Քաղաքական քննարկումներ՝ թեմայից դուրս

[Mephistopheles]

Մեֆ, էն կակազողի անեկդոտը հիշում ես չէ՞: Ես քո վրա չեմ տժում, ես ընդհամենը պաշտպանվում եմ:

ումի՞ց…

[Varzor]

Ապեր, բազենրը քո համար էտքան էժանագի՞ն են: Գիտես, որ իրանք էլ հայ երիտասարդներ, որ հնարավոր ա համոզմունքներ ունեն, որ կարող ա ինձանից ու քեզանից պակաս չեն մտածում Հայաստանի փայլուն ապագայի մասին: Գիտե՞ս, որ իրանք էլ էն ժողովուրդը, որի անունից էսօր ՀԱԿ-ը երկխոսում ա էն իշխանության հետ, որին սատարում են բազեները: Ես չեմ հասկանուն, թե ինչի ես տենց վիրավորվել բազեների հետ ՀԱԿ երիտասարդներին համեմատելուց: Հաշվի ՀԱԿ երիտասարդությունը նաև երկխոսում ա բազեների հետ, իրանց մեծ եղբայրների օրինակով: Իսկ թռչունի լեզուն հասկանալու համար, պետք ա նույն ձևի թռչուն լինել:

Ճիշտն ասած չեմ բացառում, որ բազեների մեջ նորմալ տղերք կան, բայց ամենա առաջին բազեից հիշում եմ, որ ավելի շուտ բազե բառի մեջ "ա"-ն պետք էր փոխարինել "ո"-ով որ իմաստը ճիշտ լիներ:
Սենց ասեմ բազեի մասնակիցներից միմասը ուղղակի կայֆավատ են լինում, մի մասը իշխանություններին են սապոնվում, մի մասը պատվեր են կատարում, մի մասն էլ` բոլորը միասին: Մայն մի չնչին մասն էր, որ դիտարկեւմ էր բազեն որպես երիտասարդության միավորման և աշխուժացման ևս մի լավ տաբերակ: բայց դատելով մասնակիցների մեծամասնության պահվածքից ու նկրտումներից, այդ փոքր մասը միանշանակ սխալվում էր:
Թռչունի լեզուն հասկանալու փոխարեն, ավելի հաճելի և ակտուալ է թռչնի համը իմանալը

[Տրիբուն]

6. էտի բացահայտ ճնշում ա ու լավ են արել որ դադարեցրել են… երկխոսության պատասխանատվությունը մենակ ՀԱԿ-ի վրա չի…

Մենակ չասես, մեկ էլ ժողովրդի վրայա: Բա էլ ու՞մ վրայա երկխոսության պատասխանատվությունը: Կարո՞ղ ա տատս էր էսքան ժամանակ բոլոր միջոցներով ձգտում երկխոսության, կամ կարո՞ղ ա ես եմ երկխոսությունը, նույնիսկ մինչև երկխոսությունը սկսվելը համարել փայլուն ու աննախադեպ գործընթաց, որին մնացած բոլոր երրորդ ուժերը կամ խանգարում են կամ էլ նվազագույնը խանդով են վերաբերվում, քանի որ դուրս են մնացել գործընթացից ու մարգինալացվել են:

Այ տենց, ոնց իրանցից դավոլնի սկսել են, թող տենց էլ իրանցից դավոլնի հասցնեն ավարտին:

ապեր դու իրավունք ունես առանց էս պայմանների էլ պալաժիտ անել… դա խնդիր չի… խնդիրն էն ա թե քո պալաժիտ անելն ինչքանով ա արդարացված, էֆեկտիվ ու ռացիոնալ…

Ապեր, հերիք ա կպնես իմ պալաժիտ արած ունենալուն: Ես պալաժիտ արած ունեմ ՀԱԿ-ին ու իշխանություններին, ու հատկապես ՀԱԿ-ին: Դա բացարձակ չի նշանակում, որ ես պալաժիտ արած ունեմ Հայաստանում տեղի ունեցող քաղաքական, տնտեսական, սոցիալական, մշակութային, պատմական ու մնացած բոլոր գեղեցիկ գործընթացերը: Ես հայրենասեր մարդ եմ շատ ու շատ այլ ՀՀ հայրենասեր քաղաքացիների նման ցավում եմ իմ երկրի համար: Բայց իմ ցավալը բոլորովին չի նշանակում, որ պիտի աջակցեմ ինչ-որ, ԻՄՀԿ, հավայի, անիմաստ, աննպատակ ու էգոիստական գործընթացի, որը տեղի ա ունենում առանց իմ ու իմ նման հազարավորների կարծիքը հաշվի առնելու - Համաժողովրդական ֆորումը վկա:

