Dayana-ի խոսքերից
Ինձ ամեն դեպքում թվաց, որ Բժիշկն էր սարքել:••Սեղմել՝ ցույց տալու համար
Ինձ ամեն դեպքում թվաց, որ Բժիշկն էր սարքել:••Սեղմել՝ ցույց տալու համար
Վերջին խմբագրող՝ Հայկօ: 07.07.2010, 20:28:
էսպես չի մնա
Jarre (13.08.2010)
••Սեղմել՝ ցույց տալու համար
Վերջին խմբագրող՝ Հայկօ: 07.07.2010, 20:29:
••Սեղմել՝ ցույց տալու համար••Սեղմել՝ ցույց տալու համար
Վերջին խմբագրող՝ Հայկօ: 07.07.2010, 20:29:
էսպես չի մնա
••Սեղմել՝ ցույց տալու համար
Վերջին խմբագրող՝ Հայկօ: 07.07.2010, 20:30:
••Սեղմել՝ ցույց տալու համար••Սեղմել՝ ցույց տալու համար
Վերջին խմբագրող՝ Հայկօ: 07.07.2010, 20:31:
էսպես չի մնա
ամեն դեպքում ապրեն, շատ լավ ֆիլմ էր, հզոր կլիներ դրա գիրքը /եթե իհարկե կա/ կարդալ, մինչև ֆիլմը դիտելը
7/10
Տպավորիչ ֆիլմ էր, մինչև վերջ հաճելի լարվածության մեջ պահեցՁայնային էֆֆեկտները հրաշալի էին, ամբողջովին փոխում էին պահի պատկերացումը:
Ապրի Սքորսեզեն
Magic-Mushroom (10.09.2010), Դարք (30.07.2010)
Լավ ֆիլմ էր, բայց ով որ Fight Club-ը տեսել ա, առանձնապես չի շշմի վերջաբանից
Թե ասա ինչ եք ուզում Դիկապրիոյից
հրաշալի դերասան ա, համաձայնեք, հանգստանանք էլի
մանավանդ ինչքան մեծանում՝ էնքան որակ ա տալիս, հասուն ա շատ ու շատ լավ ա խաղում
Սկորցեզեն էլ երևի էդքան էլ քյալ չի էլի, որ իրեն ա ընտրում
հիմա ֆիլմի մասին՝ լավ ֆիլմ էր, բայց՝ ցնցող չէր, ընդհանրապես վերջերս շատացել են նման տիպի ֆիլմերը, ու ասենք իմ առաջին ու ամենաուժեղ տպավորությունը մաշինիստ-ից էր, հետո նայեցի ամերիկյան պսիխոնու հանգավ սաղ
իհարկե Մարտական ակումբը խիստ տարբերվում ա էս տիպի ֆիլմերից իր որակով, դե կներեք, նայեք ինչ գիգանտներ են խաղում, ու ոնց են խաղում...
մի խոսքով, Դիկապրիոյին շատ սիրեցի հատկապես Կղզին ֆիլմից հետո, էնտեղ դեռ ջահել տղուկ ա, բայց սպանիչ ա խաղում
Find what you love and let it kill you. (c) Bukowski
Էնքան գովեցիք, որ որոշեցի ես էլ նայել
Դուրս չեկավ
Սցենարը լիքն էր շաբլոններով ու կլիշեներով, ոնց որ տարբեր ֆիլմերի դրվագների հավաքածու լիներ...
Ամենաշատը Մաշինիստ ֆիլմին էր նման, որոշ պահեր հիշեցնում էին Մեմենտոն, Ամերիկյան Փսիխը և այլն...
Չնայած չեմ կարող ժխտել, որ շատ աուդիո-վիզուալ առումով շատ գեղեցիկ էր ստացվել, Դի Կապրիոն էլ լավ էր խաղում ու ֆիլմի որոշ դրվագներ բավականին համոզիչ էին:
Մի խոսքով Սկորսեզեի համար շատ թույլ ֆիլմ էր, եթե ավելի օրիգինալ սցենար գրեին, հոյակապ ֆիլմ կստացվեր
I may be paranoid but no android!
impression (20.08.2010), Աթեիստ (19.08.2010)
մեծ սպասելիքները բերում են հիասթափության, նույնիսկ եթե արդյունքը հրաշալի ա.
