2011թ. կարդացած լավագույն գրքերի եռյակը

[Շինարար]

Ընդհանուր առմամբ, 2011-ին շատ-շատ եմ կարդացել, բայց էդ շատի մեջ որակն էն չի եղել: Դրա համար մեծ դժվարությամբ էս եռյակն եմ առանձնացնում.
1. Էռնեստ Հեմինգուեյ - «Կատուն անձրևի տակ» (պատմվածք, որը մի օր հաստատ թարգմանելու եմ)
2. Միլան Կունդերա - «Էության անտանելի թեթևություն»
3. Յան ՄքԻուան - «Ամստերդամ»

«Կատուն անձրևի տակը» ես էլ եմ կարդացել քո դրդմամբ, հրաշք էր, ես ուղղակի կենտրոնացել էի էն գրողների վրա, որոնց առաջին անգամ եմ կարդացել, թե չէ Մաթևոսյանի «Տերը» կնշեի, մինչ էդ չէի կարդացել, Լյոսայից մի երկու նոր բան եմ կարդացել՝ Գովք խորթ մորը, Դոն Ռիգոբեռտոյի օրագրերը, բայց էդ հեղինակներով արդեն տպավորված էի, ու էնպես չէր, որ առանձնահատուկ էլ ավելի հիացա, դրա համար չեմ նշել, բայց արժե կարդալ, բոլորին խորհուրդ եմ տալիս

[StrangeLittleGirl]

«Կատուն անձրևի տակը» ես էլ եմ կարդացել քո դրդմամբ, հրաշք էր, ես ուղղակի կենտրոնացել էի էն գրողների վրա, որոնց առաջին անգամ եմ կարդացել, թե չէ Մաթևոսյանի «Տերը» կնշեի, մինչ էդ չէի կարդացել, Լյոսայից մի երկու նոր բան եմ կարդացել՝ Գովք խորթ մորը, Դոն Ռիգոբեռտոյի օրագրերը, բայց էդ հեղինակներով արդեն տպավորված էի, ու էնպես չէր, որ առանձնահատուկ էլ ավելի հիացա, դրա համար չեմ նշել, բայց արժե կարդալ, բոլորին խորհուրդ եմ տալիս

Ճիշտն ասած, էդ ցուցակիս մեջ ուզում էի Ամելի Նոթոմբի «Մարդասպանի հիգիենան» էլ մտցնել, բայց հետո մտածեցի` մի րոպե, ախր ի՞նչ պարտադիր ա, որ առաջին անգամ կարդացած հեղինակներին գրեմ: Մյուս երկուսին էսպես թե էնպես 2011-ին առաջին անգամ էի կարդացել, չնայած մարդ ա երկու գործ հասցրել էի: ՄքԻուանի «Արեգակնայինն» էլ էր շատ լավը, Կունդերայի «Ինքնությունն» էլ:

[Արևածագ]

Ես էլ ահագին մոդայիկ գրքեր կարդացի անցած տարում: Գրում եմ նրանք, որ առաջինը եկան մտքիս:

Դենիել Քիզ .«Ծաղիկներ Էլջերնոնի համար»
Կոելիո. «11րոպե»
Նոթոմբ. «Խողովակների մետաֆիզիկան»:

[Շինարար]

Եթե էդպես ա, երրորդը նշում եմ Հեմինգուեյի կատվիկի մասին նշածդ հրաշք կտորը, չնայած եթե նշած չլինեիր հիմա, մտքովս էս պահին երևի չանցներ Նարինե Կռոյանի ժողովածուից էլ առանձնացնում եմ «Ճամբարը» պատմվածքը, որովհետև «Ճարճատուկի ծաղիկը» պատմվածքը կարդացել եմ անցած տարի՝ դեկտեմբերին, բայց ամբողջ ժողովածուն արդեն այս տարվա կեսերին եմ կարդացել:

[StrangeLittleGirl]

Ես էլ ահագին մոդայիկ գրքեր կարդացի անցած տարում: Գրում եմ նրանք, որ առաջինը եկան մտքիս:

