Գերմանացիք ել անդրադարձան Կարսի հուշարձանին:
Աղբյուր՝ spiegel.de
Գերմանացիք ել անդրադարձան Կարսի հուշարձանին:
Աղբյուր՝ spiegel.de
Ոչ մի ողջունելի բան էլ չկա, ապեր… պատմական փաստերի համար հանձնաժողով ստեղծելը փող ոիտելու ու քաղաքական շահարկում ա, որն անթույլատրելի ա… սփյուռքի նախարարությունը քեզ օրինակ…REAL_ist-ի խոսքերից
Քանի դեռ մենք ինքներս մեզ չենք սովորել հարգել, ոչ ոք չի հարգի.. գնահատվում է արդյոք մեր երկրում արդարությունը ? գնահատվում է /հայ/ մարդը ? ոնց կարող է մի կառավարություն պահանջի ուրիշ երկներից արդարություն եթե չի կարող այն ապահովվել իր երկրում..
...
Իրոք կարեվոր է հայոց ցեղասպանության ճանաչումը, բայց մենք պետք է պրակտիկ լինենք համել. ավելի կարեվոր է այսօրվա դրությամբ այտ էներգիան դնել հայաստանի բարելավման մեջ, բայց անշուշտ երբեք չմոռանանք այս մռայլ աղետը:
Ես գտնում եմ մեկը մյուսի հետ կապ չունի…Ցեղասպանության հարցը երբեք չի մոռացվի, միշտ կմնա նրանց հոգիներում, ովքեր փորձեր են կատարում պատմական ճշմարտությունը հարցականի տակ դնել…Հայկական հարցը միշտ կլինի ներկայում, միշտ մեր մեծերը վշտով կհիշեցնեն այդ արյունալի դեպքերը, քանի դեռ հիմնական մեղավորների սերունդները չեն ընդունի այդ փաստը…Իսկ ինչ վերաբերում է էներգիան ճիշտ ուղղությամբ տանելուն, ապա համաձայն եմ, սեփական երկիրը թալանելուց զատ ավելի բարձր բաներ կան…Վերջի վերջո ու՞մ էր պետք դարերի տառապանքով ձեռք բերված անկախությունը, եթե հայը սեփական հողի վրա, սեփական կյանքի կառավարումը ձեռքին չի կարողանում հանգիստ ապրել…Չէ հին ժողովուրդ ենք, բայց չենք գնհատաում մեր մեծերին, մենք ինքներս մեզ ու եթե մի բան նորից կորցնենք, ապա դրա մեղավորը միայն ու միայն մենք ենք…
Ես համաձայն եմ քո մեկնաբանության հետ ու դրանով մենք պետք է հիշենք որ թուրքիան շատ կարեվոր երկիր է աշխարհում իր հզոր բանակով ու տնտեսությունով, ու դրա համար ցանկացաց երկիր կնախընտրի չճանաչել մեր ցեղասպանությունը որ կարողանան ջերմ հարաբերություներ պահպանել թուրքիայի հետ: Այս անշուշտ ցավալի փաստ է ու ես հուսով եմ որ էտ օրը կգա երբ թուրքերը անկեղծորեն ներողություն կխնդրեն մեզնից, բայց մինչեվ էտ օրը մենք պետք է անդադար իրենց հիշեցնենք իրենց պատմական մութ էջերի մասին ու համապատասխան ձեվով բարելավենք ու զարգացնենք մեր հայրենիքը:
Վերջին խմբագրող՝ Մովսես: 25.04.2011, 10:11:
Ի՞նչ ասեմ այստեղ...
Ճանաչման վերաբերյալ իմ տեսակետը շատ եմ գրել, բայց մի անգամ էլ ամրագրեմ, որ ինձ համար իրավական որևէ հետևանք չառաջացնող և նվաստացուցիչ գործընթաց է բոլոր պետություններին խնդրելճանաչել հայոց գենոցիդը: Հերթական պետության ճանաչումից հետո կարծում ես, թե մի քայլով էլ մոտեցար արդարությանը, բայց ոչ արդարադատությանը, որովհետև միայն Թուրքիայի ճանաչումից կարող են բխել իրավական հետևանքներ, կամ էլ եթե ՀՀ-ն դատի տա Թուրքիային, որը չես հասկանում, թե ինչու դեռևս տեղի չի ունեցել:
Կցանկանայի որ այս թեմայով կարդայիք այս հոդվածը: Ի դեպ, հոդվածի հեղինակը մեր ակումբի REAL_ist-ն է:
Հայոց ցեղասպանությունը որպես միջազգային հանցագործություն
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Adriano (26.04.2011), aragats (26.04.2011), Monk (26.04.2011), Moonwalker (26.04.2011), My World My Space (26.04.2011), REAL_ist (26.04.2011), Tig (26.04.2011), Մաեստրո (26.04.2011), Ներսես_AM (26.04.2011), Տրիբուն (26.04.2011)
Փոքր ներդրում մեծ գործում
Մնումա սպասենք պահանջատիրության պետական միասնական ծրագրի մշակմանը և իրագործմանը, եթե այդպիսին լինի:
Pacta sunt servanda
Մենք ամենքըս հյուր ենք կյանքում
Մեր ծնընդյան փուչ օրից,
Հերթով գալիս, անց ենք կենում
Էս անցավոր աշխարհից։
Tig (27.04.2011)
Համաձայն եմ որ վերջում ամենակարեվոր ճանաչումը միայն թուրքերից կարող է գալ, բայց մյուս կողմից միջազգաին ճանաչումը ճնշում է գործում թուրքերի վրա ու դրանով իրանք իրոք վախենում ճանաչումից որովհետեվ իրանք ուզում են իրենց կեղծ պատմությունը պահպանել ու ստերով ծածկել ճշմարտությունը:
Ի՞նչ ասեմ այստեղ...
ԹԵ ԻՆՉՊԵՍ ՄԻ ԽՈՒՄԲ ԹՈՒՐՔԵՐ ՈՒ ՔՐԴԵՐ ԱՅՑԵԼԵՑԻՆ ԾԻԾԵՌՆԱԿԱԲԵՐԴ
Օգոստոս 11, 2011
http://gevorgpetrosyan.livejournal.c...47.html#cutid1Օրեր առաջ խոստացել էի, որ առաջիկայում կանդրադառնամ միջազգային մի ծրագրի (առավել հետաքրքվողների համար նշեմ անունը` U-Can 2011) շրջանակներում Հայաստան ժամանած մի խումբ թուրքերին Հայոց ցեղասպանության հուշահամալիր տանելու մասին:
Հուլիսի 27-ին, պատմության մեջ առաջին Անկարա-Երևան ուղիղ թռիչքից ժամեր առաջ մոտ 20 հոգով այցելեցինք Ծիծեռնակաբերդ: Բացի թուրքերից, խմբի կազմում կային նաև հայեր, ամերիկացիներ, ինչպես նաև Թուրքիան ներկայացնող պատվիրակության կազմի մեջ եղող քրդերը:
Ժամը 11:00-ին, երբ մշտապես իր դռներն է բացում թանգարանը, մենք եղանք այդ օրվա առաջին այցելուն: Մեզ ուղեկցորդ կարգեցին, ով էլ սկսեց ամերիկացիների համար սահմռկեցուցիչ, հայերի համար խիստ ցավ ու կատաղություն, իսկ թուրքերի համար դժվարանում եմ ասել, թե ինչ զգացողություն առաջացնող պատմությունները:
Թուրքերից ու քրդերից ոմանց դեմքին նկատելի էր վախ, ապշահարություն, նույնիսկ արցունքներ: Բոլորն ագահաբար նկարում էին թանգարանում գտնվող ամեն ինչ մինչև վերջին մանրունքները: Թանգարանի ցուցասրահում պտույտ գործելուց հետո մոտեցանք տպավորությունների գրքին:
Առաջին գրառումը կատարեց թուրք երիտասարդներից մեկը: Թուրքերենով ներողություն էր խնդրում «պատճառած ցավի համար»: Դրան հետևեց մեկ այլ թուրք երիտասարդի գրությունը, ով նույնպես ներողություն էր խնդրում «մեծ ցավի» համար: Երրորդ գրառման ժամանակ, երբ արդեն մատյանի առջև նստած էր ամերիկացի երիտասարդը, ինձ մոտեցավ Թուրքիայի պատվիրակության կազմից մի քուրդ աղջիկ և լացելով ներողություն խնդրեց: Այդ պահին ոչինչ չկարողացա ասել: Քիչ այն կողմ կանգնած թուրք երիտասարդը նույնպես լացում էր: Այդ ընթացքում մատյանին մոտեցավ մեկ այլ քուրդ աղջիկ, ով նույնպես գրավոր ներողություն գրեց: Թուրքիայի ներկայացուցիչների մյուս մասն ակտիվորեն գնում էր Ցեղասպանության վերաբերյալ գրականությունը, որը վաճառվում էր թանգարանի ներսում գտնվող փոքրիկ տաղավարում:
Թանգարանից դուրս գալով` ուղևորվեցինք անմար կրակի մոտ: Ճանապարհին քար լռություն էր: Լռություն էր նաև կրակի մոտ: Ցավոք, ճանապարհին չէինք կարողացել ծաղիկներ գտնել: Այնուամենայնիվ, այդ լռության մեջ թողեցինք անմար կրակը և նույն ճանապարհով հետ վերադարձանք:
Եվ.... մոռացա նշել, որ այս այցը հենց թուրքերի նախաձեռնությունն էր, նրանք էին ինձ խնդրել իրենց տանել Ծիծեռնակաբերդ:
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
ars83 (27.11.2011), Lion (24.08.2011), Moonwalker (24.08.2011), Sagittarius (24.08.2011), Tig (25.08.2011)
Սլովակիայում ընդունվել է օրենք, համաձայն որի` Սլովակիայի յուրաքանչյուր քաղաքացի, որ երկրում էլ որ գտնվի, Հայոց ցեղասպանության ժխտման դեպքում կդատապարտվի մինչև 5 տարվա ազատազրկման:
http://www.panarmenian.net/rus/news/84771/
http://regnum.ru/news/fd-abroad/armenia/1470802.html
http://sozcuhaber.blogspot.com/2011/...pis-cezas.html
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Շատ լավ է որ սենց օրենք են հանել, մնաց բոլոր եվրոպական երկրներում նման օրենք ընդունվի:
Վերջին խմբագրող՝ Մովսես: 26.11.2011, 23:26:
Ի՞նչ ասեմ այստեղ...
Ֆրանսիական հեղինակավոր թերթերը հարցում են անցկացնում, որպեսզի պարզեն, թե որքանով է ընդունելի թերթի ընթերցողների համար Ֆրանսիայում Հայոց ցեղասպանությունը ժխտելը քրեորեն պատժի ենթարկելը: Ֆիգարոյի արդյունքներով հաղթում են օրենքի ընդունման կողմնակիցները, իսկ լը Մոնդի արդյունքներով` հակառակորդները: Այս թերթերը մեր տեղական թերթերի նման չեն, որ անգամ մենք չենք կարդում, սրանք կարդում են ամբողջ աշխարհում: Դե իսկ քանի որ մենք էլ գիշեր ու ցերեկ այդ թերթերն ենք կարդում, քվեարկենք այո տարբերակի օգտին:
Ֆիգարոյի դեպքում ընտրեք "Oui" տարբերակը`
http://www.lefigaro.fr/actualite-fra...e-armenien.php
Լը Մոնդի դեպքում` առաջին տարբերակը
http://www.lemonde.fr/a-la-une/sonda...0917_3208.html
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Հատկապես այս դեպքում քվեարկեք առաջինի օգտին («Համաձայն եմ (որ Պառլամենտն ընդունի Հայոց Ցեղասպանությունը դատապարտող օրենք), այս իրադարձությունը ճանաչելու մերժումը Թուրքիայի կողմից չափից ավել է տևել»), թե չէ տվյալ պահին գերակշռում է «Համաձայն չեմ (որ Պառլամենտն ընդունի Հայոց Ցեղասպանությունը դատապարտող օրենք), քանի որ Պառլամենտի գործը չէ Պատմություն գրելը»:
Il y a un spectacle plus grand que la mer, c'est le ciel; il y a un spectacle plus grand que le ciel, c'est l'intérieur de l'âme. (V. Hugo, Les Misérables)
Tig (26.12.2011)
Ֆրանսիայի Ազգային ժողովը ընդունել է Հայոց ցեղասպանության ժխտումը քրեականացնող օրինագիծը
Հայոց ցեղասպանության ժխտման համար պատիժ սահմանող օրինագծի հեղինակ Վալերի Բուայեն Ֆրանսիայի Ազգային ժողովի դեկտեմբերի 22-ի նիստի ժամանակ
Տեղական ժամանակով ժամը 9։30-ից (Երեւանի ժամանակով` ժամը 12։30) սկսված նիստը շարունակվեց չորս ժամ, եւ քննարկվող առաջին հարցը այս օրինագիծն էր։Նախագծի օգտին քվեարկեց նիստին ներկա շուրջ 50 պատգամավորների ճնշող մեծամասնությունը, դեմ էին մոտ կես տասնյակ պատգամավորներ։
Քննարկումը անցավ մի նշանաբանի տակ, որ ֆրանսիական օրենքով ընդունված ցեղասպանությունների ժխտումը պետք է պատժվի։
