Իբր թե

[impression]

Օֆիսում բոլորի կոմպերն ունեն գաղտնաբառեր, որ միացնելուց պետք ա հավաքել: Ամեն մեկինը բնականաբար տարբեր ա:

Երկուշաբթի: Մառախուղ: Անձրև: Անտրամադիր ու գլխացավով Լիլոշ: Ինչ-որ մեկ, ում կոմպը փչացել ա, ու իրան ասել են, որ Իքսի կոմպով աշխատի, քանի դեռ Իքսը արձակուրդում ա:

Ինչ-որ մեկ - Լիլ, հիմա որ Իքսի կոմպն եմ միացնելու, իրա պասվորդն եմ հավաքելու՞:
Ես - Չէ, քոնը, ինչի դու էդքան չկա՞ս, կոմպը կզգա, որ դու ես օգտվողը:
Իմ արևին կատակում եմ էլի:
Տասնհինգ րոպե անցնում ա, Ինչ-որ մեկը դեռ չի կարողանում կոմպը միացնել:
Ինչ-որ մեկ - Լիլ, հաստա՞տ....

[impression]

Էսօր Ինչ-որ մեկը որոշել ա մշտական գրանցում ձեռք բերել իմ Իբր թե-ում

բազայով որ աշխատում ենք, իրենք աշխատում են տեքստային մասով, ես՝ հիմնականում նկարների հետ: Ու երբ ես աշխատում եմ նկարների հետ, բազայի աշխատանքը ահավոր դանդաղում ա, իրենք չեն կարողանում նույն տեմպով գործ անել: Էդ բազայի դանդաղելն արդեն էնքան բնական երևույթ ա, որ գիտեն, եթե դանդաղեց, ուրեմն ես անցել եմ նկարներին: Էս Ինչ-որ մեկը օրը ութսուն անգամ վեր ա թռչում՝ վա՜յ, էս ինչ էղավ բազային: Ու ես ամեն անգամ համբերատար մռնչում եմ՝ ես եմ, նկարների հետ եմ աշխատում: Էսօր էլ մի տասնհինգ անգամ հարցրեց, վերջում հոգնեցի, որ մի հատ էլ հարցրեց՝ Լիլ, դու ես անու՞մ, որ բազան դանդաղում ա: Ես սենց ապշած ուսերս թոթվեցի՝ ե՞ս, ես ի՞նչ կապ ունեմ: Ինչ-որ մեկը խառնվեց իրար՝ բա տեսնես ինչ էղավ էս անտերին... Մինչև հիմա կոմպը ռեստարտ ա անում, կոմպը որ ոտներ ունենար՝ հիմա փախել էր:

[impression]

Ուրեմն էս Գոռը տատի հետ զրից ա անում, ու մեկ էլ եսիմ ինչ հիմարություն ա դուրս տալիս, ասենք՝ տատ, վաղը պաղպաղակ ուտե՞նք: Տատն էլ թե՝ դե բարև ձեզ: Գոռը՝ բարև ձեզ, կներեք, ո՞վ ա:

[impression]

Գոռի վերջին բոցերից
Գնում ա մանկապարտեզ, պառկացնում են քնելու, փորը թույլ ա լինում, քնած տեղը լցնում ա տակը: Արթնանում ա դիսկոմֆորտից, դիմում դայակին.
- Լիլիթ, փորիկս ուժեղ ցավում ա, վրայիցս էլ շան հոտ ա գալիս:

[impression]

Զգուշացեք ձեր երազանքներից, դրանք կարող են իրականանալ:
Ի դեպ, ծիծաղել պետք չի: Հիմա կպատմեմ:
Էն որ ասում են՝ մարդ ունի այն, ինչի արժանի է ու ինչի ձգտում է իրականում, էն, ինչի շնորհիվ "Գաղտնիք" ֆիլմի ստեղծողները ահագին փող աշխատեցին, էն, ինչի մասին գոռում են օկուլտիստներն ու մագերը, շատ պարզ ճշմարտություններ են: Դրանց պետք է վստահել ու սովորել կառավարել: Վերոնշյալ ֆիլմում մի դրվագ կար, որից ինձ մոտ հիստերիկ քրքիջ էր սկսվում՝ դու մեքենա՞ ես ուզում, պատկերացրու քեզ այդ մեքենան վարելիս, շոշափիր ղեկը, փակիր դուռը քո երևակայության մեջ, հարմար նստիր փափուկ նստատեղին, միացրու գոյություն չունեցող կոնդիցիոները, դիր քո սիրելի երգն ու սլացիր ճանապարհով: Մի խոսքով՝ նյութեղենացրու երազանքդ: Առաջ ծիծաղում էի, բայց վերջերս հասկացա, որ իրոք ամեն ինչ կախված է նյութեղենացնելու մեր շնորհքից:
Կոնկրետ ինձ մոտ միշտ ինչ-որ կիսատ-պռատ, լավ չմտածված երազանքներ են, որոնք իրականանում են, ու լրիվ համապատասխանում իմ ուզածին, բայց միայն այդ ժամանակ եմ հասկանում, թե ինչքան կարևոր մանրուքներ էի բաց թողել:
Պատմեմ մի քիչ իմ սիրային կյանքից
Մեր դասարանում սիրահարված էին բոլորը, բացի ինձնից: Ու ես երազեցի սիրահարվել: Շատ էի ուզում սիրել մեկին, ուզում էի հասկանալ դա ինչ է: Երազանքս իրականացավ: Սիրահարվեցի ու մի չորս-հինգ տարի տվայտվեցի մեկի համար, ով շատ աղոտ պատկերացում ուներ իմ գոյության մասին: Մոռացել էի երազել, որ ինձ էլ սիրեն: Դա ինձ դաս եղավ, հաջորդ անգամ երազում էի՝ երանի մեկն ինձ սիրահարվի: Դա էլ իրականացավ: Ուղղակի հավի պես մոռացել էի նշել՝ երանի ես էլ սիրեմ իրեն: Էդ պատմությունն էլ ավարտվեց: Մյուս անգամ բավականին պատրաստված էի՝ ես սիրում եմ, նա սիրում է, մեզ իրար հետ հետաքրքիր է, էլ բան չեմ ուզում: Ճակատագիրը հարցրեց՝ վստա՞հ ես: Ա՛յո, մեկ էլ մի հատ հեծանիվ, եթե դժվար չի: Հեծանիվը չանցավ, բայց կատարվեց երազանքս, մենք սիրում էինք իրար, մեզ իրար հետ հետաքրքիր էր, բայց... մեր ընկերներն ու ծնողները էդպես էլ չկարողացան ընդունել մեր սերը: Ինձ ասում էին, որ նա ինձ արժանի չէ, նրան էլ նույնը՝ իմ վերաբերյալ:
Ու նորից ես քամուն խնդրեցի
Պատմությունն այս տանի կորցնի,
Որ տանի կորցնի նա իր հետ
Այս դիպվածն անհեթեթ:
Բայց իհարկե դասեր քաղում էի: Հաջորդ երազանքս ավելի կատարյալ էր: Ներառել էի նաև շրջապատի բարյացակամ վերաբերմունքը: Սակայն բաց էի թողել մի ուրիշ կարևոր հանգամանք: Մոռացել էի երազել, որ նա ամուսնացած չլինի...
Իսկ վերջերս ինտերնետով ծանոթացա մեկի հետ: Որոշեցինք հանդիպել: Ինձ ամենաշատը դուր էր գալիս նրա անունը: Երազում էի՝ երանի իրականում անունը հենց էդպես էլ լինի, երանի տումբչկայից մի քիչ սիրուն լինի, երանի ես իրեն դուր գամ: Ճակատագիրը հառաչեց՝ լավ մտածի: Ես՝ էդքանն էլ լինի՝ գոհ եմ: Հանդիպեցինք: Անունն իմ ուզածն էր: Բավականին բարետես էր: Ես իրեն դուր եկա: Մենակ թե մոռացել էի երազել, որ "ազիզ, կյանքս, խի՞, մեզի, ձեզի" բառերը բացակայեն նրա լեքսիկոնից, որ կյանքում գոնե մի գիրք կարդացած լինի, որ հեռախոսի մեջ մենակ "տխուր երգեր" չլինեն...

Էսպես: Վերջ ամեն ինչին: Ես գնում եմ Տիբեթ՝ երազել սովորելու:

[impression]

օֆիսում նստած ես Զազ եմ լսում, ու հետն էլ նայում, այ սա՝
մեկ էլ մեր ժողովուրդը հավաքվում են, թե՝ էս ինչ ես մենակ տժժում, էս ով ա ինչ ա
ու ստեղ ես հիշում եմ, որ Բյուրը մի անգամ հռետորական հարց էր տվել, թե՝ ինչի՞ են մեր փողոցներից Խատուբաներ ստացվում, իսկ Փարիզի փողոցներից՝ Զազեր: Տվեցի նույն հարցը հիացած կոլեգաներիս: Մեկը, կլորիկ բդերի վրա "շորիկն" ուղղելով, ասաց.
- Որովհետև մենք Խատուբաների մեջ ենք ապրում:
Դուր էկավ ինձ էդ ֆրազը մի տեսա՜կ: Ժող, կարող ա՞ մենք իսկականից Խատուբա ենք, ուղղակի բարձր չենք ասում, որ տրամադրություններս չընկնի: Խատուբա... ջայլամ ենք, ջայլա՛մ: Հենց գլուխներս մեր կարկատած ասֆալտից հանենք, ամեն ինչ կփոխվի:

[impression]

Դե բարլուս, ամեն օր սկսվում ա նույն ձևի: Հոգնած կյանք, հոգնած առօրյա, հոգնած պրոբլեմներ...
Բացում եմ մեյլս: Հինգ նոր նամակ: Բացում եմ առաջինը.
"Լիլ, բայց ինչ ահավորն ես դու: Ու՞ր ես կորել: Խոստացար, որ կզանգես, կհանդիպենք: Ձեն հանի: Սպասում եմ: Շատ եմ ջղայնանում, երբ սենց ես անում":
Հոգոց: Մյուս նամակը.
"Լիլ, շտապ հայտնվի: ՊԵՏՔ ԵՍ: Նկարներս մնացին: Չմոռանաս մշակել, վաղը ամենաուշը սպասում եմ: Լիլ, չկորես":
Հոգոց: Հաջորդը.
"Վերջին բանաստեղծությունդ, որ ուղարկեցիր կարդամ՝ մեղմ ասած ք*ք էր: Հավաքի քեզ: Պաչիկներ":
Բացե՞լ արդյոք հաջորդը: Բացու՛մ եմ: Պնդաճակատն եմ, հա՜:
"Լիլ, սեղանիդ մի երեսուն էջ բան եմ դրել, սքան կանես, հա՞: Շտապ ա":
Ու վերջինը, անգլերենով.
"Սիրելի Լիլիթ, ուրախ ենք ձեզ տեղեկացնել, որ դուք շահել եք մեր կայքի եսիմինչը: Խնդրում ենք ուղարկել ձեր բանկային տվյալները, որպեսզի կարողանանք... /հարմար գողանալ ձեր փողերը/": Բայց դե մարդը նենց շնորհքով, նենց անկեղծորեն ա գրել, որ քիչ ա մնում ասեմ տո դե ջհանդամ, հալալ լինի քեզ, միակն էիր, որ մուննաթ չեկար:

Բա, սկսել եմ խորը կապվածություն զգալ Սպամի հանդեպ: Լավ ա՝ հաճախ ա գրում, թե չէ իմ կյանքում էլ ուրախություն չէր մնա:

[impression]

Շատ ահավոր ա անիմաստ հարբելուց հետո առավոտյան սարսափահար կարդալ գիշերվա կեսին գրածդ սմս-ները:

[impression]

Ուրեմն մի օր ես ու Ամառուն զբոսնում ենք Աբովյան փողոցով, մեկ էլ մեզ ա մոտենում մի մոտ քառասունհինգ տարեկան կին ու ասում՝
- Մի հատ հեռախոս տվեք՝ տեղ զանգեմ:
Հենց տենց:
- Չենք տա,-պատասխանում ենք երկուսով: Հենց տենց:
- Այ ձեր հե՛րը շուն դառնա,- բարկանում ա կինն ու հեռանում: Հենց տենց:
Մենք լուռ քայլում ենք որոշ ժամանակ, երկուսս էլ մտածում ենք կնոջ ասածի մասին: Ես վրդովված եմ, մտածում եմ՝ հլը դրան նայի, ու լրիվ վստահ եմ, որ Ամառուն էլ ա նույն տիպի բաներ մտածում:
Քայլում, քայլում ենք, մեկ էլ էս Ամառուն մտահոգված սենց ա անում.
- Պատկերացնում ես, զանգեմ հորս, վերցնի, մեկ էլ՝ հա՛ֆ....
Մի պահ նայում ենք իրար, Ամառուի դեմքին մի հուսահատություն, մի սարսափ... Նայում ենք իրար, նայում, ու մեկ էլ սկսում քրքջալ:
Այ սենց անկապ բան:

[impression]

20 կետ երջանկության մասին

Երջանկություն է, երբ.

1. զարթնում ես ինքնուրույն, նայում զարթուցիչին ու հասկանում, որ դեռ մի կես ժամ էլ կարող ես քնել

2. ձմռանը փաթաթվում ես ադեալով, տաք սուրճի բուրմունքը տարածվում է շուրջդ, իսկ բաժակի տաքությունն՝ ափերիդ մեջ, ու հետաքրքիր ֆիլմ ես դիտում

3. զանգում է կորած-մոլորած մեկը քո մանկությունից ու ասում՝ կարոտել եմ, ու հասկանում ես, որ դու էլ ես կարոտել

4. բացում ես դարակներդ, իսկ էնտեղ լիքը մաքուր շորեր են

5. լոգանքից հետո բաղնիքի հայելու գոլորշին ձեռքով մաքրում ես ու ժպտալով նայում գզգզված քեզ

6. ծանոթներիցդ մեկը տեղափոխվում է մի բակ, ուր դու փոքր ժամանակ ընկել ես, ու վրադ դեռ դրանից հուշ մնացած սպին կա

7. գալիս է երկար սպասված սմս /շնորհավորում ենք, դուք ձեր կրեդիտը փակեցիք/

8. վերջապես պոկում ես տապչկայիդ տակի քրքրված կտորը, որ հա ոտքիդ տակ էր ընկնում

9. բանկում հերթ չի լինում

10. վճարում ես կոմունալ վարձերն ու դեռ մոտդ փող է մնում

11. մենակ գնում ես մի տեղ սուրճ խմելու, իսկ էնտեղ մի մեծ ու աղմկոտ խումբ քո ընկերներն են, ու իրենք ուրախանում են, որ դու անսպասելիորեն եկար

12.քեզ վերադարձնում են էն գիրքը, որը կորած էիր համարում

13. երգն էնքան լավն է, որ կարող ես մի քանի անգամ իրար հետևից լսել

14. մեծ արագությամբ սլանում ես թաց ասֆալտի վրա, վարորդն անփորձ է, բայց դու թքած ունես, ու վայելում ես քամին՝ մազերիդ մեջ

15. մտնում ես տուն, ու պուճուրդ գալիս փաթաթվում է քեզ

16. վերջապես պուճուրիդ կարողանում ես սովորեցնել Ռ տառը

17. կինոսրահում ամենավախենալու պահին, երբ բոլորը շունչները պահել են, բարձր խրթխրթոցով պոպ կորն ես ծամում

18. անձրևից հետո մտնում ես ջրափոսերն ու չմփչմփացնում, իսկ կոշիկներդ ջուր չեն քաշում

19. փոշոտ անկյունից գտնում ես մատանիդ, որը քեզ նվիրել էին, երբ դու հինգ տարեկան էիր, ու հիմա այն հազիվ ճկույթիդ եղունգին է հասնում

20. ատամի մածուկը կարողանում ես քամել, երբ նախորդ օրը վստահ էիր, որ էլ չես կարողանալու

[impression]

