Ինչ անչափ հետաքրքիր է, թե ի՞նչ դեր ունի կուսակրոնությունը հայ եկեղեցու համար: Արդյոք հիմա եկեղեցու սպասավորների բարձր աստիճան ունենալու համար դա կարևոր նախապայման է…![]()
Ինչ անչափ հետաքրքիր է, թե ի՞նչ դեր ունի կուսակրոնությունը հայ եկեղեցու համար: Արդյոք հիմա եկեղեցու սպասավորների բարձր աստիճան ունենալու համար դա կարևոր նախապայման է…![]()
Հայ Առաքելական Եկեղեցու նվիրապետական 9 աստիճաններից առաջին 6-ի` 4 դպրական, կիսարկավագական և սարկավագական, կուսակրոնության խնդիր դրված չէ: Կուսակրոնության հարցը ծագում է 7-րդ` քահանայական աստիճան ստանալու ժամանակ: Այս աստիճանը ստանալու համար սարկավագն ունի 2 ճանապարհ. 1. ամուսնանալ, ունենալ զավակ, որից հետո, համապատասխան քնությունն անցնելով, ձեռնադրվել քահանա: Ամուսնացյալ քահանան այլևս ուրիշ աստիճաններ չի ստանում, այլ պարզապես տարիների ընթացքում իր ծառայության դիմաց ստանում է որոշակի պարգևաշնորհներ` լանջախաչ կրելու իրավունք, ծաղկյա փիլոն և ավագ քահանայության կարգ: 2-րդ ճանապարհը կուսակրոնությունն է. այսինքն չամուսնացած սարկավագը ուխտ է անում կուսակրոն հոգևորական լինելու ողջ կյանքի ընթացքում: Դարձյալ համապատասխան քննությունից հետո սարկավագը ձեռնադրվում է կուսակրոն քահանա` աբեղա, որից հետո սկսում է կրել կուսակրոն հոգևորականին հատկորոշող վեղար: Հաջորդ աստիճանը` եպիսկոպոսություն ստանալու համար աբեղան անհրաժեշտաբար պետք է պաշտպանի գիտական թեզ` ստանալով վարդապետական տվչություն: Վարդապետը, կարելի է ասել, համապատասխանում է գիտության թեկնածուի աստիճանին: Որոշ վարդապետներ պաշտպանում են նաև ծայրագույն վարդապետական թեզ (դոկտորական): 8-րդ աստիճանը եպիսկոպոսությունն է: Տարիների վաստակի դիմաց եպիսկոպոսին տրվում է, այսպես ասած, ավագության պատիվ, որով նա դառնում է արքեպիսկոպոս: Իսկ 9-րդ աստիճանն արդեն կաթողիկոսությունն է:
Սա համառոտ կերպով ընդհանուր պատկերը: Եթե մասնավոր հարցեր կլինեն, խնդրեմ:
Ավելացվել է 38 վայրկյան անց
Հ.Գ. Հոբելյանական 100-րդ գրառումս շնորհավոր:![]()
Վերջին խմբագրող՝ Monk: 25.02.2008, 22:27: Պատճառ: Գրառման ավելացում
Եթե կուսակրոնություն չստանան,ապա չի շարունակվի առաքելական ձեռնադրությունը, բայց Մոնկ մի հարց, Եպիսկոպոսական թղթերից մեկում,որ ասվում է ,որ եպիսկոպոսը պետք է լինի ընտանիքի հայր դաստիարակաի իրզավակներին, որ հետո նոր կարողանա հեվվել իր հոտի վրա
Հ ա էլի ամուսնացած չէին, բայց երբ նրանք Հոգով լեցուն գրում էին այդ թղթերը, նրանք հաստատ չէին մտածում, որ ինչ որ նրանք են ասում, իրենց վրա գործածեն, այսինքն ամուսնան… Համենայն դեպս, կուսակրոություն պետք է , բայց ոչ այն չափրի, որ մի հատ էլ Պապ թագավոր գա ու………
կարծում եմ որ կուսակրոնությունը ժամանակավրեպ է և ավելի շատ վնաս է տալիս քան օգուտ… այսօր նույնիսկ կասեի միանշանակ վնաս է…
Freeman (01.07.2010), Magic-Mushroom (26.06.2010), Rammstein (26.06.2010), Skeptic (26.06.2010)
Ժողովուրդ ջան, թույլ տվեք /կամ թույլ մի տվեք, մեկ ա` օֆֆթոփ չի/ մի հատված մեջբերեմ Նար-Դոսի «Սպանված աղավնին» վիպակից.
«...Գարեգին Սիսակյանը քիչ թե շատ ունևոր ծնողների զավակ էր: Թեմականի դասընթացն ավարտելուց հետո պատրաստվում էր գիմնազիական քննություն տալու, որ համալսարան մտնի, բայց որովհետև արդեն 21 տարեկան էր և չէր ուզում հասարակ զինվոր գնալ, մտավ յունկերական դպրոցը, որ վերջը սպա դառնա: (Այն ժամանակ մեռած էին նրա ծնողները, և նա զրկվել էր, իբրև իր ծնողների միակ զավակը, զինվորագրությունից ազատվելու արտոնությունից): Բայց շուտով տեսավ, որ զինվորական դիսցիպլինան և չարքաշ կյանքը չեն համապատասխանում իր խառնվածքին, թողեց սպա դառնալու մտադրությունը և հակառակ ծայրն ընկավ — ուզեց կուսակրոն դառնալ: Այդ բանի համար գնաց Էջմիածին, բայց երեք ամիս հետո վերադարձավ կատարելապես հիասթափված կուսակրոնների անբարոյական կյանքից: (Էջմիածնում նա իջել էր իր հոր հին ծանոթ մի եպիսկոպոսի մոտ, որի սենյակից մի գիշեր դուրս էր փախել ներքնաշորով)...»:
einnA (30.06.2010), kyahi (26.06.2010), Magic-Mushroom (26.06.2010)
Դեմ եմ միանշանակ, ինչպես դեմ եմ ցանկացած տեսակի արհետական ու սուտ երևույթներին: Այո՛, ժամանակին եղել է անհրաժեշտություն և ընդունվել է եկեղեցականների կուսակրոնությունը, բայց այժմ կարիք չկա ու հիմնականում պահող էլ չկա, ապա ինչու պահել:
Եթե չեմ սխալվում (մեծ հավանականությամբ սխալվում եմ) կուսակրոնություն ընդունվել է Ներսես Կաթողիկոսի օրոք և նպատակ է ունեցել պահպանել եկեղեցու ունեցվածքը ժառանգական բաժանումից ու մասնատումից, այսօր այս խնդիրը չկա, այդ օրենքը ժամանակի պահանջ է եղել և ոչ ավել և ժամանակի ընթացքում էլ սպառել է իրեն:
Freeman (01.07.2010), Mephistopheles (26.06.2010)
Ես կուսակրոնությունը համարում եմ իսկական հիմարություն,եթե ուզում եք իմանալ ամենախուժան մարդիկ նրանք են,ասում են չէ մարմանդ գետից վախեցի,ուրեմն իսկապես վախեցի,կուսակրոնությունը դա հեթանոսական է ու հորինված է զոմբի գերիների համար,ինչպես ասում են մեծերը կրոնը դա Օփիյում է մասսաների համար,կրոնը միշտ էլ գործիք է եղել պետության ձեռքում գյուղացիներին հանգիստ պահելու ու իրենց շահերը առաջ տանելու համար,եթե ասում են որ կրոնը դա հոգեւոր է,ապա ինչու է եկեղեցիում մոմերը փողով վաճառվում,կամ մի հատ կաթողիկոսի հագած շորերին նայեք
![]()
Վերջին խմբագրող՝ Monk: 28.06.2010, 17:22: Պատճառ: #Թեմայից շեղող հատվածի հեռացում
Դուք կարող եք ասել,որ ես երազող եմ,բայց ես միայնակ չեմ" (c) Ջոն Լեննոն
Don't spend time beating on a wall, hoping to transform it into a door
Mephistopheles (26.06.2010), Skeptic (26.06.2010), VisTolog (26.06.2010)
Կուսակրոնությունը լրիվ անիմաստություն է, կրոնական կառույցների մոգոնած կարգ: Ես չեմ ուզում՝ մեր կաթողիկոսը լինի կուսակրոն, բայց հետն էլ ինչ ասես պատմեն իր մասին: Թող ունենա ընտանիք, ո՞րն է խնդիրը, դեռ մի բան էլ երեխաներ կծնվեն, մեր ազգը կբազմանա: Որ պատճառաբանում են, թե կենցաղային հոգսերը չեն թողնի, որ նա ամբողջովին նվիրվի Աստծու ծառայությանը, ոնց-որ ծաղրեն: Իր Աստվածը նախ և առաջ մեր ազգն ա, մեր պետությունը, իսկ մեր շահերից հաստատ չի բխում, որ չգիտեմ քանի հարյուր մարդիկ չամուսնանան, զավակներ չունենան:
Վերջին խմբագրող՝ Monk: 28.06.2010, 17:24: Պատճառ: #Թեմայից դուրս հատվածի հեռացում
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Benadad (27.06.2010), Magic-Mushroom (27.06.2010), Mephistopheles (27.06.2010), Skeptic (27.06.2010), Նարե (27.06.2010)
