Chuk-ի խոսքերից
Դու կարող ես վերջին 4 տարին էլ կոչել դեմագոգիա: Քո իրավունքն է: Բայց չնկատել ու չտեսնել, որ էդ 4 տարում հավաքվել է մարդկանց խումբ, կուռ խումբ, մեծ խումբ, որը տեսնում ու ամեն օրր է պայքարում այս համակարգի դեմ՝ կուրություն է, ուրիշ ոչինչ: Որովհետև էս 4 տարում մեր սերուցքը հավաքվել է: Ձյաձ, չգիտեմ ոնց ասեմ, որ հասկանաս: Մենք պայքարելու ենք: Էդ Ազատության հրապարակում էսօր հավաքված մարդիկ պայքարելու են մինչև վերջ, անկախ Լևոնի ու ՀԱԿ-ի, Սերժի ու Քոչի, ԱԽՔ-ի ու Գեղամյանի գոյությունից: Ու սա դեմագոգիա չի, սա հստակ ձեռքբերում ա ու մեծ ձեռքբերում ա: Ու էսօր կա երկու տարբերակ. կամ գալ ու կանգնել այդ մարդկանց կողքին (ոչ թե Լևոնի կամ ՀԱԿ-ի), կամ էլ զբաղվել դեմագոգիայով ու ասել, որ «զարթնել եք ռոմանտիկ երազներից»: Ռոմանտիկ երազը ու պայքարից հիասթափվելը աչքկապոցի են: Պետք է հասկանալ, որ պայքարել է պետք:
Մեծ հաշվով քո կամ իմ պայքարի մեջ լինել-չլինելուց բան չի փոխվում: Ձյաձ, բայց հասկացի էս պարզ ճշմարտությունը. 50000 հոգի իմ պես մտածեն ու գան Ազատության հրապարակ, վիճակը փոխելու են: 500000 հոգի քո պես մտածեն ու պայքարից հրաժարվեն՝ երկրի վիճակը չի փոխվելու: Ուրեմն ինչքան էլ մեզնից ամեն մեկից, մեծ հաշվով, բան չի կախված, բայց մեկ ա իրավունք չունենք հիասթափվելու ու հուսահատվելու: Որտև մեզնից ամեն մեկը էս երկրի համար պատասխանատու ա ու պետք ա դա հստակ հասկանա: Պետք ա իրա վրա վերցնի պատասխանատվության բեռը: Չարեցի՞ր, հետո հնարավոր ելքն իրավունք չունես գցել որևէ մեկի վրա: Էսօր դեմագոգիայով զբաղվելով տանը նստելու ժամանակը չի: Հասկացի, որ երկիրը սարսափելի վիճակում ա հենց միայն էն պատճառով, որ արտագաղթը դեռ կանգ չի առնում: Ու դրա դեմ մենակ ես ու դու ենք, որ կարող ենք առնել: Ժամանակը չի հիմա մի կողմ քաշվել ու նայել, արտագաղթի մեջ մեղադրելով Սերժին կամ Լևոնին: Մեղավորը մենք, միայն մենք ենք, ես ու դու: Ու էս գրառումս կարդացող ամեն մեկը: Ուրեմն ուժ գտեք ձեր մեջ հաղթահարելու ձեր ատելությունը, ձեր հուսահատությունը, ձեր հիասթափությունը, ձեր անտարբերությունը ու մյուս բաները: Սա ա բանալին, ուրիշ բան չկա: Հերիք ա դեմագոգիայով զբաղվենք: Պայքարելու ժամանակն ա:
Էջանիշներ