Մի առանձին համոզմունք չտածելով հավատամքի հանդեպ, ի սեր արդարության արժե նշել, որ քաղաքակիրթ քրիստոնեական հասարակարգն ու կացութաձևը թերևս «ամենաօրինակելի հասարակության» մոդելն է… որը մենք՝ որպես «լիցենզավորված քրիստոնյաներ» ցավոք, կյանքի կոչելու ի վիճակի չենք: Եվ եթե փոքրիկ համայնքների տեսքով կան փոքրիկ առկայծումներ, այն իր մեջ մասնատված համախմբվածության հայկական ֆենոմենն է կրում: /Նորից/ ցավոք…