Իսկ ո՞նց կնայես նրան, որ հանդես գամ հակընդեմ հայցով, ու հայտարարեմ, որ բոլոր նրանք, ովքեր աջակցում են ՀԱԿ-իշխանություններ երկխոսությանը պալաժիտ արած ունեն հայրենիքը իրա բոլոր ակտուալ պրոբլեմներով, քանի որ, մինչ նրանք հավայի երկխոսում են ու մի հատ «քաղբանտարկյալ» են բռնում կամ բաց թողնում, ՀՀ ողջ բնակչությունը հերթական անգամ թանկացած շաքարավազի պատճառով բռնում ա գաղթի ճամփան: Էսօր մեր դեմի հարևանն էլ սաղ ընտանիքին հավաքեց ու քոչեց Սիբիր:

[Mephistopheles]

Մենակ չասես, մեկ էլ ժողովրդի վրայա: Բա էլ ու՞մ վրայա երկխոսության պատասխանատվությունը: Կարո՞ղ ա տատս էր էսքան ժամանակ բոլոր միջոցներով ձգտում երկխոսության, կամ կարո՞ղ ա ես եմ երկխոսությունը, նույնիսկ մինչև երկխոսությունը սկսվելը համարել փայլուն ու աննախադեպ գործընթաց, որին մնացած բոլոր երրորդ ուժերը կամ խանգարում են կամ էլ նվազագույնը խանդով են վերաբերվում, քանի որ դուրս են մնացել գործընթացից ու մարգինալացվել են:

Այ տենց, ոնց իրանցից դավոլնի սկսել են, թող տենց էլ իրանցից դավոլնի հասցնեն ավարտին:

բոլոր միջոցներով չէ, պայման ա եղել, խախատել են՝ նրանք էլ առկախել են… կարող ա՞ պտի շարունակեին… փայլուն գործընթաց ա եթե կողմերը պահպանում են կանոնները…

OK եթե բանակցություններով չեք ուզում ճգնաժամից դուրս գալ, բա ի՞նչ ձևով եք ուզում դուրս գալ… կարա՞ք մի հատ բացատրեք հասկանամ… իսկ ուժերը մարջինալացված են որովհետև առավոից իրիկուն նվնվալուց բացի ուրիշ բան չեն բաշարում… մենակ քննադատելն արդեն չի դզում…

Ապեր, հերիք ա կպնես իմ պալաժիտ արած ունենալուն: Ես պալաժիտ արած ունեմ ՀԱԿ-ին ու իշխանություններին, ու հատկապես ՀԱԿ-ին: Դա բացարձակ չի նշանակում, որ ես պալաժիտ արած ունեմ Հայաստանում տեղի ունեցող քաղաքական, տնտեսական, սոցիալական, մշակութային, պատմական ու մնացած բոլոր գեղեցիկ գործընթացերը: Ես հայրենասեր մարդ եմ շատ ու շատ այլ ՀՀ հայրենասեր քաղաքացիների նման ցավում եմ իմ երկրի համար: Բայց իմ ցավալը բոլորովին չի նշանակում, որ պիտի աջակցեմ ինչ-որ, ԻՄՀԿ, հավայի, անիմաստ, աննպատակ ու էգոիստական գործընթացի, որը տեղի ա ունենում առանց իմ ու իմ նման հազարավորների կարծիքը հաշվի առնելու - Համաժողովրդական ֆորումը վկա:

բա ի՞նչ ա նշանակում ապեր, կարող ա՞ Հայաստանում ինչ որ ուրիշ քաղաքական գործընթացներ են ընթանում որ տեղյակ չեմ… կարող ա և կա ես ըդտեղ չեմ… եթե կա ասա իմանամ… ինչքան ես գիտեմ, բավականին շատ գործընթացներ կան քաղաքական դաշտից դուրս, բայց դրանցով շատ մարդ հետաքրքրված չի ու ասեմ որ ՀԱԿ-ը կապ չունի դրանց հետ…

ՀԱԿ- վրա ջհաննամը, բայց որ ասում ես իշխանության վրա պալաժիտ արած ունեմ, նշանակում ա որ դու անտարբեր ես… դե իրանք էլ ինչ ուզում անում են… կարա՞ս մի հատ ինձ բացատրես թե էդ պալաժիտ անելը ինչով ա էֆեկտիվ, ռացիոնալ, կամ բխում քաղաքացու շահերից… ես չեմ ուզում որ արդարացնես քո էդ դիրքորոշումը, դրա կարիքը չկա… ես ուզում եմ որ դրա ռացիոնալը ինձ բացատրես… թե չե ես դեմ չեմ…

Իսկ ո՞նց կնայես նրան, որ հանդես գամ հակընդեմ հայցով, ու հայտարարեմ, որ բոլոր նրանք, ովքեր աջակցում են ՀԱԿ-իշխանություններ երկխոսությանը պալաժիտ արած ունեն հայրենիքը իրա բոլոր ակտուալ պրոբլեմներով, քանի որ, մինչ նրանք հավայի երկխոսում են ու մի հատ «քաղբանտարկյալ» են բռնում կամ բաց թողնում, ՀՀ ողջ բնակչությունը հերթական անգամ թանկացած շաքարավազի պատճառով բռնում ա գաղթի ճամփան: Էսօր մեր դեմի հարևանն էլ սաղ ընտանիքին հավաքեց ու քոչեց Սիբիր:

սովորական կնայեմ ու կասեմ "դե հիմա բացատրի թե արտահերթ ընտրությունները ինչով են ոչ ակտուալ, կամ լեգիտիմ իշխանությունն ինչով ա վնաս Հայաստանին… "

կամ էլ կասեմ, "բացի արտահերթ ընտրություններից, օլիգարխիկ համակարգի փլուզումից ուրիշ ի՞նչ ակտուալ հարց կա Հայաստանում… էդ բոլոր հարցերը՝ շաքարը, արտագաղթը էս համակարգի հետևանք ա… տենց չի՞… ի՞նչ ուրիշ ակտուալ հարցով ես ուզում որ զբաղվենք"

[Վիշապ]

ԵՐԿԽՈՍՈՒԹՅԱՆ ՆՊԱՏԱԿԸ «ՖԱՍԱԴԱՅԻՆ» Է


Ազգագրագետ Հրանուշ Խառատյանի կարծիքով՝ երկխոսության քողի տակ պաշտոնական եւ ընդդիմադիր կողմերը այդպես էլ ներքին համաձայնության չեկան ապագա նախագահական ընտրությունների գործընթացի, նախագահի անձի շուրջ:

- Ի սկզբանե դրակա՞ն, թե՞ բացասական վերաբերմունք ունեիք երկխոսության վերաբերյալ:
- Ես երկխոսության վերաբերյալ, կարելի է ասել, որեւէ զգացմունքային վերաբերմունք չունեի: Ավելին, ի սկզբանե գտնում էի, որ երկխոսությունն ինքնին մեկ հարցի է նվիրված: Այն խնդիրները, որոնք հրապարակվեցին՝ իբրեւ երկխոսության թեմա, բնավ էլ այդպիսիք չէին եւ չդարձան: Եվ ի սկզբանե, եւ, առավել եւս, հիմա ես համոզված եմ, որ երկխոսության նպատակը ֆասադային է: Բուն նպատակը հետեւում էր՝ պաշտոնական եւ ընդդիմադիր կողմերը պետք է ներքին համաձայնության գային առաջիկա նախագահական ընտրություններում ապագա նախագահի թեկնածուի շուրջ, իսկ մնացյալը երկխոսության շուրջ խոսակցություններ են:
- Դատելով երկխոսության առնչությամբ Ձեր մոտեցումից՝ փաստորեն կարելի է ենթադրել, որ նախագահի անձի շուրջ համաձայնության չե՞ն եկել:
- Այս ամբողջի մեջ ինձ համար տարօրինակ բաներ շատ կան: Հենց ի սկզբանե ինձ համար տարօրինակ էր, որ ՀԱԿ-ի լիդերը հայտարարում էր, թե երկխոսության բուն փաստը շատ ավելի կարեւոր է: Այսինքն՝ երկրում արդեն բոլոր հարցերը լուծվել են, քանի որ երկխոսություն արդեն հնարավոր է: Թե ի՞նչ հարցեր էին լուծվել, ինչպե՞ս էին լուծվել եւ այլն՝ սրանք շատ երկրորդական էին դառնում, բուն
երկխոսության փաստը՝ առաջնային: Անկեղծ ասած, եթե այդպիսին էր դիրքորոշումը, հիմա ինձ համար շատ տարօրինակ է ՀԱԿ-ի զգուշավորությունը կամ երկխոսությունը դադարեցնելու, ձգձգելու, չգիտեմ՝ հեռանկար ծրագիրը ո՞րն է, բայց այս պահին երկխոսությունը կարծես թե ընդհատելու միտումը: Եթե երկխոսության բուն փաստն այդքան կարեւոր էր, դրան արդեն հասել էին, ինչո՞ւ պիտի հիմա դադարեցնեին, եւ այդ «բուն փաստը», «կարեւորագույն խնդիրը» դուրս գար ընդհանրապես: Երկխոսությանը ներկայացվեցին ինչ-որ փաթեթներ, որոնցում իշխանությունն ավելի շատ պատասխանում է ՀԱԿ-ի առաջադրած խնդիրներին, ոչ թե իր ծրագիրն է առաջարկում, ՀԱԿ-ը՝ ինքը, որոշ հարցերում՝ վերլուծություններ, որոշներում հայտարարություններ արեց, բայց այս բոլորը հիմա երկրորդական են դարձել, երկխոսության բուն փաստն անգամ երկրորդական է դարձել՝ ես այս ամենից ուղղակի ենթադրում եմ, որ նախագահի ընտրության պրոցեսի, գուցե նաեւ անձի ընտրության շուրջ համաձայնություն չի կայացվել:
- Այս ընթացքն ի՞նչ ցույց տվեց՝ իշխանությո՞ւնն էր ավելի անկեղծ իր պահվածքով եւ նկրտումներով, թե՞ ՀԱԿ-ը:
- Ես կարծում եմ՝ ոչ ընդդիմությունը, ոչ էլ իշխանությունը:
- Ի՞նչ եք կարծում, աշնանը քաղաքական զարգացումներն ի՞նչ ընթացք կստանան:
- Դե, հիմա խոսում են հանրահավաքային ձեւին վերադառնալու մասին: Հետո, կարծում եմ, նորից կսկսեն ավազակապետական եւ մոնղոլ-թաթարական տերմինալոգիայի ակտիվացումը:
Այժմ ակնհայտ է, որ Ազգային ժողովի եւ առավել եւս՝ նախագահական արտահերթ ընտրությունների մասին խոսակցությունն արդեն հրապարակից դուրս է գալիս: Բայց ընտրություններից մի քիչ առաջ, այնուհանդերձ, ներքին պայմանավորվածություններ կլինեն, որից հետո ավազակապետական եւ մոնղոլ-թաթարական տերմինալոգիան կդադարի ակտիվ լինելուց, եւ կլինեն հանուն երկրի՝ կառուցողական ծրագրերի շուրջ բանակցություններ, հավանական են խոսակցությունները, որ ՀԱԿ-ը Ազգային ժողովում կունենա ընդդիմադիր թեւ ու այդպիսով կհավասարակշռի:
- Իսկ այս ամենում ո՞րն է հասարակության տեղը, դերը, շահը:
- Ես չեմ տեսնում: Կարծում եմ, որ հասարակությունը շատ հստակ հետեւություն արեց. այսօր արտագաղթի տեմպերն են էլ ավելի ակտիվանում, քաղաքականության, դիրքորոշումների շուրջ մարդկանց հետաքրքրություններն են նվազում՝ կապի եւ հետեւելու առումով: Մարդիկ պարզապես հետեւություն արեցին, որ այս բոլորը խաղեր են, որտեղ անձային ու անձնային հարցեր են որոշվում, ոչ թե երկրի եւ բնակչության խնդիրների շուրջ լուրջ մտահոգություններ, ծրագրեր կան կամ դրանց իրականություն դարձնելու ռեալ հեռանկարներ: Մարդիկ ռեալ՝ յուրաքանչյուրն ինքն իր ճակատագիրն է փորձում տնօրինել՝ անկախ երկրի ներքին տնտեսական, քաղաքական, սոցիալական եւ այլ զարգացումներից:

Զրույցը՝ ՆԵԼԼԻ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԻ

Հ.Գ. «Մենք Խառատյանին շատ ենք հարգում, բայց Խառատյանը գլուխը պատովն է տվել:»
(Մի խումբ մոլի լևոնականներ)

[Chuk]

- Տիկին Խառատյան, իսկ կա՞ որևէ օբյեկտիվ պատճառ, որը Ձեզ թույլ է տալիս ենթադրել, որ նստել էին պայմանավորվեին ու նախագահի անձ որոշեին:
- Դե հա, հասկանում եք, ես պատշգամբում նստած էի, հանկարծ օդը լուսավորվեց ու ես մթնոլորտից զգացի էդ մասին:
- Իսկ այնուամենայնիվ ո՞րն է տրամաբանությունը, որ իշխանությունը պետք է ՀԱԿ-ի հետ նման բան քննարկեր: Նշանակում է ՀԱԿ-ն արդեն էնքան ուժ է ձեռք բերել, որ նրա հետ իշխանությունը պարտավորված է նստել ու քննարկել նախագահի հարցը: Այսինքն իշխանությունը կասկածի՞ տակ էր դնում, որ կարող է իր թեկնածուով առաջ գնա..
- Դե բոլորովին պարտադիր չի, որ պատճառը դա լինի, որ նախագահի թեկնածուի հարցը քննարկեն, ուղղակի հասկանում եք, ես սուրճի բաժակ էի նայում...
- Կարծու՞մ եք, որ անձի մասին ներքին, գաղտնի պայմանավորվածություն ձեռք բերելու համար պետք է նման պատվիրակություններ կազմեին ու հրապարակային՝ այլ թեմայով երկխոսության իմիտացիա ստեղծեին...
- Դե հասկանում եք, մեկ հոգով սուրճ խմելը լավ ա, բայց ինը հոգով ավելի լավ ա:
- Տիկին Խառատյան, իսկ ինչու՞ այդ իմիտացիոն երկխոսության ժամանակ ՀԱԿ-ի բերած լավ կամ վատ փաստարկներին հակափաստարկներն իշխանությունը չի հրապարակում, եթե պրոցեսն այդպիսին էր, ինչպես ներկայացնում եք, ու արդեն ձախողվել է, ՀԱԿ-ն էլ իր մասնակցությունն առկախել է: Չէ՞ որ ստացվում է, եթե դեռ չեն հրապարակել՝ խոսուն է:
- Գիտեք, ես դեռ այդ թեմայով սուրճ չեմ խմել:

[Varzor]

....ՀԱԿ- վրա ջհաննամը ...

Էս պահը իրոք որ սրտաբուխ ստացվեց մոտդ

[Varzor]

- Տիկին Խառատյան, իսկ կա՞ որևէ օբյեկտիվ պատճառ, որը Ձեզ թույլ է տալիս ենթադրել, որ նստել էին պայմանավորվեին ու նախագահի անձ որոշեին:
- Դե հա, հասկանում եք, ես պատշգամբում նստած էի, հանկարծ օդը լուսավորվեց ու ես մթնոլորտից զգացի էդ մասին:
- Իսկ այնուամենայնիվ ո՞րն է տրամաբանությունը, որ իշխանությունը պետք է ՀԱԿ-ի հետ նման բան քննարկեր: Նշանակում է ՀԱԿ-ն արդեն էնքան ուժ է ձեռք բերել, որ նրա հետ իշխանությունը պարտավորված է նստել ու քննարկել նախագահի հարցը: Այսինքն իշխանությունը կասկածի՞ տակ էր դնում, որ կարող է իր թեկնածուով առաջ գնա..
- Դե բոլորովին պարտադիր չի, որ պատճառը դա լինի, որ նախագահի թեկնածուի հարցը քննարկեն, ուղղակի հասկանում եք, ես սուրճի բաժակ էի նայում...
- Կարծու՞մ եք, որ անձի մասին ներքին, գաղտնի պայմանավորվածություն ձեռք բերելու համար պետք է նման պատվիրակություններ կազմեին ու հրապարակային՝ այլ թեմայով երկխոսության իմիտացիա ստեղծեին...
- Դե հասկանում եք, մեկ հոգով սուրճ խմելը լավ ա, բայց ինը հոգով ավելի լավ ա:
- Տիկին Խառատյան, իսկ ինչու՞ այդ իմիտացիոն երկխոսության ժամանակ ՀԱԿ-ի բերած լավ կամ վատ փաստարկներին հակափաստարկներն իշխանությունը չի հրապարակում, եթե պրոցեսն այդպիսին էր, ինչպես ներկայացնում եք, ու արդեն ձախողվել է, ՀԱԿ-ն էլ իր մասնակցությունն առկախել է: Չէ՞ որ ստացվում է, եթե դեռ չեն հրապարակել՝ խոսուն է:
- Գիտեք, ես դեռ այդ թեմայով սուրճ չեմ խմել:

Չուկ ջան, քո տարրերքի մեջ ես: Ի դեպ սատիրիկ, նույնիսկ ծաղրական մոտեցումդ տիկին Խառատյանի ասածներին, միանշանակն կիսում եմ
Էս գրառումը քաղաքական հումոր թեման էլ կզարդարեր

[Varzor]

Բայց ժողովուրդ, ինչ-որ չեք զգում, որ իշխանությունները սկսել են ավելի դուխով խոսել, իսկ ՀԱԿ-ը ավելի մեղմ ու զգուշավոր (դե պարզա, բա որ էլի բռնեն )
Մենակ այն, որ Գալուս Սահակյանը բացահայտ հայտատարում է, որ "երկխոսութոյւնը պետք էր ՀԱԿ-ին քաղաքական ճգնաժամից դուրս գալու համար" արդեն իսկ պատահական չի:
Ասել է, թե "Որ հանկարծ ՀԱԿ-ի վարկանիշը չընկնի, մի պարտիա շախմատ քցենք, որ կողքից նայեն ու իմանան, որ ՀԱԿ-ն էլ ա կարգին խաղացող":
Ոնց որ պարտիայի փայլուն կոմբինացիաները սկսում են մանրից երևան գալ

[Chuk]

Չուկ ջան, քո տարրերքի մեջ ես: Ի դեպ սատիրիկ, նույնիսկ ծաղրական մոտեցումդ տիկին Խառատյանի ասածներին, միանշանակն կիսում եմ
Էս գրառումը քաղաքական հումոր թեման էլ կզարդարեր

Տիկին Խառատյանին խայտառակ ձևի հարգում եմ, առանց որևէ սարկազմի: Բայց դա չի նշանակում, որ իր մի շարք «քաղաքական վերլուծություններ» (խոսքը մենակ էս հարցազրույցի մասին չի) ընդամենը «մատից հոտ քաշելու ֆենոմենի» արտահայտումներ չեն:

[Chuk]

