«Կրոն» բաժնի թեմաներից դուրս քննարկումներ

[Ավետիք]

Փաստորեն դժոխքը վախենալու չի?
Բա էլ խի ենք մեզ ճղում?

Varzor ջան, դա մարդու էությունն է, որ մի բանից անպայման պիտի վախենա, առավել նրա, ով իր սրտում չունի իրական Սերն ու խաղաղությունը:
Էլ կարիք էլ չի լինի ճղվելու:

Արդեն գիտեմ, որ "ավ Աստծխուն սիրում է, Աստծո հետ է, դժոխքից վախենալու բան չունի...": Բայց նրանք, որ ԱՍտծու հետ չեն ինչն անեն? Դժոխքից վախենան, թե չէ? Ըստ աստվածաշնչի` պիտի վախենան, ու էդ վախի հիման վրա պիտի մտածեն դեպի ԱՍտված գալու մասին: Փաստացի տրամաբանական շղթփան հետևյալն է.
1. Եթե Աստծո հետ ես` վախենալու բան չունես:
2. Աստծո հետ չես` վախեցիր:
3. Վախեցար` կհավատաս ու կձգտես Աստծո հետ լինել:
4. Չվախեցար` դատապարտված ես դժոխքի:

Աստված դժոխքը պատրաստեց սատանայի ու նրա հրեշտակ-դևերի համար, բայց մարդն ինքն է կամովի հակառակելով Աստծուն՝ ընտրում է դժոխքը: Աստված մարդու փրկությունը հիմնեց Իր անսահման Սիրո վրա. «Աստված այնպես սիրեց աշխարհը, որ Իր Միածին Որդին տվեց, որպեսզի ամեն Նրան հավատացող չկորչի, այլ հավիտենական կյանք ունենա»: Սա է ամբողջ Աստվածաշնչի իմաստն ու նպատակը: Իսկ եթե մարդ վախենում է դժոխքից, դա իր մեղքի ազդեցության հետևանքն է. «Ադամը մեղք գործեց... և գնաց թաքնվեց»: Սակայն Աստված, որպես սիրող Հայր կանչեց նրան. «Ադամ ո՞ւր ես»:
Ուրեմն՝
1. Աստված Սեր է և Սրբություն:
2. Մարդ մեղավոր է՝ դժոխքից վախեցած:
3. Տեր Հիսուս Քրիստուսը վճարեց մարդու մեղքի փոխարեն:
4. Դժոխքի վախը փարատվում է միայն Աստծո Սիրով:

Ընտրությունը քոնն է՝ կամ Աստծո Սերը, կամ դժոխքի վախը: