Հավերժ ծաղրածու, հավերժ երիտասարդ, հավերժ հայտնի և հավերժ անհայտ…
Շատերը գիտեն նրա անկրկնելի կրկեսային ծրագրերը, բայց ոչ բոլորը գիտեն նրա նովելները…
շատ կցանկանայի գրել իմ կարծիքը այս նովելների մասին, բայց չեմ կարողանում գտնել այն խոսքերը, որոնք արժանի են այս տողերի մասին գրել…
պարզապես ստորև կներկայացնեմ նրա գրվածքները...
Կարոտը սով չէ, կանցնի:
Գրպանահատը
Ես գրպանահատ եմ:
Ես գրպանահատների արքան եմ:
Ես հարուստ եմ և երջանիկ:
Ես գրեթե երջանիկ եմ:
Միայն, ափսոս, ոչ ոք գրպանում սիրտ չի պահում
Կարոտը սով չէ, կանցնի:
Պայուսակը
Աղջիկը քայլում էր փողոցով:
Գեղեցիկ աղջիկ, բայց արդեն տնտեսական պայուսակով:
Երջանկությունն անցավ կողքից:
Աղջիկը հիշեց, որ ինչ-որ ժամանակ այդ տղան պատրաստ էր երջանկացնել իրեն:
Շրջվեց: Ուշ էր:
Տնտեսական պայուսակը կախված էր ձեռքից:
Կարոտը սով չէ, կանցնի:
Koroleva ջան, մի քանի օր առաջ ես էլ էի մտածում այսպիսի թեմա բացելու մասին, բայց մտքիցս թռավ։
Երբ առաջին անգամ կարդացի նրա ստեղծագործեւթյունները երևի 5–6 տարի առաջ, շշմել էի։ Չէի մտածում, որ ծաղրածուն, ով, ըստ իմ պատկերացումների, պետք է լիներ միշտ ուրախ և շրջապատին զվարճացնող, կարող էր իրականում լինել այդքան թախծոտ և ավելին՝ կարող էր դրա մասին գրել այդքան պատկերավոր։ Զուր չէին նրա մասին ասում՝ Клоун с осенью в душе (հայերեն լավ չէր ստացվում
)։ Այդ օրվանից ես շատ սիրեցի բոլոր ծաղրածուներին։
Նրա նովելներից շատերն եմ սիրում, բայց հիմա կոմպիս մեջ միայն մեկն ունեմ, ոչի՞նչ, որ ռուսերեն է
Шар на ладони
В цирке люди делают сложнейшие трюки.
Они летают под куполом, жонглируют десятком предметов и еще стоят на руках, и этому, я утверждаю, особенно трудно и сложно научиться.
И сложно это не только потому, что по ночам у вас будут болеть плечи от бесконечных тренировок, распухать кисти рук и наливаться кровью глаза…
Всё это, конечно, тяжело, и всё-таки это рано или поздно забывается. Вот только одно никогда не забывается, это когда ты стоишь на двух руках, медленно отрываешь одну руку от пола и понимаешь, что у тебя на ладони лежит земной шар.
Շատ լավն են էլ դրեք կարդանք, ինչքան կա գրեք:
Հենց նոր ինտերնետում գտա
Ֆայլերից մեծը նրա նովելների «Վերջին ռաունդ» ժողովածուն է ռուսերենով, իսկ մյուսը՝ նովելներից մի քանիսի հայերեն թարգմանությունը։
Enipra ջան
Շատ ուրախ եմ, որ միայն ես չեմ նման հանճարի երկրպագուն, հուսով եմ՝ դեռ շատ մարդիկ կգտնվեն Երվանդի նման, որոնք կկարողանան նայել տխուր հոգու հայելու մեջ ...
Ավելացվել է 4 րոպե անց
Enipra-ի խոսքերից
Հենց նոր ինտերնետում գտա
Ֆայլերից մեծը նրա նովելների «Վերջին ռաունդ» ժողովածուն է ռուսերենով, իսկ մյուսը՝ նովելներից մի քանիսի հայերեն թարգմանությունը։
Շնորհակալություն քո ունեցած «պաշարներով» մեզ հետ կիսվելու համար...