Դենիել Քիզ .«Ծաղիկներ Էլջերնոնի համար»
Կոելիո. «11րոպե»
Նոթոմբ. «Խողովակների մետաֆիզիկան»:

Ուխ, էլի Նոթոմբ

[Արևածագ]

Ուխ, էլի Նոթոմբ

Բա մի տեղ գրել էիր՝ «տատիկս էլ է կարդում»: Մտածեցի, որ գոնե ժամանակիս ամենամոդայիկներից մի երկու բան պիտի կարդալ: «Антихриста»ն էլ կարդացի, բայց ոչ այնքան հաճույքով, ուղղակի հասա մինչև վերջ:
Նոթոմբը շատ ազատ է գրում, մտածածը թղթին հանձնելիս ոչ մի կաշկանդվածություն չկա, կարծես թե ջանքեր էլ չի թափում գլխավորը երկրորդականից առանձնացնելու: Կարծում եմ, որ նա կյանքում էլ երևի ահագին շատախոս անձնավորություն է:

[Արևածագ]

Ուխ, էլի Նոթոմբ

Բա մի տեղ գրել էիր՝ «տատիկս էլ է կարդում»: Մտածեցի, որ գոնե ժամանակիս ամենամոդայիկներից մի երկու բան պիտի կարդալ: «Антихриста»ն էլ կարդացի, բայց ոչ այնքան հաճույքով, ուղղակի հասա մինչև վերջ:
Նոթոմբը շատ ազատ է գրում, մտածածը թղթին հանձնելիս ոչ մի կաշկանդվածություն չկա, կարծես թե ջանքեր էլ չի թափում գլխավորը երկրորդականից առանձնացնելու: Կարծում եմ, որ նա կյանքում էլ երևի ահագին շատախոս անձնավորություն է:

[StrangeLittleGirl]

Բա մի տեղ գրել էիր՝ «տատիկս էլ է կարդում»: Մտածեցի, որ գոնե ժամանակիս ամենամոդայիկներից մի երկու բան պիտի կարդալ: «Антихриста»ն էլ կարդացի, բայց ոչ այնքան հաճույքով, ուղղակի հասա մինչև վերջ:
Նոթոմբը շատ ազատ է գրում, մտածածը թղթին հանձնելիս ոչ մի կաշկանդվածություն չկա, կարծես թե ջանքեր էլ չի թափում գլխավորը երկրորդականից առանձնացնելու: Կարծում եմ, որ նա կյանքում էլ երևի ահագին շատախոս անձնավորություն է:

Ըհը, հայրենակիցները ձեռ են առնում, ասում են` տարին մի գիրք է գրում: Անտիխրիստան չեմ կարդացել (ու երևի չեմ էլ կարդա): Ինձ թվում է` Նոթոմբից պետք է մի երկու գործ կարդալ ու վերջ: Հետո արդեն համը հանում է: Հա, տատիկս էլ է կարդում, ու զարմանալին այն է, որ հաճույքով:

[Շինարար]

Բա մի տեղ գրել էիր՝ «տատիկս էլ է կարդում»: Մտածեցի, որ գոնե ժամանակիս ամենամոդայիկներից մի երկու բան պիտի կարդալ: «Антихриста»ն էլ կարդացի, բայց ոչ այնքան հաճույքով, ուղղակի հասա մինչև վերջ:
Նոթոմբը շատ ազատ է գրում, մտածածը թղթին հանձնելիս ոչ մի կաշկանդվածություն չկա, կարծես թե ջանքեր էլ չի թափում գլխավորը երկրորդականից առանձնացնելու: Կարծում եմ, որ նա կյանքում էլ երևի ահագին շատախոս անձնավորություն է:

Մինչև հիմա համոզված էի, որ Նոթոմբը ինձ դուր չի գալու, ու չեմ էլ մտածել կարդալու մասին, բայց էս համառոտ վերլուծությունից հետո սկսեցի կասկածել, անկախ բովանդակությունից՝ անմիջական գրավոր խոսքը միշտ ինձ անմիջապես կախարդել ա: Երևի պետք ա ամեն դեպքում կարդամ, որ հասկանամ՝ ինչ ա իրենից ներկայացնում: