ կարգին մարդ ա, միևնույնն ա, իր էդ արարքն ինձ համար մնում ա խնդալու արարք։ Կարողա քո համար նորմալ ա, շատերի համար նորմալ ա, կարողա և դուք էլ տենց կվարվեիք, եթե լինեիք նման իրավիճակում, ձեր գործն ա իհարկե։

Առաջին նախադասությունդ հաստատեց իմ ասածը կանխակալ կարծիքիդ մասին:

Նայի, Կուկ, որ դիցուք Ճապոնիայում լինես, մեկ էլ նման իրավիճակում մի հատ ճապոնացի քեզ հայերեն շնորհակալություն հայտնի, չես զարմանա՞, չես կանգնի՞ հետը մի երկու բառ խոսաս: Եթե չես խոսա, հարց չկա, իսկ եթե կխոսաս, ապա մի՞թե բացառվում ա, որ դու էլ քո մասին մի երկու բան ասես, էդ թվում` թե ինչ ես անում իրանց երկրում:

Գլխանց լավ վերաբերվելու խնդիր չկա: Ես էդ մարդուն չեմ ճանաչում, որ ինչ-որ վերաբերմունք ունենամ: Ստեղ խոսքը մարդու կամ ազգության մասին չի, այլ արարքի:

[Sambitbaba]

Ու հա, մենք սեփական կարծիքն ունենալով հանդերձ չենք թքում միջավայրի վրա, կարող ա շատ հարցերում ուզում էլ ենք փոխել, կարող ա մեր մտածածը բարձրաձայնում ենք, բայց ամեն դեպքում չենք թքում: Ու հա, Արթ, եթե նենց լինի, որ ես քո հարսանիքին գամ, ես կոստյում եմ հագնելու, ախպերս: Ու եթե ես մի քանի օրից շնորհանդեսի եմ, ինչքան էլ որ համարում եմ, որ նման միջոցառմանը հանգիստ կարող է իմ ամենօրյա հագուստով գնայի, այլ կերպ եմ հագնվելու, որտև ոչ միայն իմ անձն եմ հաշվի առնում, այլ նաև միջավայրը, այլ նաև էն կազմակերպությունը, որին ներկայացնում եմ, այն մարդկանց, ովքեր ինձ վստահել են ու լիքը ուրիշ բաներ: Ու սա նորմալ ա: Սրա հետ միասին ես աչքիս առաջ ունեմ թեկուզ նույն Սթիվ Ջոբսին, ով նմանատիպ շնորհանդեսները վարում էր ջինսի շալվարով, բայց մենք դեռ դրան էդքան չենք հասել, որ անենք, կողքից ռեպլիկներ են լինելու ու ուրիշ կարծիքներ: Ու սենց բաներ:

Երևի ամենաքիչը մի քառասուն տարի արդեն /Հայաստանն ի նկատի ունեմ/, այսինքն, անցյալ դարի յոթանասունականների ամենասկզբից, ջինսերի հարցով այս կռիվ-դավին միշտ էլ առաջնահերթ հարց է եղել երիտասարդության համար, և ասեմ, որ յոթանասունականների երիտասարդների համար դա շատ ավելի կարևոր խնդիր էր, քան այսօր: Եվ այնուհանդերձ, մեր մեծամասնությունը հարսանիքների ժամանակ կոստյում է հագել: Ցանկանում եմ ասել, որ մենք բոլորս էլ անցել ենք այդ ճանապարհը և բոլորս էլ ունեցել ենք այդ մտքերը: Քանի երիտասարդ ես, այդ մտքերը հետևյալն են. "Աստված իմ, ե՞րբ պիտի գա այս աիմաստ օրենքի վերջը, որ հարսանիքին պետք է կոստյում հագնել": Իսկ ավելի ուշ մտածում ես. "Փա՜ռք Աստծո, որ այդ օրենքը դեռևս ուժի մեջ է":

Իմ կարծիքով, այստեղ առաջնահերթն է հարգանքը: Առաջին հերթին, ինչ խոսք, որ ամուսնացող զույգի հանդեպ: Նախ այն պատճառով, թե որքան կարևոր է այդ արարողությունը նրանց համար, որ նրանք նախապես նախապատրաստվել են դրան, ժամանակ են հատկացրել, ֆինանսներ, ուշադրություն, սեր: Երկրորդ, որ հարգել են քեզ ու հրավիրել են իրենց համար այդքան կարևոր այդ արարողությանը: Երրորդ, որ կրկնակի հարգելով քեզ, հարսնացուն քեզ համար հարսնացուի այդքան անհարմար զգեստ է հագել հերիք չէ, դեռ գլխին էլ այդ քողն է դրել, որը խանգարում է անընդհատ թե ուտել, թե խմել, թե պարել… Այնինչ ինքը շատ ավելի ուրախ կլիներ իր սիրելի "Վրանգլեր" կուրտկան հագած լիներ և գխին էլ ունենար շատ հարմարավետ, վրան "Չիկագոյի Գոմեշները" գրած բեսյբոլիստի գլխարկը: Դու կուզենայի՞ր նույնիսկ ջինսերով գնայիր այդպիսի հարսնացուի հարսանիքին…

Նշածս հարգանքի ոչ պակաս կարևոր մաս է նաև, կարծում եմ, հարգանքը ինքդ քո հանդեպ: Քանզի, եթե դու կոստյումով ես, դու ունես տեսք մի մարդու, ում ուշադրության են արժանացրել, կամ իրենց համար կարևոր մարդ են համարել նորապսակները և դու նախնական հրավերք ես ստացել ու հասցրել ես քեզ նախապատրաստել այդ արարողությանը: Իսկ եթե ջինսերով ես, այնպիսի տպավորություն է ստեղծվում, որ լավագույն դեպքում՝ քեզ մոռացել էին տեղեկացնել, և դու պատահաբար անցնում էիր այդ կողմերով, տեսար, որ ասենք, հորեղբորդ տղայի հարսանիքն է, մտար շնորհավորելու: Իսկ հարսնացուի բարեկամությունն էլ ազատորեն կարող է կարծել, թե դու ընդհանրապես ուղղակի անցորդ ես, տեսել ես հարսանիք է, մտել ես մի փոր հաց ուտես. այդպես էլ է պատահում, չէ՞…

[keyboard]

Մի հատ նայեք` ոնց ա սպանում։ 40 անգամ լսեցի արդեն, վերջն ա

 •

• 

 Սեղմել՝ ցույց տալու համար

Էս կլիպի ժյուրիին նայում եմ ու մտածում, թե ասենք, որ մեր ժյուրիում էլ մեկը տենց փայտիկը բերանին նաստած լիներ հիմա ինչ օրն էին քցել, մաման լացացրել էին, թե էս ովա, թե էս ինչա, հայերից հազիվ էլ էսքան ու բլա բլա բլա

Հ.Գ. Բայց երգն ու կատարողը վերջն են, ասել Կուկի արդեն 20 անգամա լսում եմ, դզումա: Վարկանիշեցի, ափսոս 20 հատ միանգամից չեմ կարա վարկանիշեմ:

[Kuk]

Առաջին նախադասությունդ հաստատեց իմ ասածը կանխակալ կարծիքիդ մասին:

Նայի, Կուկ, որ դիցուք Ճապոնիայում լինես, մեկ էլ նման իրավիճակում մի հատ ճապոնացի քեզ հայերեն շնորհակալություն հայտնի, չես զարմանա՞, չես կանգնի՞ հետը մի երկու բառ խոսաս: Եթե չես խոսա, հարց չկա, իսկ եթե կխոսաս, ապա մի՞թե բացառվում ա, որ դու էլ քո մասին մի երկու բան ասես, էդ թվում` թե ինչ ես անում իրանց երկրում:

Գլխանց լավ վերաբերվելու խնդիր չկա: Ես էդ մարդուն չեմ ճանաչում, որ ինչ-որ վերաբերմունք ունենամ: Ստեղ խոսքը մարդու կամ ազգության մասին չի, այլ արարքի:

Բռատ ջան, առանց զանազան օրինակների ասեմ, որտև էս ա, կոնկրետ օրինակն էլ դեմներս ա, էս օրինակին նայելով ասումե մ, որ էդ իմ համար խնդալու ա։ Չեմ ասում` վատ բան ա արել, վատ մարդ ա և այլն, բայց իմ համար խնդալու ա, քո համար կարա խնդալու չլինի, քո մոտեցումն ա։ Չեմ վիճում։

[Kuk]

[/spoiler]