Ավելացվել է 11 րոպե անց
Իմ սիրածը
Ատրճանակը
Առավոտյան՝ ինձ մոտից գնալիս, երկնագույն հագուստով երկարոտն աղջիկն ինձ ատրճանակ նվիրեց: Եվ մի տարի հետո դժբախտությունները ճզմեցին ինձ, ես շնորհակալ եղա շիկահեր աղջկան:
Շնորհակալ եղա, որ այդ ատրճանակը… խաղալիք էր:
* * *
Կբարձրանամ վերջին վագոնն ու կկագնեմ վերջին պատուհանի մոտ, որպեսզի գոնե մի քիչ մոտիկ լինեմ քեզ…
Վերջին խմբագրող՝ Koroleva: 15.03.2007, 14:21: Պատճառ: Գրառման ավելացում
Կարոտը սով չէ, կանցնի:
Աղջիկը սիրում էր տղային։
Գիտեր, որ նա ամենահմուտ ցլամարտիկն է։
Նա բոլորից լավ էր տիրապետում մուլետին, իսկ փայլատակող սուրը կարծես նրա ճկուն ձեռքի շարունակությունը լիներ։ Սակայն չնայած նա ամենաճկունն ու արագաշարժն էր, գեղեցիկն ու անվախը, այդպես էլ հռչակավոր մատադոր չդարձավ։
Մատադոր լինելու համար նրան պակասում էր ամենագլխավորը։
Նա չէր կարողանում սպանել։
Եվ հենց դրա համար աղջիկը սիրում էր տղային։
Ավելացվել է 10 րոպե անց
Շատտ լավն են բոլորը, կարելիա օրական մի անգամ կարդալ, ինձ տվումա տենց մի քիչ ավելի բարի կլինես ու մի քիչ ավելի ռոմանտիկ
Վերջին խմբագրող՝ Երվանդ: 19.03.2007, 13:00: Պատճառ: Գրառման ավելացում
Էս մեկնել շատ հզորա՝
Երբ ես վայր ընկա
Ընկնելուց ես ջարդվածք ստացա, և ինձ տեղավորեցին «սառը» հիվանդասենյակում։ Այնտեղից դուրս չեն գալիս, այնտեղից վերելակով են դուրս հանում։ Իսկ ես ուզում էի այդ հիվանդասենյակից հեռանալ աստիճաններով։
Ես փորձում էի մտաբերել, թե հանուն ինչի արժե ապրել.
Հանուն արևի՞...
Այն բոլորինն է։
Հանուն գարնա՞ն... Հանուն առաջին ձյա՞ն... Հանուն մայիսմեկյան ամպրոպի՞...
Ես կենդանի մնացի։ Ես հիշեցի քո թարթիչների դողը, երբ դու հպվել էիր այտիս։ Եվ ես գնահատեցի արևը, գարունը, առաջին ձյունը, առաջին մայիսյան ամպրոպը։
Գեթ մեկ անգամ էլ հպվիր իմ այտին։
Լիովին համամիտ եմ, Երվանդ ջան,
Երբ կարդացի այս մեկը, կրկին անգամ զգացի, որ գրելիս պետք է զգացմունք լինի, որը միանգամից ներխուժում է ընթերցողի հոգին և խառնում այնտեղ ամեն ինչ…
Կարոտը սով չէ, կանցնի:
Շատ լավն էին, ես չգիտեի, որ Լեոնիդ Ենգիբարյանը ստեղծագործություններ էլ ունի....
Ավելացվել է 4 րոպե անց
Այ էս մեկը հատկապես դուրս շատ եկավ...
Վերջին խմբագրող՝ Ռուֆուս: 25.08.2008, 22:31: Պատճառ: Գրառման ավելացում
I may be paranoid but no android!