Գիշերվա հազարին մեկ էլ դռան զանգ: Պապան արթնանում, հագնվում գնում է դուռը բացելու… Միջանցքում կողքի հարևանն է՝ հարբա՜ծ: Նայում ա հորս ու մրթմրթում.
-Մեր դուռը բացող չկա:
Պապաս՝
-Է հետո՞:
- Եսիմ, ասեցի տեսնեմ՝ ձերը բացող կլինի՞:

Չգիտես՝ թե

[impression]

Ասա՝ ով էր ավելի ցինիկ, ասեմ՝ ինչքան ցինիկ ես դու:

- Բարև ձեզ, դա բժշկական ապահովագրությունի՞ց է:
- Այո:
- Ես ուզում եմ հայտ բացել, պետք է գնամ ատամնաբույժի:
- Արդեն ընտրե՞լ եք՝ ուր եք գնալու:
- Ահա, Օմեգա կենտրոն, որը բնավ ստրիպ կլուբ չէ:
- Ա.... հմմմ... լավ, գրանցեցի: Կնկարագրե՞ք ձեր խնդիրը:
- Ինչու՞ ոչ: Ուրեմն ութ տարեկանում ընկել եմ, ատամս վնասվել է, հիմա ցավում է:
- Ներեցեք, ե՞րբ եք ընկել:
- Ութ տարեկանում: Կարուսելից: Շտապեցի իջնել ու՝ դեմքով սալիկներին:
- Հիմա քանի տարեկան ե՞ք:
- Երեսուն:
- Մի վայրկյան սպասեք:
Սպասում եմ, անիմաստ երաժշտություն եմ լսում լսափողում, ու դեռ դրա համար վճարելու եմ: Կես ժամ չանցած՝ միանում է մեկ ուրիշ օպերատոր:
- Լսում եմ:
- Ես էլ եմ լսում, արդեն ահագին երկար, ասեմ՝ շատ անորակ երաժշտություն եք առաջարկում սպասողներին:
- Լսում եմ ձեր գանգատը: /Սա բացարձակ զուրկ էր կարեկցանքից/
- Ես չեմ գանգատվում, ընդամենը փորձում եմ հայտ բացել:
- Նկարագրե՛ք խնդիրը: /նույն տոնով մեր ռազմագիտության դասատուն ասում էր՝ հավսա՜ր, զգա՛ստ/
- Լավ, բայց խոստացեք, որ ինձ ուրիշ օպերատորի չեք հանձնի:
- Ուշադիր լսում եմ:
- Ուրեմն ութ տարեկանում... դեմքով սալիկներին... աչնուլսյա՝ գիպս...
- Հիմա քանի տարեկան ե՞ք:
- Երեսուն:
- Մի րոպե սպասեք:
Բլյաաա... ու նորից անկապ երաժշտություն, փողերս գնացին...
- Իսկ դուք երբվանի՞ց եք աշխատում "Իքս" կազմակերպությունում:
- Դե հաստատ ոչ՝ ութ տարեկանից:
- Գիտեք, մենք միայն զբաղվում ենք կազմակերպություն ընդունվելուց հետո առաջացած հարցերով:
- Իսկ ձեր կարծիքով ատամս ութ տարեկանից ցավու՞մ է:
- Մեկ րոպե սպասեք:
Ճարս ինչ, Վիվա Սելլ, դու ինձ ծալեցիր էս ամիս:
- Ներեցեք սպասեցնելու համար /չէ հա, ինչ եք ասում/: Երբվանի՞ց է ցավում ատամը:
- Գիշերվանից:
- Անցյա՞լ:
- Չէ, ուրբաթ տասներեքի: Անցյալ, բա էլ ո՞ր:
- Կսպասե՞ք մի րոպե:
- ՀԱ-ՃՈՒՅ-ՔՈ՛Վ:

... ձեր զանգը կընդհատվի, որովհետև ձեր հաշվի գումարը չի բավականեցնում խոսակցությունը շարունակելու համար:

[impression]