Բայց ժողովուրդ, ինչ-որ չեք զգում, որ իշխանությունները սկսել են ավելի դուխով խոսել, իսկ ՀԱԿ-ը ավելի մեղմ ու զգուշավոր (դե պարզա, բա որ էլի բռնեն )
Մենակ այն, որ Գալուս Սահակյանը բացահայտ հայտատարում է, որ "երկխոսութոյւնը պետք էր ՀԱԿ-ին քաղաքական ճգնաժամից դուրս գալու համար" արդեն իսկ պատահական չի:
Ասել է, թե "Որ հանկարծ ՀԱԿ-ի վարկանիշը չընկնի, մի պարտիա շախմատ քցենք, որ կողքից նայեն ու իմանան, որ ՀԱԿ-ն էլ ա կարգին խաղացող":
Ոնց որ պարտիայի փայլուն կոմբինացիաները սկսում են մանրից երևան գալ

Անկեղծ ասած ոչ էս, ոչ էլ էն կողմում հռետորաբանության որևիցե փոփոխություն չեմ նկատել:

Չնայած չէ: Նկատել եմ: ՀԱԿ մի շարք ներկայացուցիչներ ավելի ու ավելի ագրեսիվ են սկսել խոսել: Բայց նենց չի, որ հռետորաբանության կտրուկ փոփոխություն կա:

Իսկ այ որ իշխանության պատասխանը ՀԱԿ-ի հիմնավորումներին համառորեն չի հրապարակվում, լավ եմ տեսնում:

[Bujak2012]

բացի արտահերթ ընտրություններից, օլիգարխիկ համակարգի փլուզումից ուրիշ ի՞նչ ակտուալ հարց կա Հայաստանում… էդ բոլոր հարցերը՝ շաքարը, արտագաղթը էս համակարգի հետևանք ա… տենց չի՞… ի՞նչ ուրիշ ակտուալ հարցով ես ուզում որ զբաղվենք"

Չուկ ջան լիովին համաձայն եմ քո հետ: Օլիգարխիկ համակարգի փլուզումից բացի Հայաստանոում ուրիշ ակտուալ հարց էս պահին չկա: Բայց արի մի փոքր վերլուծություն անենք:

Ակումբում այս պահին գրանցված է 7561 անդամ: Քաղաքականություն բաժնում քննարկություններին ակտիվորեն մասնակցում են մոտ 15-20 մարդ: Մի այդքան էլ իմ նմաններ, ակտիվորեն հետևում են քննարկումներին: Փաստորեն քաղաքականությունը հետաքրքրում է 30-40 հոգու, լավ կրկնապատկենք, թող լինի 70-80 հոգի: Այսինքն Ակումբի անդամների 1 տոկոսը, իսկ եթե հաշվի առնենք, որ ինտերնետից օգտվում են համեմատաբար ակտիվ մարդիկ, պատկերը այնքան էլ տպավորիչ չէ:

Փորձենք պարզել ինչու այս ծանր պայմաներում մարդիկ չէն հետաքրքրվում քաղաքականությամբ: 1995թ սկսած մարդիկ գնացել են ընտրությունների և ականատես են եղել լցոնումների, ծեծ ու ջարդի, ընտրության արդյունքների կեղծման և այլ այլանդակությունների, որոնք ընտրությունից ընտրություն ավելի են լկտիացել: Սարսափելին այդ այլանդակությունները չեն, սարսափելին դրանց անպատժելիությունն է: Մարդիկ կորցրել են հավատը: Եվ այդ հավատի կորուստի հետևանքը մեր այսօրվա իրականություննա:

Հիմա մի պահ պատկերացնենք, որ 40 օրից ընտրությունա: Ինչա սպասվում: դոդի, լֆիկի, նեմեցի և մնացած հերոսների ախռանիկները ինչպես միշտ մի 400-500 հազար ձայն, ծեծով ջարդով հարմարեցնում են, արդյունքները պարզա, ընդիմությունը ցույցեր, բողոքներ և այլն և ունենում ենք էն ինչ, որ ունենք:

Կա արդյոք լուծում:

Իմ կարծիքով կա և նման իրավիճակում միակը:

Ընտրության օրվանից 10 օր առաջ, անկախ նրանից հերթական թէ արտահերթ, Հանրապետության բոլոր հիվանդանոցները պետք է լցված լինեն կոտրած ոտքերով ախռանիկներով և ակտիվ ընտրակեղծարարներով: Այո, այո բառիս բուն իմաստով կոտրած ոտքերով, չնայած չէին խանգարի նաև կոտրած ձեռքերը:

Որն է իմաստը: Շատ պարզ, քվիարկությունից 10 օր առաջ ընտրակաշառք բաժանող համակարգը վերանում է, քվիարկության օրը բռնարարքեր կատարողները չկան, լցոնման մասնագետները չկան և ամենակարևորը՝ մարդիկ գիտակցում են, որ դրանց դեմ խաղ կա, որ դրանք ընդամենը սովորական մահկանացուներ են, որոք էտ օրը կոտրած ոտ ու ձեռով հիվանդանոցում պառկած են: Եվ անտարբերության և անելության հոգեբանական վիճակը փոխվում է հույսի և հավատի վիճակով:

