Մի ուրիշ զարգացում էլ, կա, Տրիբուն ջան: Հայաստանը տոտալ մոբիլիզացիայի դեպքում կարող է զենքի տակ դնել մինչև 300.000 ռազմիկ (հաշվում եմ միայն տղամարդկանց, բայց մեր աղջիկներին էլ պետք չէ հաշվից հանել, մեկա, որ թուրքն եկավ, աղջիկ թե տղա, սաղիս վերջը կգա): Կարելի է սահմանափակ ուժերով դիմանալ Արցախի լեռներում (պիտի որ հերիքի, 92-94 թվականներին ավելի վատ հարաբերակցությամբ է հերիքել), հիմնական ուժերն է շարժել դեպի Թուրքիայի սահման ու փորձ կատարել հիմնավորապես "խմել թուրքերի արունը": Եթե արևմտյան սահման փոխադրվող մեր բանակին գումարենք քո այդքան չսիրած ՌԴ 102-րդ ռազմաբազայի ուժերը, ինչպես նաև ՌԴ օդուժի առկայությունը, ապա պետք է որ դիմանանք, ծանր մարտերով ու կորուստներով, արյունով ու ավերով, բայց... պետք է որ դիմանանք, Տրիբուն, այլ ելք չկա, իսկ մեկը ես ու, վստահ եմ, իմ պես շատերն էլ հայերից, հաստատ գաղթական չենք դառնա: Կդիմանանք, կխմենք թուրքերի արյունը գոնե մի քանի օր, թեկուզ մարտերով նահանջելով, բնակչության հետ դեպի արևելք նահանջելով ու թուրքերի արունը խմելով հաստատ մի կես ամիս կդիմանանք, իսկ այնտեղ... ով գիտի, գուցե և մի դուռ կբացվի: "Береженного бог бережет", գիտես չէ, տենց մի խոսք կա: Գուցե և այդ պահին լրիվ պատահաբար մի փոքրիկ կոնֆլիկտ ծագի Վրաստանի ու Հարավային Օսեթիայի միջև և ՌԴ ռազմական բռունցքը ուղիղ ելք բացի Վրաստանի միջով դեպի Հայաստան: Հաշվի առնելով վերջին պատերազմի փորձը, երբ ՌԴ տանկերը առանց լուրջ դժվարության հասան Թբիլիսիի մոտակայքերը, հաշվի առնելով ջավախահայության դիրքորոշումը, գուցե և ստացվի...
Գազ լույսն ու տրանսպորտը մի կողմ թողնենք և էլի հարց տանք հարգարժան Տրիբունին - ինչ էս առաջարկում? Առայժմ կարծես ողջամիտ առաջարկ չի հնչել...
Համենայն դեպս և ամեն դեպքում, հիշելով վերևում վարվող մեր խոսկցությունը, 102-րդ ռազմաբազան այդ գործում մեզ հաստատ լիքը օգուտ կտա...
Էջանիշներ