Էրեկ քայլում եմ ինձ համար, մեկ էլ տեսնեմ մի տատիկ բանկոմատ ա չարչարում
մոտեցա, ասի տեսնեմ՝ ինչ ա անում
տատին տեսավ, որ մարդ ա մոտենում, ու էդ տարիքին հատուկ կասկածամտությամբ՝ շրջվեց դեպի ինձ՝ ձեռքում պինդ բռնած ինչ-որ բան /երևի քարտը/, բանկոմատն էլ լրիվ մարմնով ծածկած
շփոթված, արդեն ուզում էի հեռանալ մեկ էլ տատին կանչեց.
- բալա ջան, մի հատ կգա՞ս
երևի թե վստահելի կերպար էի իր համար
մոտեցա
- բալա ջան, էս չենջը ո՞նց ա աշխատում
ու ցույց ա տալիս ձեռքինը
նայում եմ՝ բռի մեջ ոչ թե քարտն ա, այլ հարյուր դոլլարանոց
- տատի ջան, դա քարտով ա աշխատում, դոլարդ պահի, կուլ չտա
- քարտով ա աշխատու՜մ... դու քարտ չունե՞ս բալա ջան, մի հատ էս դոլարը դրամ սարքեինք էլի

[impression]

ոնց եմ վատանում ֆիզկուլտի դասատուի կոմպլեքսով տառապող մենեջերների՜ց
էն որ իրանք լուրջ ոչ մի բան են, բայց մեկ էլ չորս տարին մեկ գործդ կհասնի իրենց, որ մի հատ քրջոտ ստորագրություն պիտի դնեն մի հատ ավելի քրջոտ փաստաթղթի տակ, ու դա դառնում ա Դոն Կորլեոնեյի դուռ գնալու պես մի բան
հաստատ ավելի հեշտ կլինի ստանալ Քիմ Բեսինջերի ստորագրությունը, քան իրենցը

ու սենց նստում են անվրդով դեմքով, ճակատին գծագրում են ես-մտածում-եմ վիճակ, ու շարիկ են գլորում
դուռը բացում ես, քաղաքավարի մոտենում, խնդրում ստորագրել
առանց դեմքիդ նայելու ասում են, որ մի կես ժամից գաս, քանի որ չափազանց զբաղված են
ու էնքան տխմար են կամ էլ քեզ են տխմարի տեղ դնում էնքան, որ էդ անտեր մնացած շարիկների կտկտոցն էլ չեն անջատում, լրիվ խլում են իլյուզիաներդ ու ոչ շատ ստորանալու հույսդ

ես-քեզնից-զզվում-եմ հայացքով նայում ես զրահապատ ճակատին ու մրթմրթում՝ կներեք
ամբողջ օրը քեզ տանում-բերում ա, տենց էլ չի ստորագրում, հաջորդ օրերին չի պատասխանում բարևիդ, մինչև մի օր իրեն տեսնում ես թրջված հավի պես տնօրենի սենյակից դուրս գալիս

միանգամից հենց միջանցքում դեմ ես անում թղթերդ, որ ինքն անմիջապես ստորագրում ա շփոթված տեսքով, ու աչքերը չբարձրացնելով՝ մտնում իր սենյակ, անտեր մնացած շարիկների ձենն էլ անջատում
ասա էղածդ էդ չի, այ ֆիզկուլտի դասատուի հոգեբանության տակ մնացած ոջիլ

[impression]

Ուրեմն էս բժիշկը դեղատոմս ա գրել, էրկու օր տառապեցի, տենց էլ չկարողացա կարդալ՝ ինչ ա գրել էդ տնաշենը: Էսօր դեղատոմսը ցույց եմ տալիս ընկերոջս, ով դեղատանն է աշխատում.
- Գոռ ջան, մի հատ տես ինչ ա գրել էլի:
Գոռն առանց դժվարության սահուն կարդում ա, դեղը տալիս ու ավելացնում.
- Սպասի մի հատ մարդավարի գրեմ, էլ չտանջվես:
Ուրախանում եմ, Գոռի գրած նոր դեղատոմսը վերցնում, գնում: Մի քիչ առաջ բացում եմ, փորձում կարդալ...
Նույն խզբզածը մարդը պարտաճանաչ արտագրել ա նույնքան անընթեռնելի