էն օր էլ ընկերներիցս մեկը բողոքեց ֆիլմից, ասես շաբլոն սյուժե էր, ադրեն սկզբից ամեն ինչ պարզ էր
և արդյունքում մի բան հասկացա, որ են մարդկանց համար, որ արդեն գիտեն, թե ինչ կարգի ֆիլմ ա, դժվար չի լինում կանխատեսել ֆիլմի ավարտը և հետաքրքրությունը կորում ա, չնայած որ բոլորն էլ նշում են, որ բարձորակ ֆիլմ ա: Եվ տենց էլ կա՝ ելնելով ուրիշներից ստացած ինֆորմացիայից /մեկը համեմատում ա մոմենտոյի հետ, մեկը մարտական ակումբի/, արդեն սպասում ես մի հատ ոչ «ստանդարտ» հագուցալուծում, ու շատ հեշտությամբ գտնում ես թի ինչես կավարտվի ֆիլմը և ով ով ա.
իսկ ահա իմ դեպքում այլ էր, ֆիլմը դիտեցի պրեմիեայից մի երկու օր հետո, միակ ինֆորմացիան դիտածս թրեյլերն էր, որը ինձ մոտ ինչ որ ստանդարտ հորոր թրիլլերի տպավորություն էր թողել, նաև ունեի սուբեկտիվ խիստ բացասական կարծիք ԴիԿապրիոյի մասին ու իրանից լուրջ ֆիլմ չէի ակնկալում, ուստի ֆիլմի վերջաբանը ինձ կարողացավ զարմացնել /ընդհանրապես ուրիշ ոճի ֆիլմ էի սպասում/ և կարողացա առավելագույն հաճույք ստանալ ֆիլմից:
Magic-Mushroom (10.09.2010), Yellow Raven (19.08.2010)
Դե Մեմենտոյին, Մարտական Ակումբին ու Ամերիկյան Փսիխոյին նման է միայն այնքանով, որ բոլորն էլ շիզոֆրեննիկների մասին ա, բայց Մաշինիստին շատ շատ նման ա, իրար հետ ընդհանրությունները չափից դուրս շատ են:
Խորհուրդ կտամ Մաշինիստն էլ դիտել
El Maquinista/The Machinist
Մաշինիստում ամենահետաքրքիրը գլխավոր դերասանի՝ Քրիստիան Բեյլի կերպարանափոխումն էր, կինոյի պատմության մեջ երևի դեռևս ոչ մի դերասան նման զոհողությունների չի գնացել, ինչպես Բեյլը:
Աջից Բեյլն է կամ Բեթմենում կամ էլ Ամերկյան Փսիխո ֆիլմում (չեմ հիշում), իսկ ձախից նույն ինքը Մաշինիստ ֆիլմում:
Մաշինիստում խաղալու համար Բեյլը մի քանի ամսում կորցրեց 27կգ՝ 82կգ-ից դառնալով 55կգ: Ամեն օր մենակ մի բաժակ սուրճ էր խմում ու մի հատ խնձոր ուտում: Բեյլը սկզբում ուզում էր նիհարել մինչև 45կգ, սակայն բժիշկները չթույլատրեցին: Իսկ Մաշինիստից հետո Բեյլը մի քանի ամսում չաղացավ մինչև 100կգ, որպեսզի նկարահանվեր Բեթմենի ֆիլմում:
I may be paranoid but no android!
Sagittarius (19.08.2010), Yellow Raven (10.03.2011), Հայկօ (19.08.2010)
Կարծում եմ,որ ի տարբերություն այլ ժանրերի հոգեբանական ֆիլմերը երբեք էլ չեն ձանձրացնի:Սա ֆիլմ է, որ նայում ես մեկ շնչով՝ լարված սցենար,հիանալի դերասանական խաղ, ռեժիսորական լավ աշխատանք:Կարծում եմ, որ ֆիլմի վերջաբանն ամբողջովին բացում է փակագծերը և ֆիլմն անորոշ չի ավարտվում:Արժե դիտել:
Magic-Mushroom (10.09.2010)
Մաշինիստը մի քանի ամիս առաջ եմ նայել ու, չնայած, որ վերջը վատը չէր, ընթացքը ձանձրալի ու «անհամ» էր:
Ամբողջ ֆիլմը կարծես կառուցված լիներ Քրիստիան Բեյլի խիստ նիհարելու փաստի վրա. ամբողջ ֆիլմի մեջ ցույց էին տալիս կիսամերկ ու ներվային ծխելուց, ուրիշ ոչինչ դերասանը չի խաղացել:
Իտարբերություն դրա՝ Անիծյալների կղզին ավելի լարված ընթացք ուներ: Ինչքան էլ կանխատեսելի լիներ սյուժեն, ընթացքը լավ էր նկարահանված:
Արտակարգ չէր, բայց լավն էր:
Some are born to sweet delight,
Some are born to an endless night,
End of the night...
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