Մեջբերում Սամսար-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Կարծում եմ, որ հիշողությունը, առավել ևս, երազներ հիշելու հանգամանքը, առաջին հերթին կապված է հուզականի հետ։ Հիշողությունը մեր կամքից անկախ, անգիտակցական պրոցես է՝ "оно"-ի հետ կապված, ու ավելի լավ «աշխատում» է այն դեպքում, երբ «ես»-ն ու «գերես»-ը սկսում են խթանել այն, և վատ է «աշխատում», երբ վերջին երկուսն սկսում են վանել հիշման ենթակա օբյեկտի մասին տվյալները։ Իմ հետ պատահածի մասին։

Ես մոռացել մեկի անունը, ում հետ ամեն օր հանդիպում էի աշխատավայրում։ Բայց մի օր մոռացա նրա անունը բարևելուց, որովհետև նա անընդհատ ինձ հաղթում էր ընդմիջմանը թենիս խաղալուց։
Թումանյանից սահուն անցում կատարեցինք Ֆրոյդին)