Փաստորեն դժոխքը վախենալու չի?
Բա էլ խի ենք մեզ ճղում?
Արդեն գիտեմ, որ "ավ Աստծխուն սիրում է, Աստծո հետ է, դժոխքից վախենալու բան չունի...": Բայց նրանք, որ ԱՍտծու հետ չեն ինչն անեն? Դժոխքից վախենան, թե չէ? Ըստ աստվածաշնչի` պիտի վախենան, ու էդ վախի հիման վրա պիտի մտածեն դեպի ԱՍտված գալու մասին: Փաստացի տրամաբանական շղթփան հետևյալն է.
1. Եթե Աստծո հետ ես` վախենալու բան չունես:
2. Աստծո հետ չես` վախեցիր:
3. Վախեցար` կհավատաս ու կձգտես Աստծո հետ լինել:
4. Չվախեցար` դատապարտված ես դժոխքի:
Էջանիշներ