Իրանք ով գիտի աշխարհի ամենադժբախտ մարդիկ են, չէ որ աննորմալ կանայք ունեն, որոնք տանը նստելու փոխարեն հանդգնել են ահռելի հաջողության հասնել իրենց մասնագիտական բնագավառներում: Անձամբ ես հեչ չէի հրաժարվի բիձա վախտ սինգապուրցու նման հումորով, ծայրահեղ խելացի ու հաջողակ կին ունենալ` էդ բացարձակապես իմ մեջ որևէ կոմպլեքս չէր առաջացնի:Ունի ընտանիք և երեխաները դեռ բան չի ասում, էդ մարդկանց ամուսիններին դու խոսացրել ես?
Որովհետև ընդհանուր թեմայի հակումները ինձ առավել շատ հիշացրեցին իսլամական բարոյական նորմերը: Իսկ դե ինքն էլ մի երկրիցա գալիս, որտեղ փարանջան համարվումա /Խոմեյնիի որոք դպրոցներում տենց էլ դասավանդվում էր/ կնոջ ազատության ու անկախության սիմվոլ:Իսկ չամուսնացածի օրինակն ինչի ես բերել?
Իմ բերած օրինակներն էլ ընտանիքի հետ կապ չունեին, այլ կապ ունեին կանանց հետ, որոնք սեփական որոշումներն ընդունելով ու դրանք կապելով այդ թվում թղթապանակների ու գրասեղանի հետ, այնուամենայնիվ ըստ իմ սուբյեկտիվ ընկալման երջանիկ էին:
Դու համարում ես, որ սեփական անհատականությունը տանուլ չտվող, ու հասարակայնորեն ընդունվածից տարբերվող ընտրություն կատարող կինը աննորմալա: Դա շատ մոտա ներկայիս իսլամական պատկերացումներին, որտեղ կինը ամենաշատը կարա լինի ամուսնու ատրիբուտներից մեկը, իր կյանքի իմաստը պետքա տեսնի հենց դրա մեջ, ու չմտածի անգամ գրասեղանի կամ թղթապանակների մասին: Իսկ դե քանի որ գրասեղանի ու թղթապանակի իմաստ մեկա չկա, ապա տրամաբանորեն կարելիա գալ էն մտքին, որ դպրոցի իմաստ էլ չկա` ավելի լավա առանձին դպրոց բացեն աղջիկների համար, որտեղ ֆիզիկայի քիմիայի փոխարեն սովորացնեն միմիայն ընտանիք պահել/լվացք անել, ու նաև սովորացնեն, որ իրանց կյանքի գերագույն իմաստը նորմալ կին լինելնա, ու մենակ այդպես իրանք կարող են երջանիկ լինել:Մեկն էլ կիմանա ասում ենք աղջիկը պետքա ոչ սովորի, ոչ տանից դուրս գա...միայն տանը:
Ի դեպ, շատ հետաքրքիր դուալիզմ եմ տեսնում նման պատկերացումների մեջ: Կամ կարիերա, կամ ընտանիք - նենց տպավորությունա, որ դրանք իրար բացառող բաներ են, ու երկուսն էլ ընտրած կանանց ամուսինները ապրիորի դժբախտագույն մարդիկ են:
Էջանիշներ