Բարձրախոսը
Իսկ ի՞նչ է մարդն առանց ինձ,- մտածում էր ինքն իրեն բարձրախոսը,- Ոչ մեկն առանց ինձ չի կարող, ո՛չ երգիչը, ո՛չ մեկնաբանը, ո՛չ տիեզերագնացը: Այդ ես՝ բարձրախոսս եմ, որ տարածում եմ նրանց ձայները ամբողջ մոլորակով, իմ դիմաց բոլորը հուզվում են ու դողում:
Եվ այդ ժամանակ մարդը սկսեց պարբերաբար անջատել բարձրախոսը, և այն դարձավ ավելի համեստ ու հասկացավ, որ բոլորովին էլ պարտադիր չէ, որ մարդն իրենից միշտ օգտվի:
Ավելին, ամենակարևոր բառերը մարդիկ միշտ կշարունակեն ասել առանց բարձրախոսի: Կոնկրետ ո՞ր բառերը: Դե օրինակ՝
«Ես քեզ սիրում եմ»...
Лучше Гор могут быть только Горы.
Սրճարանը դատարկվում է:
Աթոռները դասավորում են, խոհանոցից լսվում է ամանեղենի չխկչխկոցը:
Մնում ենք միայն ես, դու և թախիծը: Ների՛ր ինձ: Ես գիտեմ, դու ուզւոմ էիր, որ մենք այսօր երկուսով լինենք, բայց թախիծս ինձ հետ է: Դու արդեն բարկանում ես, դու պիտի շտապ զանգահարես: Հասկանում եմ՝ անհետաձգելի է:
Սրճարանը դատարկվում է:
Աթոռները դասավորում են, խոհանոցից լսվում է ամանեղենի չխկչխկոցը:
Մենք երկուսով ենք՝ ես և դու՝ իմ թախիծը…
Մայրը
Նա արտասվում էր:
Նա տուն էր եկել սովորականի պես՝ մեկ, երկու օրով: Արտաքինով և բնավորությամբ նման էր քսանամյա տղայի: Կանայք սիրում են վճռական և գործնական մարդկանց, իսկ այդ հատկությունը նա չուներ: Նա լալիս էր գիշերային անձրևի հետ միասին և, իհարկե, ամեն բանում մեղադրում էր մորը:
Մայրն է, որ լույս աշխարհ է բերել իրեն միմոսի ծիծաղելի դեմքով և դեռ մանկության օրերին էլ այդ «ահավոր» կինը չէր սովորեցրել դաժան վարվել ստորության հետ: Այդ կինը սովորեցրել էր նրան տեսնել ցայգը գետի վրա, թո՜ւյլ կին:
-Փոքրի՛կս,- հազիվ լսելի ասաց նա,- ես եմ քեզ լույս աշխարհ բերել այդպիսին: Ես երջանկությունից լաց եմ եղել: Եվ ահա դու՝ ամենակարողդհայտնվում ես բոլոր բեմերում: Հազարավոր մարդիկ ծիծաղում են ու լալիս, սիրում են ու տանջվում քեզ հետ:
Ների՛ր ինձ: Երևի ես սխալվել եմ՝ սովորեցնելով քեզ սիրել բանաստեղծությունը: Ես երազել եմ քեզ ունենալ այնպիսին, ինչպիսին շատ վաղուց ունեցել եմ իմ արքայազնին մտապատկերիս մեջ: Դու վատ ես զգում, ես վրիպել եմ: Բայց չգիտեմ՝ որտե՞ղ: Եթե հնար լիներ մեկն ու մեկից հարցնել՝ որտե՞ղ…
Վերջին խմբագրող՝ cold skin: 26.10.2009, 16:48:
Չեմ զզվեցնում, չէ՞
Դու մի՛ վախենա: Ոչինչ չի պատահի, որովհետև դու ունես երկու սիրտ: Եթե հանկարծ օդում մեկը դադարի, կբաբախի երկրորդը: Դրանից մեկը քեզ տվել է մայրդ: Գիտե՞ս ինչպես: Մի քանի տարի առաջ կարողացել եմ սիրել: Մի՛ ծիծաղիր, անչափ դժվար է սիրելը: Երկրորդ սիրտը նվիրել եմ ես: Քեզ մոտ պահիր իմ խենթ սիրտը ու ոչ մի բանից մի՛ վախենա: Եթե հանկարծ մեկը դադարի, կապրի երկրորդը: Ինձ համար մի՛ անհանգստացիր: Հեշտ ու հրաշալի է ապրել աշխարհում, երբ իմ սիրտը քեզ մոտ է:
Պարզ ճշմարտություն:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