Ի դեպ Կորյունը պտի որ լավ էլ քաջատեղյակ լիներ Վասակի "դավաճան" համարվելու մասին: Բայց չգիտես ինչու բավականին լավ է խոսում նրա մասին: Ի դեպ Մաշտոցի ահնդեպ Վասակի վերաբերմունքը թույլ է տալիս ենթադրել, որ Եղիշեն ու Փարպեցին որոշ հարցերում այդքան էլ անկողմնակալ չեն: Հետաքրքիր է, որ Հայաստանը կրոնափոխ անելու գործին աջակցող իշխանը աջակցում էր դպրոցների, եկեղեցիների ու ամենակարևորը` հայոց գրի տարածման գործին:einnA-ի խոսքերից
Lion ես քեզ հետ չեմ կարող բանավիճել, որովհետև սկզբնաղբյուրներից մենակ Եղիշե ու Փարպեցի եմ կարդացել, որոնց փոխանցած տեղեկությունները խիստ կասկածի տակ են անձամբ իմ կողմից, չեմ վստահում, ուստի հիմնավորել պատմական դեպքի ճշտությունն անհնար է դառնում, իսկ մնացած աղբյուրներին ծանոթ չեմ, ուղղակի կարդացել եմ մի շարք վերլուծականներ ու կարծիքներ: Ի դեպ, Կորյունը քիչ, բայց որոշակի տեղեկություններ է տալիս Վասակի մասին` ներկայացնելով նրան որպես բանիմաց, հայրենասեր, քաջ հայորդու` արժանի իր նախնիներին: Ժամանակին Վասակը նաև օգնել է նոր դպրոցներ բացելու գործում հենց Սյունիքի տարածքում:
Ամեն դեպքում, երբ ես պատմեմ իմ երեխաներին Ավարայրի մասին, հաստատ Վասակին դավաճանի կերպարում չեմ ներկայացնի
Ամեն դեպքում մարդիկ փոխվում են, միգուցե Վասակը վերանայել էր իր հայացքները կամ էլ այլ գործոններ էլ կային, որոնց մասին տեղյակ չենք:
Բայց ելնելով փաստացի իարականությունից կարող ենք ասել.
1. Վասակը դուրս եկավ իր հայրենակիցների դեմ և պարտվեց:
2. Վարդանանց հաղթանակի շնորհիվ մենք այսօր դեռ կանք:
3. Մեր ներկայում մենք զրադաշտական չենք:
4. Եկեղեցին սրբացրել է Վարդանանց և դավաճան համարել Վասակին:
Փաստերը սրանք են, մնացածը լոկ ենթադրությւններ են:
Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...
Մեջբերել
Էջանիշներ