Դե մալադեց ենթաիտակցորեն ընտրողներին: Մեկը թեկնածույա ընտգրում ենթագիտակցորեն, մեկը ջեմ, մեկը փող..
Դե ենթագիտակցորեն ընտրած իշխանությունն էլ ենթագիտակցերոն կառավարում է` բավարարում է սեփական կարիքները, քանի գլխի չեն բամփել, էլ ինչ ենք ուզում իրանցից, չեմ հասկանում:
Ընգեր, աչքիս դու դասերդ չես սովորել վաբշե: Դպրոցից չես հիշում, որ ի տարբերություն բադերի ու ճանճերի մարդը համարվում է բանական էակ, ու "հրաշքով" ընդունակ է կայացնելու նաև գիտակցված ընտրություններ:
Իսկ այդ ընտրությունը կատարելու գործընթացը տեղի է ունենում ամեն մարդու սեփական ուղեում յուրովի: Դա չի բացառում, որ մի քանի մարդ իրանց յուրովիով կարող են կայացնել նույն որոշումը: Բայց դա կոլեկտիվ ընտրություն չի: Եթե դու դրան ես անվանում կոլեկտիվ ընտրություն` խնդրեմ, դա ի նկատի կունենամ ու ուրիշ "տերմին" կընտրեմ:
Կոնկրետ օրինակ բերեմ: Ձեր հայաթի ժողովուրդը որոշել են հայաթում բասեյն սարքեն, բայց դու դեմ ես դրան` քեզ ձեռնտու չի: Դու լողալու հետ սեր չունես, դրա փոխարեն ուզում ես, որ բասեյնի տեղը ճոճանակներ սարքեն` տենց քեզ ավելի կայֆա: Հիմա ինչ? Թույլ ես տալու, որ սարքեն? Չէ որ արդեն շատը ընտրել են? Անձամբ ես` եթե ձև ունենամ շատի որոշման իրականացմանը խանգարելու դեմ կգնամ: Բայց եթե ձև էլ չունեմ, դա չն նշանակում, որ իրենք իմ փոխարեն ընտրել են: Դա զուտ նշանակում է, որ
իրենք ավելի ուժեղ են: Հիմա պարզա, թե որն ա քո ասած կոլեկտիվ ընտրությունը?
Իսկ հիմա պատկերացրում, որ թաղում մի երկու հոգի աֆտարիտետնի մարդ ուզում են բասեյնը սարքեն, բայց դու էլի դեմ ես: բայց իրանք իրանց աֆտարիտետի հաշվին մյուսներին էլ են կարողանում ընենց անեն, որ ենթագիտակցորեն կողմ լինեն, չնայած իրանք էլ լողալ չգիտեն ու ջրից վախում են: Այ արևմտյան ժողովրդավարությունը հենց էս տարբերակն ա:
Ու որքան ուզես օրինակներ կբերեմ, բայց միևնույն է անձամբ ես չեմ ընդունում, որ "շատը ճիշտ է" սկզբունքը ճիշտ է, քանի որ էդ շատի մեջ կան լիքը տհաս հայվաններ, որոնց կարծիքը իմ համար ոչ միայն նշանակություն չունի, այլև իրենց լինել-չլինելը ինձ չի հուզում: Էսի շատ կոպիտ օրինակ եմ բերում, որ պարզ լինի դիրքորոշումս: Բնական է, որ գիտակցված մտածելով նաև կողքիս ապրող մարդու բարօրրության մասին, դեմ չեմ կանդնի բասեյն սարքելուն, կարող է մի բան էլ օգնեմ: Բայց երբ որ էդ "շատը" սկսում են անընդհատ այնպիսի որոշումներ կայացնել, որ քեզ ձեռ չի տալիս, ապա արդեն ուրիշ ընտրություն պիտի անես. կամ գնում ես ընենց քուչա, որտեղ սղարաններ են սարքել, կամ խոչընդոտում ես բասեյնի կառուցմանը, կամ էլ գլուխդ կախ սպասում ես էն երանելի օրվան, երբ հանկարծ "շատը" կմտաքփոխվեն ու բասեյնի տեղը սղարան կսարքեն: Էսա ախպեր` ուրիշ տարբերակ չկա:
Դե հիմա ասա, սետղ որն ա արդարութոյունը ու բնական ընտրությունը? Չեղավ, որ ըտնրություն չի, այլ "շատի" կողմից "քչին" իրենց կարծիքը հրամցնեն է: Ստեղ ուժի հարց է միմիայն: Եթե ունենամ այնքան ֆիզիկական, մտավոր, հոգեբանական և տտեսական ուժ, որ կարողանամ "շատին" պարտադրել, համոզել, ցույցտ տալ, որ ես ճիշտ եմ այ էդ ժամանակ էլ սղարան կունենամ քուչում:
Ու էլ պետք չի լոլոներ կարդալ, թե դու ինձանից լավ ես սովորել դպրոցում
Կարևորը կյանքի դպրոցն ա, իսկ հանրակրթական դպրոցը ընդամենը դրա մի դասարանն ա
Տրիբուն-ի խոսքերից
Մեջբերել
Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...
Էջանիշներ