Էս կլիպի ժյուրիին նայում եմ ու մտածում, թե ասենք, որ մեր ժյուրիում էլ մեկը տենց փայտիկը բերանին նաստած լիներ հիմա ինչ օրն էին քցել, մաման լացացրել էին, թե էս ովա, թե էս ինչա, հայերից հազիվ էլ էսքան ու բլա բլա բլա

Հ.Գ. Բայց երգն ու կատարողը վերջն են, ասել Կուկի արդեն 20 անգամա լսում եմ, դզումա: Վարկանիշեցի, ափսոս 20 հատ միանգամից չեմ կարա վարկանիշեմ:

Ապեր քլնգողներից մեկն էլ ես կլինեի, ասեմ խի. որտև մեր մոտ եթե տենց անեին (բացառություն իհարկե կարա լինի, խոսքս հիմնականի մասին ա), ուրեմն անելու էին մենակ նրա համար, որտև Ավստրալայում տենց են անում, իսկ նրանք հաստատ լավն են, վատ բան չեն կարա անեն, հետևաբար պետքա դա կրկնօրինակել։ Վառ օրինակ` էս նախորդ զրույցը, որ եթե գերմանացին ա պաշտոնն անտեղի օգտագործում, դա նորմալ ա, որտև նա գերմանացի ա, հետևաբար` կայացած ա, իսկ այ եթե հայը տենց բան աներ, ուրեմն նա ինքնահաստատվելու համար ա արել, կայանալու խնդիր ունի ուրեմն։

[Վահե-91]

ես եմ ու ջինսից շալվարից բացի, ուրիշ շալվար չունեմ, ա՞մոթ ա գնամ համերգի՝ իմ սիրած երաժշտությունը լսելու ո՞վ կարա խնդա իմ վրա դրա համար
Ասենք թե դեսպանը, բացի ջինսերից մի պահարան կոստյում ունի ու պաշտոնով բարձր ա: Ի՞նչ վատ բան կա, որ մարդը իրա հանգստյան օրը, կնոջ հետ, ջինսեր հագնի, գնա համերգի ի՞նչն ա խնդալու ու՞զում էիր չորս հատ հաստավիզ ախրանիկ ֆռֆռար կողքերը, որ խնդալու չլիներ
Որ Տիգրան Սարգսյանը գնում ա մարզեր, պաշտոնական այցի՝ քռչոտ ռոզովի վադալասկով, այ էտ ա իրոքից ամոթ ու խնդալու

[Artgeo]

Թող ես լինեմ դեմագոգ, ախպերս, բայց փաստը մնում ա փաստ, որ հայ, դասական, կոստյում... սենց բառեր կարդալուց դու դոդին ես հիշում։ Էլ բան չասեմ..

Ապեր, ասում եմ կանխակալ կարծիք ունես, բռատ, իմ հանդեպ։ Ապեր, ես պարոն Ծառուկյանին հազվադեպ եմ հիշում, եղբայր։

[Kuk]

Ապեր, ասում եմ կանխակալ կարծիք ունես, բռատ, իմ հանդեպ։ Ապեր, ես պարոն Ծառուկյանին հազվադեպ եմ հիշում, եղբայր։

Կմեծանաս կմոռանաս

[CactuSoul]

Ժողովուրդ, թեմա ունեինք, է՞, «Ակումբային նոստալգիա» թե ինչ… Ավելի ճիշտ չէ՞ր լինի էս վերջին գրառումներն էնտեղ անել:
Ուղղակի էս թեմայում ամեն ինչ իրար գլխի լցրած է, այնինչ իրականում ահագին գրառումներ կարող էին համապատասխան թեմաներում արվել: Մարդ կա, ում թեման հետաքրքրում է, մտնում է մի բան կարդալու, տեսնում է մի 2 գրառում, ափսոսանքով դուրս գալիս, այն դեպքում, երբ էստեղ ահագին հավես գրառումներ կան իր ուզած թեմայով: Մեկը ես կուզեի, որ այս գրառումներն էլ էդ թեմայում լինեին, որ նոստալգիայի հաջորդ ալիքի դեպքում մտնեմ էնտեղ ու կարդամ: Թե չէ էս թեմայում, հնարավոր է, օրերով կփնտրեմ ու չեմ գտնի:

[CactuSoul]

Գտա՜. «Ակումբային նոստալգիա»