Եվ մարդիկ գնում են ընտրության, և կունենանք էն, ինչին , որ իրոք արժանի ենք:

[Chuk]

Ակումբում այս պահին գրանցված է 7561 անդամ: Քաղաքականություն բաժնում քննարկություններին ակտիվորեն մասնակցում են մոտ 15-20 մարդ: Մի այդքան էլ իմ նմաններ, ակտիվորեն հետևում են քննարկումներին: Փաստորեն քաղաքականությունը հետաքրքրում է 30-40 հոգու, լավ կրկնապատկենք, թող լինի 70-80 հոգի: Այսինքն Ակումբի անդամների 1 տոկոսը, իսկ եթե հաշվի առնենք, որ ինտերնետից օգտվում են համեմատաբար ակտիվ մարդիկ, պատկերը այնքան էլ տպավորիչ չէ:

Համաձայն եմ, որ այս պահին քաղաքականությամբ հետաքրքրվողները այնքան շատ չեն, ինչքան որ ցանկալի է, որ լինեն: Ցանկալի է՝ երկրի ներկայիս վիճակում:
Սակայն թվերի հետ համաձայն չեմ:
Շատ չխորանալու համար փաստեմ, որ ակումբի քաղաքականություն բաժինն այնքան լուրջ բան չէ, որ այդտեղի ակտիվությունը հաշվելով (ընդ որում՝ սխալ, որովհետև հաշվելիս պետք է հաշվի առնել ոչ թե գրանցված մասնակիցների քանակը, այլ ակտիվ մասնակիցների, այլ բաժիններին հետևող մասնակիցների) հնարավոր լինի դա տարածել ողջ հասարակության վրա:

Ընտրության օրվանից 10 օր առաջ, անկախ նրանից հերթական թէ արտահերթ, Հանրապետության բոլոր հիվանդանոցները պետք է լցված լինեն կոտրած ոտքերով ախռանիկներով և ակտիվ ընտրակեղծարարներով: Այո, այո բառիս բուն իմաստով կոտրած ոտքերով, չնայած չէին խանգարի նաև կոտրած ձեռքերը:

Առանց նշելու, տեսակետին համաձայն եմ թե ոչ, փաստեմ, որ համարում եմ գոյություն ունենալու լիարժեք իրավունք ունեցող տեսակետ: Սակայն ովքե՞ր են լինելու այդ ջարդող-փշրողները: Կոպիտ ասած, եթե ինչ-որ մեկն իմ վրա է հույսը դնում, ես փաս: Թող հույս դնողն ինքը զբաղվի, նոր կորոշեմ, իրեն միանալ, թե ոչ:

[Bujak2012]

Համաձայն եմ, որ այս պահին քաղաքականությամբ հետաքրքրվողները այնքան շատ չեն, ինչքան որ ցանկալի է, որ լինեն: Ցանկալի է՝ երկրի ներկայիս վիճակում:
Սակայն թվերի հետ համաձայն չեմ:
Շատ չխորանալու համար փաստեմ, որ ակումբի քաղաքականություն բաժինն այնքան լուրջ բան չէ, որ այդտեղի ակտիվությունը հաշվելով (ընդ որում՝ սխալ, որովհետև հաշվելիս պետք է հաշվի առնել ոչ թե գրանցված մասնակիցների քանակը, այլ ակտիվ մասնակիցների, այլ բաժիններին հետևող մասնակիցների) հնարավոր լինի դա տարածել ողջ հասարակության վրա:


Առանց նշելու, տեսակետին համաձայն եմ թե ոչ, փաստեմ, որ համարում եմ գոյություն ունենալու լիարժեք իրավունք ունեցող տեսակետ: Սակայն ովքե՞ր են լինելու այդ ջարդող-փշրողները: Կոպիտ ասած, եթե ինչ-որ մեկն իմ վրա է հույսը դնում, ես փաս: Թող հույս դնողն ինքը զբաղվի, նոր կորոշեմ, իրեն միանալ, թե ոչ:

Չուկ ջան 1988թ ես 26 տարեկան էի: Երբ ԿԳԲ-ում ինձ ասացին՝ դու գրագետ տղա ես, լավ հասկանուն ես, որ էս երկրում ընենցա, որ կարողա քեզ հիմա թողենք գնաս տուն ու տենաս տնեցիք չկան, ուրեմն՝ քեզ խելոք պահի: Չուկ ջան ես հերոս չէի և հիմա էլ հերոս չեմ, ուղղակի ունեի երազանք՝ ԱՆԿԱԽ ՀԱՅԱՍՏԱՆ: ՈՒ իմ պես շատերը փաս չգնացինք: ՈՒ ունեցանք էն, ինչ, որ ունեցանք` ԱՆԿԱԽ ՀԱՅԱՍՏԱՆ:

