Я должен освободиться от моих жизненных тормузов... А ну ка кишш от сюда!...ՔՈՒԻԶ
Իսկ երբ զգում ես, որ ընկնում ես... Երբ չես ուզում երջանիկ լինել, ոչ, չես ուզում լինել ընդհանրապես, մրսում ես անընդհատ ու վախենում նայել մարդկանց աչքերի մեջ... Երբ երեկոյան կողմ էպիլեպսիայի մեղմ տեսակը հիշեցնող նոպաներ ես ունենում, իսկ կեսօրին՝ անկառավարելի վայրենի ուրախության կամ կատաղում ես, սկսում բորբոքվել ամեն մանրուքից... Վիրավորում ես մարդկանց առանց պատճառի...
Ու այդպես տարիներ, փոքրիկ ընդմիջումներով:
Ետ ես նայում, տեսնում ես ճակատագրական 2002 թիվը, երբ հոգեբանական ցնցումից ջերմությունդ բարձրացավ մինչև 39 աստիճան ու մի ամիս չիջավ: Տեսնում ես, թե ինչ ես կորցրել, ու չես ափսոսում: Որովհետև հիմա արդեն ոչինչ նշանակություն չունի քո համար: Պետք է քնել: Այնքան, մինչև անցնի ցավը, որ ինքդ քեզնից թաքցրել ես:
Դեպրեսսիան ու ապատիան փախուստ են:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