Հայոց ցեղասպանության ճանաչումը

[Ambrosine]

ՀԱՐԳԵԼԻ ՀԱՅՐԵՆԱԿԻՑ, ՆԱԽ ԱՍԵՄ, ՈՐ ԱՅՍՏԵՂ ԵՌՅԱԿ ՄԻՈՒԹՅՈՒՆ ԲԱՌԸ ՆՇԱՆԱԿՈՒՄ ԷՐ ԻՀԱՐԿԵ ԱՆՏԱՆՏԸ` ԵՐԵՔ ԵՐԿՐՆԵՐԻ ԴԱՇԻՆՔԸ: Կարող եմ ձեզ ուղղարկել այս պահանջագրի ֆրանսիական տարբերակը, որ նամակով ուղղվել է թուրքական դեսպանատուն, ուր նշված է <<la Triple-Entente>>. այսինքն` ԱՆՏԱՆՏ:
http://armenie-occidentale.forumacti...t1242.htm#9802
Ինչ վերաբերվում է իրավունքին, ապա մենք իրավունք ունենք որպես ցեղասպանություն տեսած ժողովրդի զավակներ մերժել մեր իրականության մեջ կրավորական կեցվածք ունեցողների գործելաոճը: Իհարկե, եթե այս փաստաթուղթը դուրս գար օտար կառույցներից որոշ մարդիկ ավելի մեղմ ու բարեկամական կլինեին `հարկ տալով ստրկամտությանը ու օտարամոլությանը:
Խնդրում եմ խոսեք թուրքերի կազմակերպած դատավարությունից, բայց մի մոռացեք, որ 1894 թվականից է սկսվել ցեղասպանական գործընթացը: Այն միայն երիտթրքերով և 1915-1918 թվականներով եզրափակելը աբդուլհամիդյան ջարդերի զոհերի հիշատակի անարգանք է..

Հայրենակից ջան, ես շատ լավ գիտեմ՝ Անտանտը ինչ է, Եռյակ միությունը ինչ է: Դրանք հակառակորդ ճամբարներ են՝ Անտանտն ու Եռյակ դաշինքը կամ միությունը: Ֆրանսերենից եթե թարգմանում ենք, նշանակում է Երեքի համաձայնություն կամ Եռյակ համաձայնություն, բայց հայերենում չեն օգտագործում այդ եզրույթը՝ ներկայացնելու համար Անտանտը, ասում են՝ Սրտագին համաձայնություն, որ չշփոթեն Եռյակ միության հետ: Իսկ Triple Alliance-ը նոր Եռյակ միությունն է /Գերմանիա, Ավստրո-Հունգարիա, Իտալիա/:
Ցեղասպանության իրագործման թվականներ ես չէի նշել:

Իսկ կրավորականության առումով...
Ավատարս ինչ-որ բան ասու՞մ է: Թե չէ, կարող եմ մանրամասնել:

[Լեռնցի]

Կներեք, իհարկե, բայց շատ անգրագետ ձևակերպված դիմում է: Անգամ հարկ չեմ համարում խոսել թուրքերի կազմակերպած դատավարությունից, որով իրենք ընդունեցին դա: Միայն այն, որ Անտանտը անվանվում է Եռյակ միություն, արդեն կասկածում եմ սա գրողի գիտելիքների վրա:

հ.գ. ոչ ոք իրավունք չունի նմանատիպ անորակ փաստաթղթերով մեզ խայտառակ անելու:

Ոչ ոք քեզ խայտառակ չի անում:Եվ խոսիր միայն քո անունից: Դու դեռ չես վաստակել բոլորի անունից խոսելու իրաւունքը:
Ինչեւէ, շատ տգեղ է նմանատիպ նախաձեռնութիւնների հանդեպ այսպիսի մոտեցում ցուցաբերել:

[Ambrosine]

Ոչ ոք քեզ խայտառակ չի անում:Եվ խոսիր միայն քո անունից: Դու դեռ չես վաստակել բոլորի անունից խոսելու իրաւունքը:
Ինչեւէ, շատ տգեղ է նմանատիպ նախաձեռնութիւնների հանդեպ այսպիսի մոտեցում ցուցաբերել:

Բոլորի՞ Ես ինչպե՞ս կարող եմ «մեզ» ասելով հասկանալ նաև քաղաքականությունից մի գրամ անգամ գաղափար չունեցողներին:
Ի՜նչ երևելի նախաձեռնություն էր: Թուրքիան վախից դողում ա, հեսա վաղը հատուկ հրամանագրով վերադարձնելու է մեր բոլոր հողերը, փոխհատուցելու է ցեղասպանությունից տուժածներին:

[Լեռնցի]

Բոլորի՞ Ես ինչպե՞ս կարող եմ «մեզ» ասելով հասկանալ նաև քաղաքականությունից մի գրամ անգամ գաղափար չունեցողներին:
Ի՜նչ երևելի նախաձեռնություն էր: Թուրքիան վախից դողում ա, հեսա վաղը հատուկ հրամանագրով վերադարձնելու է մեր բոլոր հողերը, փոխհատուցելու է ցեղասպանությունից տուժածներին:

Ես հպարտ եմ, որ Հայաստանում ապրում են քաղաքականութիւնից այսքան բանիմաց քաղաքացիներ:

[dvgray]

Ես հայ եմ: Եվ ես շատ լավ գիտեմ թե ինչ բան է ցեղասպանությունը: Այո՛, այն գիտակցում և զգում եմ իմ ամբողջ մարմնով, էությամբ: Եվ կարծում եմ, որ գրեթե յուրաքանչյուր հայ էլ գիտակցում է թե ինչ է այդ նշանակում: Եվ յուրաքանչյուր գիտակցող հայ իր հոգու խորքում ցանկանում է, որ երբևէ աշխարհում և ոչ մի ժողովուրդ չտեսնի այն, ինչ ինքն է տեսել: Եվ կտրականապես դատապարտում է այն բոլոր տերություններին, որոնք երբևէ ցեղասպանություն իրագործել են:

Հրեաները նույնպես ցեղասպանություն ենթարկված ժողովուրդ են: Բայց ցայսօր նրանք չեն դատապարտել թուրքերին: Ավելին, նույնիսկ խոչընդոտում են այդ գործընթացը: Դա նշանակում է, որ նրանք չեն զգացել ցեղասպանության իրական դառնությունը ու ցավը:

մի դիտարկում միայն: կարծես թե իրականում այդպիսի դաժան հարված ստացած ժողովուրդները պետք է իրականում իրար օգնեին ավելի, քան մյուսները. որ գոնեռ հաղթեր ճշմարտությունը ու արդարությունը: Սակայն իրակյանում ՝ այդ ժողովուրդները, մենք էլ մեջը պարպակված են միայն իրենց ցավով, ու ուրիշի ցավը չեն ցանկանում խառնել իրենցինի հետ:

Աշխարհում ցեղասպանված ազգեր ու ժողովուրդները շատ ավելի շատ են, քան թե մենք գիտենք: Օրինակ վերջերս իմացա սիկխերի մասին, որոնք ցեղասպանվել են Հնդկաստանում, նպատակամզված պետական քաղաքականության հետևանքով, ինչպես մենք Թուրքիյում ու Ռուսաստանում: Ավելի քան 150 000 սիկխ մորթվել է… հնդկական "յաթաղանով":

իսկ հրեաները… կարծես թե բոլոր ցեղասպանված ազգերի նման, իրենք էլ "պայքարում" են նրա համար, որ ամենացեղասպանվածի "դափնիները" իրենց պատկանեն:

[Վիշապ]

Իմ թշվառ կարծիքով հայերս բավականին անհեթեթ վիճակում ենք։
1. Ամեն տարի սկսած մարտ ամսից մինչև ապրիլի վերջը ողջ հայ ժողովդրի օրվա թեման, միտքը, գիտակցությունը ցեղասպանության թեման է, որտեղ միահամուռ հիշում ենք որ մեզ սպանդի են ենթարկել (բոլոր մանրամասներով), գուշակում ենք Օբամայի շուրթերի շարժումները, մտածում ենք թե է՞լ ով կարա ճանաչի ցեղասպանությունը, սաղ ազգով գնում ենք Ծիծեռնակաբերդ սգալու։ Ապրիլի 24–ին ալամ հեռուստաընկերությունները բուռն կերպով ցուցադրում են այդ ողջը մանրուքների աստիճանի, ուրիշ թեմա չի նայվում։ Այս ամենը կազմակերպվում է պետական մակարդակով։
2. Մեզ մոտ ձևավորվել է մի կուռ սովորույթ, նույնիսկ դարձել է մշակույթ՝ մի ուրիշ ձևի հիշել մեռելներին։ Սկսած տարբեր գերեզմանային ծիսական արարողություններից վերջացրած պետականորեն մեռելոցները ոչ աշխատանքային օր սարքելը, ու դրա փոխարեն շաբաթ օրը աշխատելը։ Մեր առաջնորդներն ու հերոսները, որոնց մենք ընդունում ենք, միայն մեռելների տեսքով են, մենք իրար մեռած ավելի ենք սիրում, քան կենդանի։ Մարդիկ արդեն իրենց մեռած հարազատներին ավելի են սիրում, քան կենդանիներին։ Փաստեր գիտեմ, նույնիսկ ամոթ է բերելը։ Մեռելապաշտ ժողովուրդ ենք։
3. Մեր ամենասիրելի գործիքը դուդուկն է, ուրիշ ոչ մի գործիքով նման ողբերգական երանգներ ու հնչյուններ հնարավոր չի ստանալ։ Մենք ազգովի հաճույքով լսում ու մղկտում ենք։
Եթե փորձենք ամփոփել, ապա կստացվի, որ մենք գումարային առումով հետ ենք նայում, ու անընդհատ կառչած ենք մեր անցյալից։ Առանց մեր անցյալի մենք ապագան չենք պատկերացնում, դրա համար էլ այն չունենք։ Մեռնել սիրող ու մեռնել պատրաստվող ազգ ենք դարձել։ Առանց էն էլ մի դուխ չունենք ու արհեստականորեն եղած դուխն էլ ենք կոտրում։ Սթափվեք հայեր։ Առաջ նայեք։ Ցեղասպանությունը դարձել է ընհամենը քաղաքական կոզրի տասնոց, հիմա ով որ ճանաչում, կամ չի ճանաչում ցեղասպանությունը, լրիվ կախված է իր շահերից, ոչ մի բարոյական բան էլ չկա դրա մեջ, իսկ մենք ընդհամենը գործիք ենք ծառայում սրա նրա շահերի համար, ուրիշ ոչինչ։ Մի պարզ բան հիշեք. Սաղ մեզ վրա թքած ունեն։ Մենք ոչ մեկի աչքի լույսը չենք։ Մենք պիտի առաջ նայենք, փոխենք մեր փտած մտածելակերպը, տարբեր ելքեր ու հնարներ գտնենք զարգանալու, փորձենք ապացուցել, որ մենք կարող ենք երբեվիցե ինքնուրույն ժողովուրդ լինել ու ունենալ մեր ինքնուրույն պետությունը, ոչ թե մենակ Տիգրան Մեծին հիշել ու հպարտանալ փուչ պատմական դրվագներով։ Այ էն ժամանակ, երբ մեր դեմը դնելու բան չլինի, նոր կգան, ձեռքներս կսեղմեն ու կասեն՝ կներեք, ղալաթ ենք արել։ Թե չէ հիմա մուրացկանների պես ընկել ենք խնդրում ենք ճանաչել ցեղասպանությունը, բացել սահմանը, օգնել խաղաղությամբ լուծել Ղարաբաղի հարցը, արդար գնահատել Հայաստանի վիճակը, մեկը լեգիտիմություն է խնդրում, մյուսը խնդրում է չճանաչել էդ լեգիտիմությունը... Միջազգային ուժեր, միջազգային հանրություն... բլա բլա բլա... ԱՄՈ՛Թ մեզ։

[Վիշապ]

Հակոբ Բադալյանի հոդվածը շատ դուրս եկավ, կարդացեք.
ՕԲԱՄԱՅԻ ԴԱՍԵՐԸ

[Ambrosine]

Իմ թշվառ կարծիքով հայերս բավականին անհեթեթ վիճակում ենք։
1. Ամեն տարի սկսած մարտ ամսից մինչև ապրիլի վերջը ողջ հայ ժողովդրի օրվա թեման, միտքը, գիտակցությունը ցեղասպանության թեման է, որտեղ միահամուռ հիշում ենք որ մեզ սպանդի են ենթարկել (բոլոր մանրամասներով), գուշակում ենք Օբամայի շուրթերի շարժումները, մտածում ենք թե է՞լ ով կարա ճանաչի ցեղասպանությունը, սաղ ազգով գնում ենք Ծիծեռնակաբերդ սգալու։ Ապրիլի 24–ին ալամ հեռուստաընկերությունները բուռն կերպով ցուցադրում են այդ ողջը մանրուքների աստիճանի, ուրիշ թեմա չի նայվում։ Այս ամենը կազմակերպվում է պետական մակարդակով։
2. Մեզ մոտ ձևավորվել է մի կուռ սովորույթ, նույնիսկ դարձել է մշակույթ՝ մի ուրիշ ձևի հիշել մեռելներին։ Սկսած տարբեր գերեզմանային ծիսական արարողություններից վերջացրած պետականորեն մեռելոցները ոչ աշխատանքային օր սարքելը, ու դրա փոխարեն շաբաթ օրը աշխատելը։ Մեր առաջնորդներն ու հերոսները, որոնց մենք ընդունում ենք, միայն մեռելների տեսքով են, մենք իրար մեռած ավելի ենք սիրում, քան կենդանի։ Մարդիկ արդեն իրենց մեռած հարազատներին ավելի են սիրում, քան կենդանիներին։ Փաստեր գիտեմ, նույնիսկ ամոթ է բերելը։ Մեռելապաշտ ժողովուրդ ենք։
3. Մեր ամենասիրելի գործիքը դուդուկն է, ուրիշ ոչ մի գործիքով նման ողբերգական երանգներ ու հնչյուններ հնարավոր չի ստանալ։ Մենք ազգովի հաճույքով լսում ու մղկտում ենք։
Եթե փորձենք ամփոփել, ապա կստացվի, որ մենք գումարային առումով հետ ենք նայում, ու անընդհատ կառչած ենք մեր անցյալից։ Առանց մեր անցյալի մենք ապագան չենք պատկերացնում, դրա համար էլ այն չունենք։ Մեռնել սիրող ու մեռնել պատրաստվող ազգ ենք դարձել։ Առանց էն էլ մի դուխ չունենք ու արհեստականորեն եղած դուխն էլ ենք կոտրում։ Սթափվեք հայեր։ Առաջ նայեք։ Ցեղասպանությունը դարձել է ընհամենը քաղաքական կոզրի տասնոց, հիմա ով որ ճանաչում, կամ չի ճանաչում ցեղասպանությունը, լրիվ կախված է իր շահերից, ոչ մի բարոյական բան էլ չկա դրա մեջ, իսկ մենք ընդհամենը գործիք ենք ծառայում սրա նրա շահերի համար, ուրիշ ոչինչ։ Մի պարզ բան հիշեք. Սաղ մեզ վրա թքած ունեն։ Մենք ոչ մեկի աչքի լույսը չենք։ Մենք պիտի առաջ նայենք, փոխենք մեր փտած մտածելակերպը, տարբեր ելքեր ու հնարներ գտնենք զարգանալու, փորձենք ապացուցել, որ մենք կարող ենք երբեվիցե ինքնուրույն ժողովուրդ լինել ու ունենալ մեր ինքնուրույն պետությունը, ոչ թե մենակ Տիգրան Մեծին հիշել ու հպարտանալ փուչ պատմական դրվագներով։ Այ էն ժամանակ, երբ մեր դեմը դնելու բան չլինի, նոր կգան, ձեռքներս կսեղմեն ու կասեն՝ կներեք, ղալաթ ենք արել։ Թե չէ հիմա մուրացկանների պես ընկել ենք խնդրում ենք ճանաչել ցեղասպանությունը, բացել սահմանը, օգնել խաղաղությամբ լուծել Ղարաբաղի հարցը, արդար գնահատել Հայաստանի վիճակը, մեկը լեգիտիմություն է խնդրում, մյուսը խնդրում է չճանաչել էդ լեգիտիմությունը... Միջազգային ուժեր, միջազգային հանրություն... բլա բլա բլա... ԱՄՈ՛Թ մեզ։

Բոլոր բառերի հետ համաձայն եմ: Ավելացնեմ այն, որ մեր երեխաներին ծնված օրվանից փոխանակ «սրսկեն» հաղթողի ոգով, իսկ դա հեռավոր անցյալում չէր /Արցախ/, խեղճ երեխեքին դարձնում են թուրքատյաց, զոհի հոգեբանությամբ մարդիկ: Մենք փոխանակ փառաբանենք ու ամրապնդենք մեր հաղթանակը, ամբողջ օրը մեր ձախորդությունների ու կորուստների համար անիծում ենք սրան-նրան: Ու չենք սովորում պատմության դասերը. չնայած՝ շատերը կարծում են, թե սովորել են: Ո՞րն էր ցեղասպանության պատճառը, գլխավոր պատճառը... այն, որ Հայկական հարցը միջազգայնացվեց: Համաձայն չե՞ք, դե ուրեմն գնացեք պատմություն սովորեք, ոչ թե չիմանալով էստեղ բոցաշունչ ճառեր կարդացեք:

[Բիձա]

Իմ թշվառ կարծիքով հայերս բավականին անհեթեթ վիճակում ենք։
1. Ամեն տարի սկսած մարտ ամսից մինչև ապրիլի վերջը ողջ հայ ժողովդրի օրվա թեման, միտքը, գիտակցությունը ցեղասպանության թեման է, որտեղ միահամուռ հիշում ենք որ մեզ սպանդի են ենթարկել (բոլոր մանրամասներով), գուշակում ենք Օբամայի շուրթերի շարժումները, մտածում ենք թե է՞լ ով կարա ճանաչի ցեղասպանությունը, սաղ ազգով գնում ենք Ծիծեռնակաբերդ սգալու։ Ապրիլի 24–ին ալամ հեռուստաընկերությունները բուռն կերպով ցուցադրում են այդ ողջը մանրուքների աստիճանի, ուրիշ թեմա չի նայվում։ Այս ամենը կազմակերպվում է պետական մակարդակով։
2. Մեզ մոտ ձևավորվել է մի կուռ սովորույթ, նույնիսկ դարձել է մշակույթ՝ մի ուրիշ ձևի հիշել մեռելներին։ Սկսած տարբեր գերեզմանային ծիսական արարողություններից վերջացրած պետականորեն մեռելոցները ոչ աշխատանքային օր սարքելը, ու դրա փոխարեն շաբաթ օրը աշխատելը։ Մեր առաջնորդներն ու հերոսները, որոնց մենք ընդունում ենք, միայն մեռելների տեսքով են, մենք իրար մեռած ավելի ենք սիրում, քան կենդանի։ Մարդիկ արդեն իրենց մեռած հարազատներին ավելի են սիրում, քան կենդանիներին։ Փաստեր գիտեմ, նույնիսկ ամոթ է բերելը։ Մեռելապաշտ ժողովուրդ ենք։
3. Մեր ամենասիրելի գործիքը դուդուկն է, ուրիշ ոչ մի գործիքով նման ողբերգական երանգներ ու հնչյուններ հնարավոր չի ստանալ։ Մենք ազգովի հաճույքով լսում ու մղկտում ենք։
Եթե փորձենք ամփոփել, ապա կստացվի, որ մենք գումարային առումով հետ ենք նայում, ու անընդհատ կառչած ենք մեր անցյալից։ Առանց մեր անցյալի մենք ապագան չենք պատկերացնում, դրա համար էլ այն չունենք։ Մեռնել սիրող ու մեռնել պատրաստվող ազգ ենք դարձել։ Առանց էն էլ մի դուխ չունենք ու արհեստականորեն եղած դուխն էլ ենք կոտրում։ Սթափվեք հայեր։ Առաջ նայեք։ Ցեղասպանությունը դարձել է ընհամենը քաղաքական կոզրի տասնոց, հիմա ով որ ճանաչում, կամ չի ճանաչում ցեղասպանությունը, լրիվ կախված է իր շահերից, ոչ մի բարոյական բան էլ չկա դրա մեջ, իսկ մենք ընդհամենը գործիք ենք ծառայում սրա նրա շահերի համար, ուրիշ ոչինչ։ Մի պարզ բան հիշեք. Սաղ մեզ վրա թքած ունեն։ Մենք ոչ մեկի աչքի լույսը չենք։ Մենք պիտի առաջ նայենք, փոխենք մեր փտած մտածելակերպը, տարբեր ելքեր ու հնարներ գտնենք զարգանալու, փորձենք ապացուցել, որ մենք կարող ենք երբեվիցե ինքնուրույն ժողովուրդ լինել ու ունենալ մեր ինքնուրույն պետությունը, ոչ թե մենակ Տիգրան Մեծին հիշել ու հպարտանալ փուչ պատմական դրվագներով։ Այ էն ժամանակ, երբ մեր դեմը դնելու բան չլինի, նոր կգան, ձեռքներս կսեղմեն ու կասեն՝ կներեք, ղալաթ ենք արել։ Թե չէ հիմա մուրացկանների պես ընկել ենք խնդրում ենք ճանաչել ցեղասպանությունը, բացել սահմանը, օգնել խաղաղությամբ լուծել Ղարաբաղի հարցը, արդար գնահատել Հայաստանի վիճակը, մեկը լեգիտիմություն է խնդրում, մյուսը խնդրում է չճանաչել էդ լեգիտիմությունը... Միջազգային ուժեր, միջազգային հանրություն... բլա բլա բլա... ԱՄՈ՛Թ մեզ։

Իմ կես միկրոգրամանոց խելքով էսպես եմ մտածում:
1- Անհեթեթ վիճակը մեր ներքին ազգային օբյեկտիվ թուլություններից է գալիս: Ժողովուրդը լավ էլ տեսնում է, որ 1000 տարի է, պետություն չենք կարողանում սարքել, որ թե ներսից, թե դրսից ով ուզեցել, եկել, անպատիժ մեր վրով նվագելով անցել է, կզացրել է, սպանել է, այլանդակել է, լացացրել է, դավաճանել է, մորթել է, դրա համար էլ հույսն այն է, որ գոնե դուդուկով, լաց ու կոցով, էս ինֆորմացիոն դարում կանխի հետագա ցեղասպանությունները: Դրա մեջ է տեսնում իր, որպես հայ, գոյատևելու միակ գառանտիան:
2- Անդրանիկի զորքը աշխարհազոր էր ու էդպես էլ -բանակ չդառավ: Վրիժառությունը մեզ լացացնողների հանդեպ, անեծքից այն կողմ չանցավ: Ցեղասպանության դասերը մեզ համար որևէ արդյունք չունեցան և 15 թիվը կրկնվեց 18, 20-25, 88 ու հետագա թվերին և դեռ շարունակվում է: Հիմա էլ այն օբամայի բերանում է, սեռժի թղթերում, դրսի տերերի ներողամիտ ժպիտներում է, հենց մեր այս կայքի գաղափարական հարթություններում է: Ինչ է փոխվում այս ամենից՞: Որս է բանալին գտել ու կանգնեցրել պրոցեսը՞: Տո պրոցեսն էլ չէ, գոնե պրոցեսի մի 1000 -երրորդական մի պարամետրը:
3-Մարդիկ շատ էլ լավ տեսան, որ հետսովետական հայաստանը մի ամսում դառավ լակոտանոց-գյադայանոց: Դառավ ինքնահոշոտման ու սեփական ձեռքով իրացվող ինքնաթալանի, ինքնատեղահանության ու ինքնագենոցիդի առարկա : Հիմա ում վրա հույս դնեն՞: Նայեք, փնտրեք, գտեք այդ առաջնորդին, պաշտպանեք, որ բանտ չկոխեն, չհոշոտեն: Անունը տվեք, թող ժողովուրդը տեր կանգնի, դնի իր գլխին, ու գոնէ էդ մեկի հունարով ոտի կանգնի, լաց ու կոցը թարգի, ապագայով ապրի:
4-Մեռելապաշտ լինելը, կամ հետ նայելը չի խնդիրը: Ուղղակի այնքան հետամնաց ենք, որ բացի պրիմիտիվ ծեսերից այլ զբաղմունքի ու ստեղծագործ աշխատանքի անընդունակ ենք: Ու գենոցիդն էլ որպես ազգային լրացուցիչ, աշխարհասփյուռ ու աշխարհացույց մեռելոց սարքելը, հենց դրա դրսևորումներից մեկն է:
5-Գենոցիդի քաղաքական կոզրի հարցը լուրջ հարց է: Մեր ունեցած կոզրը էդ մեկն է: Տասնոց է, թե վեցնոց, - էդ մեկն է: Որ էտ էլ չլինի, մեր ներկայիս ազգային, հասարակական ու քաղաքական հոգեբանությամբ, մտածելակերպով ու ռեսուրսներով ըսկի էս քնձռոտ տարածքի տերը չենք մնա: Դեռ որ դրա հաշվին ենք թփրտում:
6- Մեր ձեռը սեղմողը ու ղալաթը պրիզնատ եկողը էլ երբեք չի լինելու: Նախ որ եղածից ավել անելուն ենք անընդունակ, և բացի դա էլ, գոնոցիդի մոնոպոլիան վաղուց մեր ձեռը չի: Մենք գենոցիդի միայն կռճոնների վրա ենք նստած ու էդ կռճոնի թափը էս լաց ու կոցով գոյատևելն է: Ավել ես ուզում, ներքին գոենոցիդի հեղինակների հետ հարցերդ լուծիր: Այլ բան պետք չէ:
7-Կխնդրեմ նաև, ինձ դասեր չտալ: Համ ուղեղս է կարծրացած, համ էլ ընկալունակությունս, որոշների կարծիքով- մերձզերոյական:

[Վիշապ]

…գոնե դուդուկով, լաց ու կոցով, էս ինֆորմացիոն դարում կանխի հետագա ցեղասպանությունները:

Միֆ է, ցեղասպանությունը կարելի է կանխել միայն ուժեղ լինելով։ Եթե սաղ թքած ունեն մեզ վրա, ինչքան ուզում ես ղժղժա, եթե ցանկանան մորթել, կմորթեն։ Նույնն է թե մտածենք, որ Ադրբեջանը մեզ վրա չի հարձակվի, որովհետև կվախենա միջազգային հանրությունից։ Դարձյալ միֆ է, եթե Ադրբեջանը վստահ լինի, որ հաղթելու է, ոչ մի վայրկեան չի նայի թե միջազգային հանրությունը ինչ է ասում։

2- Անդրանիկի զորքը աշխարհազոր էր ու էդպես էլ -բանակ չդառավ: Վրիժառությունը մեզ լացացնողների հանդեպ, անեծքից այն կողմ չանցավ: Ցեղասպանության դասերը մեզ համար որևէ արդյունք չունեցան և 15 թիվը կրկնվեց 18, 20-25, 88 ու հետագա թվերին և դեռ շարունակվում է: Հիմա էլ այն օբամայի բերանում է, սեռժի թղթերում, դրսի տերերի ներողամիտ ժպիտներում է, հենց մեր այս կայքի գաղափարական հարթություններում է: Ինչ է փոխվում այս ամենից՞: Որս է բանալին գտել ու կանգնեցրել պրոցեսը՞: Տո պրոցեսն էլ չէ, գոնե պրոցեսի մի 1000 -երրորդական մի պարամետրը:

Պրոցես չկա, ընդհակառակը կա լճացում։ Սպասողական վիճակ։ Ու մենք փոխանակ ժամանակի ընձեռած հնարավորությունից օգտվենք, դրվածք փոխենք, հզորանանք, լաց ու կոծ ենք անում ու սպասում Օբամայի շուրթերի շարժումներին։

3-Մարդիկ շատ էլ լավ տեսան, որ հետսովետական հայաստանը մի ամսում դառավ լակոտանոց-գյադայանոց: Դառավ ինքնահոշոտման ու սեփական ձեռքով իրացվող ինքնաթալանի, ինքնատեղահանության ու ինքնագենոցիդի առարկա : Հիմա ում վրա հույս դնեն՞: Նայեք, փնտրեք, գտեք այդ առաջնորդին, պաշտպանեք, որ բանտ չկոխեն, չհոշոտեն: Անունը տվեք, թող ժողովուրդը տեր կանգնի, դնի իր գլխին, ու գոնէ էդ մեկի հունարով ոտի կանգնի, լաց ու կոցը թարգի, ապագայով ապրի:

Պետք է մտածել… իրենց «առաջնորդ» համարողներն էլ պետք է մտածեն։ Եթե ժողովուրդը վիզ չի դնում ու բանտերի պատերը չի ջարդում, այդտեղ երկու տարբերակ կա. ա) Ժողովուրդը վախենում է, բ) Առաջնորդը կեղծ է։

4-Մեռելապաշտ լինելը, կամ հետ նայելը չի խնդիրը: Ուղղակի այնքան հետամնաց ենք, որ բացի պրիմիտիվ ծեսերից այլ զբաղմունքի ու ստեղծագործ աշխատանքի անընդունակ ենք: Ու գենոցիդն էլ որպես ազգային լրացուցիչ, աշխարհասփյուռ ու աշխարհացույց մեռելոց սարքելը, հենց դրա դրսևորումներից մեկն է:

Դա պետական ծրագրերով է արվում, պրոպագանդվում է պետական ալիքներով, ժողովուրդը քարոզի տակ անում է էն, ինչ որ սրսկում են։

5-Գենոցիդի քաղաքական կոզրի հարցը լուրջ հարց է: Մեր ունեցած կոզրը էդ մեկն է: Տասնոց է, թե վեցնոց, - էդ մեկն է: Որ էտ էլ չլինի, մեր ներկայիս ազգային, հասարակական ու քաղաքական հոգեբանությամբ, մտածելակերպով ու ռեսուրսներով ըսկի էս քնձռոտ տարածքի տերը չենք մնա: Դեռ որ դրա հաշվին ենք թփրտում:

Կոզրը մեր ձեռին չի, կոզրը վերցնում է այն երկիրը, որին դա պետք է, ու չախում է Թուրքիային։ Դրանից մեր ոչ մի բանը չի ավելանում, բացի կեղծ բարոյական հաղթանակներ ֆիքսելուց։

6- Մեր ձեռը սեղմողը ու ղալաթը պրիզնատ եկողը էլ երբեք չի լինելու: Նախ որ եղածից ավել անելուն ենք անընդունակ, և բացի դա էլ, գոնոցիդի մոնոպոլիան վաղուց մեր ձեռը չի: Մենք գենոցիդի միայն կռճոնների վրա ենք նստած ու էդ կռճոնի թափը էս լաց ու կոցով գոյատևելն է: Ավել ես ուզում, ներքին գոենոցիդի հեղինակների հետ հարցերդ լուծիր: Այլ բան պետք չէ:

Հնարավոր է որ ճիշտ է, օքեյ Լաց ու կոծով գոյատևելը ես նորմա չեմ համարում։

7-Կխնդրեմ նաև, ինձ դասեր չտալ: Համ ուղեղս է կարծրացած, համ էլ ընկալունակությունս, որոշների կարծիքով- մերձզերոյական:

Ստեղից էր պետք սկսել Մեր ժողովրդի հիմնական դժբախտությունը ուղեղի կարծրացած լինելն է։ Շատ ողբալուց է։

[Բիձա]

Միֆ է, ցեղասպանությունը կարելի է կանխել միայն ուժեղ լինելով։ Եթե սաղ թքած ունեն մեզ վրա, ինչքան ուզում ես ղժղժա, եթե ցանկանան մորթել, կմորթեն։ Նույնն է թե մտածենք, որ Ադրբեջանը մեզ վրա չի հարձակվի, որովհետև կվախենա միջազգային հանրությունից։ Դարձյալ միֆ է, եթե Ադրբեջանը վստահ լինի, որ հաղթելու է, ոչ մի վայրկեան չի նայի թե միջազգային հանրությունը ինչ է ասում։


Պրոցես չկա, ընդհակառակը կա լճացում։ Սպասողական վիճակ։ Ու մենք փոխանակ ժամանակի ընձեռած հնարավորությունից օգտվենք, դրվածք փոխենք, հզորանանք, լաց ու կոծ ենք անում ու սպասում Օբամայի շուրթերի շարժումներին։


Պետք է մտածել… իրենց «առաջնորդ» համարողներն էլ պետք է մտածեն։ Եթե ժողովուրդը վիզ չի դնում ու բանտերի պատերը չի ջարդում, այդտեղ երկու տարբերակ կա. ա) Ժողովուրդը վախենում է, բ) Առաջնորդը կեղծ է։

Դա պետական ծրագրերով է արվում, պրոպագանդվում է պետական ալիքներով, ժողովուրդը քարոզի տակ անում է էն, ինչ որ սրսկում են։

Կոզրը մեր ձեռին չի, կոզրը վերցնում է այն երկիրը, որին դա պետք է, ու չախում է Թուրքիային։ Դրանից մեր ոչ մի բանը չի ավելանում, բացի կեղծ բարոյական հաղթանակներ ֆիքսելուց։

Հնարավոր է որ ճիշտ է, օքեյ Լաց ու կոծով գոյատևելը ես նորմա չեմ համարում։

Ստեղից էր պետք սկսել:)) Մեր ժողովրդի հիմնական դժբախտությունը ուղեղի կարծրացած լինելն է։ Շատ ողբալուց է։

Բա դրանով սկսել, - դրանով վերջացրել եմ: Չի երևում՞
Իմ ու "ժողովրդի" տարբերությունն էլ հենց էս է- ես իմ աիբները գիտեմ, իսկ իրենք իրենցը -"գնա գալիս եմ": Հլա մեկին ասա աշշշշշշշքիդ վերևը էն բնական գոյացությունից կա /տո թեկուզ փիտռտած/ - տես ներվերդ ոնց ա դղրդացնելու:
Կոզրների հարցը 2 ասպեկտ ունի-
1- գենոցիդվողի կողմից այն որպես կոզր օգտագործելը, և
2-Ուրիշների կողմից քո կոզրը կայֆով քո գլխին շխկցնելն է, /մինիմում թշիկները կճմթելը/ ու քո աշշշքի առաջ, ու քեզ էլ իրավացիորեն էշի տեղ դրած, հանդիսավոր ու տեղը տեղին ի վնաս քեզ օգտագործելը:
Ես ի նկատի ունեի, որ 2-րդ ասպարեզում մենք "անզուգական ենք", որովհետև անմեղսունակի մակարդակի ենք:
Իսկ առաջինի մասով մի քիչ էնքան էլ մեղավոր չենք: Դե միջազգային անսասան մոնոպոլիա կա էդ գործի վրա նստած: Մենք մեր գեղցիականով էդտեղ անելիք չունենք:

[Rammer]

«Գորշ գայլերը» սպառնում են սպանել Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակը ոգեկոչողներին

Թուրքիայում ազգայնական շրջանակների ներկայացուցիչները սպառնում են սպանել ապրիլի 24-ին Ստամբուլում Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակին նվիրված միջոցառումների կազմակերպիչներին:

Firat գործակալության փոխանցմամբ` Մարդու իրավունքների պաշտպանության միության Ստամբուլի մասնաճյուղի ներկայացուցիչներին սկսել են սպառնալ այն բանից հետո, երբ վերջիններիս նախաձեռնությամբ միջոցառում էր կազմակերպվել Ստամբուլում` ի հիշատակ 1915թ. ապրիլի 24-ին սպանված հայ մտավորականների:

Firat-ի հետ հարցազրույցում կազմակերպության քարտուղար Բաքի Բողան հայտարարել է, որ իրենք ստանում են բազմաթիվ էլեկտրոնային նամակներ մահվան սպառնալիքներով և վիրավորանքներով:

«Անցած տարի Հայոց ցեղասպանության տարելիցի առնչությամբ նույնպես հանդես էինք եկել հայտարարությամբ և ստանում էինք սպառնալիքներով նամակներ: Սակայն այս տարի սպառնալիքների թիվը բազմապատկվել է»,- նշել է Բողան` ավելացնելով, որ իրենք պատրաստվում են հայց ներկայացնել դատարան` ընդդեմ իրենց հասցված վիրավորանքների և սպառնալիքների հասցեատերերի:

«Մենք առայժմ չենք ուսումնասիրել մեզ ուղարկվող նամակների աղբյուրը: Սակայն միանշանակ կարելի է ասել, որ դրանց բովանդակությունը գաղափարական առումով համապատախանում է «Գորշ գայլեր» ծայրահեղական կազմակերպությանը»,- հայտարարել է թուրք իրավապաշտպանը` 1915թ. իրադարձությունները ևս մեկ անգամ որակելով որպես Ցեղասպանություն:

«Ցեղասպանության ժամանակ 1 միլիոնից ավելի մարդ է սպանվել: Որևէ նշանակություն չունի` այդ սպանությունները թուրքերի՞, թե՞ քրդերի ձեռքով է իրականացվել: Կարևորն այն է, որ դա իրականացվել է պետության կողմից հատուկ հրահանգով»,- նշել է Բաքի Բողան:

Tert.am

[Rammer]

Թուրքիան մեծապես հետաքրքրված է Նախիջևանի ապագայով. Ահմեթ Դավութօղլու

Թուրքիան միշտ հետաքրքրվել է և շարունակելու է հետաքրքրվել Նախիջևանի ապագայով: Այս մասին, թուրքական Cumhuriyet օրաթերթի փոխանցմամբ, Անակարայում Նախիջևանի Ինքնավար Հանրապետության խորհրդարանի նախագահ Վասիֆ Թալիբովի հետ հանդիպումից հետո հայտարարել է Թուրքիայի արտգործնախարար Ահմեթ Դավութօղլուն:

«Թուրքիայի և Նախիջևանի միջև առկա սերտ կապի պատճառով Թուրքիան միշտ հետաքրքրվել է և շարունակելու է հետաքրքրվել Նախիջևանի ապագայով: Նախիջևանի անվտանգությունն ու բարեկեցությունը մեր անվտանգությունն ու բարեկեցությունն է»,- հայտարարել է Դավութօղլուն:

Ի պատասխան լրագրողներից մեկի այն հարցին, թե Հայաստանի հետ արձանագրային գործընթացում ինչպիսին է լինելու Կարսի պայմանագրի ճակատագիրը, Դավութօղլուն հայտարարել է, որ ոչ մի կասկած չունի պայմանագրի` իրավական ուժ ունենալու առնչությամբ:

tert.am

[Լեռնցի]

Իսկ ցեղասպանութիւնը շարունկւում է ...

Մէնք այսօր ամբողջ աշխարհում աղաղակում ենք, որ ճանաչեն Հայոց ցեղասպանութիւնը, իսկ աշխարհում ոչ միայն լռում են, կամ լկտիաբար շահարկում այն, այլ նաեւ շարունակում էն այդ ցեղասպանութիւնն այլ ոլորտներուն, որը, բնականաբար, պետք է ունենա իր տրամաբանական աւարտը:
Այո, դա այդպես է: Նախ առաջինը, այսօր այն դեռեւս չի դատապարտուել աշխարհում: Սա արդեն խայտառակութիւն է: Ու պետք է լինի սթափեցման ազդակ հայութեանը:
Երկրորդ: Աշխարհում շարունակւում է Հայոց մշակութային ցեղասպանութիւնը:
Երրորդ: «Հայ» արմատը ամեն կերպ հանւում է միջազգային գիտական տերմինաբանութիւնից:
Օրինակները բազմաթիւ են: Արեւելյան Անատլիա, Հիւսիսային Միջագետք: Պատմական նոր հրատարակութիւններից շատ նրբորեն հետզհետե հանւում են հայերի մասին յիշատակող էջերն ու տողերը:
Սա ե՛ւ ռուսական, ե՛ւ թուրքական, ե՛ւ եվրոպական հրատարակութիւններում:

Իսկ մենք շարունակում ենք պահանջել աշխարհից…

[Mephistopheles]

................իսկ աշխարհում ոչ միայն լռում են, կամ լկտիաբար շահարկում այն, այլ նաեւ շարունակում էն այդ ցեղասպանութիւնն այլ ոլորտներուն, որը, բնականաբար, պետք է ունենա իր տրամաբանական աւարտը:
..................................

Շահարկողներից ամենաակտիվն ու լկտին քո նախագահն ա… պետք չի գնալ օտար ուժերի փոշերից կախվել…

… ապեր էսի ինչ սիրուն ուղղագրությամբ ես գրում… լեզուդ գնալով հղկվում ու գեղեցկանում ա…