[h_jak]

բացի արտահերթ ընտրություններից, օլիգարխիկ համակարգի փլուզումից ուրիշ ի՞նչ ակտուալ հարց կա Հայաստանում… էդ բոլոր հարցերը՝ շաքարը, արտագաղթը էս համակարգի հետևանք ա… տենց չի՞… ի՞նչ ուրիշ ակտուալ հարցով ես ուզում որ զբաղվենք"

Չուկ ջան լիովին համաձայն եմ քո հետ: Օլիգարխիկ համակարգի փլուզումից բացի Հայաստանոում ուրիշ ակտուալ հարց էս պահին չկա: Բայց արի մի փոքր վերլուծություն անենք:

Ակումբում այս պահին գրանցված է 7561 անդամ: Քաղաքականություն բաժնում քննարկություններին ակտիվորեն մասնակցում են մոտ 15-20 մարդ: Մի այդքան էլ իմ նմաններ, ակտիվորեն հետևում են քննարկումներին: Փաստորեն քաղաքականությունը հետաքրքրում է 30-40 հոգու, լավ կրկնապատկենք, թող լինի 70-80 հոգի: Այսինքն Ակումբի անդամների 1 տոկոսը, իսկ եթե հաշվի առնենք, որ ինտերնետից օգտվում են համեմատաբար ակտիվ մարդիկ, պատկերը այնքան էլ տպավորիչ չէ:

Փորձենք պարզել ինչու այս ծանր պայմաներում մարդիկ չէն հետաքրքրվում քաղաքականությամբ: 1995թ սկսած մարդիկ գնացել են ընտրությունների և ականատես են եղել լցոնումների, ծեծ ու ջարդի, ընտրության արդյունքների կեղծման և այլ այլանդակությունների, որոնք ընտրությունից ընտրություն ավելի են լկտիացել: Սարսափելին այդ այլանդակությունները չեն, սարսափելին դրանց անպատժելիությունն է: Մարդիկ կորցրել են հավատը: Եվ այդ հավատի կորուստի հետևանքը մեր այսօրվա իրականություննա:

Հիմա մի պահ պատկերացնենք, որ 40 օրից ընտրությունա: Ինչա սպասվում: դոդի, լֆիկի, նեմեցի և մնացած հերոսների ախռանիկները ինչպես միշտ մի 400-500 հազար ձայն, ծեծով ջարդով հարմարեցնում են, արդյունքները պարզա, ընդիմությունը ցույցեր, բողոքներ և այլն և ունենում ենք էն ինչ, որ ունենք:

Կա արդյոք լուծում:

Իմ կարծիքով կա և նման իրավիճակում միակը:

Ընտրության օրվանից 10 օր առաջ, անկախ նրանից հերթական թէ արտահերթ, Հանրապետության բոլոր հիվանդանոցները պետք է լցված լինեն կոտրած ոտքերով ախռանիկներով և ակտիվ ընտրակեղծարարներով: Այո, այո բառիս բուն իմաստով կոտրած ոտքերով, չնայած չէին խանգարի նաև կոտրած ձեռքերը:

Որն է իմաստը: Շատ պարզ, քվիարկությունից 10 օր առաջ ընտրակաշառք բաժանող համակարգը վերանում է, քվիարկության օրը բռնարարքեր կատարողները չկան, լցոնման մասնագետները չկան և ամենակարևորը՝ մարդիկ գիտակցում են, որ դրանց դեմ խաղ կա, որ դրանք ընդամենը սովորական մահկանացուներ են, որոք էտ օրը կոտրած ոտ ու ձեռով հիվանդանոցում պառկած են: Եվ անտարբերության և անելության հոգեբանական վիճակը փոխվում է հույսի և հավատի վիճակով:

Եվ մարդիկ գնում են ընտրության, և կունենանք էն, ինչին , որ իրոք արժանի ենք:

Ճիշտա ես արդեն չեմ մտնում այդ 15-20 հոգու նույնիսկ 70-80 հոգու մեջ, սակայն պիտի գրեմ, ես մի ժամանակ ակտիվ մասնակցում էի քննարկմանը, ինչի? որովհետև մտավախություն ունեի որ Լևոնը իրա ՀՀՇ-ով կարողա երկիրը քանդի. ինչի հիմա չեմ մասնակցում քննարկումներին? Որովհետև 1. արդեն մտավախությունս անցելա 2. գրառումներս լինում են "մի տեսակ" ու մոդերները նկատողություն են տալիս ու ջնջում գրածներս. 3. Անիմաստ տեղը օլիգարխներին քննադատելու և/կամ նախանձելու տեղը աշխատում եմ, այնպես եմ աշխատում որ ես և իմ ընտանիքը լավ ապրի, անկախ օլիգարխների քանակից, մոնոպոլիաից բխող թանկացումներից և այլն...