Որոշ մարդիկ սեփական նշանակալիության հիվանդագին չափազանցում ունեն, ԳալԳալաթեա-ի խոսքերից
Մի հատ Հերման Ռոլեդերի «Օնանիզմը» կարդա, որտեղ ևս մի «հանճար» պատմում է, թե ինչպես է օնանիզմը վարակիչ հիվանդություն ու ինչպես կարող է բերել մտավոր ու ֆիզիկական թերզարգացածության: Իսկ դա, ասեմ, քսաներորդ դարի սկզբում գերակշռող տեսանկյուն էր թե՛ բժիշկների, թե՛ հանրության մեջ: Սեռական ակտիվություն ցուցադրող երիտասարդ կնոջը կարող էին փակել հոգեբուժական հիվանդանոցում՝ նիմֆոմանիա դիագնոզով: Աֆրիկյան ծագմամբ մարդկանց բարձրագույն կրթություն ստանալու և ընտրելու իրավունք չէր տրվում: Ու ձեր կարծիքով ի՞նչ, այդպիսի կարգերի ներկայացուցիչներն ասու՞մ էին՝ մենք ուլտրապահպանողական ֆունդամենտալիստ վախկոտներ ենք, ովքեր եթե մի բան, մի փոփոխություն չեն կարողանում պատկերացնել, աչքերին աշխարհի վերջն է երևում, ովքեր սեփական վախերը պրոյեկտում են աշխարհի ճակատագրի վրա:
Ա մարդն ենթագիտակցաբար գիտի, որ եթե ինքը գեյ դուրս գա, իր համար շատ վատ կլինի: Շրջապատն իրեն չի ընդունի, ընկերներն իրենից կհրաժարվեն, բռնության կենթարկվի, կրոնի տեսանկյունից նզովյալ կլինի: Բայց նա չի ցանկանում մտածել այն մասին, որ ինքը կարող է գեյ դուրս գալ: Դրա համար նա իր գեյ դուրս գալու հետ կապված վախերը պրոյեկտում է Բ աբստրակտ անձի վրա, Բ աբստրակտ անձին էլ ընդլայնում մինչև Գ աբստրակտ հասկացություն, որի համար անհանգստանալն առավել արդարացված կլինի: Ոնց որ երբ կոնկրետ քաղաքական խմբավորման (անուններ չտանք) նկատմամբ կա ագրեսիա, նրանք փորձում են հասարակության այդ ագրեսիան պրոյեկտել ինչ-որ աբստրակտ բանի վրա՝ գեյեր, հրեաներ, թուրքեր և այլն: Ամեն մարդ ենթագիտակցաբար թե գիտակցաբար արդարացնում է իր արարքները:
Մեջբերել
Էջանիշներ