Ինչ անչափ հետաքրքիր է, թե ի՞նչ դեր ունի կուսակրոնությունը հայ եկեղեցու համար: Արդյոք հիմա եկեղեցու սպասավորների բարձր աստիճան ունենալու համար դա կարևոր նախապայման է…
Ինչ անչափ հետաքրքիր է, թե ի՞նչ դեր ունի կուսակրոնությունը հայ եկեղեցու համար: Արդյոք հիմա եկեղեցու սպասավորների բարձր աստիճան ունենալու համար դա կարևոր նախապայման է…
Հայ Առաքելական Եկեղեցու նվիրապետական 9 աստիճաններից առաջին 6-ի` 4 դպրական, կիսարկավագական և սարկավագական, կուսակրոնության խնդիր դրված չէ: Կուսակրոնության հարցը ծագում է 7-րդ` քահանայական աստիճան ստանալու ժամանակ: Այս աստիճանը ստանալու համար սարկավագն ունի 2 ճանապարհ. 1. ամուսնանալ, ունենալ զավակ, որից հետո, համապատասխան քնությունն անցնելով, ձեռնադրվել քահանա: Ամուսնացյալ քահանան այլևս ուրիշ աստիճաններ չի ստանում, այլ պարզապես տարիների ընթացքում իր ծառայության դիմաց ստանում է որոշակի պարգևաշնորհներ` լանջախաչ կրելու իրավունք, ծաղկյա փիլոն և ավագ քահանայության կարգ: 2-րդ ճանապարհը կուսակրոնությունն է. այսինքն չամուսնացած սարկավագը ուխտ է անում կուսակրոն հոգևորական լինելու ողջ կյանքի ընթացքում: Դարձյալ համապատասխան քննությունից հետո սարկավագը ձեռնադրվում է կուսակրոն քահանա` աբեղա, որից հետո սկսում է կրել կուսակրոն հոգևորականին հատկորոշող վեղար: Հաջորդ աստիճանը` եպիսկոպոսություն ստանալու համար աբեղան անհրաժեշտաբար պետք է պաշտպանի գիտական թեզ` ստանալով վարդապետական տվչություն: Վարդապետը, կարելի է ասել, համապատասխանում է գիտության թեկնածուի աստիճանին: Որոշ վարդապետներ պաշտպանում են նաև ծայրագույն վարդապետական թեզ (դոկտորական): 8-րդ աստիճանը եպիսկոպոսությունն է: Տարիների վաստակի դիմաց եպիսկոպոսին տրվում է, այսպես ասած, ավագության պատիվ, որով նա դառնում է արքեպիսկոպոս: Իսկ 9-րդ աստիճանն արդեն կաթողիկոսությունն է:
Սա համառոտ կերպով ընդհանուր պատկերը: Եթե մասնավոր հարցեր կլինեն, խնդրեմ:
Ավելացվել է 38 վայրկյան անց
Հ.Գ. Հոբելյանական 100-րդ գրառումս շնորհավոր:
Վերջին խմբագրող՝ Monk: 25.02.2008, 22:27: Պատճառ: Գրառման ավելացում
Եթե կուսակրոնություն չստանան,ապա չի շարունակվի առաքելական ձեռնադրությունը, բայց Մոնկ մի հարց, Եպիսկոպոսական թղթերից մեկում,որ ասվում է ,որ եպիսկոպոսը պետք է լինի ընտանիքի հայր դաստիարակաի իրզավակներին, որ հետո նոր կարողանա հեվվել իր հոտի վրա
Մյուս կողմից, հենց այդ թուղթը գրող առաքյալը, ինչպե նաև ս. Հովհաննես առաքյալը, ինչքանով ինձ հայտնի է, ամուսնացած չէին:Benadad-ի խոսքերից
Հ ա էլի ամուսնացած չէին, բայց երբ նրանք Հոգով լեցուն գրում էին այդ թղթերը, նրանք հաստատ չէին մտածում, որ ինչ որ նրանք են ասում, իրենց վրա գործածեն, այսինքն ամուսնան… Համենայն դեպս, կուսակրոություն պետք է , բայց ոչ այն չափրի, որ մի հատ էլ Պապ թագավոր գա ու………
կարծում եմ որ կուսակրոնությունը ժամանակավրեպ է և ավելի շատ վնաս է տալիս քան օգուտ… այսօր նույնիսկ կասեի միանշանակ վնաս է…
Freeman (01.07.2010), Magic-Mushroom (26.06.2010), Rammstein (26.06.2010), Skeptic (26.06.2010)
Դեմ եմ միանշանակ, ինչպես դեմ եմ ցանկացած տեսակի արհետական ու սուտ երևույթներին: Այո՛, ժամանակին եղել է անհրաժեշտություն և ընդունվել է եկեղեցականների կուսակրոնությունը, բայց այժմ կարիք չկա ու հիմնականում պահող էլ չկա, ապա ինչու պահել:
Եթե չեմ սխալվում (մեծ հավանականությամբ սխալվում եմ) կուսակրոնություն ընդունվել է Ներսես Կաթողիկոսի օրոք և նպատակ է ունեցել պահպանել եկեղեցու ունեցվածքը ժառանգական բաժանումից ու մասնատումից, այսօր այս խնդիրը չկա, այդ օրենքը ժամանակի պահանջ է եղել և ոչ ավել և ժամանակի ընթացքում էլ սպառել է իրեն:
Freeman (01.07.2010), Mephistopheles (26.06.2010)
Ես կուսակրոնությունը համարում եմ իսկական հիմարություն,եթե ուզում եք իմանալ ամենախուժան մարդիկ նրանք են,ասում են չէ մարմանդ գետից վախեցի,ուրեմն իսկապես վախեցի,կուսակրոնությունը դա հեթանոսական է ու հորինված է զոմբի գերիների համար,ինչպես ասում են մեծերը կրոնը դա Օփիյում է մասսաների համար,կրոնը միշտ էլ գործիք է եղել պետության ձեռքում գյուղացիներին հանգիստ պահելու ու իրենց շահերը առաջ տանելու համար,եթե ասում են որ կրոնը դա հոգեւոր է,ապա ինչու է եկեղեցիում մոմերը փողով վաճառվում,կամ մի հատ կաթողիկոսի հագած շորերին նայեք
Վերջին խմբագրող՝ Monk: 28.06.2010, 17:22: Պատճառ: #Թեմայից շեղող հատվածի հեռացում
Դուք կարող եք ասել,որ ես երազող եմ,բայց ես միայնակ չեմ" (c) Ջոն Լեննոն
Don't spend time beating on a wall, hoping to transform it into a door
Mephistopheles (26.06.2010), Skeptic (26.06.2010), VisTolog (26.06.2010)
Հարգելի Magic-Mushroom, Դուք կարող եք համարել կուսակրոնությունը հիմարություն, դա Ձեր սուբյեկտիվ կարծիքն ու այն արտահայտելու իրավունքն է, ինչպես որ ցանկացած մարդու իրավունքն է նման կարծիքը հիմարություն համարելը: Բայց «ամենախուժան մարդիկ» որակելն արդեն վիրավորանք է կոնկրետ մարդկանց ուղղված: Ձեր կարծիքով Մաշտոցը, Նարեկացին կամ Տաթևացին ամենախուժան մարդի՞կ էին: Ինքս անձամբ ճանաչում եմ շատ իսկական կուսակրոն հոգևորականների, որոնց արժանիքների գոնե մի մասը երանի ունենաինք բոլորս: Կարող եմ կոնկրետ օրինակ բերել. եկեք Արցախ և ծանոթացեք Պարգև Սրբազանի հետ, որից հետո ինձ կասեք, թե այդ մարդու արժանիքների ու մեր Եկեղեցուն և ժողովրդին բերած հսկայական ծառայությունների քանի՞ տոկոսն ունեք: Կամ գնացեք Տաթևի վանք. այնտեղի վանահայրն իմ կուրսեցին է՝ Հայր Միքայելը, որից հետո կխնդրեմ ասեք, թե այդ անսահման բարի, համեստ, նվիրված և ուսյալ հոգևորականն ինչո՛վ է արժանացել նման վիրավորանքի:Ես կուսակրոնությունը համարում եմ իսկական հիմարություն,եթե ուզում եք իմանալ ամենախուժան մարդիկ նրանք են,ասում են չէ մարմանդ գետից վախեցի
Հարգելի՛ Մոնկ, այդ մարդկանց անուններին կարող եմ ես էլ ավելացնել իհարկե, ու մենք չենք խոսում բացարձակապես բոլորի մասին, բայց նույն ձևով կարող եմ հակադարձը նշել՝ օրինակ Անուշավան արք. Ժամկոչյանը, կամ Նավասարդ Կճոյանը ու եթե մեկը փորձի ինձ համոզել նրանց առաքինության ու Աստվածավախ լինելու մեջ, ապա խիստ հիասթափություն կապրեմ, իսկ նրանք մեր եկեղեցու ամենաբարձր աստիճաններն են զբաղեցնում:
Magic-Mushroom (28.06.2010)
Ձեր նշած օրինակները ես ոչ կարող եմ հաստատել, ոչ էլ ժխտել. առիթ չեմ ունեցել մոտիկից ճանաչելու: Բայց նույնիսկ եթե համարենք, որ դա այդպես է, ապա խնդրի էությունը չի փոխվում: Մենք խոսում ենք կուսակրոնություն երևույթի մասին և այդ երևույթի պահանջներին լիարժեքորեն համապատասխանող անձանց մասին: Եթե որևէ մեկը, որ կուսակրոնություն է ընդունել, սակայն չի համապատասխանում իր ընդունած կոչման պահանջներին, դա տվյալ մարդու թերացումն է, ոչ թե կոչման: Բազմաթիվ կաշառակեր, մասնագիտական գիտելիքներից և բարոյական արժանիքներից զուրկ բժիշկներ կան, բայց արդյո՞ք դա հիմք է, որ բժշկությունը համարվի բացասական երևույթ, իսկ իսկական բժշկի չափանիշներին համապատասխան անձինք սևացվեն: Թացը չորի հետ չպիտի խառնել:
Երևույթի մասին, կուսակրոնության ինստիտուտի պահպանման մասին կարծիքս արդեն գրել եմ վերևում ու, այո՛, կարծում եմ, որ մեր օրերում այն սպառել է իրեն ու ժամանակավրեպ է, բայց դա զուտ իմ տեսակետն ու դատողությունն է և չեմ պարտադրում որևէ մեկին:
Իսկ այն, որ երևույթը չպետք է դատենք այն պահող-չպահող անձանցով, կոնկրետ այս դեպքում այնքան էլ համաձայն չեմ: Զուտ բերում եմ իմ օրինակը, հենց մի քանի հոգևորականների անբարոյական վարքագիծը տեսնելով, ես շատ մեծ հիասթափություն ապրեցի հոգևորականությունից, ես (ու այդ ես-ը կարող է լինել ցանկացած այլ սովորական հավատացյալ) երբ տեսնում է այդ վատը, հետո ցավոք լավը շատ քիչ է երևում աչքից, ես չեմ կարող հարգել հոգրորականության կուսակրոնության ինստիտուտը, եթե տեսնում եմ, որ եկեղեցու "նվիրյալ" հոգևորականները չեն պահում դրանք: Մենք այսօր ունենք խնդիր, դա հավատացյալին պահելն է եկեղեցում (ու կույր է այն եկեղեցականը, որը չի տեսնում օրեցոր ազանդավորական կազմակերպությունները համալրող մարդկանց քանակը) ու այդպիսի օրինակով ոչ միայն հարգանք ձեռք կբերեն, այլ հակառակը՝ միայն կվանեն եկեղեցուց: բայց արդեն շեղվում եմ թեմայից , այդ իսկ պատճառով էլ չեմ շարունակում միտքս:
Ambrosine (28.06.2010), Ariadna (29.06.2010), Magic-Mushroom (28.06.2010)
Ինձ մի բան հետաքրքրեց. արդյո՞ք երևույթը գնահատելու չափանիշը այն կիրառող անձինք են:
Օրինակ՝ եթե մի օր, ասենք, մեծամասնությունը (ազգի կամ ավելի սահմանափակ՝ Եկեղեցու) սկսի մարդ սպանել, դրանով մարդ սպանելու երևույթը կդառնա նորմա՞լ:
Թեման վերաբերում է կուսակրոնությանը որպես երևույթի, սկզբունքի: Խոսքը նրա մասին չէ, թե ով ինչպես է այն իրականացնում: Պարզ է, որ այնպիսիք էլ կլինեն, որոնք կխախտեն, այնպիսիք էլ՝ որոնք կպահպանեն: Հիմա դրանից ի՞նչ: Մեր դիրքորոշումը պետք է հիմնվի նման փաստերի վրա՞:
Բարեւ հարգելի Մոնկ,ես քեզ վերաբերվում եմ շատ մեծ հարգանքով,ես նկատի չուն էի իմ գրառման մեջ Հայոց եկեղեցուն,ես կարծում եմ եթե չլիներ Հայոց եկեղեցին մենք շուտվանից կկորցնեինք մեր պետականությունը,Հայոց եկեղեցին ամենակարգապահ ու հիաքանչ բանն է հայ ժողովուրդի համար,Հայ եկեղեցում շատ քիչ է խուժան մարդկանց թիվը,իսկ կուսակրոնությունը համարում եմ հիմարություն որովհետեւ մեր ազգի ծնելիության մակարդակը առանց հետ էլ ցածր է,իսկ թշնամին չի հապաղում
Դուք կարող եք ասել,որ ես երազող եմ,բայց ես միայնակ չեմ" (c) Ջոն Լեննոն
Don't spend time beating on a wall, hoping to transform it into a door
Նարե (29.06.2010)
Մոնք ջան, մարդու սեքսուալ ձգտումները նրան բոլորովին էլ վատ մարդ չեն սարքում… մարդ իր բնությամբ սեքսուլ արարած է և նրա սեքսուալ ձգտումները ոչնչով էլ նրան չեն վարկաբեկում… նույնը ես կասեմ նաև հոգևորականների մասին… մարդու սեքսուալ կարիքները աղոթքով կամ որևէ այլ բաներով ապահովելը դա անհնար է… և պատրանք է թե նրանք ավելի լավ կարող են կենտրոնանալ եթե այդ ասպեկտից հրաժարվեն… եթե ես իմանամ որ քո նշած հոգևորականները կապված են ինչ որ կնոջ հետ, նրանք իմ աչքում բոլորովին էլ չեն ընկնի, ընդհակառակը դա ինձ նույնիսկ կմոտեցնի, որովհետև ես կհասկանամ որ նա մեզանից մեկն է, մեր միս-ու-արյունից…
սեքսը վատ բան չի ու անհրաժեշտություն է կենսաբանորեն և մարդուն երբ զրկում ես, կամ կամովի զրկվում է դրանից ապա նա դառնում է ավելի անկանխատեսելի ու նրա միտքը հենց այդ ուղղությամբ էլ աշխատում է…
իսկ եթե մարդ դրա կարիքը չի զգում, սովորաբար գնում է բժշկի որպեսզի իմանա թե ինչն է հիվանդ… այսինքն ոչ սեքսուլ վիճակը նորմալ չի…
Amaru (29.06.2010), kyahi (29.06.2010), Leo Negri (29.06.2010), Magic-Mushroom (29.06.2010), Skeptic (29.06.2010)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