Այս էր միտքը հանդես եկած` տարբեր կուսակցություններ ներկայացնող բանախոսների ճնշող մեծամասնության։
Բանախոսներից շատերը մեծ հուզումով էին պաշտպանում օրինագիծը։ Նրանցից շատերը` «Միավորում հանուն ժողովրդական շարժման» (UMP) իշխող կուսակցության ներկայացուցիչ Ռենե Մյուզելիեն, Սոցիալիստական կուսակցության ներկայացուցիչ Ռենե Ռուքեն, ինչպես նաեւ Ֆրանսուա Ռոշբլուանը եւ շատ ուրիշներ երկար տարիներ պայքարում են Հայոց ցեղասպանության ճանաչման համար եւ հայտարարում էին, որ այսօր ուրախ են` կարողանալու համար քվեարկել 2001 թվականին ընդունված` Հայոց ցեղասպանության ճանաչման օրենքը լրացնող եւ ցեղասպանության ժխտումը պատժելի դարձնող օրինագծի համար։
«Դա մեծ պատիվ է մեզ համար, եւ պատիվ է բերում Ֆրանսիային` մարդու իրավունքների պաշտպան երկրին», - ասացին նրանք։
Ելույթ ունեցողները շեշտեցին Հայոց ցեղասպանության պատմական իրողությունը` նշելով, թե նրա ժխտումը թույլատրել` կնշանակեր երկրորդ անգամ սպանել զոհերին։
«Պատմությունը գրված է արդեն, եւ այն կեղծելը հանցանք է, որը պետք է պատժվի», - այսպես ասվեց ի հերքումն այն թեզի, թե օրինագիծը գալիս է սահմանափակելու արտահայտվելու ազատությունը։
Բանախոսները հերքեցին նախընտրական նկատառումները` մատնանշելով այն հանգամանքը, որ ի նպաստ նախագծի պատրաստվում էր քվեարկել նաեւ ընդդիմությունը։
Ֆրանսիացի խորհրդարանականները Թուրքիային դիմեցին Հայոց ցեղասպանության իրողությունը ընդունելու կոչով, ընդգծելով, որ պետք է ընդունել անցյալը` ապագան կառուցելու համար։
Հայազգի գործիչ Պատրիկ Դեւեջյանի ելույթը պատգամավորները ընդունեցին ծափահարություններով։ Դեւեջյանը խոսեց այն ցույցի
մասին, որ այժմ կազմակերպված է հենց Ազգային ժողովի շենքին հարող հրապարակում` թուրքական համայնքի կողմից, եւ շեշտեց, որ Հայոց ցեղասպանության ժխտման քարոզչությանը թուրքերը դիմում են հենց Ֆրանսիայի տարածքում։ «Եթե այդպիսին է նրանց վերաբերմունքը, ապա պետք է հասկանալ, թե ինչ վիճակում է գտնվում Թուրքիայում քրիստոնյա համայնքը», - ընդգծեց ֆրանսահայ քաղաքական գործիչը։
Դեւեջյանը հայտարարեց, որ Հայոց ցեղասպանության փաստը անհերքելի է, հենց իրենք` թուրքերը 1919 թվականին տեղի ունեցած դատավարություններում ընդունել են այդ փաստը, եւ հիմա հանդես գալով ժխտողականությամբ` նրանք հերքում են հենց իրենց բացահայտած փաստերը։
Օրինագծի րոպեներ անց Հայաստանի արտգործնախարարության մամուլի եւ տեղեկատվության վարչությունը տարածեց արտգործնախարար Էդվարդ Նալբանդյանի հայտարարությունը, որում ասված է.
«Այսօր, Ֆրանսիայի Ազգային ժողովի կողմից ընդունված ցեղասպանությունների ժխտումը քրեականացնող օրինագծով, Ֆրանսիան վերահաստատեց մարդու իրավունքների բնօրրան լինելու իր բարձր համարումը եւ մեկ անգամ եւս ապացուցեց իր հավատարմությունը համամարդկային արժեքներին։ Այս առիթով կցանկանայի եւս մեկ անգամ երախտիքի խոսք ասել Ֆրանսիայի բարձրագույն ղեկավարությանը, Ազգային ժողովին եւ ողջ ֆրանսիացի ժողովրդին։ Դեռեւս 10 տարի առաջ օրենքի ուժով ճանաչելով Հայոց ցեղասպանությունը՝ ֆրանսիական ժողովուրդը ցույց տվեց, որ մարդու իրավունքները բարձրագույն արժեք են, իսկ այսօր, ընդունելով այս օրինագիծը, վերահաստատեց, որ մարդկության դեմ գործած հանցագործությունները չունեն վաղեմության ժամկետ, եւ որ դրանց ժխտումը ենթակա է միանշանակ դատապարտման»։
Վերջին խմբագրող՝ Moonwalker: 22.12.2011, 17:47:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