Ստեղծագործական մրցույթ. «Ոգեշնչվիր Համո Սահյանից»

[Ռուֆուս]

Չուկ, իսկ էն արտամրցույթայինի հեղինակն ո՞վ ա:

[Claudia Mori]

Ամպը կախվել է ամպից,
Ամպամած օր է.
Վերը երկինք է մթին,
Ներքևը՝ ձոր է:

Ինչ-որ տագնապ է ձորում,
Ինչ-որ սարսուռ է...
Ուշաթափվել է առուն,
Եվ ուռին լուռ է:

Հավքը թևերն ամփոփել,
Կարծես մրսում է,
Ու՞մ և ինչու՞, չգիտե,
Բայց սպասում է:[/COLOR]

Ողջ երամը ետ եկավ
Իր արուն ո՞ւր է,
Հեռվում բույնն է կիսավեր,
Մարին տխուր է:

Իր բույնն արդեն քանդվել,
Իսկ կողքին տոն է,
Նոր բույներ են ճյուղերին,
Ինքը անտուն է:

Անտառը` շուրթին գարուն,
Հեզում-նազում է,
Չի էլ ուզում նկատել
Տան փլուզումը:

Կողքիդ ինչքա՜ն տներ կան,
Որ քանդվում են,
Մինչդեռ քո տանը տոն է.
Այնտեղ ԱՊՐՈՒՄ ԵՆ...

Լավն էր՝ իրական, տխուր, զգացմունքային, ՇԱՏ ԿԱՐԵՎՈՐ ասելիքով, ուրիշ...

[Արևածագ]

Չիլի ջան, շնորհավո՜ր... Ճիշտն ասած՝ քեզ էլ էի կասկածում հաղթած տարբերակի հեղինակության հարցում, քեզ ու Վորլդին, բայց դե տեսնու՞մ ես...

Սիրելի ակումբցիներ, հաստատուն անտաղանդությամբ մինչև օրս գրական մրցույթների մասնակիցներից ոչ մեկին չեմ կարողացել գուշակել: Այնպես որ սա հաշվի առնելով՝ ձեր գուշակության տրաբանությունը կառուցեք այսպես. Եթե ես ասում եմ այսինչն է կամ այնինչը, ուրեմն հաստատ իմ ասածը չի:

Այս մրցույթից ինձ հատկապես դուր եկավ այն, որ քննարկումը չվերածվեց համընդհանուր «ղժոցի» ու տասնյակ էջերով անկապ երկխոսությունների, որոնց հետևելը, բացի երկխոսողներից,մնացածին այնքան էլ հետաքրքիր չի:

Չուկ ջան, քեզ էլ ու մնացած մասնակիցներին շնորհակալություն՝ հաճելի ժամանց պարգևելու համար:

[Նաիրուհի]

Ողջ երամը ետ եկավ
Իր արուն ո՞ւր է,
Հեռվում բույնն է կիսավեր,
Մարին տխուր է:

Իր բույնն արդեն քանդվել,
Իսկ կողքին տոն է,
Նոր բույներ են ճյուղերին,
Ինքը անտուն է:

Անտառը` շուրթին գարուն,
Հեզում-նազում է,
Չի էլ ուզում նկատել
Տան փլուզումը:

Կողքիդ ինչքա՜ն տներ կան,
Որ քանդվում են,
Մինչդեռ քո տանը տոն է.
Այնտեղ ԱՊՐՈՒՄ ԵՆ...

Արտամրցութայինից Հովոյահոտ է գալիս...

[Շինարար]

Արտամրցութայինից Հովոյահոտ է գալիս...

Շատ լավն ա, ես սրան էլ հաստատ ձայն կտայի, համ ամբողջական ա, համ էլ էնպես չի, որ կարդաս անցնես, մտածեցնող ա

[My World My Space]

Դե լավ, մի երկու բան ասեմ ու լքեմ էս թեման:

Նախ հեղինակները չգիտես ինչու շարունակել էին սահյանական նկարագրությունները՝ առանց որոշակի միտք և ուղղություն տալու իրենց գրածին: Ու ըստ էության ստացվել էր, որ մրցույթի էությունն էն ա, թե ո՞վ ավելի նման կգրի Սահյանին: Այդ դա դուրս չեկավ: Ու էդ առումով մրցույթը համարում եմ չստացված:

Էստեղ կարևոր էր սեփական կուրս տալ Սահյանի սկզբին ու գրել նոր բան, ինչը ցավոք չտեսա...

[Հայկօ]

Շնորհավոր, Chilly ջան :

[Smokie]

Շնորհավոր Chilly, շնորհավոր Արէա: Շնորհավորում եմ բոլորին ու... շնորհակալություն հետաքրքիր մրցույթի համար:

Ես էլ էսօր հավեսի ընկա, մի հատ արտամրցութային կիսադատարկացնդաբանական տարբերակ գրեցի .

Չկարողացա վարկանիշ տալ

[Lionne_en_Chasse]

Արտամրցութային N1

Ամպը կախվել է ամպից,
Ամպամած օր է.
Վերը երկինք է մթին,
Ներքևը՝ ձոր է:

Ինչ-որ տագնապ է ձորում,
Ինչ-որ սարսուռ է...
Ուշաթափվել է առուն,
Եվ ուռին լուռ է:

Հավքը թևերն ամփոփել,
Կարծես մրսում է,
Ու՞մ և ինչու՞, չգիտե,
Բայց սպասում է:

Ողջ երամը ետ եկավ
Իր արուն ո՞ւր է,
Հեռվում բույնն է կիսավեր,
Մարին տխուր է:

Իր բույնն արդեն քանդվել,
Իսկ կողքին տոն է,
Նոր բույներ են ճյուղերին,
Ինքը անտուն է:

Անտառը` շուրթին գարուն,
Հեզում-նազում է,
Չի էլ ուզում նկատել
Տան փլուզումը:

Կողքիդ ինչքա՜ն տներ կան,
Որ քանդվում են,
Մինչդեռ քո տանը տոն է.
Այնտեղ ԱՊՐՈՒՄ ԵՆ...

Ինձ շատ դուր եկավ, կարևորը որ այն խորհուրդ ուներ իր մեջ և հանգերն էլ կարծես թե ստացվել են: Եթե այս տարբերակը մրցույթայինում լիներ ես անպայման ձայն կտայի

[Smokie]

Կարծում եմ, այս տարբերակի տեղադրումը չի խանգարի շնորհավորանքներին ու հետագա քննարկումներին:


Արտամրցութային N1

Ամպը կախվել է ամպից,
Ամպամած օր է.
Վերը երկինք է մթին,
Ներքևը՝ ձոր է:

Ինչ-որ տագնապ է ձորում,
Ինչ-որ սարսուռ է...
Ուշաթափվել է առուն,
Եվ ուռին լուռ է:

Հավքը թևերն ամփոփել,
Կարծես մրսում է,
Ու՞մ և ինչու՞, չգիտե,
Բայց սպասում է:

Ողջ երամը ետ եկավ
Իր արուն ո՞ւր է,
Հեռվում բույնն է կիսավեր,
Մարին տխուր է:

Իր բույնն արդեն քանդվել,
Իսկ կողքին տոն է,
Նոր բույներ են ճյուղերին,
Ինքը անտուն է:

Անտառը` շուրթին գարուն,
Հեզում-նազում է,
Չի էլ ուզում նկատել
Տան փլուզումը:

Կողքիդ ինչքա՜ն տներ կան,
Որ քանդվում են,
Մինչդեռ քո տանը տոն է.
Այնտեղ ԱՊՐՈՒՄ ԵՆ...

Լավն էր MWMS ջան

[Lionne_en_Chasse]

Բոլոր մասնակիցներին ու հատկապես հաղթողին շնորհավորում եմ: Հետո կուզեի որ քննադատողները հաշվի առնեն այն հանգամանքը, որ մասնակիցները սեփական մուսայից ոգեշնչված չեն գրել, այլ շարունակել են հանճարեղ գրողի միտքը: Ինչն ավելի է դժվարացնում գործը, քանի որ գիտակցում ես, որ Համո Սահյան չես դառնա նրա գրածը շարունակելով: Համ ել մասնակիցները գրողների միությունից չեն, էնպես որ ամեն ստորակետն ու վանկը քննադատելը մի տեսակ ծիծաղելի: Սա պարզապես ինտելեկտուալ ժամանցի ձև է: Համոզված եմ, որ ոչ մի մասնակից Նոբելյան մրցանակի հույսերով չէր գրում
Մի խոսքով ԱՊՐԵՔ երեխեք

[Հայկօ]

Հույժ և ընդսմին ընդվզում եմ ես բազում անգամներ արծարծված այն մտքի դեմ, որ «հանգերից մի կախվեք, ոշշմեկս էլ Ալֆոնս դը Լամարտեն չենք» : Եթե ինչ-որ բան անում ես, պետք ա ձգտել հնարավորինս լավ անել. ի՞նչ կապ ունի՝ ատամհատիկի ժամանակ թուղթ ու փետուր ես վերցրել, թե կլիզմի տանձ : Ընդհանուր դիտարկում ա... Ամեն դեպքում՝ իմհկ՝ լինում ա կա՛մ լավ, կա՛մ վատ, ոչ թե լավ սիրողական/վատ սիրողական, լավ մասնագիտական/վատ մասնագիտական... Եթե ստորակետն ու վանկը կարող են կարևոր լինել, ինչու՞ մեղմ չհուշել դա:

[Ուլուանա]

Արտամրցութայինն ինձ էլ դուր եկավ։ Եթե դրված լիներ քվեարկության, հաճույքով հենց դրա օգին կքվեարկեի ։

Ինձ դուր եկավ Ուլուանա, մենակ թե ալկաշ բառնա ընդհանուր տեսքից գցում:

Վալենտինա ջան, եթե ես լուրջ բանաստեղծություն գրած լինեի, հենց ինքս ոչ մի դեպքում էդ բառը չէի օգտագործի, բայց դատարկացնդաբանականի մեջ, կարծում եմ, լրիվ ընդունելի է ։

[Chuk]

Արտամարցութային N3


Ամպը կախվել է ամպից,
Ամպամած օր է.
Վերը երկինք է մթին,
Ներքևը՝ ձոր է:

Ինչ-որ տագնապ է ձորում,
Ինչ-որ սարսուռ է...
Ուշաթափվել է առուն,
Եվ ուռին լուռ է:

Հավքը թևերն ամփոփել,
Կարծես մրսում է,
Ու՞մ և ինչու՞, չգիտե,
Բայց սպասում է:

Քամին ծեծված-ծվատված
Խելագարվում է,
Իրեն պատեպատ տված
Հոգնած հևում է:

Երկինքը փլվում է կարծես
Իրարանցում է
Ամպը լացում է մի կուշտ
Արցունքի ծով է

Լռությունից խրտնած
Չանթը ճչում է
Լուսինն էլ քունը կորցրած
Քիչ-քիչ մարում է:

Ամեն ինչ իրար է անցել,
Տեսնես ինչի՞ց է
Սիրտս տագնապ է ընկել
Ախ, այս ի՞նչ գիշեր է...

Սուզվել եմ մտքերիս մեջ
Քունս փախել է ,
Դարձյալ աղոթք եմ անում
Բայց, ցավոք, զուր է:

Ո՞ր մեկին լսի Աստված,
Աշխարհի բեռը ծանր է...
Ինքս ինձ մխիթարում եմ ավաղ
Որ իմ բախտն ինձ հետ է:

Օրն էլ դիտմամբ չի բացվում,
Ախ այս ի՞նչ գիշեր է...
Իմ ցնորված հոգու
Իսկ և իսկ պատկերն է:

[Ameli]

Իսկ ինչո՞ւ սա չկար մրցույթում , "ուշացե՞լ էր"