Jarre-ի խոսքերից
Ասածս ոչ մի կերպ քո անձնականին ուղղված չէ, ուղղակի զուգահեռ դեպքեր։
Իմ ընկերներից մեկն էլ 25 տարի թմրադեղեր է գործածել ու հետո հոգեբանի օգնությամբ ու ինքն իրեն գտնելով այս կյանքում՝ հասկանալով իր տեղը և կյանքի նպատակը թարգեց ծխելը։
Մայրս երբ մահամերձ էր բժիշկներն օգնեցին նրան ու ոտքի կանգնացրեցին։
Երբ 6 տարեկան հասակում բժիշկներն ինձ ընդհանրապես ապրելու հույս չէին տալիս, արտասահմանցի մի բժշկի օգնությամբ ես կենդանի եմ մինչև այսօր։
Ուղղակի ասածս գիտե՞ք ինչն ա։ Ես Աստծու գոյութունը ընդունում եմ ու դրա համար ունեմ ինձ բավարարող հմինավոր փաստեր։ Բայց ես չեմ ընդունում մի բան։ Ինչո՞ւ Աստված օգնեց քո երեխային որ նա լավանա, բայց չի օգնում Իրաքում, Աֆղանստանում ու աշխարհի տարբեր երկրներում ամեն օր սովից, պատերազմից ու մաքուր ջրի բացակայությունից մահացող անմեղ երեխաներին։
Նման գործելակերպում չկա սկզբունք։ Ուրեմն Աստված աչառ է՝ քոնինին օգնում է իմինին ոչ։ Կան նաև բազմաթիվ դեպքեր, երբ շատ հավատացյալ մարդիկ կորցնում են իրենց երեխային, սիրելիին կամ շատ դժբախտ կյանք են ունենում։ Դա է՞լ կապենք Աստծու հետ։
Աստվածաշնչում մի շատ լավ խոսք կա՝ «ժամանակ և պատահար բոլորին է լինում» (ժողովով 9:11)։ Պետք չէ ամեն բան կապել Աստծու կամ Սատանայի հետ։
Մեջբերել
Էջանիշներ