Տեղով մեկ աբսուրդ ա… աստծո ինչին ա պետք ղըզղընած հոգևորականի ծառայությունը… կամ աստծո ինչին ա պետք մարդու ծառայությունն ընդհանրապես… կարող ա՞ բաներ կան որ աստված չի կարում անի ու մի հատ horny տերտեր իրա համար պտի փող հավաքի, կամ ես շատ գիտեմ ինչ անի… եթե էդքան շատ են մտածում կենտրոնանալու մասին ու աշխարհիկ վայելքներից չօգտվելու ու չշեղվելու մասին որ լավ նվիրվեն աստծուն, թող կռտվեն… այ թող դա "նվիրեն/զոհաբերեն" աստծուն, էն ժամանակ կասեմ մալադեց…
Վերջին խմբագրող՝ Monk: 28.06.2010, 17:26: Պատճառ: #Մեջբերման խմբագրում
Magic-Mushroom (27.06.2010), Skeptic (27.06.2010)
Մոդերատորական. Թեմայից դուրս գրառումները համապատասխան տուգանային միավորներ են ստացել և ջնջվել: Հիշեցնում եմ, որ սա «Ո՞վ է Հիսուս Քրիստոսը-2» թեման չէ, ոչ էլ քննարկվում է Պապ թագավորի քաղաքականությունը, եկեղեցի-պետություն հարաբերությունները: Տուգանային միավորներ ստացած անդամներից մի քանիսը, որ մեծ հակվածություն են ցուցաբերում թեմաները շեղելու, հաջորդ ամենափոքր խախտման դեպքում իսկ կարգելափակվեն:
Հարգելի Magic-Mushroom, Դուք կարող եք համարել կուսակրոնությունը հիմարություն, դա Ձեր սուբյեկտիվ կարծիքն ու այն արտահայտելու իրավունքն է, ինչպես որ ցանկացած մարդու իրավունքն է նման կարծիքը հիմարություն համարելը: Բայց «ամենախուժան մարդիկ» որակելն արդեն վիրավորանք է կոնկրետ մարդկանց ուղղված: Ձեր կարծիքով Մաշտոցը, Նարեկացին կամ Տաթևացին ամենախուժան մարդի՞կ էին: Ինքս անձամբ ճանաչում եմ շատ իսկական կուսակրոն հոգևորականների, որոնց արժանիքների գոնե մի մասը երանի ունենաինք բոլորս: Կարող եմ կոնկրետ օրինակ բերել. եկեք Արցախ և ծանոթացեք Պարգև Սրբազանի հետ, որից հետո ինձ կասեք, թե այդ մարդու արժանիքների ու մեր Եկեղեցուն և ժողովրդին բերած հսկայական ծառայությունների քանի՞ տոկոսն ունեք: Կամ գնացեք Տաթևի վանք. այնտեղի վանահայրն իմ կուրսեցին է՝ Հայր Միքայելը, որից հետո կխնդրեմ ասեք, թե այդ անսահման բարի, համեստ, նվիրված և ուսյալ հոգևորականն ինչո՛վ է արժանացել նման վիրավորանքի:
Հարգելի՛ Մոնկ, այդ մարդկանց անուններին կարող եմ ես էլ ավելացնել իհարկե, ու մենք չենք խոսում բացարձակապես բոլորի մասին, բայց նույն ձևով կարող եմ հակադարձը նշել՝ օրինակ Անուշավան արք. Ժամկոչյանը, կամ Նավասարդ Կճոյանը ու եթե մեկը փորձի ինձ համոզել նրանց առաքինության ու Աստվածավախ լինելու մեջ, ապա խիստ հիասթափություն կապրեմ, իսկ նրանք մեր եկեղեցու ամենաբարձր աստիճաններն են զբաղեցնում:
Magic-Mushroom (28.06.2010)
Ձեր նշած օրինակները ես ոչ կարող եմ հաստատել, ոչ էլ ժխտել. առիթ չեմ ունեցել մոտիկից ճանաչելու: Բայց նույնիսկ եթե համարենք, որ դա այդպես է, ապա խնդրի էությունը չի փոխվում: Մենք խոսում ենք կուսակրոնություն երևույթի մասին և այդ երևույթի պահանջներին լիարժեքորեն համապատասխանող անձանց մասին: Եթե որևէ մեկը, որ կուսակրոնություն է ընդունել, սակայն չի համապատասխանում իր ընդունած կոչման պահանջներին, դա տվյալ մարդու թերացումն է, ոչ թե կոչման: Բազմաթիվ կաշառակեր, մասնագիտական գիտելիքներից և բարոյական արժանիքներից զուրկ բժիշկներ կան, բայց արդյո՞ք դա հիմք է, որ բժշկությունը համարվի բացասական երևույթ, իսկ իսկական բժշկի չափանիշներին համապատասխան անձինք սևացվեն: Թացը չորի հետ չպիտի խառնել:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