Դե եթե անկեղծ լինենք, ապա անիմաստ բան էմ համարում այդ անվանական շքանշանները: Ու ինչու հենց Վարդան Մամիկոնյան? Ես ոնց որ էն անեկդոը լինի "Էլ ուրիշ հերոսի անուն չգիտեն?":
Ոչ պակաս, նույնիսկ առավել հզոր ու փառաանծ զորավարներ ու հաղթանակներ էին ունեցել:
Սաղ համը հանողը եղավ մեր եկեղեցին, որ Վարդանանց սրբացրեց, մինչ դեռ հայոց ազգի զավակները դարեր ի վեր իրենց կյանքը տվել են հայրենիքի պաշտպանության համար ու իսկի ոչմմի պարգևի էլ չեն սպասել, կամ էլ սրբացման, քանի որ հայրենիքի պաշտպանությունը արդեն իսկ սուրբ պատականություն է:
Բայց եկեղեցին սրբացրեց Վարդանին զուտ նրա համար, որ եթե այդ զորականը իր համակիրների հետ չընդիմանային պարսցի շահին, ապա եկեղեցու վերջ եկել էր: Մորուքավոր տզրուկները առնվազն սոված կմնային, էլ չեմ ասում որ գլուխները կկորցնեին մորուքների հետ միասին: Կկորցնեին իրենց կողմից այդպես ջանասիրաբար կուտակված գանձերը (որոնք այնուամենայնիվ կուտակում ազգին թալանելով էին ու տաիլս օտարներին` դարեր շարունակ): Բացի այդ ում, եթե ոչ Վարդանին, որ մեռավ հանուն հավատքի, համ էլ կաթողիկոսի բարեկամն էր
Ամեն դեպքում` ով էր ճիշտ և ով սխալ, դա այլևս չենք իմանա: ՄԻ բան հաստատ է: Ավարայրը ևս մեկ օղակ է ներկայիս Հայաստանի հասնելու պատմական իրադարձությունների շարքում ու վատ, թե լավ, բայց հիմա կանք: Ենթադրություններն ու եթեները այս պարագայում տեղին չեն, քանի որ ինֆորմացիան բացառիկ սուղ է, իսկ եղածն էլ կողմնակալ ու խեղաթյուրված:
Lion-ի խոսքերից
Ուղղակի բանն այն է, որ իրենց աբսուրդ սխեմաներուվ որոշ հայ մտավորականներ արժեզրկեցին "բարոյական հաղթանակ" տերմինը այն աստիճան, որ հիմա, մամուլում հաճախ եմ հանդիպել, այն միշտ որոշակի հեգնական իմաստով է օգտագործվում...
Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...
Մեջբերել
Էջանիշներ