Ինձ մոտ էլ ա սենց բան եղել ու անցել ա
Ասեմ՝ ոնց եմ արել ու էդպես էլ շարունակում եմ: Ամեն անգամ գնում կանգնում եմ սահմանագծի վրա, որից այն կողմ չի կարելի անցնել, և ուշադիր նայում եմ ներքև : Մանրակրկիտ ուսումնասիրում եմ ռելսերը, կողքի հավաքված ջրերին եմ նայում, մեկ-մեկ կռիս-մռիս էլ ա պատահում, բայց ոչինչ, էդ ժամանակ արագ հետ եմ քաշվում, որ ինձ չթվա հիմա էլ կռիսն ա թռնելու դեմքիս
բայց նորից առաջ եմ գալիս, որ տեսնեմ, թե էդ անտերը ուր փախավ…
հետո երկար և ուշադիր նայում եմ թունելի մեջ, որտեղից պիտի գնացքը դուրս գա ու էդքանը անում եմ շաաաաաատ հանգիստ ու թուլացած նյարդերով: Ամենակարևորը էն ա, որ դու ինքդ քո մեջ պիտի զարգացնես էն միտքը, որ յանի էդ ինչ ստից ու անկապ զգացում ա, որ ես էլ դրանից պիտի վախենամ,
ՓԱՀ…
ՆանՍ-ի խոսքերից
Ինձ մոտ էլ ա սենց բան եղել ու անցել ա
Մեջբերել
Էջանիշներ